Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.213.2019.1.MG
z 4 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 21 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-1.4011.213.2019.1.MG z dnia 23 maja 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-1.4011.213.2019.1.MG z dnia 23 maja 2019 r. (data nadania 23 maja 2019 r., data doręczenia 27 maja 2019 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 28 maja 2019 r. (data nadania 28 maja 2019 r., data wpływu 30 maja 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowaną będącą stroną postępowania:
  Panią Joannę M.;
  
  
• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  Panią Annę P.;
  
  
  

przedstawiono następujący stan faktyczny.

W lipcu 2017 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni oraz Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania. We wrześniu 2017 r. została przeprowadzona sprawa spadkowa. Sprawa dotyczyła spadku po obojgu rodzicach Wnioskodawczyni oraz Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania, gdyż po mamie, która zmarła w 2006 r. zgodnie z wolą ojca nie przeprowadzono żadnego postępowania spadkowego. W sprawie spadkowej przeprowadzonej we wrześniu 2017 r. przed notariuszem oprócz Wnioskodawczyni i Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania, uczestniczył ich przyrodni brat, który dziedziczył tylko po ojcu.

W kwietniu 2018 r. został przeprowadzony dział spadku bez dopłat, po którym przyrodni brat Wnioskodawczyni i Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania uzyskał wyłączną własność działki, a Wnioskodawczyni i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania po połowie jego udziałów w pozostałych częściach spadku. Wartość udziałów Wnioskodawczyni i Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania względem całości masy spadkowej nie zmieniła się. Po dziale spadku Wnioskodawczyni oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie otrzymały więcej niż się im pierwotnie należało, a nawet nieznacznie mniej.

25 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania sprzedały miejsce postojowe w garażu wielostanowiskowym, które było częścią spadku po rodzicach, i którego po dziale spadku były jedynymi współwłaścicielkami. Spółdzielcze prawo własnościowe do tego miejsca rodzice nabyli w 1994 r., a zatem upłynęło znacznie więcej niż 5 lat kalendarzowych obowiązujących obecnie, aby nie płacić podatku PIT od sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku.

Rodzice Zainteresowanych nabyli miejsce postojowe w 1994 r. do majątku wspólnego. Po śmierci matki Zainteresowanych do aktu poświadczenia dziedziczenia były powołane 3 osoby: ojciec Zainteresowanych oraz obydwie Zainteresowane.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 23 maja 2019 r. 0114-KDIP3-1.4011.213.2019.1.MG (data nadania 23 maja 2019 r.) tut. Organ wezwał Zainteresowaną do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie:

• jaka dokładnie czynność została dokonana w dniu 25 lutego 2019 r. tzn. co było przedmiotem sprzedaży zgodnie z zawartą umową sprzedaży?
  
  

Pismem z dnia 28 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.) Zainteresowana doprecyzowała opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, że:

• przedmiotem sprzedaży było spółdzielcze własnościowe prawo do miejsca postojowego usytuowanego w budynku. Zainteresowane miały po ½ udziałów w tym prawie i prawo to (udziały) sprzedały w całości.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że po dziale spadku Wnioskodawczyni i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie otrzymały więcej niż po przyjęciu spadku oraz tym, że upłynęło ponad 5 lat od nabycia nieruchomości przez spadkodawców, Wnioskodawczyni i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania są zwolnione z płacenia podatku dochodowego od sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego?

Zdaniem Zainteresowanych, w związku z wprowadzoną od stycznia bieżącego roku nowelizacją Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części dotyczącej m. in. podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku (art. 10 ust. 5, 6 i 7) Wnioskodawczyni oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania uważają, iż po sprzedaży miejsca postojowego która nastąpiła 25.02.2019 r. nie muszą uiszczać podatku dochodowego od osób fizycznych PIT, ponieważ intencją Ustawodawcy było umożliwienie spadkobiercom zbycie nieruchomości odziedziczonej w spadku przed upływem 5 lat od śmierci spadkodawcy.

Ponadto w wyniku działu spadku Wnioskodawczyni i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie otrzymały więcej niż po przyjęciu spadku, a nawet mniej. Wartość ich udziałów względem całości masy spadkowej nie zwiększyła się, a nawet spadła.

Dodatkowo sprzedane przez Wnioskodawczynię i Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania miejsce postojowe, spadkodawcy nabyli w 1994 r. a zatem upłynęło znacznie więcej niż 5 lat kalendarzowych obowiązujących obecnie aby nie płacić podatku PIT od sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wątpliwość Zainteresowanych budzi kwestia, czy przychód uzyskany ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego w Księdze Drugiej Kodeksu cywilnego – „Własność i inne prawa rzeczowe”.

W związku z powyższym sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego, a nie od końca roku, w którym nastąpiło przeniesienie własności tego lokalu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5 oraz ust. 7, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony jest od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Natomiast zgodnie z dodanym art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia lub odpłatnego zbycia, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w spadku nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego przez Zainteresowane, a w przypadku dokonania działu spadku istotne jest ustalenie, czy w wyniku jego dokonania nie następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany udział w spadku.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowana będąca stroną postępowania i Zainteresowana nie będąca stroną postępowania nabyły spadek po zmarłej matce w 2006 r. oraz po zmarłym ojcu w 2017 r. W 2018 r. został przeprowadzony dział spadku bez dopłat. Wartość udziałów Zainteresowanej będącej stroną postępowania i Zainteresowanej nie będącej stroną postępowania względem całości masy spadkowej nie zmieniła się. W dniu 25 lutego 2019 r. Zainteresowana będąca stroną postępowania i Zainteresowana nie będąca stroną postępowania sprzedały spółdzielcze własnościowe prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym, które było częścią spadku po rodzicach. Spółdzielcze własnościowe prawo do miejsca postojowego rodzice Zainteresowanych nabyli do majątku wspólnego w 1994 r.

W celu ustalenia momentu nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego przez Zainteresowane należy w pierwszej kolejności odnieść się do przepisów prawa cywilnego oraz przepisów ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy decyduje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów, a nie powierzchnia nieruchomości.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Natomiast, jeżeli w wyniku dokonanego działu spadku lub zniesienia współwłasności, udział się zwiększa, tj. przekracza wartość udziału dotychczas posiadanego, to data działu spadku i zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tego udziału, o który zwiększył się udział po dokonaniu tej czynności. Nabycie w wyniku działu spadku lub zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych spadkobierców (współwłaścicieli), należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy tym, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku dokonanego działu spadku lub zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych udziałów.

W przedmiotowej sprawie wartość udziału nabytego przez Zainteresowane w wyniku działu spadku nie przekracza udziału nabytego w spadku.

Zatem datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego przez Zainteresowane jest data nabycia spadku.

Aby zatem ustalić czy w analizowanej sprawie sprzedaż przez Zainteresowane spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie czy odpłatne zbycie tego prawa nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

W związku z wyżej cytowanym art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przedmiotowej sprawie należy ustalić datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego przez spadkodawców.

Należy uznać, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przypadku części odziedziczonej po matce – niewątpliwie upłynął, ponieważ od końca roku, w którym matka Zainteresowanych nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do miejsca postojowego (1994 r.) do momentu jego sprzedaży przez Zainteresowane upłynie ponad 5 lat.

W przedmiotowej sprawie należy jednak dodatkowo ustalić moment nabycia przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego przez ojca Zainteresowanych.

Ojciec Zainteresowanych nabył ww. prawo w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej w 1994 r. Następnie po śmierci żony, stał się właścicielem kolejnej części ww. prawa. W związku z tym należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Wskazać należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

W związku z tym ojciec Zainteresowanych nabył spółdzielcze własnościowe prawo do miejsca postojowego w 1994 r.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do miejsca postojowego w dniu 25 lutego 2019 r. nie będzie stanowiła dla Zainteresowanych źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b w związku z art. 10 ust. 5 oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem przychód z tej sprzedaży nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanych należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowane i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.