INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 16 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przelewu wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przelewu wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujące stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą świadczącą usługi związane z produkcją konstrukcji metalowych i ich części. Z tytułu usług wykonanych na rzecz firmy B, Wnioskodawca wystawił fakturę VAT, wykazując w niej kwotę wierzytelności do zapłaty. Termin płatności upłynął, ale firma B nie dysponowała odpowiednimi środkami do uregulowania wynikającego z faktury VAT zobowiązania. W celu rozliczenia wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy od firmy B, strony zawarły umowę przelewu wierzytelności. W oparciu o tę umowę firma B (cedent) przelała na Wnioskodawcę (cesjonariusza) cześć swojej wierzytelności przysługującej jej od firmy M (inwestora). W celu spełnienia zobowiązania firma M dokonała na podstawie tej umowy na rzecz Wnioskodawcy zapłaty uzgodnionego wynagrodzenia. Umowa przelewu wierzytelności była bezpłatna tzn. w wyniku jej zawarcia żadna ze stron nie poniosła dodatkowych opłat, prowizji czy wynagrodzeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umowa przelewu wierzytelności w oparciu o przedstawiony stan faktyczny podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne, które zostały wymienione w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.); jest to zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych objętych tym podatkiem.

Wnioskodawca uważa, iż czynność cywilnoprawna przelewu wierzytelności w ogóle nie została wymieniona w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, nie podlega więc opodatkowaniu tym podatkiem. Umowa cesji wierzytelności uregulowana jest w art. 509 Kodeksu cywilnego, zgodnie z brzmieniem, którego wierzyciel może przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W opisanym stanie faktycznym firma B - cedent skorzystała z rozwiązania jakie dało jej prawo cywilne i przeniosła na swojego wierzyciela (Wnioskodawcę) przysługującą jej wierzytelność od firmy M. Zachowanie takie statuuje bezpośrednio Kodeks cywilny.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa cesja wierzytelności nie spełnia znamion umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy, wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca nawiązuje do art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, iż przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i rzecz tę wydać. Kupujący zobowiązuje się natomiast do odebrania rzeczy i zapłacenia ceny, czyli oznaczonej kwoty pieniężnej. Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 Kodeksu cywilnego, każda ze stron umowy zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Wnioskodawca jest zdania, że w przypadku gdyby umowa cesji przybrała postać umowy sprzedaży, zamiany lub darowizny to podlegałaby podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jako, że tego typu umowy wymienione są w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zawarta przez strony umowa przelewu wierzytelności nie przybrała formy żadnej ze wskazanych powyżej umów, ponadto była bezpłatna, tzn. w wyniku jej zawarcia żadna ze stron nie poniosła dodatkowych opłat, prowizji czy wynagrodzeń.

Wnioskodawca uważa, iż cesja (przeniesienie) wierzytelności w zamian za zwolnienie z długu jest swoistą konstrukcją prawną dokonywaną na podstawie art. 453 Kodeksu cywilnego. Skutkiem dokonanej przez cedenta cesji było zwolnienie cedenta, za zgodą cesjonariusza, z jego długu wobec cesjonariusza, poprzez spełnienie innego świadczenia tj. dokonanie cesji (przelewu) wierzytelności w zamian za zwolnienie z długu. Tego typu forma przekazania prawa majątkowego stanowi swoistego rodzaju formę rozliczenia, zastosowaną wyłącznie w celu zwolnienia się dłużnika - cedenta z długu wobec cesjonariusza. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, przesłanką dokonania przedmiotowego przelewu wierzytelności było wyłącznie zwolnienie dłużnika z długu - przelew wierzytelności stanowi spłatę bezspornego długu. Cesja wierzytelności spowodowała wygaśnięcie zobowiązań, żadna ze stron nie jest już wobec siebie zobowiązana ani uprawniona.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa cesji (przelewu) wierzytelności w zamian za zwolnienie z długu nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, gdyż dotyczy czynności niewymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytacza rozstrzygnięcia organów podatkowych wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 lutego 2011 r., znak: IBPBII/1/436-323/10/AA,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 sierpnia 2010 r., znak: ITPB2/436-115/1O/RS,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 listopada 2009 r., znak: IBPB 11/1/436-227/09/MZ,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak: IPPB2/436-399/09-2/MZ.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych stron umowy przelewu wierzytelności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.