Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.147.2019.2.SJ
z 24 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 8 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dofinansowania do usług rozwojowych dla pracowników, współpracowników i osób świadczących usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dofinansowania do usług rozwojowych dla pracowników, współpracowników i osób świadczących usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 30 kwietnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.147.2019.1.SJ (doręczonym w dniu 9 maja 2019 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 20 maja 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 14 maja 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Nie jest podatnikiem podatku akcyzowego.

Księgi rachunkowe prowadzone są zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.) jest małym podatnikiem.

Przedmiotem działalności Spółki w szczególności jest wydawane książek, gazet, czasopism, periodyków, produkcja i dystrybucja filmów, nagrań wideo i programów oraz działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów.

Działalność wykonywana jest przez pracowników Spółki oraz przez osoby współpracujące ze Spółką będące przedsiębiorcami, a także przez osoby, z którymi zawarte są umowy zlecenia.

Wnioskodawca w 2018 r. z X zawarł umowę wsparcia. Na warunkach określonych ww. umowie, X przyznała Wnioskodawcy dofinansowanie do usług rozwojowych dla pracowników przedsiębiorstwa z wykorzystaniem bonów rozwojowych. Dofinansowania udzielono w ramach projektu współfinansowanego przez Unię Europejską.

Usługa rozwojowa oznacza usługę mającą na celu nabycie, potwierdzenie lub wzrost wiedzy, umiejętności lub kompetencji społecznych przedsiębiorców i ich pracowników, w tym mającą na celu zdobycie kwalifikacji, o których mowa w art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (Dz. U. z 2017 r., poz. 986, z późn. zm.) lub pozwalającą na ich rozwój (§ 1 ust. 9 powyższej umowy).

Bon rozwojowy oznacza znak legitymacyjny o określonej wartości nominalnej i okresie ważności, uprawniający pracowników mikro, małego i średniego przedsiębiorstwa do skorzystania z usług rozwojowych. Każdy bon rozwojowy posiada unikalny numer, określoną datę ważności oraz wartość.

Dla wszystkich kategorii usług przyjęto stosowanie jednego rodzaju bonu rozwojowego o wartości 60 zł. 1 bon zawsze ma wartość 60 zł, w zależności od rodzaju usługi rozwojowej, Spółka zobowiązana jest przekazać Podmiotowi Świadczącemu Usługę Rozwojową:

1. szkolenia i kursy zawodowe: za każdą godzinę usługi 1 bon,
2. doradztwo (mentoring, coaching): za każdą godzinę usługi 2 bony,
3. studia podyplomowe: za każde 3 godziny usługi 1 bon, bony powinny być przekazane z góry za 1 semestr pierwszego dnia rozpoczęcia usługi rozwojowej.
   
   

Zgodnie z § 4 ust. 1 umowy, bony rozwojowe można wykorzystać wyłącznie na usługi rozwojowe znajdujące się w Bazie Usług Rozwojowych (BUR), odpowiadające w największym stopniu na aktualne potrzeby MŚP, posiadające status „współfinansowane z EFS” (Europejskiego Funduszu Społecznego).

Uczestnik projektu w trakcie trwania usługi rozwojowej, w której uczestniczy, musi być zatrudniony i świadczyć pracę u przedsiębiorcy wysyłającego go na usługę rozwojową), zaś przedsiębiorca w dniu zawarcia umowy wsparcia oraz w trakcie jej trwania nie może mieć zawieszonej działalności gospodarczej.

Pracownik przedsiębiorstwa – to personel przedsiębiorstwa w rozumieniu zapisów § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 2 lipca 2015 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis oraz pomocy publicznej w ramach programów operacyjnych finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2014-2020, tj.:

1. pracownik w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.),
2. osoba świadcząca usługi na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowy o dzieło,
3. właściciela, pełniącego funkcje kierownicze,
4. wspólnika, w tym partnera prowadzącego regularną działalność w przedsiębiorstwie i czerpiącego z niego korzyści finansowe.
   
   

Bony rozwojowe nie mogą być przeznaczone na usługę rozwojową, która:

1. dotyczy opracowania analiz potrzeb rozwojowych lub planu rozwoju przedsiębiorcy lub grupy przedsiębiorców – w przypadku przedsiębiorców, którzy otrzymali tego typu wsparcie w ramach Działania P.;
2. dotyczy funkcjonowania na rynku zamówień publicznych lub wdrażania strategii wejścia na zagraniczne rynki zamówień publicznych – w przypadku przedsiębiorców, którzy otrzymali tego typu wsparcie w ramach Działania P.;
3. dotyczy zasad realizacji przedsięwzięć w formule Partnerstwa Publiczno-Prywatnego (PPP) oraz przygotowania oferty do przedsięwzięcia realizowanego w formułę PPP lub procesu negocjacji – w przypadku przedsiębiorców, którzy otrzymali tego typu wsparcie w ramach Działania P.;
4. jest świadczona przez podmiot, z którym przedsiębiorca jest powiązany kapitałowo lub osobowo, przy czym przez powiązania kapitałowe lub osobowe rozumie się w szczególności:
   • udział w spółce jako wspólnik spółki cywilnej lub spółki osobowej,
   • posiadanie co najmniej 20% udziałów lub akcji spółki,
   • pełnienie funkcji członka organu nadzorczego lub zarządzającego, prokurenta lub pełnomocnika,
     
   • pozostawanie w stosunku prawnym lub faktycznym, który może budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności w wyborze Podmiotu Świadczącego Usługę Rozwojową, w szczególności pozostawanie w związku małżeńskim, w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej lub w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli;
5. obejmuje koszty niezwiązane bezpośrednio z usługą rozwojową, w szczególności koszty środków trwałych przekazywanych przedsiębiorcom lub ich pracownikom, koszty dojazdu i zakwaterowania;
6. dotyczy kosztów usługi rozwojowej, której obowiązek przeprowadzenia na zajmowanym stanowisku pracy wynika z odrębnych przepisów prawa;
7. dotyczy usług doradczych mających charakter ciągły i okresowy, lub które są związane ze zwykłymi kosztami operacyjnymi przedsiębiorstwa, takimi jak rutynowe usługi doradztwa podatkowego, regularne usługi prawnicze lub reklama;
8. usług typu e-learning.
   
   

Dofinansowanie dla Wnioskodawcy stanowi pomoc de minimis. Pomoc de minimis – pomoc udzielania zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 2 lipca 2015 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis oraz pomocy publicznej w ramach programów operacyjnych finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2014-2020.

W ramach oferty dostępnej w Bazie Usług Rozwojowych prowadzonej przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości Wnioskodawca samodzielnie dokonuje wyboru usług rozwojowych, uwzględniając aktualne potrzeby Spółki.

Uczestniczący w usługach rozwojowych pracownicy Wnioskodawcy, osoby współpracujące z Wnioskodawcą będące przedsiębiorcami oraz osoby, z którymi Wnioskodawca ma zawarte umowy zlecenia nie ponoszą żadnych kosztów, gdyż w interesie Wnioskodawcy jest wzrost wiedzy, umiejętności i kompetencji personelu Spółki.

Podmiot świadczący Usługę Rozwojową wystawia fakturę na Wnioskodawcę. Wnioskodawca usługi opłaca bonami rozwojowymi, za szkolenia i kursy za każdą godzinę usługi 1 bon. Zaś w przypadku, gdy cena godziny usługi jest wyższa od limitu kwotowego nadwyżkę ceny za godzinę usługi Wnioskodawca pokrywa ze środków własnych.

W piśmie z dnia 14 maja 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku z dnia 25 lutego 2019 r., Wnioskodawca wskazał, że projekt współfinansowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz środków publicznych.

Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie w wysokości 75%, zaś wkład własny Wnioskodawcy wyniósł 9 600 zł, czyli 25%.

Projekt nie jest realizowany w ramach programu rządowego lecz realizowany jest przez X.

Wnioskodawca dofinansowanie otrzymał od X. Pomoc de minimis została udzielana zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach krajowych i unijnych, w tym w szczególności w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1), rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 2 lipca 2015 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis oraz pomocy publicznej w ramach programów operacyjnych finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2014-2020 (Dz. U. 2015, poz. 1073).

Beneficjentem środków opisanych we wniosku jest Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy świadczenie jakie otrzymuje uczestnik usługi rozwojowej będący pracownikiem Wnioskodawcy lub współpracownikiem będącym przedsiębiorcą lub osobą świadczącą umowę zlecenia jest dla ww. nieodpłatnym świadczeniem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co powoduje, że Wnioskodawca jako płatnik nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, dofinansowanie do usług rozwojowych, z wykorzystaniem bonów rozwojowych, dla pracowników Spółki, współpracowników będących przedsiębiorcami i osób świadczących usługi na podstawie umowy zlecenia stanowią nieodpłatne świadczenia zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieodpłatnego świadczenia.

Zatem pojęcie nieodpłatnego świadczenia, zdaniem Wnioskodawcy, należy definiować posiłkując się utrwalonym orzecznictwem sądowym, z którego wynika, że przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zaś stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Zaś stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Zatem Wnioskodawca uważa, że powyższy przepis ma zastosowanie w niniejszej sprawie i na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ww. ustawy dofinansowanie do usług rozwojowych dla pracowników Spółki, współpracowników będących przedsiębiorcami i osób świadczących usługi na podstawie umowy zlecenia stanowią nieodpłatne świadczenia zwolnione z opodatkowania.

