Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.189.2019.1.MM
z 30 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 12 kwietnia 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia ...), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2019 r. (data wpływu 16 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast w dniu 16 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 12 kwietnia 2019 r., poprzez załączenie poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu pełnomocnictwa, potwierdzenia uiszczenia opłaty od pełnomocnictwa oraz opłaty od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Od wielu lat prowadzi indywidualną działalność gospodarczą (od 1991 r.). Jest dodatkowo komandytariuszem Spółki komandytowej prowadzącej działalność w zakresie szeroko pojętego druku i poligrafii („Spółka operacyjna”). Spółka operacyjna działa w tej formie prawnej od 2015 r. Komplementariuszem Spółki operacyjnej jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Działalność ta jest opodatkowana podatkiem liniowym. Wnioskodawca w Spółce operacyjnej posiada 99% udziału w zysku. Oba podmioty, wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia przez Niego działalności gospodarczej, posiadają wyłącznie dwóch wspólników – komplementariusza i komandytariusza.

Spółka operacyjna zakupiła w 2013 r. nieruchomości rolne (grunty), znajdujące się w pobliżu jej siedziby w celu późniejszej rozbudowy zakładu. W 2016 r. w związku ze zmianą przepisów dotyczących obrotu ziemią rolną (Spółka operacyjna planowała uzyskanie warunków zabudowy i pozwolenia na budowę, co jednak nie udało się w tym czasie) oraz zmianą koncepcji przyszłej realizacji inwestycji, wydzielona została Spółka celowa w formie Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której wyłącznym wspólnikiem została Spółka operacyjna („Spółka nieruchomościowa”). Spółka nieruchomościowa została utworzona w 2016 r. W 2016 r. Spółka operacyjna przeniosła na rzecz Spółki nieruchomościowej, nieruchomości w formie aportu. Spółka nieruchomościowa przyjęła grunty jako środki trwałe, ustalając ich wartość początkową jako wartość rynkową z dnia aportu, która w tym czasie była zbliżona do ceny zakupu nieruchomości przez Spółkę operacyjną. Przez cały okres na nieruchomościach nie powstał budynek, nie były też prowadzone prace budowlane w związku z brakiem uzyskania wszystkich niezbędnych dokumentów.

Spółka nieruchomościowa została w 2019 r. przekształcona w Spółkę komandytową, w której jedynym komandytariuszem pozostaje Spółka operacyjna, komplementariuszem zaś komplementariusz Spółki operacyjnej. Ze względu na ograniczenie skali działalności wynikające z uwarunkowań rynkowych oraz zdrowotnych wspólników, przeprowadzona zostanie sprzedaż nieruchomości na rynku podmiotowi trzeciemu. Rozbudowa zakładu jest bowiem niecelowa.

Nieruchomości składają się łącznie z dwunastu działek ewidencyjnych, tj.: działki ewidencyjne nr 875/4 oraz nr 875/6, dla których prowadzona jest księga wieczysta ...; działki ewidencyjne nr 876/1 oraz nr 876/2, dla których prowadzona jest księga wieczysta ...; działki ewidencyjne nr 877/1 oraz Nr 877/2, dla których prowadzona jest księga wieczysta ...; działki ewidencyjne nr 878/1 oraz 878/2, dla których prowadzona jest księga wieczysta ...; działki ewidencyjne nr 879/1 oraz 879/2, dla których prowadzona jest księga wieczysta ... oraz działki ewidencyjne nr 880/1 oraz 880/2, dla których prowadzona jest księga wieczysta .... Zgodnie z księgami wieczystymi, nieruchomości są sklasyfikowane, jako grunty rolne (grunty orne, sady, pastwiska). Spółka nieruchomościowa została utworzona w 2016 r. i otrzymała nieruchomości aportem w 2016 r. Zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych wartość nieruchomości rolnych została określona w umowie Spółki, na podstawie ich ceny zakupu. Z uwagi na upływ dość krótkiego okresu czasu oraz perspektywę wejścia w życie przepisów ograniczających obrót nieruchomościami rolnymi uznano, że cena zakupu odpowiada wartości rynkowej nieruchomości. W Spółce operacyjnej nieruchomość były traktowane jako środek trwały. Wartość początkowa nieruchomości była równa ich cenie zakupu. Sprzedaż nieruchomości jest planowana w 2019 r. Dnia 21 marca 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację o Nr 0113-KDIPT2-1.4011.31.2019.2.AP, w której została udzielona odpowiedź na identyczne pytanie Wnioskodawcy, jednak Wnioskodawca we wniosku o interpretację indywidualną omyłkowo nie wskazał wszystkich działek, których interpretacja miała dotyczyć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca przy sprzedaży nieruchomości, jako podatnik rozliczający dochód ze Spółki komandytowej będącej podmiotem transparentnym podatkowo, będzie zobowiązany do rozliczenia dochodu z tytułu sprzedaży nieruchomości jako nadwyżki przychodu ponad kosztami jego uzyskania, rozumianymi jako wartość początkowa gruntu ujęta w księgach (ewidencji środków trwałych) Spółki komandytowej, w praktyce zbliżona do pierwotnej ceny nabycia gruntu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży nieruchomości, jako podatnik rozliczający dochód ze Spółki komandytowej będącej podmiotem transparentnym podatkowo, będzie zobowiązany do rozliczenia dochodu z tytułu sprzedaży nieruchomości jako nadwyżki przychodu ponad kosztami jego uzyskania, rozumianymi jako wartość początkowa gruntu ujęta w księgach (ewidencji środków trwałych) Spółki komandytowej.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „Ustawa o PIT”), amortyzacji nie podlegają: grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Nieruchomość gruntowa stanowi więc środek trwały, którego wartość początkową ustala się na podstawie art. 22g Ustawy o PIT.

Stosownie do treści art. 22g ust. 12 Ustawy o PIT, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Spółka nieruchomościowa w formie Spółki komandytowej powstała na skutek zmiany formy prawnej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na Spółkę komandytową. Na skutek zmiany formy prawnej, zmianie ulega jedynie zewnętrzna szata prawna podmiotu - jest to nadal ten sam podmiot, tyle że działający w innej formie prawnej. W konsekwencji, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, a także ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzają zasadę kontynuacji wartości początkowej środków trwałych. Spółka po przekształceniu nie przyjmuje nowych wartości środków trwałych, lecz określa te wartości na podstawie ksiąg spółki przekształcanej - w tym wypadku Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 pkt 1 Ustawy o PIT, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub (...).

W przypadku gruntu odpisów amortyzacyjnych nie dokonuje się, więc istotna jest tu w praktyce wyłącznie wartość początkowa ujęta w ewidencji środków trwałych.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie powyższego przepisu, powinien On rozliczyć dochód uzyskany na transakcji jako nadwyżkę przychodu ponad wartość początkową środka trwałego w postaci gruntu ujętego w księgach Spółki komandytowej - Spółki nieruchomościowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, dalej jako: „K.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka komandytowa, będąca spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatków dochodowych. Opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników Spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w Spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć spółkę inną niż określona w pkt 28.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W konsekwencji, wspólnik spółki osobowej, przychody i koszty podatkowe winien rozliczać w wysokości ustalonej stosownie do jego udziału w spółce i w takim zakresie w jakim, jako wspólnik tej spółki jest upoważniony i obowiązany do rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów tej spółki.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c cyt. ustawy), stanowią co do zasady przychód z działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aamortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

W myśl art. 22g ust. 12 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, którą ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

W przypadku odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z ich odpłatnego zbycia ustala się na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Jak wynika z powyższego, w przypadku sprzedaży środka trwałego niepodlegającego amortyzacji (gruntu), dochód z tego tytułu należy ustalić na podstawie przywołanego powyżej art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc jako nadwyżkę przychodu ponad kosztami jego uzyskania, rozumianymi jako wartość początkowa gruntu ujęta w księgach (ewidencji środków trwałych).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest komandytariuszem Spółki komandytowej prowadzącej działalność w zakresie szeroko pojętego druku i poligrafii („Spółka operacyjna”). Komplementariuszem Spółki operacyjnej jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka operacyjna zakupiła w 2013 r. nieruchomości rolne (grunty) znajdujące się w pobliżu jej siedziby w celu późniejszej rozbudowy zakładu. W 2016 r. w związku ze zmianą przepisów dotyczących obrotu ziemią rolną oraz zmianą koncepcji przyszłej realizacji inwestycji, wydzielona została Spółka celowa w formie Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której wyłącznym wspólnikiem została Spółka operacyjna („Spółka nieruchomościowa”). Spółka operacyjna przeniosła na rzecz Spółki nieruchomościowej, nieruchomości w formie aportu. Spółka nieruchomościowa przyjęła grunty jako środki trwałe ustalając ich wartość początkową jako wartość rynkową z dnia aportu, która w tym czasie była zbliżona do ceny zakupu nieruchomości przez Spółkę operacyjną. Przez cały okres na nieruchomościach nie powstał budynek, nie były też prowadzone prace budowlane w związku z brakiem uzyskania wszystkich niezbędnych dokumentów. Spółka nieruchomościowa została w 2019 r. przekształcona w Spółkę komandytowa, w której jedynym komandytariuszem pozostaje Spółka operacyjna, komplementariuszem zaś komplementariusz Spółki operacyjnej. Ze względu na ograniczenie skali działalności wynikające z uwarunkowań rynkowych oraz zdrowotnych wspólników, przeprowadzona zostanie sprzedaż nieruchomości na rynku podmiotowi trzeciemu. Rozbudowa zakładu jest bowiem niecelowa.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy uznać, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą szczególne zasady ustalania dochodu, określone w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, przy sprzedaży nieruchomości (gruntów), Wnioskodawca jako wspólnik rozliczający dochód ze Spółki komandytowej będącej podmiotem transparentnym podatkowo, będzie zobowiązany do rozliczenia dochodu jako nadwyżki przychodu ponad kosztami jego uzyskania, rozumianymi jako wartość początkowa gruntu ujęta w księgach (ewidencji środków trwałych) Spółki komandytowej, proporcjonalnie do posiadanego przez Niego prawa do udziału w zysku Spółki komandytowej.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto zauważyć należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywało ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto, wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki komandytowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.