Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.199.2019.2.AP
z 13 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2019 r. (data wpływu 18 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 28 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z prowadzonej działalności nierejestrowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) w związku z czym pismem z dnia 20 maja 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.199.2019.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 20 maja 2019 r. (data doręczenia 23 maja 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 28 maja 2019 r., a nadano je w dniu 27 maja 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od dnia 1 marca 2019 r. rozpoczęła świadczenie usługi psychologicznych jako osoba fizyczna wykonująca działalność nierejestrową (miesięczny przychód nie przekracza i nie przekroczy 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia oraz Wnioskodawczyni nie prowadziła nigdy działalności gospodarczej, nawet w ostatnich 60 miesiącach) – na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Obecnie wykonuje ww. usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Na ten cel Wnioskodawczyni wynajęła gabinet od S.C. X (jeden dzień w tygodniu). Wnioskodawczyni również w związku z nieprzekroczeniem kwoty 200 000 zł wybrała zwolnienie z podatku VAT. Przychody z tej działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, Wnioskodawczyni na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), w myśl obowiązującego od dnia 30 kwietnia 2018 r. art. 20 ust. 1ba, kwalifikuje do przychodów z innych źródeł, które ustawodawca ujął w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Od tych dochodów Wnioskodawczyni nie wpłaca miesięcznych zaliczek, tylko składa zeznanie roczne po zakończeniu roku podatkowego, opłacając należny podatek według skali podatkowej od dochodu. Obecnie przychody z tej nierejestrowej działalności ewidencjonuje ręcznie w ewidencji przychodów (data uzyskania przychodu, kwota przychodu). Dochód z tej działalności Wnioskodawczyni oblicza poprzez odjęcie kosztów uzyskania przychodu (np. czynsz za lokal) od przychodu.

Wnioskodawczyni otrzymała również propozycję współpracy z S.C. X (prowadzenie grup terapeutycznych). Ww. firma jednak chce otrzymać rachunek lub fakturę od Wnioskodawczyni za wykonaną na ich rzecz usługę. Księgowy S.C. X stwierdził, że na kanwie obowiązujących przepisów podatkowych i nie tylko (art. 734 ustawy Kodeks cywilny, art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), świadczenie usług przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (działalność nierejestrowa nie jest działalnością gospodarczą) na rzecz przedsiębiorcy jest opodatkowane przez przyjmującego zlecenie. Jego zdaniem, usługę wykonaną na rzecz podmiotu gospodarczego opodatkowuje i oskładkowuje (składki ZUS) ten podmiot na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tylko w sytuacji, kiedy usługa jest wykonywana przez przedsiębiorcę (jest wpisany do CEiDG lub KRS), na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wystawia on rachunek lub fakturę i sam opodatkowuje dochód z tej usługi. Wnioskodawczyni nie zgadza się z taką interpretacją przepisów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy zgodnie z przepisami podatkowymi, przychody z działalności nierejestrowej, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, Wnioskodawczyni na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), w myśl obowiązującego od dnia 30 kwietnia 2018 r. art. 20 ust. 1ba, słusznie kwalifikuje do przychodów z innych źródeł, które ustawodawca ujął w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, bez względu od kogo je uzyskuje (osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, podmioty gospodarcze)?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), usługi wykonywane w ramach działalności nierejestrowej (w tym przypadku usługi psychologiczne) nie są przychodami wykonywanymi osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które opodatkowuje przedsiębiorca, na rzecz którego zostały wykonane.

W ocenie Wnioskodawczyni, przy prowadzeniu działalności nierejestrowej (na podstawie art. 5 ustawy Prawo przedsiębiorców) nie ma znaczenia na rzecz kogo te usługi są wykonywane (osoba fizyczna nieprowadząca działalności, prowadząca działalność, spółki cywilne, osoby prawne, itp.).

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystkie dochody z tej działalności, bez znaczenia na rzecz kogo są wykonywane, są opodatkowane na podstawie art. 20 ust. 1ba (przychody z innych źródeł) i to Wnioskodawczyni oblicza i opłaca podatek z tej działalności według skali podatkowej w zeznaniu rocznym.

Wnioskodawczyni ma prawo wystawiać rachunki i faktury wszystkim osobom i podmiotom gospodarczym, a dochody z nich wynikające sama opodatkowywać, na podstawie skali podatkowej, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, traktując je jako przychody innych źródeł, które ustawodawca ujął w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2017 r., poz. 847 oraz z 2018 r., poz. 650), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Stosowanie tego przepisu jest prawem, a nie obowiązkiem potencjalnego przedsiębiorcy - osoba wykonująca działalność może w każdej chwili złożyć wniosek o wpis do CEiDG, wchodząc w reżim obowiązujący zarejestrowanych przedsiębiorców (art. 5 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców).

Działalność określona w art. 5 ust. 1 ww. ustawy stanowi tzw. działalność nierejestrową.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli przychód należny z działalności, o której mowa w ust. 1, przekroczył w danym miesiącu wysokość określoną w ust. 1, działalność ta staje się działalnością gospodarczą, począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o którym mowa w ust. 1.

W takim przypadku osoba fizyczna staje się automatycznie przedsiębiorcą, prowadzącym działalność gospodarczą.

Jak wynika z art. 5 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 3, osoba wykonująca działalność gospodarczą, składa wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o którym mowa w ust. 1.

Niezłożenie wniosku w terminie nie zmieni sytuacji - wejście w obowiązki przedsiębiorcy następuje z mocy prawa.

Stosownie do art. 5 ust. 6 ww. ustawy, przez przychód należny, o którym mowa w ust. 1, rozumie się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wskazać należy, że zwolnienie z rejestracji przysługuje jedynie osobom fizycznym, podejmującym działalność w sposób samodzielny. Zwolnienie nie przysługuje działalności wykonywanej w ramach spółki cywilnej. Stanowi o tym art. 5 ust. 5 ww. ustawy.

Zatem, jak wynika z art. 5 ustawy Prawo przedsiębiorców, nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną:

• której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę; w 2019 r. minimalne wynagrodzenie wynosi 2 250 zł, więc miesięczny przychód nie może przekroczyć kwoty 1 125 zł,
  

• która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie
  • wykonywała działalności gospodarczej,
    
  • która nie działa w ramach umowy spółki cywilnej.
    
    

Brak zarejestrowanej działalności gospodarczej nie oznacza, że uzyskiwane dochody są zwolnione z opodatkowania. Pojęcie działalności nieewidencjonowanej odnosi się bowiem do braku wpisu w ewidencji działalności gospodarczej.

Osoba prowadząca działalność nierejestrową jest zobowiązana do odprowadzenia z tej działalności należnego podatku dochodowego.

Wskazać również należy, że osoba prowadząca działalność nierejestrową jest co do zasady zwolniona z obowiązku wystawiania faktury. Musi to uczynić jedynie w przypadku, gdy żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę, bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Jednak nawet w tym przypadku będzie mogła to być faktura uproszczona, która zawiera jedynie:

• datę wystawienia,
  

• numer kolejny,
  

• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
  

• nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
  

• miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
  

• cenę jednostkową towaru lub usługi,
  

• kwotę należności ogółem.
  
  

Na żądanie drugiej strony transakcji, osoba prowadząca działalność nierejestrową wystawia rachunek, o ile żądanie takie zostanie zgłoszone przed upływem 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa określa źródła przychodów, zaś jednym z nich – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy – są „inne źródła”.

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, w myśl obowiązującego od dnia 30 kwietnia 2018 r. art. 20 ust. 1ba, przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, należy kwalifikować do przychodów z innych źródeł, które ustawodawca ujął w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od dnia 1 marca 2019 r. rozpoczęła świadczenie usługi psychologicznych jako osoba fizyczna wykonująca działalność nierejestrową (miesięczny przychód nie przekracza i nie przekroczy 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, a Wnioskodawczyni nie prowadziła nigdy działalności gospodarczej, nawet w ostatnich 60 miesiącach) – na podstawie art. 5 ustawy Prawo przedsiębiorców. Obecnie wykonuje ww. usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Na ten cel Wnioskodawczyni wynajęła gabinet od spółki cywilnej (jeden dzień w tygodniu). Wnioskodawczyni również w związku z nieprzekroczeniem kwoty 200 000 zł wybrała zwolnienie z podatku VAT. Przychody z tej działalności kwalifikuje do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od tych dochodów Wnioskodawczyni nie wpłaca miesięcznych zaliczek, tylko składa zeznanie roczne po zakończeniu roku podatkowego opłacając należny podatek, według skali podatkowej od dochodu. Przychody z tej nierejestrowej działalności ewidencjonuje ręcznie w ewidencji przychodów (data uzyskania przychodu, kwota przychodu). Dochód z tej działalności Wnioskodawczyni oblicza poprzez odjęcie kosztów uzyskania przychodu (np. czynsz za lokal) od przychodu. Wnioskodawczyni otrzymała propozycję współpracy z ww. spółka cywilną (prowadzenie grup terapeutycznych). Ww. firma jednak chce otrzymać rachunek lub fakturę od Wnioskodawczyni za wykonaną na ich rzecz usługę.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że usługi psychologiczne wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach działalności nierejestrowej nie są przychodami z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które opodatkowuje przedsiębiorca, na rzecz którego zostały wykonane. W przypadku, gdy – jak wskazała Wnioskodawczyni – świadczone przez Nią usługi będą wykonywane na zasadach tzw. „działalności nierejestrowej”, osiągnięte z tych usług przychody Wnioskodawczyni może zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, traktując je jako przychody innych źródeł. Wnioskodawczyni ma prawo wystawiać rachunki i faktury wszystkim osobom i podmiotom gospodarczym, a osiągnięte przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności nierejestrowanej winna wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), w specjalnie przeznaczonym to tego celu wierszu 9: „Działalność nierejestrowana, określona w art. 20 ust. 1ba ustawy” oraz opodatkować je wg skali podatkowej (18%, 32%).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.