INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14.12.2011 r. (data wpływu 14.12.2011 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 14.02.2012 r. (data nadania 16.02.2012 r., data wpływu 16.02.2012 r.) na wezwanie z dnia 07.02.2012 r. Nr IPPB4/415-901/11-2/JK3 (data nadania 08.02.2012 r., data doręczenia 09.02.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych

• w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 - jest prawidłowe,
• w zakresie zastosowania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-901/11-2/JK3 z dnia 07.02.2012 r. (data nadania 08.02.2012 r., data doręczenia 09.02.2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Pismem z dnia 14.02.2012 r. (data nadania 16.02.2012 r., data wpływu 16.02.2012 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 2 lutego 2011 roku przed Sądem Rejonowym Wydziałem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z powództwa Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni zawarła ugodę sądową, na mocy której pozwany R. S.A. w W. zapłacił Jej w dniu 15 lutego 2011 roku kwotę 40.000 zł. tytułem odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Kwota zapłacona była równa kwocie wskazanej w ugodzie.

Zgodnie z treścią ugody sądowej z dnia 02.02.2011 r. odszkodowanie zostało przyznane i wypłacone w związku z naruszeniem przez „R. S.A. zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Tytułem odszkodowania pozwany „R. S.A. został zobowiązany do wypłaty Wnioskodawczyni (powódce) kwoty 40.000,00 zł (czterdzieści tysięcy złotych) na wskazany rachunek bankowy w terminie 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia o umorzeniu postępowania, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności. Jednocześnie, z dniem 02.02.2011 r. Sąd wydał postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie.

W ugodzie nie wskazano przepisów prawnych, na podstawie których przyznano odszkodowanie. Ugoda została zawarta w wyniku postępowania z powództwa Wnioskodawczyni wszczętego w oparciu o Kodeks pracy - art. 18(3)c, art. 18(3)d.

Wnioskodawczyni nie jest pracownikiem „R. S.A. - umowa o pracę została rozwiązana na Jej wniosek z dniem 12.08.2005 r. za porozumieniem stron. Odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu zostało wypłacone przez „R. S.A. zgodnie z ugodą zawartą przed Sądem w dniu 02.02.2011r. Umowa o pracę z „R. S.A. była zawarta na czas nieokreślony i została rozwiązana z dniem 12.08.2005 r. za porozumieniem stron.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odszkodowanie uzyskane w wyniku ugody sądowej, którą Wnioskodawczyni zawarła 2 lutego 2011 r. z „R. tytułem odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych...
2. Czy kwotę odszkodowania uzyskaną w wyniku ugody sądowej, którą Wnioskodawczyni zawarła 2 lutego 2011 r. z „R. S.A. w W. tytułem odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu należy wykazać w zeznaniu podatkowym za rok 2011, a jeśli tak, to w której pozycji...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, powołując się na wskazane w części E. 3. podstawy prawne, odszkodowanie uzyskane w wyniku ugody sądowej, którą zawarła 2 lutego 2011 r. z „R. S.A. tytułem odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 i art. 21 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, według Wnioskodawczyni nie należy wykazywać kwoty przedmiotowego odszkodowania w zeznaniu podatkowym za rok 2011, gdyż w formularzu PIT-37 nie znajduje się miejsce, w którym należy wykazać dochody zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 18(3)c § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości.

Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, obejmuje wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna.( § 2) Pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku. ( § 3)

Przepis art. 18(3)d ustawy Kodeks pracy stanowi o prawie pracownika do otrzymania odszkodowania z tytułu naruszenia przez pracodawcę zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Z treści, ww. artykułu wynika, że osoba wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu, t. j. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Powyżej przywołane przepisy wskazują, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na rzecz Wnioskodawczyni, na mocy ugody sądowej, zostało wypłacone odszkodowanie w związku z naruszeniem przez pracodawcę zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Ugoda została zawarta w wyniku postępowania z powództwa Wnioskodawczyni wszczętego w oparciu o Kodeks pracy – art. 18(3)c, art. 18(3)d.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że przyznane odszkodowanie, jak i zasady jego ustalania, wynika wprost z przepisu art. 18(3)d k.p. A zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przepisie tym ustawodawca używa sformułowania „inne odszkodowania lub zadośćuczynienia”. Należy przez to rozumieć te odszkodowania i zadośćuczynienia, które nie zostały wprost wymienione w katalogu zwolnień podatkowych. A co za tym idzie inne niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Stąd, odszkodowanie należne pracownikowi z tytułu naruszenia przez pracodawcę zasady równego traktowania w zatrudnieniu, nawet jeśli otrzymywane jest na podstawie wyroku bądź ugody sądowej, nie będzie objęte dyspozycją przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bowiem zasady jego ustalania zostały wprost określone w ustawie.

Reasumując należy stwierdzić, iż odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawczynię w wyniku zawartej ugody sądowej nie będzie zwolnione z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ww. ustawy. Będzie natomiast korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z faktem, iż otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, to nie należy wykazywać kwoty przedmiotowego odszkodowania w zeznaniu podatkowym za rok 2011.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.