Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.191.2019.2.ŻR
z 10 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową domu w części (proporcji), w jakiej budynek ten jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową domu w części (proporcji), w jakiej budynek ten jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o doprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni od 2013 r. prowadzi działalność w zakresie objętym kodem PKD 55.20.Z - Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawczyni od 2017 r. jest w trakcie budowy domu na działce stanowiącej jej własność. Choć Wnioskodawczyni jest w związku małżeńskim, przedmiotowa nieruchomość należy do jej majątku osobistego. Nieruchomość położona jest w miejscowości turystycznej, gdzie istnieje duże zapotrzebowanie na miejsca noclegowe (najem krótkoterminowy dla turystów).

Dom został zaprojektowany jako dom jednorodzinny, lecz jego konstrukcja umożliwia częściowe wykorzystywanie go w prowadzonej działalności gospodarczej - w zakresie identycznym jak dotychczas prowadzone przez Wnioskodawczynię w innej lokalizacji usługi.

Zgodnie z planem i zamiarem Wnioskodawczyni, 30% powierzchni budynku będzie wykorzystywane pod najem krótkoterminowy na rzecz turystów. W pozostałym zakresie budynek służył będzie zaspokojeniu prywatnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni oraz jej rodziny.

Lokale przeznaczone pod wynajem będą częścią budynku i nie będą formalnie wyodrębnione jako osobny przedmiot własności - lokale użytkowe.

W uzupełnieniu wniosku na pytanie Organu „Czy zakresem wniosku objęte są wydatki na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, o którym mowa w art. 2 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług?” Wnioskodawczyni wskazała „Tak”.

Zakresem wniosku objęte są wszelkie racjonalne wydatki niezbędne do budowy domu, w szczególności, takie jak koszty robocizny i materiałów w zakresie stawiania ścian, budowy dachu, wylewki podłóg, tynkowania, ocieplenia, wykonania instalacji elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, itp. Pytaniem objęte są wszystkie wydatki ponoszone na budowę domu, których nie można jednoznacznie przyporządkować do poszczególnych części domu – części wykorzystywanej na cele osobiste i do prowadzenia działalności gospodarczej.

Na pytanie Organu „Do wykonywania jakich czynności Wnioskodawczyni będzie wykorzystywała część budynku przeznaczoną do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. czy do czynności:

• opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
  

• zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (należy wskazać podstawę prawną zwolnienia),
  

• niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”
  

Wnioskodawczyni wskazała „Do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług”.

Następnie na pytanie „Czy Wnioskodawczyni ma możliwość bezpośredniego przyporządkowania wydatków (nabywanych towarów i usług) do części budynku wykorzystywanej wyłącznie do działalności gospodarczej?” Zainteresowana wskazała „W bardzo ograniczonym zakresie - to jest wyłącznie w zakresie wyposażenia i wykończenia pomieszczeń, które będą wykorzystywane wyłącznie na wynajem, do prowadzonej działalności gospodarczej (zagadnienie to zostało zresztą objęte przez Wnioskodawczynię odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej – w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT)”.

W dalszej kolejności na pytanie „W sytuacji, gdy część budynku przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych i zwolnionych, czy istnieje możliwość przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności?” Zainteresowana odpowiedziała „Wnioskodawczyni pomieszczenia te będzie wykorzystywała wyłącznie do czynności opodatkowanych (najem krótkoterminowy - usługi związane z zakwaterowaniem); taka sytuacja na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów więc nie zaistnieje”.

Faktury będą wystawiane na Wnioskodawczynię, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej z nr NIP ...

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z budową domu, w części (proporcji), w jakiej budynek ten będzie służył do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym w szczególności w zakresie wydatków, których nie da się bezpośrednio przyporządkować do poszczególnych części wznoszonego budynku?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), posiada ona uprawnienie do odliczania podatku naliczonego według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość będzie wykorzystywana do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli więc 30% powierzchni budynku będzie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej - w takiej też części przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia podatku VAT, w tym w szczególności w zakresie wydatków, których nie da się bezpośrednio przyporządkować do poszczególnych części wznoszonego budynku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 119 oraz art. 124. Przepis ten jest wyrazem naczelnej zasady podatku od towarów i usług, mianowicie neutralności. Z założenia ma on bowiem być podatkiem konsumpcyjnym, który dla przedsiębiorców - w zakresie prowadzonej przez nich działalności gospodarczej - pozostaje neutralny.

Jak wskazuje się w literaturze, „Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od wartości dodanej. Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Takie rozumienie prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bardzo istotną wytyczną przy wykładni dyrektyw VAT w orzecznictwie ETS. W wielu orzeczeniach bowiem interpretowano regulacje dyrektyw VAT (co wpływało na rozumienie przepisów krajowych) w taki sposób, aby osiągnięta była neutralność podatku dla podatników.” (Bartosiewicz Adam. Art. 86. W: VAT. Komentarz, wyd. XII. Wolters Kluwer Polska, 2018.)

W przedstawionym stanie faktycznym wytwarzana nieruchomość (czy - ujmując od strony cywilnoprawnej - jej część składowa), to jest budowany dom, będzie wykorzystywana przez Wnioskodawczynię zarówno do celów ściśle osobistych, jak i do celów działalności gospodarczej. O ile więc w zakresie, w jakim nieruchomość służyć będzie osobistym celom Wnioskodawczyni prawo od odliczenia podatku dochodowego nie będzie przysługiwać, tak już w proporcji, w jakiej budynek służy do prowadzenia działalności - zdaniem Wnioskodawczyni - będzie posiadać takie uprawnienie.

Przepisem szczególnym - który jednak pozostaje spójny z ogólnymi zasadami podatku VAT, a który dotyczy sytuacji analogicznej do tej, w jakiej znajduje się Wnioskodawczyni, jest art. 86 ust. 7b ustawy.

Zgodnie z nim, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

W piśmiennictwie na gruncie zacytowanego wyżej przepisu wskazuje się, że „przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, należy rozumieć „wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym”. Przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT wprowadza szczególny tryb obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym ponoszonych nakładów) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Regulacja ta ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana w działalności gospodarczej oraz na inne cele. A zatem przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, nakłada od 1.01.2011 r. obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W przypadku zakupu towarów i usług dotyczących wytworzenia nieruchomości związanych zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i niepodlegającymi podatkowi VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w takiej części, w jakiej nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Oznacza to, że podatnik jest zobowiązany do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym.” (Rogala Elżbieta. Nowy sposób odliczania VAT od kosztów wytworzenia inwestycji służącej działalności z VAT i bez VAT. Finanse Komunalne, 2014, nr 5. s. 69-70.)

W zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawczyni ustaliła, że 30% powierzchni budynku będzie przeznaczone pod wynajem pokojów gościom w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę ogół okoliczności, w takiej też proporcji przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wydatkach związanych z budową domu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wzmianka o podatku dochodowym znajdująca się w opisie stanowiska Wnioskodawczyni jest oczywistą omyłką pisarską - cały wniosek, w tym i zacytowany fragment dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. Powinno być więc w zacytowanym przez Organ wycinku: „prawo do odliczenia podatku naliczonego”, nie zaś dochodowego. Poza tym jednym (skorygowanym wyżej) wyjątkiem, cały wniosek zachowuje swoją aktualność, w tym również stanowisko Wnioskodawczyni oraz podany przepis, na gruncie którego - w ocenie Wnioskodawczyni - występuje wątpliwość i który ma zdaniem Wnioskodawczyni zastosowanie w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W związku z doprecyzowaniem zakresu postawionego pytania, należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową domu, których nie można jednoznacznie przyporządkować do poszczególnych części domu – części wykorzystywanej na cele osobiste i do prowadzenia działalności gospodarczej.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Aby dany podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z kolei, jak stanowi art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Regulacja ta dotyczy sposobu obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele osobiste (prywatne). Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na cele osobiste (prywatne) i przypisanie wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Przepis art. 86 ust. 7b ustawy stanowi implementację art. 168a ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 167, 168, 169 i 173 wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Wskazać również należy, że art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady przewiduje, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się wyliczenia proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Wybrany sposób musi jednak gwarantować jak najbardziej zbliżone do rzeczywistego obliczenie podatku naliczonego związanego wyłącznie z działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku ponoszenia przez podatnika wydatków na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, która została włączona do majątku jego przedsiębiorstwa oraz jest wykorzystywana zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i celów osobistych (prywatnych) a przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Jak wynika z okoliczności sprawy – Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawczyni od 2017 r. jest w trakcie budowy domu na działce stanowiącej jej własność. Zgodnie z planem i zamiarem Wnioskodawczyni, 30% powierzchni budynku będzie wykorzystywane pod najem krótkoterminowy na rzecz turystów. W pozostałym zakresie budynek służył będzie zaspokojeniu prywatnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni oraz jej rodziny. Zakresem wniosku objęte są wydatki na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, o którym mowa w art. 2 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług. Pytaniem objęte są wszystkie wydatki ponoszone na budowę domu, których nie można jednoznacznie przyporządkować do poszczególnych części domu – części wykorzystywanej na cele osobiste i do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni część budynku przeznaczoną do prowadzenia działalności gospodarczej będzie wykorzystywała do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W sytuacji, gdy przedmiotowy budynek jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych (działalność gospodarcza - najem krótkoterminowy) oraz do celów osobistych mieszkaniowych i gdy przypisanie ponoszonych nakładów w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, zgodnie z art. 86 ust. 7b, w związku z art. 2 pkt 14a ustawy, to Wnioskodawczyni ma obowiązek określić udział procentowy, w jakim przedmiotowy budynek będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy. Jednocześnie należy wskazać, że z okoliczności sprawy nie wynika, że część budynku przeznaczona do działalności gospodarczej wykorzystywana będzie do czynności zwolnionych, zatem podatek naliczony do odliczenia należy obliczyć według ww. udziału procentowego.

W odniesieniu do stosowanej metody określenia udziału procentowego, wskazać należy, że metoda ta winna mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody określenia udziału procentowego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawczyni, gdyż metoda takiego wyodrębnienia nie została określona w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do ustawy. Ważne jest by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą. Należy podkreślić, iż wyłącznie Wnioskodawczyni znając specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z prowadzona działalnością gospodarczą, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Zauważyć również należy, iż prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, a w konsekwencji części podatku naliczonego, związanej z czynnościami opodatkowanymi, należy do podatnika. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

W konsekwencji organ interpretacyjny nie jest upoważniony do wskazania, w jaki sposób Wnioskodawczyni powinna ustalić sposób określenia udziału procentowego, w jakim budynek wykorzystywany jest do celów działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług, jak również dokonywać oceny (kontroli) sposobu poprawności rozliczania podatku w wyniku zastosowania odpowiedniej metodologii wyliczeń tego podatku.

Wobec powyższego skoro – jak wynika z opisu sprawy – przedmiotowy budynek jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (działalność gospodarcza – najem krótkoterminowy) oraz na cele osobiste mieszkaniowe Wnioskodawczyni, a wydatków poniesionych na wytworzenie tego budynku nie da się bezpośrednio przyporządkować do poszczególnych części budynku, to Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia podatku naliczonego według udziału procentowego, w jakim budynek jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie oceny poprawności metody sposobu wyliczenia wartości podatku naliczonego, bowiem kwestia ta wykracza poza unormowania art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.