Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.289.2019.1.WH
z 5 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na realizację projektu pn. „Przystań rowerowo … ” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na realizację projektu pn. „Przystań rowerowo…”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Dnia 11 maja 2018 r. Gmina podpisała Umowę o dofinansowanie Projektu w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 „Przystań rowerowo…”, współfinansowanego w 63,63% ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. Na chwilę obecną Wnioskodawca jest w trakcie procedury przetargowej, tj. wyłonienia wykonawcy, więc projekt fizycznie nie jest jeszcze realizowany. Ww. projekt ma polegać na budowie budynku/magazynu na rowery, zakupie rowerów oraz wykonaniu siłowni zewnętrznej. Całość zadania ma zostać omonitorowana. Zadanie zlokalizowane jest przy zbiorniku wodnym, który został przekazany w użyczenie instytucji kultury, jaką jest Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji. GOKSiR jest samorządową instytucją kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę pod pozycją Nr 1 (wprowadzono 30 października 2012 r.) i w najbliższym czasie nie jest planowana zmiana formy organizacyjnej instytucji. GOKSiR nie jest podatnikiem podatku VAT.

Projekt realizowany będzie przez Gminę. Podatek VAT z tytułu realizacji projektu będzie kosztem kwalifikowanym. Faktury, które będą dokumentować wydatki poniesione w związku z realizacją projektu wystawione będą na Gminę. Wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowego projektu stanowić będą wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o podatku od towarów i usług polegające na wybudowaniu budynku/magazynu na rowery. Budynek z monitoringiem, siłownia zewnętrzna oraz rowery będące przedmiotem projektu służą Wnioskodawcy, czyli Gminie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stąd Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zakończone zadanie usytuowane nad zalewem stanie się dostępne dla osób odwiedzających zalew i przyczyni się bezpośrednio do wzbogacenia oferty kulturalnej instytucji kultury adresowanej do dzieci, a także do dorosłych korzystających z tej części działalności instytucji kultury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w zawartych fakturach, wystawionych przez wyłonionego wykonawcę związanych z realizacją projektu „Przystań rowerowo …” ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w sytuacji, gdy nabywane przez niego towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina będąc czynnym podatnikiem podatku VAT nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na realizację projektu „Przystań rowerowo …” w zakresie wynikającym z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. w zakresie w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W planowanym projekcie Gmina będzie ponosiła wydatki, zaś wytworzone dobro będzie wykorzystywane przez instytucję kultury na działalność kulturalną (statutową), bez zamiaru przeznaczenia wytworzonego majątku do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Po zakończeniu realizacji projektu prawo własności budynku/magazynu na rowery, zakupione rowery i siłownia zewnętrzna nie przejdzie na żaden inny podmiot. Pozostaną one własnością beneficjenta, a jedynie zarząd i bieżąca eksploatacja powierzona zostanie nieodpłatnie Dyrektorowi Ośrodka Kultury. Z tytułu zakupionych urządzeń nie będą czerpane zyski, ewentualne przychody np. z wynajmu roweru, w całości przeznaczone będą na działalność statutową (kultura, sport i rekreacja). Przy tak ukształtowanym stosunku właścicielsko- zarządczym Gmina jako beneficjent pomocy unijnej nie ma możliwości odliczenia podatku VAT. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dz. U. z 2017 r. poz. 1875) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone innymi ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Powyższe zadania obejmują m.in. sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, promocji gminy, kultury fizycznej i turystyki ( art. 7 ust. 1 pkt 10, 15, 18 cyt. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, została uregulowana ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1983 z późn. zm.), zwanej dalej u.o.p.d.k.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 u.o.p.d.k., jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Natomiast na podstawie art. 11 ust. 1 u.o.p.d.k., organizator wydaje akt o utworzeniu instytucji kultury, w którym określa jej przedmiot działania, nazwę i siedzibę, a także określa czy dana instytucja kultury jest instytucją artystyczną w rozumieniu ust. 2. Może być utworzona instytucja kultury prowadząca działalność kulturalną w więcej niż jednej formie organizacyjnej, wymienionej w art. 2. Tak więc organizatorami samorządowych instytucji kultury, o których mowa w u.o.p.d.k. są odpowiednie organy samorządu gminnego, powiatowego lub wojewódzkiego, które powołując samorządową instytucję kultury, podejmują stosowne uchwały, stanowiące prawo miejscowe. Uchwały w zakresie organizacji instytucji kultury podejmowane są przez właściwe organy zgodnie z ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a także w oparciu o odpowiednie przepisy ustaw samorządowych, gdzie znajdują się podstawy prawne do stanowienia prawa miejscowego.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2 u.o.p.d.k., instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora. Statut zawiera:

