2019.05.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.197.2019.1.ICZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.197.2019.1.ICZ
z 31 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 marca 2019 r. (data wpływu 1 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania przez firmę doradczą na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych uzyskanych z tytułu sprzedaży świadectw efektywności energetycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania przez firmę doradczą na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych uzyskanych z tytułu sprzedaży świadectw efektywności energetycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółdzielnia) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółdzielnia przeprowadziła w swoich zasobach odpowiednie prace termomodernizacyjne oraz modernizacyjne budynków umożliwiające zgodnie z przepisami ubieganie się o uzyskanie świadectw efektywności energetycznej tzw. białych certyfikatów. W związku z powyższym zawarła w dniu 5 października 2016 r. z doświadczoną firmą zewnętrzną umowę o świadczenie usług doradztwa efektywności energetycznej celem przeprowadzenia audytów efektywności energetycznej i pozyskania środków finansowych z tytułu uzyskania świadectw efektywności energetycznej i ich sprzedaży na Towarowej Giełdzie Energii w W.

Faktyczny przebieg transakcji przedstawiał się następująco:

Firma (zwana dalej doradcą) za wynagrodzeniem, w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego, przeprowadziła wszelkie działania w celu pozyskania tzw. białych certyfikatów. Firma wykonała dla Spółdzielni audyt efektywności energetycznej zgodnie z wytycznymi ustawy o efektywności energetycznej. Doradca był zobowiązany do podejmowania i terminowego wykonywania wszelkich niezbędnych działań - występując jako pełnomocnik Spółdzielni, celem osiągnięcia końcowego rezultatu zamierzonych przez Spółdzielnię działań - to jest uzyskania środków pieniężnych z tytułu ceny sprzedaży pozyskanych uprzednio przez doradcę świadectw efektywności energetycznej.

Doradca wykonał:

weryfikację i ocenę zgłoszonych przez Spółdzielnię przedsięwzięć,
opracował audyty efektywności energetycznej,
przygotował i złożył w wymaganym terminie wszelkie wymagane dokumenty dla uczestnictwa w najbliższym przetargu organizowanym przez Prezesa URE,
zgłosił uzyskane świadectwa efektywności energetycznej na Towarowej Giełdzie Energii w W. - warto dodać, że podmiotem widniejącym na świadectwach, na rzecz którego zostały one wystawione jest firma (doradca), Spółdzielnia nie widnieje w tych dokumentach (choć w umowie zapisano, że doradca dokonać miał ich warunkowego nabycia),
wykonał inne czynności związane z realizacją w/w usługi, w tym opłacił koszty, opłaty, marże i prowizje.

Za wykonanie ww. czynności powierniczych strony ustaliły na rzecz firmy doradczej wynagrodzenie w wysokości 19% wartości netto uzyskanych środków pozyskanych ze zbycia na Towarowej Giełdzie Energii SA w W. przyznanych w wyniku przetargu URE świadectw efektywności energetycznej plus obowiązujący podatek VAT w wysokości 23%.

Strony zapisały w umowie, że w terminie 7 dni od otrzymania informacji o zbyciu świadectw przez doradcę (tj. praw majątkowych z nich wynikających) Spółdzielnia wystawi firmie doradczej fakturę VAT tytułem ceny sprzedaży tych praw, która to cena będzie odpowiadała cenie uzyskanej ze sprzedaży tych praw na Towarowej Giełdzie Energii. Świadectwa efektywności energetycznej zostały wystawione w 2017 r. na firmę doradczą (powiernika) a nie na Spółdzielnię - były zapisane na koncie ewidencyjnym firmy doradczej w rejestrze świadectw. Firma doradcza stała się zatem tymczasowo właścicielem tych praw majątkowych, zgodnie z art. 25 ustawy o efektywności energetycznej. Firma doradcza sprzedała je kolejno na Towarowej Giełdzie Energii SA w dniach 16.01.2018 r., 6.02.2018 r., 21.12.2018 r. otrzymując każdorazowo na własny rachunek bankowy środki pieniężne uzyskane z tej sprzedaży. Następnie firma doradcza przekazała przelewem niniejsze środki pieniężne na rachunek bankowy Spółdzielni - wpływ środków na rachunku Spółdzielni odnotowano w dniach: 13.02.2018 r., 9.03.2018 r., 14.01.2019 r.

Rozliczenie finansowe tej transakcji nastąpiło w formie kompensaty, bowiem firma doradcza wykonując każdorazowo przelew na rachunek bankowy Spółdzielni tytułem przekazania środków pieniężnych ze sprzedaży świadectw efektywności potrąciła z niego należne sobie wynagrodzenie za ww. czynności powiernicze.

