Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.141.2019.2.IR
z 28 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego i Zainteresowanych niebędących stroną postępowania przedstawione we wspólnym wniosku z dnia 15 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej za 2018 rok transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej za 2018 rok transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  

• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  

• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  

przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Zainteresowany prowadzi firmę pod nazwą B. Sp.j. z siedzibą w G. (dalej jako: Spółka).

Zainteresowany i pozostali wspólnicy Spółki (Zainteresowane niebędące stroną postępowania) mają nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług transportowych i w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzi i prowadziła księgi rachunkowe. Dokonywała ponadto (w roku 2017) transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.; dalej jako: ustawa o PIT), mających istotny wpływ na wysokość jego dochodu w rozumieniu art. 25a ust. 1d ustawy o PIT.

W roku 2016 i 2017 przychody i koszty, wynikające z rachunku zysków i strat przekroczyły próg 20 000 000 euro. W 2017 r. przekroczony został również próg istotności wpływu transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi na wysokość dochodu lub straty, wskazany w art. 25 ust. 1d pkt 2 ustawy o PIT (140 000 euro).

W związku z powyższym, zarówno w 2017 r., jak i w 2018 r., zgodnie z art. 25a ust. 1a w zw. z art. 25a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o PIT, Spółka zobowiązana była do sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi.

Spółka w 2018 r. zakończyła współpracę z jednym z kontrahentów, będącym podmiotem powiązanym, w związku z czym w 2018 r. nie zostało spełnione kryterium istotności wpływu transakcji dokonanych z podmiotami powiązanymi na wysokość uzyskanego dochodu, wskazane w art. 25 ust. 1d pkt 2 ustawy o PIT.

W 2018 r., ani transakcje Spółki z podmiotami powiązanymi, ani inne zdarzenia jednego rodzaju, wskazane w art. 25a ust. 1d ustawy o PIT, nie stanowiły, ani nie przekroczyły równowartości kwoty 140 000 euro (która z uwagi na wysokość przychodów Spółki stanowi kwotę do określenia istotności transakcji).

W związku z tym, zdaniem Zainteresowanych, transakcje z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 ustawy o PIT, nie miały istotnego wpływu na wysokość dochodu (straty) Spółki, zgodnie z art. 25a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 25a ust. 1 d pkt 2 ustawy o PIT.

Zainteresowany wskazał również, że spółka jawna była zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej za 2017 r. i poinformował, że każdy ze wspólników Spółki – w takim samym stopniu – zobowiązany jest do sporządzenia dokumentacji podatkowej za 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (po przeformułowaniu):

Czy z uwagi na niespełnienie przez Spółkę w 2018 r. kryterium istotności wpływu transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na wysokość Jej dochodu, wspólnicy Spółki będą obowiązani, zgodnie z art. 25a ust. 1a ww. ustawy, do sporządzania dokumentacji podatkowej również za 2018 r., w przypadku gdy istniał taki obowiązek za 2017 r.?

Zdaniem Zainteresowanych, z uwagi na niespełnienie przez Spółkę w 2018 r. kryterium istotności wpływu transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 ustawy o PIT, na wysokość dochodu Spółki, Jej wspólnicy nie będą obowiązani, zgodnie z art. 25a ust. 1a ustawy o PIT, do sporządzania dokumentacji podatkowej również za 2018 r., w przypadku gdy istniał taki obowiązek za 2017 r.

Zgodnie z art. 25a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o PIT – podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, którzy w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzą i prowadzili księgi rachunkowe, dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 ustawy o PIT, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro – są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Art. 25a ust. 1a ustawy o PIT wskazuje, że: podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Art. 25a ust. 1d ustawy o PIT stanowi, że: za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
3. 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.
   
   

Zgodnie z powyższym, do sporządzania dokumentacji podatkowej obowiązani są podatnicy, którzy:

1. prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą lub dział specjalny produkcji rolnej i prowadzą w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy księgi rachunkowe,
2. dokonują w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 ustawy o PIT, mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika,
3. koszty lub przychody, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro.
   
   

Aby powstał po stronie Zainteresowanego obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej wszystkie powyższe kryteria muszą być spełnione łącznie.

Spółka zarówno w 2016 r., jak i w 2017 r. przekroczyła wskazany w art. 25a ust. 1d pkt 2, próg 20 000 000 euro przychodów, a równowartość transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi przekroczyła 140 000 euro.

Z uwagi na konieczność sporządzenia dokumentacji podatkowej za 2017 r., zgodnie z art. 25a ust. 1a ustawy o PIT, obowiązek ten powinien obejmować również 2018 r.

W 2018 r. Spółka nie spełniła jednak jednego ze wskazanych powyżej kryteriów, których spełnienie jest konieczne do powstania obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, tj. istotności wpływu transakcji z podmiotami powiązanymi na wysokość Jej dochodu.

Wartość transakcji jednego rodzaju Spółki z podmiotami powiązanymi w 2018 r. (dotyczących usług transportowych) – nie przekroczyła, ani nie stanowi równowartości kwoty 140 000 euro, a więc nie zostało spełnione kryterium istotności tych transakcji i nie istniał obowiązek sporządzania dokumentacji odnośnie tych transakcji.

Obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych ogranicza się do transakcji lub innych zdarzeń, które mają istotny wpływ na wysokość dochodu lub straty podatnika (w niniejszej sprawie Spółki). Wspólnicy Spółki są obowiązani wyłącznie do sporządzania dokumentacji cen transferowych w odniesieniu do transakcji oraz zdarzeń o istotnym wpływie na wysokość dochodu lub straty.

Według Zainteresowanego, skoro Spółka w roku poprzedzającym rok podatkowy, tj. w 2017 r. uzyskała przychody w wysokości przekraczającej kwotę 20 000 000 euro, natomiast wartość Jej transakcji z podmiotami powiązanymi w 2018 r. nie przekroczyła progu istotności ich wpływu na wysokość dochodu, tj. równowartości kwoty 140 000 euro, to nie zostały spełnione wszystkie warunki decydujące o powstaniu po Jego stronie obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych, o których mowa powyżej.

W związku z powyższym – zdaniem Zainteresowanych – z uwagi na niespełnienie w 2018 r. wszystkich warunków zobowiązujących do sporządzania dokumentacji podatkowej, wspólnicy Spółki nie są obowiązani do sporządzenia takiej dokumentacji za ten rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z żądaniem Zainteresowanego jest ustalenie, czy Zainteresowani (wspólnicy spółki jawnej) w okolicznościach opisanych we wniosku będą zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej dla transakcji z podmiotami powiązanymi za 2018 rok. Stąd też nie jest przedmiotem rozstrzygnięcia czy Zainteresowany prawidłowo ustalił wartość transakcji lub innego zdarzenia jednego rodzaju z podmiotami powiązanymi.

Wskazać należy, że od dnia 1 stycznia 2017 r. przepisy art. 25 i art. 25a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), dotyczące zasad dokumentowania transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi uległy istotnym zmianom. Wprowadziła je ustawa z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1932).

Przepisy art. 25 i art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały z dniem 31 grudnia 2018 r. uchylone na podstawie art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 2193).

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm. obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.), jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

–i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Jak stanowi art. 25 ust. 4 ww. ustawy, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

W myśl art. 25 ust. 5 cyt. ustawy, przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany jest wspólnikiem spółki jawnej. Zainteresowany i pozostali wspólnicy Spółki (Zainteresowane niebędące stroną postępowania) mają nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług transportowych i w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzi i prowadziła księgi rachunkowe. Dokonywała ponadto (w roku 2017) transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej jako: ustawa o PIT), mających istotny wpływ na wysokość jego dochodu w rozumieniu art. 25a ust. 1d ustawy o PIT. W 2016 r. i w 2017 r. przychody i koszty, wynikające z rachunku zysków i strat przekroczyły próg 20 000 000 euro. W 2017 r. przekroczony został również próg istotności wpływu transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi na wysokość dochodu lub straty, wskazany w art. 25 ust. 1d pkt 2 ustawy o PIT (140 000 euro). W związku z powyższym, zarówno w 2017 r., jak i w 2018 r., zgodnie z art. 25a ust. 1a w zw. z art. 25a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o PIT, Spółka zobowiązana była do sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi. W 2018 r. Spółka zakończyła współpracę z jednym z kontrahentów, będącym podmiotem powiązanym, w związku z czym w 2018 r. nie zostało spełnione kryterium istotności wpływu transakcji dokonanych z podmiotami powiązanymi na wysokość uzyskanego dochodu, wskazane w art. 25 ust. 1d pkt 2 ustawy o PIT. Zainteresowany wskazał, że każdy ze wspólników Spółki (tj. Zainteresowany oraz Zainteresowane niebędące stroną) – w takim samym stopniu – zobowiązany jest do sporządzenia dokumentacji podatkowej za 2018 r.

W myśl art. 25a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy:

1. prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, którzy w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzą i prowadzili księgi rachunkowe:
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
      
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
   –których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro, lub
   
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
   
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
      
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości - przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
   –są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.
   
   

W tym miejscu wskazać należy na art. 25a ust. 1a ww. ustawy stanowiący, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

W myśl art. 25a ust. 1d ww. ustawy za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5 000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
3. 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.
   
   

Z art. 25a ust. 1f ww. ustawy wynika, że w przypadku prowadzenia przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej w formie spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli spółka niebędąca osobą prawną dokonuje transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, spełnienie warunku prowadzenia ksiąg rachunkowych i limit przychodów lub kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się dla tej spółki.

W myśl natomiast z art. 25a ust. 1g ww. ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 1f, dokumentacja podatkowa może zostać sporządzona przez wyznaczonego wspólnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wyznaczenie wspólnika nie zwalnia pozostałych wspólników z odpowiedzialności za nieprzedłożenie wymaganej dokumentacji podatkowej.

Oznacza to, że, co do zasady, każdy ze wspólników będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej. Dokumentacja taka może być sporządzona przez jednego wspólnika tylko w przypadku gdy został wyznaczony do wykonania tego obowiązku.

W związku z powyższym, do sporządzania dokumentacji podatkowej zobowiązani są podatnicy, którzy spełniają co najmniej jedną z przesłanek wskazanych w art. 25a ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W stosunku do podatników wskazanych w art. 25a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, adresowana jest norma szczególna, zawarta w art. 25a ust. 1a tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy ci zobowiązani są do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Oznacza to, że podatnicy zobowiązani są do sporządzenia dokumentacji cen transferowych również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych w poprzednim roku podatkowym przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Jak podał Zainteresowany w opisie stanu faktycznego zarówno w 2017 r., jak i w 2018 r., Spółka zobowiązana była do sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi. W 2018 r. Spółka zakończyła współpracę z jednym z kontrahentów, będącym podmiotem powiązanym, w związku z czym w 2018 r. ani transakcje, ani inne zdarzenia jednego rodzaju, wskazane w art. 25a ust. 1d tej ustawy z podmiotami powiązanymi nie stanowiły, ani nie przekroczyły równowartości kwoty 140 000 euro i nie miały istotnego wpływu na wysokość dochodu (straty) zgodnie z art. 25a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 25a ust. 1d pkt 2 tej ustawy.

W związku z tym, że Spółka dokonywała transakcji z podmiotami powiązanymi i Jej przychody lub koszty oraz wartości zawieranych transakcji przekroczyły w roku 2017 limity określone w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wspólnicy byli zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi za rok podatkowy 2017.

Przepis art. 25a ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależnia obowiązku sporządzenia przez podatników, o których mowa w art. 25a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, dokumentacji podatkowej za rok podatkowy następujący po roku podatkowym od wielkości transakcji z podmiotami powiązanymi w następnym roku podatkowym i od tego czy wystąpił w tym następnym roku podatkowym istotny wpływ transakcji na wysokość dochodu (straty) określony w art. 25a ust. 1d pkt 2 tej ustawy. Co więcej obowiązek taki powstaje bez względu na wysokość osiągniętych przychodów lub poniesionych kosztów w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową.

Tak więc treść przepisu art. 25a ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że sporządzenie dokumentacji za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który podatnik był obowiązany sporządzić dokumentację podatkową jest obligatoryjne, bez względu na to, czy zostały przekroczone limity wskazane w art. 25a ust. 1 w zw. z art. 25a ust. 1d ww. ustawy.

Podkreślić należy, że w sytuacji, gdy przekroczone są przez podatnika za dany rok podatkowy limity określone w art. 25a ust. 1 powołanej ustawy i występuje istotny wpływ transakcji na wysokość dochodu (straty) określony w art. 25a ust. 1d pkt 2, to obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej wynika bezpośrednio z przepisu art. 25a ust. 1 tej ustawy i nie byłoby konieczne wprowadzenie szczególnego uregulowania, jakie ustawodawca zawarł w art. 25a ust. 1a ww. ustawy.

Powyższe potwierdza, że z przepisu art. 25a ust. 1a cytowanej ustawy wynika obowiązek, sporządzenia dokumentacji za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który podatnik był obowiązany sporządzić dokumentację podatkową, niezależnie od przekroczenia limitów wartości transakcji określonych w art. 25a ust. 1d tej ustawy.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 25a ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy Zainteresowani są zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej za 2017 r., są również zobowiązani do sporządzenia takiej dokumentacji podatkowej za rok następny, tj. za 2018 r., niezależnie od tego, czy wystąpił istotny wpływ transakcji na wysokość dochodu (straty) za 2018 r., o którym mowa w art. 25a ust. 1d pkt 2 tej ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanego i Zainteresowane niebędące stroną postępowania oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.