Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.195.2019.2.MJ
z 11 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2019 r. (data wpływu – 23 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2019 r., (data wpływu – 4 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem Sądu Rejonowego (…) z dnia 28 października 2015 r. Wnioskodawca wraz z bratem nabył spadek po zmarłej w dniu 23 marca 2015 r. mamie. Przedmiotem spadku była nieruchomość położoną w(…), w której to Wnioskodawca nabył udziały w wysokości 50%. Nieruchomość tę Wnioskodawca wraz z bratem sprzedał w grudniu 2017 r. W przedmiotowej sprawie spadkobierców było dwóch, tj. Wnioskodawca i jego brat. Udział [w nieruchomości], który otrzymał Wnioskodawca w drodze spadku wynikał z dziedziczenia ustawowego, nie przeprowadzono działu spadku i nie miało miejsce żadne przysporzenie majątkowe ponad przysługujący Wnioskodawcy udział.

Zbycie nieruchomości nie stanowiło zbycia w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychody uzyskane ze zbycia nieruchomości (udziałów w niej) stanowią źródło przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

W moim przekonaniu przychód uzyskany ze sprzedaży udziałów w nieruchomości nie stanowi źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. Przekonanie moje wynika z treści art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, [z którego] wynika wyłączenie przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Otrzymane w drodze spadku udziały jako spadek podlegały opodatkowaniu wynikającemu z ustawy o spadkach i darowiźnie. W 2017 roku nie powstał nowy przychód, a jedynie nastąpiła zamiana formy posiadanego przychodu, tj. udziałów w nieruchomości na środki pieniężne. Przekonanie moje wynika również z treści art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści wskazanego przepisu wynika, że pięcioletni czasookres posiadania nieruchomości wyłączający kwotę uzyskanego przychodu ze źródeł stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych liczy się od dnia nabycia nieruchomości przez spadkodawcę. Mama nabyła tą nieruchomość w roku 1992, a więc od dnia nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę do dnia jej sprzedaży upłynął znacznie dłuższy niż pięcioletni czasookres. W takim stanie faktycznym i prawnym uważam, że uzyskany przeze mnie przychód ze sprzedaży udziałów w nieruchomościowi nie stanowi źródła przychów w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy w kontekście zapytania ujętego w przedmiotowym wniosku należy określić od jakiego momentu należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wg stanu prawnego na dzień zaistnienia zdarzenia.

Użyty w ww. przepisie termin „nabycie” oznacza każde uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub każde uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) bez względu na fakt czy jest to nabycie w części ułamkowej czy w całości. Poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika. Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można np. zakupując je, bądź uzyskując pod tytułem darmym (w formie darowizny, w drodze spadku). W przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.

Zgodnie natomiast z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia. Oznacza to, że dniem nabycia spadku przez podatnika jest data śmierci spadkodawcy.

Z treści wniosku oraz uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca wraz z bratem nabył spadek po zmarłej w dniu 23 marca 2015 r. mamie. Przedmiotem spadku była nieruchomość, w której to Wnioskodawca nabył udziały w wysokości 50%. Nieruchomość tę Wnioskodawca wraz z bratem sprzedał w grudniu 2017 r. W przedmiotowej sprawie spadkobierców było dwóch, tj. Wnioskodawca i jego brat. Udział w nieruchomości, który otrzymał Wnioskodawca w drodze spadku wynikał z dziedziczenia ustawowego, nie przeprowadzono działu spadku i nie miało miejsce żadne przysporzenie majątkowe ponad przysługujący Wnioskodawcy udział.

Zbycie nieruchomości nie stanowiło zbycia w wykonaniu działalności gospodarczej.

Tym samym w sytuacji opisanej we wniosku, nabycie udziału w nieruchomości nastąpiło w dniu 23 marca 2015 r., tj. z dniem śmierci spadkodawcy.

Wobec powyższego sprzedaż udziału w nieruchomości w 2017 r. stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że od daty jego nabycia nie upłynął 5 letni termin, o którym mowa w tym przepisie.

Ponadto wyjaśnić należy, że przepis, na który powołuje się Wnioskodawca we własnym stanowisku, tj. art. 10 ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., zgodnie z art. 16 wskazanej ustawy zmieniającej.

W związku z tym, że sprzedaż mieszkania nastąpiła w 2017 r., to zastosowanie znajdą przepisy powołane w interpretacji, a więc w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.