W piśmie z dnia 14 maja 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku z dnia 25 lutego 2019 r., Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 114 ww. ustawy, wolna od podatku jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie jakie otrzymuje uczestnik usługi rozwojowej będący pracownikiem Wnioskodawcy lub współpracownikiem będącym przedsiębiorcą lub osobą świadczącą umowę zlecenia jest dla ww. nieodpłatnym świadczeniem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co powoduje, że Wnioskodawca jako płatnik nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (ust.1);
  

• działalność wykonywana osobiście (ust. 2);
  

• pozarolnicza działalność gospodarcza (ust. 3).
  
  

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,
3. przedsiębiorstwa w spadku

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 42g ust. 1 ww. ustawy, płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

1. urzędowi skarbowemu – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym;
2. podatnikowi – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.
   
   

Wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Zatem, powyższy przepis zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, które:

1. są finansowane lub współfinansowane ze środków:
   • budżetu państwa,
   • jednostek samorządu terytorialnego,
   • agencji rządowych,
   • agencji wykonawczych, lub
   • pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, i jednocześnie
2. są finansowane lub współfinansowane w powyższy sposób w ramach rządowych programów.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę dofinansowania do usług rozwojowych dla pracowników przedsiębiorstwa z wykorzystaniem bonów rozwojowych. Dofinansowania udzielono w ramach projektu współfinansowanego przez Unię Europejską. Dla wszystkich kategorii usług przyjęto stosowanie jednego rodzaju bonu rozwojowego o wartości 60 zł. Uczestnik projektu w trakcie trwania usługi rozwojowej, w której uczestniczy, musi być zatrudniony i świadczyć pracę u przedsiębiorcy wysyłającego go na usługę rozwojową, zaś przedsiębiorca w dniu zawarcia umowy wsparcia oraz w trakcie jej trwania nie może mieć zawieszonej działalności gospodarczej. Dofinansowanie dla Wnioskodawcy stanowi pomoc de minimis. Uczestniczący w usługach rozwojowych pracownicy Wnioskodawcy, osoby współpracujące z Wnioskodawcą będące przedsiębiorcami oraz osoby, z którymi Wnioskodawca ma zawarte umowy zlecenia nie ponoszą żadnych kosztów, gdyż w interesie Wnioskodawcy jest wzrost wiedzy, umiejętności i kompetencji personelu Spółki. Podmiot świadczący Usługę Rozwojową wystawia fakturę na Wnioskodawcę. Wnioskodawca usługi opłaca bonami rozwojowymi. Projekt współfinansowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz środków publicznych. Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie w wysokości 75%, zaś wkład własny Wnioskodawcy wyniósł 9 600 zł, czyli 25%. Projekt nie jest realizowany w ramach programu rządowego. Beneficjentem środków jest Wnioskodawca.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz zacytowane powyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że świadczenie jakie otrzymuje uczestnik usług rozwojowej, będącej usługą mającą na celu nabycie, potwierdzenie lub wzrost wiedzy, umiejętności lub kompetencji społecznych przedsiębiorców i ich pracowników, w tym mającą na celu zdobycie kwalifikacji, stanowi dla niego przychód z nieodpłatnych świadczeń, który nie jest objęty zwolnieniem przedmiotowym wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowy projekt nie jest realizowany w ramach programu rządowego.

Dla pracowników Wnioskodawcy jest to przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W odniesieniu do osób, z którymi zawarta jest umowa zlecenia jest to przychód z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia, stosownie do art. 13 pkt 8 ww. ustawy.

Natomiast dla współpracowników Wnioskodawcy będących przedsiębiorcami wartość ww. nieodpłatnego świadczenia stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoby ta zobowiązane są opodatkować przychód z tytułu ww. nieodpłatnego świadczenia na tych samych zasadach, jak pozostałe przychody z działalności gospodarczej.

Odnosząc się do kwestii sporządzenia przez Wnioskodawcę informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy, że przepis ten nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż odnosi się on do obowiązków informacyjnych w przypadku wypłaty należności i świadczeń, o których mowa m.in. w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego wynika, że dokonuje On wypłaty świadczeń pieniężnych m.in. na rzecz pracowników oraz osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia. A zatem Wnioskodawca jest zobowiązany sporządzić i przesłać pracownikom oraz osobom zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia a także właściwemu urzędowi skarbowemu informację o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym (PIT-11), stosownie do treści art. 39 ust. 1 i art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminach, o których mowa w art. 42g ust. 1 ww. ustawy.

W przypadku współpracownika będącego przedsiębiorcą, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji o przychodach.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.