Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.270.2019.2.RK
z 29 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2019 r. (data wpływu 20 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2019 r. (data wpływu 17 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją oraz użytkowaniem samochodów (pyt. Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z czym pismem z dnia 8 maja 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.145.2019.1.RK, Nr 0112-KDIL1-2.4012.136.2019.3.DC, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 maja 2019 r. (data doręczenia 13 maja 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 16 maja 2019 r. (data wpływu 17 maja 2019 r.), nadanym w dniu 16 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: VAT). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą … Wnioskodawca będzie się zajmował sprzedażą voucherów oraz organizacją przejazdów samochodami na torach wyścigowych rozlokowanych na terenie Polski. Samochody, które będą wchodziły w skład floty Wnioskodawcy, będą tzw. ekskluzywnymi samochodami sportowymi (np. marki Porsche, Ferrari). Wszystkie samochody będą oklejone reklamami Wnioskodawcy, a część z nich będzie posiadła tablice rejestracyjne nawiązujące do nazwy firmy.

Wnioskodawca wskazuje, że w skład Jego floty będzie wchodziło kilkanaście samochodów, z czego część będzie stanowiła Jego własność a część będzie przedmiotem leasingu. Przedmiotowe samochody będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę tylko w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, tj. będą wykorzystywane w ramach organizowanych przez Wnioskodawcę eventów, na których podmioty posiadające vouchery, po podpisaniu oświadczenia o najmie samochodu, będą mogły zrealizować wykupiony voucher. Sprzedaż voucherów na eventy organizowane przez Wnioskodawcę będzie się odbywała drogą internetową (za pośrednictwem strony internetowej Wnioskodawcy lub innych portali internetowych). Podmiot wykupujący voucher będzie dokonywał rezerwacji terminu oraz pojazdu i miejsca jego realizacji spośród terminów wskazanych przez Wnioskodawcę w Kalendarzu Imprez. Wnioskodawca będzie zobowiązany do dostarczenia sprawnego technicznie, zatankowanego pojazdu w określonym czasie na wybrany przez wykupującego voucher tor. Samochody przewożone będą na lohrach (tj. samochodach z lawetą przystosowaną do przewozu pojazdów), których właścicielem jest Wnioskodawca. Na torach samochody są zdejmowane z lohr oraz udostępniane osobom posiadającym vouchery. Przed przekazaniem samochodu osoba, która wykupiła voucher, podpisze oświadczenie o najmie pojazdu, w którym to oświadczeniu zawarte są postanowienia o odpowiedzialności najemcy za wszelkie szkody wynikłe z niewłaściwego korzystania z samochodu w czasie jazdy na torze wyścigowym. Po evencie samochody są ponownie załadowywane na lohry i przewożone do …, gdzie przechowywane będą w przeznaczonych do tego celu garażach. Pomiędzy eventami Wnioskodawca będzie dokonywał serwisowania przedmiotowych samochodów, a w razie potrzeby ich niezbędnych napraw. Część drobnych napraw dokonywana będzie przez pracowników Wnioskodawcy. Większe naprawy dokonywane będą natomiast w zewnętrznych warsztatach. Co do zasady samochody dostarczane będą do warsztatów autolawetą. W przypadku, gdy laweta służąca do przewozu samochodów będzie zajęta, Wnioskodawca lub Jego pracownik pojedzie do warsztatu konkretnym pojazdem „na kołach”, prowadząc go. Trasa przejazdu w takich przypadkach nie przekroczy kilkunastu kilometrów. Przejazdy te związane będą wyłącznie z koniecznością utrzymania pojazdów w idealnym stanie technicznym i wizualnym.

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności mogą się zdarzyć również sytuacje, że przedmiotowe samochody będą przewożone na lohrach w celu ich prezentacji klientom.

Wnioskodawca zaznacza, że w ramach prowadzonej przez Niego działalności nie wystąpią inne formy wykorzystywania przedmiotowych samochodów niż ww.

Wnioskodawca wskazuje, że eventy organizowane będą w okresie od maja do października. W pozostałych miesiącach pojazdy będą „zimowały” w garażach lub jako wystawa w salonach samochodowych zlokalizowanych w ….

W okresie, w którym pojazdy nie będą eksploatowane, dokumenty od nich wraz z kluczykami będą zabezpieczone w biurze Wnioskodawcy. Nie będzie istniała możliwości, aby pracownicy bądź osoby trzecie bez zgody Wnioskodawcy użytkowali w tym czasie przedmiotowe pojazdy. Samochody, będące przedmiotem niniejszego wniosku (zgodnie z zasadami, które zostaną wprowadzone przez Wnioskodawcę), nie będą wykorzystywane do celów prywatnych Wnioskodawcy lub Jego pracowników (Wnioskodawca posiada bowiem inny samochód, który wykorzystuje w celach prywatnych). Wskazuje ponadto, że wykorzystanie pojazdów będących przedmiotem niniejszego wniosku do celów prywatnych byłoby ekonomicznie nieuzasadnione ze względu na duże spalanie paliwa przez te pojazdy.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że nie będzie prowadził ewidencji przebiegu dla wynajmowanych samochodów, z uwagi na fakt, że przed oddaniem pojazdu do użytkowania osobie posiadającej voucher zawierane będzie oświadczenie o najmie przedmiotowego pojazdu. Faktury dokumentujące leasing oraz poniesione koszty związane z utrzymaniem, eksploatacją pojazdów będą wystawiane na Wnioskodawcę.