Kierując się zapisami umowy i stanowiskiem firmy doradczej, posiadającej wieloletnie doświadczenie w przeprowadzaniu takich transakcji, każdorazowo niezwłocznie po otrzymaniu informacji, że firma doradcza dokonała sprzedaży świadectw na giełdzie - Spółdzielnia wystawiła na rzecz tej firmy fakturę tytułem sprzedaży świadectwa efektywności energetycznej z należnym podatkiem VAT 23% (kolejno Spółdzielnia wystawiła na rzecz firmy doradczej faktury: za świadectwo sprzedane przez doradcę na giełdzie w dniu 16.01.2018 r. wystawiono fakturę w dniu 31.01.2018 r. z datą sprzedaży 16.01.2018 r.; następnie za świadectwo sprzedane przez doradcę na giełdzie w dniu 6.02.2018 r. wystawiono fakturę w dniu 26.02.2018 r. z datą sprzedaży 6.02.2018 r.; ostatnią fakturę za świadectwo sprzedane przez doradcę na giełdzie w dniu 20.12.2018 r. Spółdzielnia wystawiła w dniu 20.12.2018 r. z datą sprzedaży 20.12.2018 r.). Podatek VAT wynikający z faktur, poprzez ujęcie w rejestrze sprzedaży Spółdzielni został odprowadzony i rozliczony odpowiednio w Deklaracjach VAT-7 za mc 1/2018 r., za mc 2/2018 r. oraz za mc 12/2018r.

Następnie, Spółdzielnia po zapoznaniu się z wyrokiem NSA sygn.nr I FSK 142/17 z dnia 7.02.2019 r. wydanym w podobnej sprawie wystawiła w dniu 28.02.2019 r. faktury korygujące do wszystkich uprzednio wystawionych na rzecz doradcy faktur (skorygowano do 0 -zafakturowany na rzecz doradcy obrót z tego tytułu) - gdyż zdaniem Wnioskodawcy Spółdzielnia nie wykonała żadnego świadczenia na rzecz firmy doradczej a sama czynność przekazania środków pieniężnych jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Niniejsze faktury korygujące na zmniejszenie podatku VAT zostaną ujęte w Deklaracji VAT-7 w miesiącu potwierdzenia otrzymania tych faktur przez doradcę. Jednak Spółdzielnia ma wątpliwości, czy w opisanej sytuacji postąpiła poprawnie.

Dodatkowo należy wspomnieć, że również firma doradcza wystawiła Spółdzielni fakturę VAT na należne jej wynagrodzenie oraz na poniesione koszty, prowizje i opłaty związane z pozyskaniem i sprzedażą praw wynikających ze świadectw (firma zrobiła to zgodnie z umową w terminie 14 dni od sprzedaży świadectw - praw z nich wynikających na Towarowej Giełdzie Energii).

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy czynność przekazania przez firmę doradczą (powiernika) na rzecz Spółdzielni (powierzającego) środków pieniężnych pozyskanych ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i Spółdzielnia na udokumentowanie tej operacji powinna wystawić inny dokument niż faktura?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji czynność przekazania przez firmę doradczą (powiernika) kwoty ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej na rachunek bankowy Spółdzielni nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym powinna być udokumentowana przez Spółdzielnię innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, czyli np. notą obciążeniową.

Samo przekazanie tych kwot nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony Spółdzielni, nie stanowi ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, po dogłębnym przeanalizowaniu przepisów Wnioskodawca uważa, że Spółdzielnia nie posiadała podstawy prawnej do wystawienia faktury na rzecz firmy doradczej, dlatego powinna wystawić fakturę korygującą zerującą tę niesłusznie wystawioną fakturę, co też uczyniła.

W rozumieniu Wnioskodawcy, to firma doradcza dokonując sprzedaży świadectw (praw z nich wynikających) na rzecz osób trzecich była zobowiązana rozliczyć w deklaracji VAT należny podatek VAT od tej transakcji, a zatem powinna dokonać przelewu środków pieniężnych na rachunek bankowy Spółdzielni w wartości netto. Takie stanowisko zostało potwierdzone również wyrokiem NSA sygn. nr I FSK 142/17 z dnia 7.02.2019 r. jaki został wydany w podobnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), dalej jako ustawa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Wyżej wymieniony przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z treści wniosku wynika, że Spółdzielnia przeprowadziła w swoich zasobach odpowiednie prace termomodernizacyjne oraz modernizacyjne budynków umożliwiające zgodnie z przepisami ubieganie się o uzyskanie świadectw efektywności energetycznej tzw. białych certyfikatów. W związku z powyższym zawarła w dniu 5 października 2016 r. z doświadczoną firmą zewnętrzną umowę o świadczenie usług doradztwa efektywności energetycznej celem przeprowadzenia audytów efektywności energetycznej i pozyskania środków finansowych z tytułu uzyskania świadectw efektywności energetycznej i ich sprzedaży na Towarowej Giełdzie Energii w W.

Firma (doradca) za wynagrodzeniem, w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego, przeprowadziła wszelkie działania w celu pozyskania tzw. białych certyfikatów. Firma wykonała dla Spółdzielni audyt efektywności energetycznej zgodnie z wytycznymi ustawy o efektywności energetycznej. Doradca był zobowiązany do podejmowania i terminowego wykonywania wszelkich niezbędnych działań - występując jako pełnomocnik Spółdzielni, celem osiągnięcia końcowego rezultatu zamierzonych przez Spółdzielnię działań - to jest uzyskania środków pieniężnych z tytułu ceny sprzedaży pozyskanych uprzednio przez doradcę świadectw efektywności energetycznej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy czynność przekazania przez firmę doradczą (powiernika) na rzecz Spółdzielni (powierzającego) środków pieniężnych pozyskanych ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i Spółdzielnia na udokumentowanie tej operacji powinna wystawić inny dokument niż faktura.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 o ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2019 r., poz. 545), prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 312), z zastrzeżeniem art. 50a, prowadzenie działalności maklerskiej wymaga zezwolenia Komisji, wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu.

W myśl art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy o giełdach towarowych, działalność, o której mowa w ust. 1, obejmuje wykonywanie czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi, polegających na nabywaniu lub zbywaniu towarów giełdowych na cudzy rachunek na zasadach określonych w art. 38b, w tym dokonywaniu rozliczeń transakcji zleceniodawców.

Stosownie do art. 38b ust. 1 ustawy o giełdach towarowych, w umowie o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi towarowy dom maklerski zobowiązuje się wobec dającego zlecenie do zawierania umów nabycie lub zbycia towarów giełdowych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że czynność przekazania przez firmę doradczą (powiernika), Wnioskodawcy kwot należności wynikających z realizacji umowy o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W niniejszej sprawie, Wnioskodawca zawarł w dniu 5 października 2016 r. umowę o świadczenie usług doradztwa efektywności energetycznej celem przeprowadzenia audytów efektywności energetycznej i pozyskania środków finansowych z tytułu uzyskania świadectw efektywności energetycznej i ich sprzedaży na Towarowej Giełdzie Energii w W. Firma za wynagrodzeniem, w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego, przeprowadziła wszelkie działania w celu pozyskania tzw. białych certyfikatów.

Firma doradcza stała się tymczasowo właścicielem tych praw majątkowych, zgodnie z art. 25 ustawy o efektywności energetycznej. Firma doradcza sprzedała je kolejno na Towarowej Giełdzie Energii SA otrzymując każdorazowo na własny rachunek bankowy środki pieniężne uzyskane z tej sprzedaży. Następnie firma doradcza przekazała przelewem niniejsze środki pieniężne na rachunek bankowy Spółdzielni.

W ocenie Organu, przekazanie na rzecz Wnioskodawcy kwoty uzyskanej ze sprzedaży praw majątkowych do świadectw efektywności energetycznej nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą Wnioskodawca wykonywałby na rzecz firmy doradczej, a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie wykonuje na rzecz firmy doradczej żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. Tym samym firmy doradczej nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z wykonanej czynności. Zatem czynność przekazania środków pieniężnych z tytułu sprzedaży certyfikatów efektywności energetycznej przez firmę doradczą na rzecz Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowana fakturą. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, np. notą obciążeniową.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanej sytuacji czynność przekazania przez firmę doradczą (powiernika) kwoty ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej na rachunek bankowy Spółdzielni nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym powinna być udokumentowana przez Spółdzielnię innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, czyli np. notą obciążeniową, jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej organ nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy, gdyż do prowadzenia takiego postępowania dowodowego nie jest uprawniony. Interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionych we wniosku przez wnioskodawcę.

Z uwagi na powyższe interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku, a nie objęte pytaniem (w szczególności kwestia wystawienia faktur korygujących) potraktowano jako element przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bez dokonywania oceny jego prawidłowości.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa ora

z niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (..) , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin