Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.95.2019.1.PJ
z 19 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania zwolnienia z akcyzy dla wyrobów węglowych jest:

• nieprawidłowe – w zakresie kontynuacji sprzedaży wyrobów węglowych w ramach zwolnienia po zakończeniu trwania umowy okresowej,
• nieprawidłowe – w zakresie określania łącznej ilości wyrobów węglowych dla kilku podmiotów łącznie, w przypadku stosowania umów wielostronnych,
• nieprawidłowe – w zakresie konieczności zawierania oświadczenia o przeznaczeniu wyrobów węglowych w aneksie do okresowej umowy określającym nową ilość wyrobów węglowych,
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania zwolnienia z akcyzy dla wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) należy do Grupy Kapitałowej A., która jest (...) przedsiębiorstwem sektora elektroenergetycznego. Zadaniem Spółki jest między innymi dostarczanie wyrobów węglowych do Spółek z Grupy A. jak również odbiorców spoza grupy. Swoje zadania Spółka wykonuje jako Pośredniczący Podmiot Węglowy.

Spółka podpisuje ze swoimi kontrahentami okresowe kontrakty na dostawy węgla kamiennego (CN 2701), który zwolniony jest od opodatkowania na podstawie art. 31a ustawy o podatku akcyzowym (dalej: ustawa).

W umowach tych, może występować między innymi jeden lub kilka z poniższych elementów:

1. Określenie minimalnej ilości wyrobów węglowych, które zostaną dostarczone do klienta.
2. Określenie minimalnej oraz maksymalnej ilości wyrobów węglowych, które zostaną dostarczone do klienta;
3. Określenie odchyleń procentowych, którym mogą podlegać limity ilościowe określone w umowach (np. tolerancja +/– 5%).
   
   

W umowach tych, Spółka planuje zamieścić harmonogramy dostaw w poszczególnych okresach rozliczeniowych.

Określenie minimalnych ilości węgla sprzedanego stosowane są głównie w umowach z jednostkami powiązanymi ze Spółką i mają na celu minimalizowanie ryzyka związanego z niepewnością dostaw wyrobów węglowych z B.

Ponadto Spółka zakłada możliwość podpisywania w przyszłości aneksów do zawieranych umów, które mogą zawierać:

1. Określenie w aneksie dodatkowej ilości wyrobów węglowych (niezależnie od ilości dostarczonej wcześniej na podstawie umowy pierwotnej);
2. Określenie w aneksie nowej ilości wyrobów węglowych (poprzez zmianę ilości wyrobów węglowych określonej w umowie pierwotnej).
   
   

Wszelkie aneksy i porozumienia (w tym porozumienia transakcyjne) zawierane są w celu modyfikacji lub zmiany umowy pierwotnej, stanowią więc jej integralną część, na podstawie przepisów prawa cywilnego. W niektórych umowach Spółki znajdują się zapisy mówiące wprost, że aneksy oraz porozumienia do umowy stanowią jej integralną część.

Spółka rozważa także w przyszłości podpisywanie umów wielostronnych, w których Spółka występować będzie jako sprzedawca, zaś kilka podmiotów występować będzie jako nabywcy.

Spółka planuje, aby oświadczenie, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1, zawarte było w umowie zawartej miedzy sprzedawcą a finalnym nabywcą węglowym. Każda sprzedaż Spółki, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług potwierdzana jest fakturą VAT.

W związku z nowelizacją przepisów ustawy o podatku akcyzowym, która weszła w życie 1 stycznia 2019 roku Spółka pragnie potwierdzić swoje stanowisko w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie przyszłym, w wypadku podpisania umowy która określa ilość minimum oraz maksimum wyrobów węglowych określonych umową, warunek określony w art. 31a ust. 3e ustawy dotyczy maksymalnej ilości określonej umową?
2. Czy w wypadku, w którym umowa określa dopuszczalne odchylenia umowne, warunek określony w art. 31a ust. 3e ustawy obejmuje także te odchylenia?
3. Czy dopuszczalne jest, aby po wyczerpaniu limitu określonego w umowie, dla potrzeb zwolnienia określonego w art. 31a ust. 3e ustawy podpisać aneks do umowy pierwotnej, który określi dodatkową lub nową ilość wyrobów węglowych?
4. Czy w Aneksie, o którym mowa w pytaniu trzecim, dla potrzeb zwolnienia określonego w art. 31a ustawy, musi być zawarte oświadczenie kontrahenta, że nabywany węgiel zostanie zużyty na cele zwolnione od podatku akcyzowego?
5. Czy w wypadku zakończenia czasu trwania umowy, dopuszczalne jest dokonanie sprzedaży zwolnionej od podatku akcyzowego, jeżeli ilości wynikające z umowy nie zostały przekroczone?
6. Czy harmonogram dostaw, określony w umowie, ma wpływ na warunki określone w art. 31a ust. 3e ustawy?
7. Czy dopuszczalne jest określenie ilości wyrobów węglowych, o której mowa w art. 31a ust. 3e ustawy łącznie dla kilku podmiotów, gdyby Spółka chciała podpisać umowę wielostronną?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytania 1 oraz 2:

Zdaniem Spółki, warunek określony w art. 31a ust. 3e ustawy dotyczyć będzie maksymalnej ilości określonej w umowie, z uwzględnieniem tolerancji umownej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3e znowelizowanej ustawy, która wchodzi w życie od 1 stycznia 2019 roku, oświadczenie nabywcy, będące warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od opodatkowania podatkiem akcyzowym, może być złożone w okresowej umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą a finalnym nabywcą węglowym, które wywiera skutek jedynie w stosunku do nabywanych wyrobów węglowych w ilości wynikającej z tej umowy, pod warunkiem potwierdzenia każdej sprzedaży tych wyrobów fakturą VAT.

Zdaniem Spółki, warunek ten dotyczyć będzie maksymalnej ilości wyrobów węglowych objętych umową, ponieważ to ta ilość określa intencję stron co do dokonania sprzedaży wyrobów węglowych. Ilość ta ustalana jest w oparciu o wiele czynników biznesowych, takich jak szacunkowe potrzeby nabywcy, możliwości Spółki na dostarczenie konkretnej ilości wyrobów węglowych. Jednocześnie Spółki określają w umowie także minimalny wolumen, co do ilości sprzedanych wyrobów węglowych, jednak ma to na względzie jedynie zapewnienie odpowiedniego poziomu dostaw do Spółek z Grupy A., które zajmują się wytwarzaniem oraz dystrybucją ciepła i energii elektrycznej, w szczególności ze względu na niepewność dostaw z B. Jednocześnie Spółka wraz z kontrahentami ustala dopuszczalny procentowy limit odchyleń dostarczanych wyrobów węglowych. Zdaniem Spółki, warunek określony w art. 31a ust. 3e znowelizowanej ustawy dotyczyć będzie maksymalnej ilości wyrobów węglowych określonych w umowie plus maksymalne dopuszczalne procentowe odchylenie umowne w niej określone. Oznacza to, zdaniem Spółki, że oświadczenie kontrahenta, wymagane dla zapewnienia zwolnienia od podatku akcyzowego wyrobów węglowych, będzie skuteczne dla każdej umowy dla maksymalnej ilości określonej w umowie, plus ewentualne dodatnie odchylenia procentowe, które określa umowa.

Pytanie 3 oraz 4.

Zdaniem Spółki, podpisanie aneksu do umowy okresowej, w którym określona zostanie dodatkowa lub nowa ilość wyrobów węglowych spełnia wymogi określone w art. 31a ust. 3e ustawy.

Ze względów praktycznych, Spółka zawierając nowe porozumienia/aneksy z kontrahentami, z którymi Spółka miała już podpisaną umowę na dostarczanie wyrobów węglowych, podpisuje wyłącznie aneks do umowy pierwotnej, której treść nie zmienia się lub zmienia się w niewielkim stopniu. W takim aneksie Spółka określa nową lub dodatkową ilość wyrobów węglowych, które ma dostarczyć do swojego klienta, i podpisywany jest on przez osoby uprawnione lub upoważnione do reprezentacji poszczególnych Spółek. Zdaniem Spółki Aneks taki traktowany jest na podstawie przepisów prawa cywilnego na równi z umową, która modyfikuje zapisy umowy okresowej, tym samym spełniając warunek określony w art. 31a ust. 3e ustawy. Co więcej, ustawa o podatku akcyzowym nie nakłada w art. 31a ust. 3e ograniczeń co do modyfikowania umowy okresowej - w tym także w zakresie ilości węgla dostarczanego do klienta Zdaniem Spółki zmiany takie są więc dopuszczalne, i nie mają wpływu na prawo do zwolnienia sprzedawanego węgla od opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Zdaniem Spółki w tak podpisanym aneksie/porozumieniu nie jest konieczne zawieranie kolejnego oświadczenia o nabyciu przez kontrahenta wyrobów na cele zwolnione od podatku akcyzowego, jeżeli cel zwolnienia nie zmienił się w stosunku do umowy pierwotnej. Oświadczenie takie znajduje się w umowie pierwotnej, zaś podpisanie aneksu który wprost odwołuje się do umowy okresowej jest równoznaczne w skutkach prawnych z podpisaniem kolejnego oświadczenia o treści wynikającej z pierwotnej umowy.

Pytanie 5

Spółka stoi na stanowisku, że w wypadku zakończenia czasu trwania umowy, ale przed wykorzystaniem limitów ilościowych które określa umowa, dopuszczalne jest dokonanie dostaw wyrobów węglowych zwolnionych od opodatkowania na podstawie takiej umowy po upływie terminu jej obowiązywania, w ramach kontynuacji jej realizacji. Spółka w swojej działalności stosuje zazwyczaj umowy kilkuletnie, jednak może zdarzyć się, że po upływie czasu trwania umowy strony będą jeszcze dokonywać dostaw wyrobów węglowych. Zdaniem Spółki, jeżeli ilości określone w umowie nie zostały jeszcze przekroczone, dostawy takie podlegać będą zwolnieniu od podatku akcyzowego, bowiem znowelizowana ustawa o podatku akcyzowym nie wskazuje czasu trwania umowy jako warunku zwolnienia od podatku akcyzowego, warunkiem zwolnienia w takim przypadku będzie więc fakt, że ilości określone w umowie nie zostały przekroczone.

Pytanie 6

Zdaniem Spółki określenie w umowie harmonogramów dostaw (w wypadku gdy umowa określa całościową ilość wyrobów węglowych, które dostarczone będą do klienta, z podziałem na harmonogramy miesięczne, kwartalne lub inne) nie ma wpływu na warunki określone w art. 31a ust 3e. W takim bowiem wypadku oświadczenie dotyczyć będzie zgodnie z art. 31a ust. 3e ilości zbiorczej określonej w umowie.

Pytanie 7

Zdaniem Spółki dopuszczalne jest, aby w umowie podpisanej z kilkoma Finalnymi Nabywcami Węglowymi określić, dla potrzeb spełnienia warunku określonego w art. 31a ust. 3e ustawy, jeden wspólny dla wszystkich wolumen ilościowy zwolnionych dostaw wyrobów węglowych. Takie zapisy mogłyby być stosowane w praktyce w umowach z podmiotami, które są ze sobą powiązane, i które działają na rynku energetycznym. Na rynku tym istotna może być możliwość reagowania na potrzeby poszczególnych elektrowni oraz elektrociepłowni. Mając na uwadze konieczność spełnienia obowiązków nałożonych na te podmioty na podstawie innych przepisów prawa (np. obowiązek wynikający z Prawa Energetycznego, zgodnie z którym podmioty zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub ciepła są obowiązane utrzymywać zapasy paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców) określenie łącznego limitu dostaw daje tym podmiotom możliwość prostszego zapewnienia sobie dostaw węgla w odpowiedniej ilości, gdy mają one wiele zakładów produkcyjnych.

Określenie jednego limitu dla wielu Spółek nie stoi w sprzeczności ze znowelizowanymi przepisami ustawy, bowiem w rezultacie każda ze Spółek składa w umowie oświadczenie o celu zużycia wyrobów węglowych, natomiast ilość łącznych dostaw zwolnionych dla jednego podmiotu (jak i dla wszystkich dostaw łącznie) nie przekroczy ilości na jaką została podpisana umowa. Umowa spełnia więc warunek określony w art. 31a ust. 3e ustawy poprzez określenie ilości na jaką została zawarta umowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie kontynuacji sprzedaży wyrobów węglowych w ramach zwolnienia po zakończeniu trwania umowy okresowej,
• nieprawidłowe – w zakresie określania łącznej ilości wyrobów węglowych dla kilku podmiotów łącznie, w przypadku stosowania umów wielostronnych,
• nieprawidłowe – w zakresie konieczności zawierania oświadczenia o przeznaczeniu wyrobów węglowych w aneksie do okresowej umowy określającym nową ilość wyrobów węglowych,
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 864) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Przez wyroby węglowe w rozumieniu art. 2 ust.1 pkt 1a ustawy rozumie się wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Pod poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy pod kodem CN ex 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych – jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy – pozwala zaliczyć je do wyrobów akcyzowych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 18, 23a i 23c ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają:

• faktura - fakturę w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług zawierającą dane nabywcy i jego adres oraz dane dotyczące ilości (liczby) i miary nabywanych wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych;
  
• pośredniczący podmiot węglowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:
  
  1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
  2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
  3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą
  • który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu skarbowego o tej działalności;
• finalny nabywca węglowy - podmiot, który:
  
  1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
  2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe
  • niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.
  
  
  
  
  
  
  

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
   
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

W myśl art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu - art. 9a ust. 4 ustawy.

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
   
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
   
3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59, 949 i 2203 oraz z 2018 r. poz. 650), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2018 r. poz. 603 i 650), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 160, 138 i 650), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1769 i 1985 oraz z 2018 r. poz. 650 i 700), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r. poz. 450, 650 i 723);
   
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
   
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
   
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
   
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
   
8. przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej;
   
9. (uchylony).
   
   

Stosownie do art. 31a ust. 3 ustawy warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu:
   
   1. wystawienie przez sprzedawcę wyrobów węglowych faktury albo
   2. sporządzenie przez sprzedawcę wyrobów węglowych listy finalnych nabywców węglowych uprawnionych do odbioru deputatu węglowego
   • oraz uzyskanie od finalnego nabywcy węglowego oświadczenia, że nabywane wyroby węglowe są przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy;
2. w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zużywającego wyroby węglowe przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego dokumentem handlowym wystawionym przez sprzedawcę wyrobów węglowych i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
   
3. w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zużywającego wyroby węglowe przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.
   
   

Faktura, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a, zawiera pozycję CN wyrobów węglowych oraz ich ilość wyrażoną w kilogramach – art. 31a ust. 3a ustawy.

Zgodnie z art. 31a ust. 3b ustawy lista, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. b, jest sporządzana za okresy kwartalne i zawiera:

1. imię i nazwisko,
   
2. numer dowodu osobistego lub nazwę i numer innego dokumentu stwierdzającego tożsamość,
   
3. numer PESEL, jeżeli został nadany
   
   • finalnego nabywcy węglowego uprawnionego do odbioru deputatu węglowego.
   
   
   

Stosownie z art. 31a ust. 3c ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, zawiera:

1. w przypadku nabywcy będącego:
   
   1. osobą prawną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą - nazwę, adres siedziby lub zamieszkania oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP),
   2. osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej - imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer dowodu osobistego lub nazwę i numer innego dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz numer PESEL, jeżeli został nadany;
2. określenie ilości, rodzaju oraz przeznaczenia nabywanych wyrobów węglowych;
   
3. datę i miejsce złożenia oświadczenia oraz czytelny podpis składającego oświadczenie.
   
   

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, dołącza się odpowiednio do faktury albo listy, o których mowa w tym przepisie. Oświadczenie może być złożone na wystawionej fakturze, jeżeli zostanie czytelnie podpisane - art. 31a ust. 3d ustawy.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może być zastąpione oświadczeniem złożonym w okresowej umowie zawartej między sprzedawcą a finalnym nabywcą węglowym, które wywiera skutek jedynie w stosunku do nabywanych wyrobów węglowych w ilości wynikającej z tej umowy, pod warunkiem potwierdzenia każdej sprzedaży tych wyrobów fakturą - art. 31a ust. 3e ustawy.

Dokumenty, o których mowa w ust. 3 pkt 1, oraz umowa, o której mowa w ust. 3e, powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone - art. 31a ust. 3f ustawy.

Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 3c pkt 1 lit. b, są obowiązane do okazania sprzedawcy dokumentu, o którym mowa w tym przepisie, w celu potwierdzenia tożsamości - art. 31a ust. 3g ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy wskazać w pierwszej kolejności należy, że od 1 stycznia 2019 r. zmianie uległy zasady sprzedaży wyrobów węglowych w ramach zwolnień z opodatkowania akcyzą. Nowelizacja ustawy wprowadza m.in. rezygnacje z papierowego dokumentu dostawy na którym finalny nabywca węglowy potwierdzał podpisem nabycie wyrobów węglowych.

Nowelizacja przepisów art. 31a obowiązująca od 1 stycznia 2019 r. w sposób wyraźny precyzuje warunki na jakich winna następować sprzedaż wyrobów węglowych z zastosowaniem zwolnienia. Jednym z kluczowych warunków jest uzyskanie przez sprzedawcę wyrobów węglowych (pośredniczący podmiot węglowy) od finalnego nabywcy węglowego oświadczenia, że nabywane wyroby węglowe są przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy. Art. 31a ust. 3c ustawy wymienia enumeratywnie wszystkie niezbędne elementy tego oświadczenia. Oświadczenie to może być osobnym dokumentem (dołączanym do faktury lub listy finalnych nabywców węglowych uprawnionych do odbioru deputatu węglowego) lub też być zawarte na fakturze jak również może być zastąpione oświadczeniem złożonym w okresowej umowie zawartej między sprzedawcą a finalnym nabywcą węglowym. Co równie istotne, oświadczenie zawarte w umowie okresowej wywiera skutek jedynie w stosunku do nabywanych wyrobów węglowych w ilości wynikającej z tej umowy, pod warunkiem potwierdzenia każdej sprzedaży tych wyrobów fakturą.

Złożenie oświadczenia, że nabywane wyroby węglowe są przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy, pozwala na przyjęcie swoistego domniemania faktycznego, że będące przedmiotem sprzedaży wyroby węglowe zostaną zużyte przez nabywcę zgodnie z przeznaczeniem. Skoro bowiem prawodawca uzależnił zastosowanie przez podatnika zwolnienia z podatku akcyzowego od posiadania złożonych przez nabywcę oświadczeń, to znaczy, że oświadczeniom tym nadano szczególne znaczenie. Oświadczenia te, będąc deklaracją co do przeznaczenia wyrobu, muszą spełniać określone wymogi prawa. Dane, jakie muszą zawierać oświadczenia, pełnią określoną funkcję. Mają na celu umożliwienie kontroli prawdziwości oświadczeń i rzeczywistego przeznaczenia wyrobów.

Mając na uwadze powyższe stwierdza się co następuje:

Ad. 1 i 2.

Jak wskazano wyżej, oświadczenie o przeznaczeniu wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem może być zawarte w umowie okresowej zawartej między pośredniczącym podmiotem węglowym a finalnym nabywcą węglowym. W takiej sytuacji oświadczenie stanowi integralną cześć umowy i wywiera skutek w stosunku do nabywanych wyrobów węglowych w ilości wynikającej z tej umowy, pod warunkiem potwierdzenia każdej sprzedaży tych wyrobów fakturą.

W analizowanej sprawie oświadczenie o którym mowa w art. 31a ust. 3e ustawy będzie dotyczyć maksymalnej ilości wyrobów węglowych wynikających w umowy wraz ewentualnym dodatnim odchyleniem procentowym. W odwrotnej bowiem sytuacji tj. w sytuacji uznania, że oświadczenie dotyczy minimalnej ilości wraz z ewentualnym ujemnym odchyleniem, zwolnieniem nie mogłyby być objęte wyroby węglowe, które mieściłyby się w przedziale pomiędzy minimalną a maksymalna ilością określoną w umowie.

Jeżeli w umowie została określona tolerancja, to oświadczenie w niej zawarte obejmuje maksymalną możliwą ilość nabywanych wyrobów uwzględniając tą tolerancję

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego i drugiego uznać należy za prawidłowe.

Ad. 3.

Po wyczerpaniu limitu określonego w umowie dopuszczalne jest podpisanie aneksu do umowy pierwotnej, który określi dodatkową lub nową ilość nabywanych na podstawie tej umowy wyrobów węglowych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego uznać należy zatem za prawidłowe.

Ad. 4.

W przypadku wyczerpania limitu ilościowego wyrobów węglowych określonych w okresowej umowie wyczerpaniu ulega też ilość nabywanych wyrobów węglowych, których dotyczy oświadczenie o przeznaczeniu wyrobów węglowych i które mogą być na jego podstawie zwolnione z akcyzy. Wynika to z art. 31a ust. 3e, w myśl którego oświadczenie złożone w okresowej umowie zawartej między sprzedawcą a finalnym nabywcą węglowym wywiera skutek jedynie w stosunku do nabywanych wyrobów węglowych w ilości wynikającej z tej umowy.

Zachodzi zatem konieczność sporządzania wraz z aneksowaniem umowy kolejnego oświadczenia o przeznaczeniu nabywanych wyrobów węglowych, które określa ilość, rodzaj oraz przeznaczenie nabywanych wyrobów węglowych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania czwartego uznać należy zatem za nieprawidłowe.

Ad 5.

W zakresie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kontynuacji sprzedaży wyrobów węglowych w ramach zwolnienia po zakończeniu trwania umowy należy powtórnie stwierdzić, że art. 31a w sposób wyraźny precyzuje warunki na jakich winna następować sprzedaż wyrobów węglowych z zastosowaniem zwolnienia. Ułatwienie w postaci możliwości zawarcia oświadczenia o przeznaczeniu wyrobów węglowych w okresowej umowie wywołuje skutek prawny wyłącznie w okresie obowiązywania tej umowy. Oznacza to, że po zakończeniu okresu obowiązywania umowy, oświadczenie również traci moc prawną. Bez tych elementów nie jest możliwa zatem dalsza sprzedaż wyrobów węglowych w ramach zwolnienia, nawet w sytuacji gdy nie wszystkie wyroby węglowe wynikające z umowy zostały do finalnego nabywcy węglowego dostarczone.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania piątego uznać należy za nieprawidłowe.

Ad. 6.

W kwestii wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących stwierdzenia czy harmonogram dostaw, określony w umowie, ma wpływ na warunki określone w art. 31a ust. 3e ustawy należy stwierdzić, że sposób i częstotliwość dostaw wyrobów węglowych leży w gestii stron umowy i co do zasady nie ma wpływu na warunki zwolnienia o ile umowa zawiera oświadczenie finalnego nabywcy węglowego o przeznaczeniu nabywanych wyrobów węglowych do celów uprawniających do zwolnienia z akcyzy, umowa ta wraz z zawartym oświadczeniem dotyczyć będzie całości wyrobów objętych harmonogramem, a każda sprzedaż tych wyrobów będzie potwierdzona fakturą.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania szóstego uznać należy za prawidłowe.

Ad. 7.

W zakresie możliwości określania ilości wyrobów węglowych, o której mowa w art. 31a ust. 3e ustawy dla kilku podmiotów łącznie, gdyby Spółka chciała podpisać umowę wielostronną wskazać na wstępie należy, że obowiązki wynikające z innych przepisów prawa nie stanowią podstawy do ustalania obowiązków podatkowych w podatku akcyzowym, co wynika z autonomii prawa podatkowego. Jak wskazano w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. II FPS 3/11 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 223/14, autonomia prawa podatkowego to swego rodzaju kompromis pomiędzy zasadami spójności i zupełności systemu prawa, do którego prawo podatkowe przynależy, a jego niezależnością w obrębie tego systemu, to jednocześnie inne dziedziny prawa nie mogą stanowić źródła powstania obowiązku podatkowego, jako skutku określonego zdarzenia, ponieważ jest to zastrzeżone wyłącznie dla przepisów prawa podatkowego, pomimo że niejednokrotnie jest to związane z dokonaniem czynności prawnej regulowanej innymi przepisami prawa.

W przypadku zwolnień dotyczących wyrobów węglowych, art. 31a ust. 3e ustawy odnosi się do umowy zawartej między sprzedawcą a finalnym nabywcą węglowym (podmiotem zużywającym o którym mowa art. 2 ust. 1 pkt 22 ustawy) tj. do wyłącznie dwóch podmiotów i tym samym nie daje podstawy do stosowania tego przepisu w przypadku umów wielostronnych. W konsekwencji, w przypadku zwolnień dotyczących wyrobów węglowych, nie jest możliwe określenie jednego limitu dla wielu Spółek, które mogłoby wypełniać warunek określony w art. 31a ust. 3e ustawy.

Podkreślić należy, że ułatwienie w postać możliwości zawierania oświadczeń w umowie jest prawem a nie obowiązkiem sprzedawcy wyrobów węglowych, a sprzedawcy mają również inne możliwości sprzedaży wyrobów węglowych w ramach zwolnienia. Jeśli zatem Spółka chce stosować przepisy dające możliwość stosowania oświadczenia w umowie, wówczas Wnioskodawca winien z każdym podmiotem (finalnym nabywcą węglowym) zawrzeć osobną umowę i wypełniając ustawowe warunki ma możliwość sprzedaży wyrobów węglowych w ramach zwolnienia z opodatkowania akcyzą.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania siódmego uznać należy zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Opisany we wniosku w sposób jednoznaczny, pełny i wyczerpujący stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe wraz z zakreślonym pytaniem zainteresowanego stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja ta będzie mogła wywołać określone skutki prawne. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.