1. nazwę, teren działania i siedzibę instytucji kultury;
2. zakres działalności;
3. organy zarządzające i doradcze oraz sposób ich powoływania;
4. określenie źródeł finansowania;
5. zasady dokonywania zmian statutowych;
6. postanowienia dotyczące prowadzenia działalności innej niż kulturalna, jeżeli instytucja zamierza działalność taką prowadzić.
   
   

Jak stanowi art. 13 ust. 3 u.o.p.d.k. organizację wewnętrzną instytucji kultury określa regulamin organizacyjny nadawany przez dyrektora tej instytucji, po zasięgnięciu opinii organizatora oraz opinii działających w niej organizacji związkowych i stowarzyszeń twórców.

Zapis art. 13 u.o.p.d.k., określa więc podstawy prawne funkcjonowania instytucji kultury (w tym samorządowych instytucji kultury) wskazując, że ww. podmioty funkcjonują w oparciu o akt ich utworzenia oraz statut. Jednocześnie organizacja wewnętrzna instytucji kultury uregulowana być powinna zgodnie z zapisami ustawy w regulaminie organizacyjnym, który nadawany jest przez dyrektora instytucji.

Na mocy art. 14 u.o.p.d.k:

1. Instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.
2. Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem art. 24 i 25.
3. Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru.
4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia i udostępniania rejestru instytucji kultury, w tym zakres danych zamieszczanych w rejestrze, tryb dokonywania wpisów, zmian i wykreśleń wpisów oraz wzór księgi rejestrowej, mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa danych zamieszczanych w rejestrze i bezpieczeństwa czynności prawnych dokonywanych przez te instytucje.
   
   

Ponadto z art. 27 u.o.p.d.k wynika, że:

1. Instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania.
2. Instytucja kultury może zbywać środki trwałe. Przy zbywaniu środków trwałych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące przedsiębiorstw państwowych.
3. Podstawą gospodarki finansowej instytucji kultury jest plan finansowy ustalony przez dyrektora, z zachowaniem wysokości dotacji organizatora.
4. Instytucja kultury sporządza plan finansowy zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, 1948, 1984 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 60 i 191).
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Gmina podpisała Umowę o dofinansowanie Projektu w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 „Przystań rowerowo…”, współfinansowanego w 63,63% ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. Ww. projekt ma polegać na budowie budynku/magazynu na rowery, zakupie rowerów oraz wykonaniu siłowni zewnętrznej. Zadanie zlokalizowane jest przy zbiorniku wodnym, który został przekazany w użyczenie instytucji kultury, jaką jest Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji. GOKSiR jest samorządową instytucją kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę i nie jest podatnikiem podatku VAT. Projekt realizowany będzie przez Gminę. Faktury, które będą dokumentować wydatki poniesione w związku z realizacją projektu wystawione będą na Gminę. Budynek z monitoringiem, siłownia zewnętrzna oraz rowery będące przedmiotem projektu służą Gminie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zakończone zadanie usytuowane nad zalewem stanie się dostępne dla osób odwiedzających zalew i przyczyni się bezpośrednio do wzbogacenia oferty kulturalnej instytucji kultury adresowanej do dzieci, a także do dorosłych korzystających z tej części działalności instytucji kultury.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy przysługuje prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w zawartych fakturach, wystawionych przez wyłonionego wykonawcę związanych z realizacją projektu „Przystań rowerowo …” ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wskazano rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatku VAT nie zostanie spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – budynek z monitoringiem, siłownia zewnętrzna oraz rowery będące przedmiotem projektu służą Wnioskodawcy do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro w niniejszych okolicznościach, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty przedmiotowej inwestycji nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych Wnioskodawcy, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, w związku z realizacją projektu pn. „Przystań rowerowo …”.

Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w zawartych fakturach, wystawionych przez wyłonionego wykonawcę związanych z realizacją projektu „Przystań rowerowo …” ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Skłodowskiej-Curie 40, 20-029 Lublin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.