Wnioskodawca w przypadku przedmiotowych samochodów nie będzie składał oświadczenia VAT-26. Wskazać jednak należy, że wszystkie samochody, o których mowa we wniosku, są pojazdami o masie całkowitej poniżej 3,5 tony.

W uzupełnieniu z dnia 16 maja 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą od lutego 2017 r., a w grudniu 2017 r. prowadzona działalność została rozszerzona o najem pojazdów na organizowanych eventach (dodając nowe PKD w CEiDG).

Wnioskodawca dla celów prowadzenia działalności gospodarczej rozlicza się w formie podatku liniowego oraz prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W chwili obecnej 4 samochody wchodzące w skład floty Wnioskodawcy stanową Jego własność, a 4 samochody wchodzące w skład floty Wnioskodawcy są przedmiotem leasingu. W przyszłości Wnioskodawca zamierza nabyć kolejne pojazdy (zarówno na własność, jak i w leasing). W skład floty Wnioskodawcy nie wchodzą samochody elektryczne.

W chwili obecnej pojazdy będące własnością Wnioskodawcy (4) są środkami trwałymi. Zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych w 2018 r. oraz w 2019 r. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wprowadził jednak zasady, które uniemożliwiają wykorzystanie pojazdów będących przedmiotem niniejszego wniosku do celów innych niż działalność gospodarcza, tj.:

• w okresie, w którym pojazdy nie są eksploatowane, dokumenty od nich wraz z kluczykami są zabezpieczone w biurze Wnioskodawcy; nie ma możliwości, aby pracownicy bądź osoby trzecie bez zgody Wnioskodawcy użytkowały w tym czasie przedmiotowe pojazdy;
  

• samochody między eventami przewożone są na lohrach (lawetach), nie jeżdżą „na kołach”;
  

• samochody są tankowane będąc na lohrach (nie jeżdżą „na kołach” do stacji paliwowych);
  

• samochody będące przedmiotem złożonego wniosku oklejone są emblematami (naklejkami) z nazwą firmy.
  
  

Na wydatki związane z eksploatacją składają się wydatki serwisowe, tj. wydatki na paliwo, wydatki na wymianę klocków hamulcowych, opon, płynów, tarcz itp. oraz koszty napraw.

Odnosząc się do kwestii związku przyczynowo - skutkowego między poniesionymi wydatkami związanymi z eksploatacją oraz użytkowaniem samochodów, a przychodem uzyskanym z działalności wskazuje, że pojazdy będące przedmiotem złożonego wniosku są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Wszelkie ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki eksploatacyjne są ponoszone w celu zapewnienia wysokiej jakości stanu pojazdów, tj. takiej, która umożliwia wykorzystanie pojazdu podczas eventu. Uznać więc należy, że poniesienie tych wydatków jest niezbędne, aby określone źródło przychodów - pojazdy wykorzystywane na eventach - przyniosły konkretne przychody dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Wnioskodawca nie zawierał umów leasingu, lecz dokonał cesji leasingu od innego przedsiębiorcy. Cesja została dokonana w lutym 2019 r., lecz umowy leasingu zostały zawarte przez cedenta (innego przedsiębiorcę) w 2017 r. Wartość poszczególnych samochodów będących przedmiotem leasingu przekracza 150 000,00 zł. We flocie Wnioskodawcy nie występują samochody elektryczne.

Od marca 2019 r. Wnioskodawca zalicza w koszty uzyskania przychodu 100% części odsetkowej rat leasingowych oraz część kapitałową w proporcji, w jakiej wartość początkowa samochodu pozostaje do kwoty 150 000,00 zł.

Odnosząc się do kwestii związku przyczynowo-skutkowego między poniesionymi wydatkami na raty leasingowe samochodów, a przychodem uzyskanym z działalności wskazuje, że pojazdy będące przedmiotem złożonego wniosku są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Spłacając raty leasingowe Wnioskodawca posiada przedmiotowe samochody i wykorzystuje je w trakcie organizowanych eventów, a tym samym generuje przychody prowadzonej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem, leasingiem, eksploatacją oraz użytkowaniem przedmiotowych samochodów?
2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją oraz użytkowaniem przedmiotowych samochodów?
3. Czy Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów pełnej raty leasingowej (dotyczy umów leasingowych zawartych lub zmienionych po 1 stycznia 2019 r.), bez stosowania ograniczenia 150 000 zł/225 000 zł w odniesieniu do części raty leasingowej stanowiącej spłatę wartości samochodu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytania nr 2, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytania nr 3, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie. W odniesieniu do pytania nr 1, dotyczącego ustawy o podatku od towarów i usług, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 2, będzie On uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją oraz użytkowaniem przedmiotowych samochodów.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są uprawnieni do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją oraz użytkowaniem samochodów osobowych w przypadku, gdy samochody te są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą. Co do zasady warunkiem zaliczenia 100% omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychody jest prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu.

Wskazać jednakże należy, że ustawodawca w art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przewidział wyjątki od tej reguły. W przepisie tym wskazano, że warunku prowadzenia ewidencji pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych, które są przeznaczone wyłącznie do:

1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stwierdza, że w sytuacji przedstawionej w zdarzeniu przyszłym będzie uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją oraz użytkowaniem samochodów. Jak wskazał bowiem, przedmiotowe pojazdy są wykorzystywane jedynie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, które będą wykorzystywane w ramach organizowanych przez Wnioskodawcę eventów. Ponadto wprowadzone przez Wnioskodawcę zasady dotyczące użytkowania przedmiotowych aut uniemożliwią ich wykorzystanie do celów innych niż związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wskazał w opisie, w okresie, w którym pojazdy nie będą eksploatowane dokumenty wraz z kluczykami będą zabezpieczone w biurze Wnioskodawcy. W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla również, że wykorzystanie pojazdów będących przedmiotem niniejszego wniosku do celów prywatnych byłoby ekonomicznie nieuzasadnione ze względu na duże spalanie paliwa przez te pojazdy.

W świetle art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca w celu zaliczenia 100% omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychody, nie będzie również zobowiązany do prowadzenia ewidencji pojazdów. Jak wskazał bowiem w opisie zdarzenia przyszłego auta objęte niniejszym wnioskiem będą w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej polegającej na organizowaniu eventów udostępniane na zasadach najmu osobom posiadającym vouchery.

Reasumując, uznać należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją oraz użytkowaniem samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych decydują przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   • klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   • z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
2. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
3. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń
   • agregat elektryczny/spawalniczy,
   • do prac wiertniczych,
   • koparka, koparko-spycharka,
   • ładowarka,
   • podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   • żuraw samochodowy,
4. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Jak wynika z art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do:

1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

W myśl art. 86a ust. 5 pkt 2 ww. ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których:

1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Przepis ten, jak wprost wynika z jego treści, dotyczy wydatków z tytułu eksploatacji samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej stanowiącego własność podatnika.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Stosownie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Zgodnie z art. 23 ust. 5f ww. ustawy, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie zaś do art. 23 ust. 5g cyt. ustawy, przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków z tytułu używania samochodu osobowego dotyczy zatem wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik zobowiązany jest prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zasady tej jednak nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą … będzie się zajmował sprzedażą voucherów oraz organizacją przejazdów samochodami na torach wyścigowych rozlokowanych na terenie Polski. Samochody, które będą wchodziły w skład floty Wnioskodawcy, będą tzw. ekskluzywnymi samochodami sportowymi (np. marki Porsche, Ferrari). Od grudnia 2017 r. Wnioskodawca rozszerzył działalność o najem pojazdów na organizowanych eventach. Wnioskodawca wskazuje, że w skład Jego floty będzie wchodziło kilkanaście samochodów, z czego część będzie stanowiła Jego własność, a część będzie przedmiotem leasingu. W chwili obecnej 4 samochody wchodzące w skład floty Wnioskodawcy stanową Jego własność, a 4 samochody wchodzące w skład floty Wnioskodawcy są przedmiotem leasingu. Samochody będące przedmiotem niniejszego wniosku nie będą wykorzystywane do celów prywatnych Wnioskodawcy lub Jego pracowników. W chwili obecnej 4 pojazdy będące własnością Wnioskodawcy są środkami trwałymi. Zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych w 2018 r. oraz w 2019 r. Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji przebiegu dla wynajmowanych samochodów, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Na wydatki związane z eksploatacją składają się wydatki serwisowe, tj. wydatki na paliwo, wydatki na wymianę klocków hamulcowych, opon. płynów, tarczy itp. oraz koszty napraw. Wszelkie ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki eksploatacyjne są ponoszone w celu zapewnienia wysokiej jakości stanu pojazdów, tj. takiej, która umożliwia wykorzystanie pojazdu podczas eventu. Poniesienie tych wydatków jest niezbędne, aby określone źródło przychodów - pojazdy wykorzystywane na eventach - przyniosły konkretne przychody dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odnosząc się do samochodów użytkowanych na podstawie umowy leasingu uznać należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, to wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z eksploatacją oraz użytkowaniem samochodów osobowych (tj. wydatki na paliwo, wydatki na wymianę klocków hamulcowych, opon, płynów, tarczy itp. oraz koszty napraw), będą mogły w całości zostać uznane przez Wnioskodawcę za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do samochodów, które są środkami trwałymi w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, wskazać należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z eksploatacją oraz użytkowaniem samochodów osobowych (tj. wydatki na paliwo, wydatki na wymianę klocków hamulcowych, opon, płynów, tarczy itp. oraz koszty napraw), również będą stanowiły w całości koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że mają one wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Wnioskodawcę.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Tak więc, jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze zdarzeniem, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.