Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.185.2019.1.MT
z 29 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2019 r. (data wpływu 10 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia go do celów najmu prywatnego - jest nieprawidłowe,
  

• braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku w związku z wycofaniem lokalu użytkowego z działalności gospodarczej i przekazania go do celów najmu prywatnego oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 18 czerwca 2007 r. Wnioskodawca kupił lokal użytkowy w pawilonie handlowym wraz ze związanymi z nim udziałem w częściach wspólnych budynku i prawie użytkowania wieczystego gruntu za kwotę 151 611,84 zł zawierającą podatek VAT w wysokości 22%.

Od 18 czerwca 2007 r. Wnioskodawca wprowadził lokal jako środek trwały do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę od 17 lipca 2006 r. działalności gospodarczej „…”.

Od 18 czerwca 2007 r. Wnioskodawca przeznaczył lokal do celów najmu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowy lokal użytkowy od 1 września 2007 r. do dnia dzisiejszego jest wynajmowany w ramach działalności gospodarczej jako środek trwały wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Podatek naliczony przy zakupie lokalu Wnioskodawca odliczył z podatku należnego. Wnioskodawca nie modernizował oraz nie ponosił nakładów przewyższających wartość pierwotną o 30%. Wnioskodawca rozważa możliwość wycofania lokalu użytkowego z działalności gospodarczej i przeznaczenie go jako składnika majątkowego niezwiązanego z działalnością gospodarczą do celów najmu prywatnego, w ramach odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie działalność gospodarczą Wnioskodawca zamierza zlikwidować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wycofanie lokalu użytkowego z działalności gospodarczej i przekazanie do celów najmu prywatnego, w ramach odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spowoduje konieczność zapłaty należnego podatku od towarów i usług lub korekty odliczonego podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ przy zakupie lokalu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu użytkowego przekazanie środka trwałego (lokalu użytkowego) do majątku osobistego stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego Wnioskodawca zamierza skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (w myśl którego dostawa budynków, budowli lub ich części co do zasady korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług), ponieważ okres od pierwszego zasiedlenia do dostawy (przekazanie na cele osobiste) przekroczył dwa lata.

Wnioskodawca uważa, że przekazanie lokalu użytkowego na osobiste potrzeby Wnioskodawcy po upływie dziesięcioletniego okresu korekty, pomimo zastosowania przy przekazaniu zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, nie wymaga korygowania odliczonego podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia go do celów najmu prywatnego jest nieprawidłowe a w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z cytowanego powyżej art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że za zrównane z odpłatną dostawą towarów rozumie się również przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała temu podatkowi musi być wykonana przez podatnika, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 18 czerwca 2007 r. dokonał zakupu lokalu użytkowego, który wprowadził jako środek trwały do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę od dnia 17 lipca 2006 r. działalności gospodarczej. Nabyty lokal wykorzystywany był i nadal jest do celów najmu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej jego nabycie. Wnioskodawca nie modernizował oraz nie ponosił nakładów przewyższających wartość pierwotną o 30%. Wnioskodawca rozważa możliwość wycofania lokalu użytkowego z działalności gospodarczej i przeznaczenie go jako składnika majątkowego niezwiązanego z działalnością gospodarczą do celów najmu prywatnego, w ramach odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie działalność gospodarczą Wnioskodawca zamierza zlikwidować.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia go do celów najmu prywatnego oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego.

Aby odpowiedzieć na wątpliwości Wnioskodawcy należy na wstępie ustalić jakie konsekwencje w podatku VAT spowoduje wycofanie lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych i przeznaczenie go do celów najmu prywatnego.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług w cyt. wcześniej art. 15 ust. 2 ustawy zawiera własną definicję działalności gospodarczej. Wynika z niej, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy takie ich wykorzystanie, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabyty lokal od 2007 roku do dnia dzisiejszego wykorzystuje do celów najmu.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

A zatem wynajem lokalu oznacza, że spełniona jest przesłanka, wynikająca z art. 8 ust. 1 ustawy pozwalająca uznać taką czynność za świadczenie usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponieważ lokal jest wykorzystany przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych to oznacza, że jego najem odbywa się w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Dla celów podatku VAT nie ma znaczenia okoliczność, że lokal zostanie przez Wnioskodawcę wycofany z ewidencji środków trwałych. Wynajmując przedmiotowy lokal Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, ponieważ dla celów podatku VAT nie nastąpi przekazanie towaru na cele osobiste Wnioskodawcy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT w związku z wycofaniem lokalu użytkowego z działalności gospodarczej i przekazania go do celów najmu prywatnego należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do obowiązku korekty wcześniej odliczonego przez Wnioskodawcę podatku VAT należy wskazać, że obowiązek korekty powstaje wyłącznie w sytuacjach wymienionych w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty – art. 91 ust. 4 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto w myśl art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnik dokonujący sprzedaży opodatkowanej jak i zwolnionej, dokonujący zakupów towarów i usług, których nie może bezpośrednio przyporządkować do danej sprzedaży i który w związku z tym odlicza podatek naliczony na podstawie określonej proporcji, po zakończeniu roku podatkowego zobowiązany jest do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego w sposób określony w art. 91 ust. 1 i 2 ustawy.

Korekty tej dokonuje się także w przypadku gdy zmieniło się przeznaczenie zakupionego wcześniej towaru np. towar był początkowo wykorzystywany do czynności opodatkowanych a następnie zmieniło się jego przeznaczenie i zaczął być wykorzystywany do czynności zwolnionych bądź też odwrotnie.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie lokalu użytkowego z uwagi na związek tego wydatku ze sprzedażą opodatkowaną. Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1 wycofanie lokalu z ewidencji środków trwałych nie spowoduje, że dojdzie do przekazania lokalu na cele osobiste Wnioskodawcy, a zatem nie będzie mieć zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazujący, że mamy do czynienia z dostawą lokalu. W analizowanej sprawie nie dojdzie także do zmiany przeznaczenia wynajmowanego lokalu bowiem przez cały czas lokal będzie służył czynnościom opodatkowanym stawką podatku VAT w wysokości 23%. Oznacza to, że Wnioskodawca będąc czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT nie będzie miał obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ustawy.

Organ nadmienia, że także w sytuacji skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, nie wystąpi obowiązek dokonania korekty podatku VAT odliczonego ze względu na upływ 10 lat licząc od końca roku, w którym ww. lokal został oddany do użytkowania, tj. 2007 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.