2019.06.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.163.2019.2.AK
z 3 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 14 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 maja 2019 r. znak 0114-KDIP4.4012.163.2019.1.AK (skutecznie doręczone dnia 22 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi eksploatacji pojazdu samochodowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi eksploatacji pojazdu samochodowego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 28 maja 2019 r., złożonym w dniu 28 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zakupił w formie leasingu samochód zarejestrowany jako samochód specjalistyczny do prac wiertniczych. Samochód jest zarejestrowany jako 5-osobowy. Wnioskodawca nie posiada dodatkowego badania VAT.

W piśmie z dnia 28 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, Strona wskazała:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie badań geologicznych i geotechnicznych dla potrzeb budownictwa. Opiera się ona przede wszystkim na wykonywaniu wierceń geotechnicznych za pomocą sprzętu ręcznego i wiertnicy mechanicznej H16S na samochodzie ISUZU (to jest przedmiot zapytania). Działalność zaliczona do PKD 71.12.Z.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Umowa leasingu została podpisana … 2018 roku. Leasing operacyjny: opłata wstępna … zł netto + 23% VAT zapłacona tego samego dnia. Samochód z zabudowaną wiertnicą odebrany … 2018 roku. Pierwsza rata leasingowa zapłacona w 2018 (oczywiście zgodnie z harmonogramem), do tej pory zapłacone 7 rat leasingowych w kwocie … zł netto + 23% VAT każda. Co miesiąc wystawiana jest faktura na kolejną ratę.

Zgodnie z badaniem technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów samochód został zakwalifikowany jako samochód specjalny.

Z dowodu rejestracyjnego pojazdu wynika, że jest on samochodem specjalnym przeznaczonym do prac wiertniczych, o dopuszczalnej masie całkowitej 3000 kg.

Z racji na specjalistyczną konstrukcję samochodu, nie ma możliwości wykorzystywać go do celów nieopodatkowanych podatkiem VAT lub do celów prywatnych. Wykonana zabudowa jest niedemontowalna, natomiast w kabinie samochodu jest miejsce tylko dla dwóch osób. Tylna przestrzeń (za przednim rzędem siedzeń), która wg pierwotnych założeń producenta ma pomieścić 3 osoby jest jedynie miejscem na dodatkowe narzędzia czy ubranie (szerokość przestrzeni za przednimi siedzeniami to ok. 40cm).

Wykorzystywanie samochodu do celów np. prywatnych byłoby ponadto nieopłacalne ze względu na dużo większe spalanie paliwa niż w przypadku samochodów osobowych.

Koszty związane z przedmiotowym samochodem to koszty leasingu (opłata wstępna i comiesięczne raty - kwoty podane wyżej), koszty paliwa i ewentualnych napraw.

Koszty zarówno te, które już zostały poniesione jak i przyszłe - raty leasingu, paliwo, naprawy.

Stacja kontroli pojazdów nie może wydać dla przedmiotowego samochodu zaświadczenia VAT1, ze względu na to, że jest zarejestrowany na pięć osób. Jednakże, jak Wnioskodawca wspomniał wyżej, realnie mogą nim jeździć jedynie dwie osoby. Niezależnie od tego, zakwalifikowanie pojazdu jako samochód specjalny powinno być jednoznaczne z możliwością odliczenia 100% kosztów z nim związanych analogicznie do samochodów ciężarowych (zgodnie z definicją Ministerstwa Finansów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 28 maja 2019 r.):

Czy Wnioskodawca może odliczać 100% kosztów związanych z leasingiem i korzystaniem z przedmiotu leasingu opierając się na tym, iż jest to samochód specjalny?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 28 maja 2019 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, z racji, iż samochód jest zarejestrowany zgodnie z przepisami jako samochód specjalny ma on prawo odliczać 100% kosztów z nim związanych. Nie ma możliwości wykorzystywać go w celach niezwiązanych z prowadzoną działalnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W tym miejscu wskazać należy, że szczegółowe regulacje odnoszące się do prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zawarte są w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 cyt. ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 2 pkt 34 cyt. ustawy, przez pojazdy samochodowe, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1990, ze zm.), użyte w ustawie określenie pojazd samochodowy oznacza pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Według art. 86a ust. 4 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi art. 86a ust. 5 ww. ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl art. 86a ust. 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy

‒ jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z art. 86a ust. 10 ww. ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednia adnotacje o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe.

W przywołanym art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego od zakupów związanych z pojazdami samochodowymi. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony), przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ww. ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczania podatku, zawarte w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług podano katalog wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Są to wydatki związane m.in. z nabyciem tych pojazdów, nabyciem paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do ich napędu, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub ich używaniem. Aby dany wydatek mógł być uznany za uprawniający do odliczenia podatku naliczonego, musi dotyczyć pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie badań geologicznych i geotechnicznych dla potrzeb budownictwa. Opiera się ona przede wszystkim na wykonywaniu wierceń geotechnicznych za pomocą sprzętu ręcznego i wiertnicy mechanicznej H16S na samochodzie ISUZU.

Umowa leasingu została podpisana … 2018 roku. Samochód z zabudowaną wiertnicą odebrany … 2018 roku. Co miesiąc wystawiana jest faktura na kolejną ratę.

Zgodnie z badaniem technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów samochód został zakwalifikowany jako samochód specjalny.

Koszty związane z przedmiotowym samochodem to koszty leasingu (opłata wstępna i comiesięczne raty - kwoty podane wyżej), koszty paliwa i ewentualnych napraw.

Koszty zarówno te, które już zostały poniesione jak i przyszłe - raty leasingu, paliwo, naprawy.

Z dowodu rejestracyjnego pojazdu wynika, że jest on samochodem specjalnym przeznaczonym do prac wiertniczych, o dopuszczalnej masie całkowitej 3000 kg.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z eksploatacją pojazdu samochodowego użytkowanego w zawiązku z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. koszty leasingu (opłata wstępna i comiesięczne raty), koszty paliwa i ewentualnych napraw.

Zauważyć należy, że z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika, aby usługi w zakresie wykonywania wierceń geotechnicznych mogły korzystać ze zwolnienia z tego podatku. Zatem świadczenie przez Wnioskodawcę, będącego czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, usług w powyższym zakresie, będzie opodatkowane według właściwej stawki podatku VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że skoro Strona posiada dowód rejestracyjny, w którym uwidoczniono, że pojazd jest pojazdem specjalnym o przeznaczeniu do badań wiertniczych (co również zostało potwierdzone w przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów badaniu technicznym), a dowód rejestracyjny jest dokumentem wydanym zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, to Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących zakupu paliwa, napraw oraz rat leasingowych i raty wstępnej, związanych z użytkowaniem pojazdu specjalnego.

Tym samym stanowisko Strony należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

W myśl art. 14f § 2a ww. ustawy, zwrot nienależnej opłaty następuje nie później niż w terminie 7 dni od dnia zakończenia postępowania w sprawie wydania interpretacji.

Jak wynika z treści art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej - w odpowiedniej części.

Od wniosku zostały uiszczone dwie opłaty: dnia 12 marca 2019 r. – 40 zł i dnia 28 maja 2019 r. – 40 zł. Wniosek dotyczy jednego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług, a zatem należna opłata od wniosku wynosi 40 zł. Z uwagi na to, że na poczet wskazanego rozstrzygnięcia została wykorzystana opłata w wysokości 40 zł pozostała część kwoty, tj. 40 zł podlega zwrotowi w terminie 7 dni od wydania niniejszego rozstrzygnięcia na rachunek bankowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin