2019.06.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL2-1.4012..123.2019.2.SS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012..123.2019.2.SS
z 12 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2019 r. (data wpływu 10 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „Park Kulturowy (…)” w przypadku, gdy Gmina nieodpłatnie udostępni powstałą infrastrukturę organizacji pozarządowej, realizującej zadania pożytku publicznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie. Wniosek uzupełniono w dniu 24 maja 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w piśmie z dnia 22 maja 2019 r.).

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina posiada osobowość prawną, nadaną ustawowo przez art. 165 Konstytucji RP i art. 2 ustawy z dnia 8 marca o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), zwaną dalej u.s.g.

W myśl art. 1 u.s.g., mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządowa. Ilekroć w ustawie jest mowa o gminie, należy przez to rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium.

Zadania własne gminy określone są w art. 7 u.s.g. oraz uszczegółowione w przepisach szczególnych konkretyzujących ich realizację. Zgodnie z art. 7 u.s.g., zaspokajanie potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania te obejmują m.in. sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, gminnych placów, kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej, promocji gminy, współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych.

Gmina jest właścicielem nieruchomości (…), oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr geod. 4 i 12, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr B1 oraz działki nr geod. 48, 53 i 16/12, dla której prowadzona jest księga wieczysta B2.

Na podstawie umowy (…) z dnia 13.04.2017 r., Gmina otrzymała dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Oś priorytetowa VIII. Infrastruktura Dla Usług Użyteczności Publicznej, Działanie 8.3. Ochrona dziedzictwa Kulturowego, na realizację projektu pn.: „Park Kulturowy (…)”, zwanego dalej „Projektem”. Projekt obejmował prace polegające na odrestaurowaniu, modernizacji, wizualizacji i ekspozycji zabytków w formie Parku Kulturowego wyposażonego w multimedialne środki przekazu.

Park został zbudowany na bazie następujących zabytków:

(…)-wiecznego grodziska (…),
wiatraka przeniesionego (…) i posadowionego na terenie Parku,
obiektów starego folwarku (…).

Przedmiotem nabycia w ramach Projektu były głównie roboty budowlane związane z rewaloryzacją obiektu, w zakres których wchodziły:

roboty przygotowawcze, roboty ziemne zasadnicze i wykończeniowe,
wzmocnienie istniejących warstw konstrukcyjnych podbudowy,
wykonanie utwardzenia części nawierzchni Parku,
roboty sanitarne,
roboty elektryczne.

W ramach Projektu nabyte zostały też usługi multimedialne oraz dokonano zakupu sprzętu elektronicznego i urządzeń multimedialnych, które zostały zainstalowane w ww. obiektach Parku Kulturowego.

W związku z realizacją Projektu, Gmina poniosła wszelkie koszty związane z przygotowaniem dokumentacji, zakupem usług i dostaw sprzętu, materiałów oraz wykonaniem robót budowlanych. Faktury dokumentujące nabycie robót budowlanych, usług oraz towarów w ramach Projektu zostały wystawione na Gminę. Realizacja Projektu została zakończona dnia 30 września 2018 roku. Obecnie obiekt pn.: „Park Kulturowy (…)” może być udostępniany zwiedzającym, przede wszystkim może on stanowić miejsce do edukacji historycznej dzieci, młodzieży, jak też dorosłych oraz do promocji gminy.

Gmina, będąca właścicielem ww. obiektu i ponosząca wydatki w ramach Projektu, nie czerpie i nie będzie czerpać obrotów (dochodów) z działalności Parku Kulturowego.

Gmina ma zamiar ogłosić otwarty konkurs ofert na realizację zadania publicznego w przedmiocie promowania osiągnięć w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury, dziedzictwa narodowego i upowszechniania wiedzy o zabytkach.

W szczególności przedmiotem konkursu będzie:

realizacja przedsięwzięć kulturalnych na terenie Parku Kulturowego oraz terenach przylegających;
realizacja działań w sferze ochrony dóbr kultury i promocji dziedzictwa kulturowego oraz edukacji społeczeństwa w sferze zachowania i promowania dziedzictwa kulturowego Ziemi (…);
wspieranie inicjatyw obejmujących promocję działań i dokonań lokalnych twórców;
wspieranie działań utrwalających i promujących tożsamość kulturową;
wspieranie projektów z zakresu edukacji kulturalnej;
udostępnianie Parku Kulturowego zwiedzającym;
działanie na rzecz poprawy atrakcyjności turystycznej Gminy;
kształtowanie pozytywnego wizerunku oraz rozpoznawalności Gminy w skali ogólnopolskiej;
tworzenie warunków do wzrostu liczby turystów odwiedzających Gminę i województwo;
promowanie walorów turystycznych i kulturalnych (…), w szczególności Gminy.

Przekazanie ww. zadania do realizacji organizacji pozarządowej nie będzie wiązało się z zawarciem umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości położonej (…), oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr geod. 4 i 12, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr B1 oraz działki nr geod. 48, 53 i 16/12, dla której prowadzona jest księga wieczysta B2. Gmina udostępni nieodpłatnie ww. nieruchomość organizacji pozarządowej, z którą zostanie zawarta umowa o realizacje ww. zadania publicznego. Organizacja pozarządowa będzie korzystać z obiektów zlokalizowanych na tej nieruchomości jako dzierżyciel, a nie posiadacz. Na podstawie dzierżenia organizacja pozarządowa de facto nie będzie zobowiązana do ponoszenia wydatków na utrzymanie infrastruktury, ani do administrowania nią. Przez cały czas trwania umowy o realizację zadania publicznego Gmina nie straci przymiotu posiadacza ww. nieruchomości i będzie ponosić koszty jej utrzymania.

Organizacja pozarządowa, która przystąpi do realizacji ww. zadania publicznego, będzie mieć prawo udostępniać odpłatnie obiekty Parku Kulturowego, zajmować się oprowadzaniem zgłoszonych grup zorganizowanych, udzielać informacji na temat historii miejsca, monitorować stronę internetową Projektu oraz dbać o czystość na terenie tego Parku. Zadania te będą mogły być realizowane w różnych formach, w szczególności poprzez organizowanie festiwali, przeglądów, konkursów, konferencji, seminariów, szkoleń, spotkań, plenerów, warsztatów, kursów, wystaw na terenie Parku, wydawania niskonakładowych, niekomercyjnych publikacji (także z wykorzystaniem innych technik zapisu niż druk) – periodyków, katalogów, druków ulotnych, książek o historii regionu. Wymienione czynności są czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Natomiast bilety wstępu do obiektów zabytkowych oraz muzealnych obciążone są 8-proc. stawką podatku VAT. Tak samo opodatkowane są odpłatne lekcje i warsztaty urządzane podczas zwiedzania. Usługi, polegające na organizowaniu odpłatnych lekcji muzealnych oraz warsztatów tematycznych dla dzieci i młodzieży, połączone ze zwiedzaniem, za które pobierane są opłaty za wstęp, podlegają opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8 proc.

Pojęcie „usługa wstępu” do danego obiektu niekoniecznie ogranicza się do zapewnienia nabywcy biernego uczestnictwa w danej usłudze, w postaci umożliwienia „przebywania, oglądania i słuchania”, lecz obejmuje także możliwość czynnego korzystania z dostępnych w danym obiekcie urządzeń, zajęć i atrakcji.

Nie przewiduje się wykorzystywania przez Gminę towarów i usług nabytych podczas realizacji projektu do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT, natomiast towary i usługi nabyte w celu realizacji projektu „Park Kulturowy (…)” będą wykorzystywane przez Gminę do czynności niepodlegających opodatkowaniem podatkiem VAT (Gmina realizuje własne zadania publiczne), a przez organizację pozarządową, wyłonioną w trybie ustawy o pożytku publicznym i wolontariacie, do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z definicją działalności pożytku publicznego, zawartej w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r., poz. 450, z póżn. zm.), działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o pożytku publicznym i wolontariacie, sfera zadań publicznych obejmuje zadania w zakresie: kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego.

Zatem wykonywanie zadań dotyczących promowania osiągnięć w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury, dziedzictwa narodowego i upowszechniania wiedzy o zabytkach jest działalnością pożytku publicznego.

Analiza przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że działalność pożytku publicznego stanowi działalność gospodarcza na gruncie ustawy o VAT. Przepisy o podatku od towarów i usług przewidują własną definicję działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z przytoczonej wcześniej definicji działalności gospodarczej w ustawie o VAT wynika, że za taką należy uznać wszelką działalność usługodawców. Jednocześnie, podatnikiem jest każdy podmiot, który wykonuje tego rodzaju działalność, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. A zatem, na gruncie VAT nie ma znaczenia, że działalność nie jest nakierowana na osiągnięcie zysku. Istotny jest sam fakt prowadzenia określonego rodzaju działalności.

Tym samym, organizacja pozarządowa, prowadząca odpłatną działalność pożytku publicznego, jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dochodzi więc do sytuacji, że działalność nieuznawana za działalność gospodarczą na gruncie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Natomiast działalności tej nie można traktować jako działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Gmina, będąca nabywcą usług i towarów w ramach Projektu nie będzie ich wykorzystywać w ramach własnej działalności gospodarczej. Projekt nie będzie generować dla Wnioskodawcy żadnych przychodów, natomiast przez cały czas trwania Projektu, Wnioskodawca będzie ponosić bieżące koszty utrzymania Parku Kulturowego, takie m.in. jak koszty remontów, zużytej energii, ubezpieczenia, monitoringu i ochrony.

Warunkiem zaliczenia w Projekcie podatku VAT do kosztów kwalifikowanych jest uzyskanie interpretacji indywidualnej w sprawie możliwości prawnej odzyskania podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie nie toczy się postępowanie sprawdzające, ani czynności kontrolne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację projektu pn.: „Park Kulturowy (…)”, w przypadku zlecenia realizacji zadania w przedmiocie promowania osiągnięć w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury, dziedzictwa narodowego i upowszechniania wiedzy o zabytkach i nieodpłatnego udostępnienia w tym celu infrastruktury „Parku Kulturowego (…)” organizacji pozarządowej, będącej podatnikiem VAT, realizującej ww. zadania pożytku publicznego?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnikowi – Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację projektu pn.: „Park Kulturowy (…)”, zlecenia realizacji zadania w przedmiocie promowania osiągnięć w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury, dziedzictwa narodowego i upowszechniania wiedzy o zabytkach i nieodpłatnego udostępnienia w tym celu infrastruktury „Parku Kulturowego (…)” organizacji pozarządowej, będącej podatnikiem VAT, realizującej ww. zadania pożytku publicznego, ponieważ nie będzie to generowało dla Gminy dochodu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikom VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie, w jakim nabywane towary lub usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 u.s.g., gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy – w oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy – należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Należy zaznaczyć, że przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z art. 336 Kodeksu cywilnego (zwanego k.c.), posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Artykuł 338 k.c. stanowi, że kto rzeczą faktycznie włada za kogo innego, jest dzierżycielem.

Z powyższych przepisów wynika, że dzierżenie jest jednym z rodzajów władztwa nad rzeczą, podobnie jak posiadanie. Na dzierżenie, tak jak na posiadanie, składają się dwa elementy: faktyczne władztwo nad rzeczą oraz wola władania rzeczą. Różnica między posiadaniem, a dzierżeniem polega na innym ukierunkowaniu woli władania rzeczą. Dzierżycielem jest osoba, która „faktycznie włada” rzeczą „za kogo innego”. Zatem dzierżyciel włada rzeczą w imieniu innej osoby, a nie dla siebie, jak w przypadku posiadacza.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz regulacji prawnych, a także orzecznictwa TSUE prowadzi do stwierdzenia, że nieodpłatne udostępnianie przez Gminę infrastruktury Parku Kulturowego … na podstawie umowy dzierżenia nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenia objęte takimi umowami nie mają charakteru odpłatności. Przede wszystkim nie zostały określone kryteria dotyczące wynagrodzenia, w stosunku do którego można by określić podstawę opodatkowania. W umowie, którą Gmina zawrze z organizacją pozarządową, nie można dopatrzyć się ekwiwalentności świadczeń wzajemnych, napewno nie może być uznana za takie świadczenie dotacja, która tylko w części pokryje koszty realizacji przekazanego zadania publicznego.

Tym samym, skoro infrastruktura nie będzie wykorzystywana przez Gminę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, oznacza to, że Gmina wyłączyła ją całkowicie z systemu podatku VAT. W konsekwencji, dokonując powyższych zakupów towarów i usług, w ramach realizacji Projektu, Gmina nie spełniła przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, a tym samym nie nabyła prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zrealizowany Projekt pn.: „Park Kulturowy (…)” nie będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych również w przypadku zlecenia organizacji pozarządowej prowadzącej odpłatną działalność pożytku publicznego i będącej podatnikiem VAT realizacji zadania pożytku publicznego, w przedmiocie promowania osiągnięć w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury, dziedzictwa narodowego i upowszechniania wiedzy o zabytkach i nieodpłatnego udostępnienia tej organizacji w celu realizacji ww. zadań infrastruktury „Parku Kulturowego (…)”. Gmina nie będzie bowiem miała możliwości dokonywania odliczenia i odzyskania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z pózn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W tym miejscu podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej; kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych; wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej; promocji gminy, a także współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r., poz. 450, 650, 723 i 1365 oraz z 2019 r. poz. 37) (art. 7 ust. 1 pkt 1, 9, 10, 15, 17, 18 i 19 ww. ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z treści cytowanych wyżej przepisów w zakresie podatku od towarów i usług wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub/i niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej dyrektywy Rady 67/228 Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy „działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT” (pkt 10 wyroku). Ponadto w wyroku z dnia 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ Trybunał zaznaczył, że „podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest »odpłatnie« w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy” (pkt 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÖ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie „pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku” (pkt 24).

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie umowy Gmina otrzymała dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Oś priorytetowa VIII. Infrastruktura Dla Usług Użyteczności Publicznej, Działanie 8.3. Ochrona dziedzictwa Kulturowego, na realizację projektu pn.: „Park Kulturowy (…)”. Projekt obejmował prace polegające na odrestaurowaniu, modernizacji, wizualizacji i ekspozycji zabytków w formie Parku Kulturowego wyposażonego w multimedialne środki przekazu. W ramach Projektu nabyte zostały też usługi multimedialne oraz dokonano zakupu sprzętu elektronicznego i urządzeń multimedialnych, które zostały zainstalowane w ww. obiektach Parku Kulturowego. W związku z realizacją Projektu, Gmina poniosła wszelkie koszty związane z przygotowaniem dokumentacji, zakupem usług i dostaw sprzętu, materiałów oraz wykonaniem robót budowlanych. Faktury dokumentujące nabycie robót budowlanych, usług oraz towarów w ramach Projektu zostały wystawione na Gminę. Realizacja Projektu została zakończona dnia 30 września 2018 r. Obecnie ww. obiekt może być udostępniany zwiedzającym, przede wszystkim może on stanowić miejsce do edukacji historycznej dzieci, młodzieży, jak też dorosłych oraz do promocji gminy. Gmina, będąca właścicielem ww. obiektu i ponosząca wydatki w ramach Projektu, nie czerpie i nie będzie czerpać obrotów (dochodów) z działalności Parku Kulturowego. Gmina ma zamiar ogłosić otwarty konkurs ofert na realizację zadania publicznego w przedmiocie promowania osiągnięć w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury, dziedzictwa narodowego i upowszechniania wiedzy o zabytkach. Przekazanie ww. zadania do realizacji organizacji pozarządowej nie będzie wiązało się z zawarciem umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości (…). Gmina udostępni nieodpłatnie ww. nieruchomość organizacji pozarządowej, z którą zostanie zawarta umowa o realizację ww. zadania publicznego. Organizacja pozarządowa będzie korzystać z obiektów zlokalizowanych na tej nieruchomości jako dzierżyciel, a nie posiadacz. Na podstawie dzierżenia organizacja pozarządowa de facto nie będzie zobowiązana do ponoszenia wydatków na utrzymanie infrastruktury, ani do administrowania nią. Przez cały czas trwania umowy o realizację zadania publicznego Gmina nie straci przymiotu posiadacza ww. nieruchomości i będzie ponosić koszty jej utrzymania. Organizacja pozarządowa, która przystąpi do realizacji ww. zadania publicznego, będzie mieć prawo udostępniać odpłatnie obiekty Parku Kulturowego, zajmować się oprowadzaniem zgłoszonych grup zorganizowanych, udzielać informacji na temat historii miejsca, monitorować stronę internetową Projektu oraz dbać o czystość na terenie tego Parku. Zadania te będą mogły być realizowane w różnych formach, w szczególności poprzez organizowanie festiwali, przeglądów, konkursów, konferencji, seminariów, szkoleń, spotkań, plenerów, warsztatów, kursów, wystaw na terenie Parku, wydawania niskonakładowych, niekomercyjnych publikacji (także z wykorzystaniem innych technik zapisu niż druk) – periodyków, katalogów, druków ulotnych, książek o historii regionu. Wymienione czynności są czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Natomiast bilety wstępu do obiektów zabytkowych oraz muzealnych obciążone są 8-proc. stawką podatku VAT. Tak samo opodatkowane są odpłatne lekcje i warsztaty urządzane podczas zwiedzania. Usługi, polegające na organizowaniu odpłatnych lekcji muzealnych oraz warsztatów tematycznych dla dzieci i młodzieży, połączone ze zwiedzaniem, za które pobierane są opłaty za wstęp, podlegają opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8 proc. Nie przewiduje się wykorzystywania przez Gminę towarów i usług nabytych podczas realizacji projektu do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT, natomiast towary i usługi nabyte w celu realizacji przedmiotowego Projektu będą wykorzystywane przez Gminę do czynności niepodlegających opodatkowaniem podatkiem VAT (Gmina realizuje własne zadania publiczne), a przez organizację pozarządową, wyłonioną w trybie ustawy o pożytku publicznym i wolontariacie, do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina, będąca nabywcą usług i towarów w ramach Projektu nie będzie ich wykorzystywać w ramach własnej działalności gospodarczej. Projekt nie będzie generować dla Wnioskodawcy żadnych przychodów, natomiast przez cały czas trwania Projektu, Wnioskodawca będzie ponosić bieżące koszty utrzymania Parku Kulturowego, takie m.in. jak koszty remontów, zużytej energii, ubezpieczenia, monitoringu i ochrony. Z opisu sprawy wynika także, że organizacja pozarządowa, prowadząca odpłatną działalność pożytku publicznego, jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w odniesieniu do realizowanego projektu Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w przypadku zlecenia realizacji ww. zadania i nieodpłatnego udostępnienia w tym celu przedmiotowej infrastruktury organizacji pozarządowej.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 338 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), kto rzeczą faktycznie włada za kogo innego, jest dzierżycielem.

Dzierżenie jest jednym z rodzajów władztwa nad rzeczą, podobnie jak posiadanie. Na dzierżenie, tak jak na posiadanie, składają się dwa elementy: faktyczne władztwo nad rzeczą oraz wola władania rzeczą. Różnica między posiadaniem a dzierżeniem polega na innym ukierunkowaniu woli władania rzeczą. Dzierżycielem jest osoba, która „faktycznie włada” rzeczą „za kogo innego”. Zatem dzierżyciel włada rzeczą w imieniu innej osoby, a nie dla siebie, jak w przypadku posiadacza.

Jak wynika z powyższego, nietrwałe, czasowe udostępnienie rzeczy w celu wykonania określonych czynności dla kogo innego nie oznacza przeniesienia posiadania ani zbycia rzeczy. Takie udostępnienie nie oznacza w szczególności, że podmiot trzeci uzyskuje jakiekolwiek prawo dysponowania rzeczą (jak w przypadku najmu, użytkowania, użyczenia) ani ochrony prawnej (jak w przypadku ochrony posesoryjnej).

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tutejszego Organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem w tym zakresie działa jako organ władzy w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy.

W odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy należy zauważyć, że świadczenie polegające na nieodpłatnym udostępnieniu przedmiotowego obiektu na rzecz organizacji pozarządowej, będącej odrębnym podatnikiem, prowadzącym odpłatną działalność pożytku publicznego, nie będzie czynnością wykonywaną przez Gminę jako podatnika podatku VAT w ramach swojej działalności gospodarczej. Jak bowiem wskazano we wniosku, Projekt nie będzie generować dla Wnioskodawcy żadnych przychodów. Towary i usługi, nabyte w celu realizacji przedmiotowego Projektu, będą wykorzystywane przez Gminę do czynności niepodlegających opodatkowaniem podatkiem VAT. Gmina, będąca nabywcą usług i towarów w ramach Projektu nie będzie ich wykorzystywać w ramach własnej działalności gospodarczej. Mając na uwadze powyższe w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wykonywana przez Wnioskodawcę ww. czynność, tj. nieodpłatne przekazanie przez Gminę organizacji pozarządowej, będącej odrębnym podatnikiem, obiektu Parku Kulturowego realizowane będzie poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując tę czynność nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przedmiotowego zadania dzierżycielowi (organizacji pozarządowej) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że zgodnie z powołanymi przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując przedmiotowy projekt nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, ponieważ opisana we wniosku inwestycja będzie dokonywana przez organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został on powołany – czyli ustawą o samorządzie gminnym, a efekty realizacji projektu w tym zakresie nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej, generującej opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację projektu pn.: „Park Kulturowy (…)”, w przypadku zlecenia realizacji zadania własnego i nieodpłatnego udostępnienia w tym celu przedmiotowej infrastruktury organizacji pozarządowej, realizującej zadania pożytku publicznego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działał jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją zadania nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Należy nadmienić, ze kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2018 r., poz. 1307, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin