2019.06.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4019.1.2019.2.LG
z 17 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 marca 2019 r. (wpływ tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP), uzupełnionym pismem z 25 kwietnia 2019 r. (wpływ tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku składania deklaracji o wysokości zysku (straty) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku składania deklaracji o wysokości zysku (straty).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 kwietnia 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 kwietnia 2019 r. znak: 0111-KDIB2-3.4019.1.2019.1.LG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Spółka, począwszy od dnia 7 lipca 2016 r. jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa, w której prawa z akcji wykonuje Minister Energii.

Spółka została powołana i działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1571 ze zm.), zwanej dalej „ustawą kdt”.

Pierwotnie Spółka powołana była przez Spółkę Akcyjną (SA) - krajowego operatora sieci przesyłowej elektroenergetycznej, który posiadał 100% akcji Spółki. Następnie, w dniu 7 lipca 2016 r., wszystkie akcje Spółki zostały przekazane przez SA do Skarbu Państwa i od tego czasu Spółka pozostaje jednoosobową spółką Skarbu Państwa.

Spółka prowadzi działalność wyłącznie w zakresie określonym przepisami ustaw, a mianowicie:

wspomnianej wyżej ustawy kdt, na podstawie której zarządza środkami finansowymi z tzw. opłaty przejściowej,
ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2018 r. poz. 2389 ze zm.), na podstawie której pełni funkcję operatora rozliczeń energii odnawialnej i zarządza środkami tzw. opłaty OZE,
ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji (Dz.U z 2019 r. poz. 42), na podstawie której pełni funkcję operatora rozliczeń premii kogeneracyjnych,
ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o rynku mocy (Dz.U. z 2018 r., poz. 9 ze zm.), na podstawie której pełni funkcję zarządcy rozliczeń rynku mocy i realizuje rozliczenia tzw. obowiązku mocowego,
ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2538 ze zm.), na podstawie której pełni funkcję zarządcy rozliczeń cen i w ramach tej funkcji zarządza Funduszem Wypłaty Różnicy Ceny.

Wyżej wymieniona działalność sprowadza się do zarządzania środkami publicznymi, która jest działalnością wyłączną. Innej działalności Spółka nie prowadzi.

Wnioskodawca jest spółką celową i nie jest nastawiona na zysk. Nigdy nie wykazywała, nie wykazuje i nie będzie wykazywać zysku. Koszty swojej działalności pokrywa ze środków, którymi zarządza na podstawie ww. ustaw.

Jednocześnie Spółka nie jest wyłączona, ani podmiotowo ani przedmiotowo, spod rygorów ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz.U. z 2016 r., poz. 286 ze zm.), która obliguje jednoosobowe spółki Skarbu Państwa do dokonywania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa i składania do właściwego urzędu skarbowego deklaracji, miesięcznych bądź kwartalnych oraz rocznych, o wysokości zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na tym tle powstają wątpliwości, czy i w jakim zakresie Spółka powinna stosować przepisy ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

Ponadto w piśmie z 25 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że Spółka jest spółką realizującą zadania wynikające z:

ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz.U. z 2018 r. poz.1571 z późn. zm.), dalej „ustawa KDT”,
ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2018 r., poz. 2389 z późn. zm.), dalej „ustawa OZE”,
ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2538 z późn. zm.),
ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o rynku mocy (Dz.U. z 2018 r. poz. 9 z późn. zm),
ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji (Dz.U. z 2019 r. poz. 42), dalej „ustawa kogeneracyjna”.

Spółka realizuje program pomocy publicznej określony w ww. ustawach, a w tym wykonuje zadania w szczególności związane z gospodarowaniem i zarządzaniem środkami pochodzącymi z opłat określonych w tych ustawach. Spółka wypłaca beneficjentom programów pomocowych należne im środki finansowe, zabezpiecza płynność finansową systemów wsparcia oraz pełni rolę operatorów rozliczeń na zasadach określonych w tych ustawach.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy KDT środki uzyskane z opłaty przejściowej oraz środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy KDT, nie stanowią przychodu Spółki w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Z drugiej strony, zgodnie z art. 20 ust. 6 ustawy KDT, środki przekazane przez Spółkę na rzecz wytwórcy energii elektrycznej nie stanowią u Spółki kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy, o której mowa w ust. 2 (ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 104 ust. 1 ustawy OZE , środki uzyskane z opłaty OZE oraz środki, o których mowa w art. 103 ust. 1 ustawy OZE, nie stanowią przychodu operatora rozliczeń energii odnawialnej, o którym mowa w art. 106, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 104 ust. 2 ustawy OZE środki przekazane przez operatora rozliczeń energii odnawialnej, o którym mowa w art. 106, na rzecz sprzedawcy zobowiązanego i wytwórcy energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii w instalacji odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie mniejszej niż 500 kW, oraz wydatki i koszty finansowane ze środków, o których mowa w ust. 1, nie stanowią u operatora rozliczeń energii odnawialnej, o którym mowa w art. 106, kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy wymienionej w ust. 1 (ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Na podstawie zapisów ustawy KDT i ustawy OZE Spółka ma zagwarantowane pokrycie kosztów działalności, określonych w tych ustawach, z opłaty KDT oraz opłaty OZE.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2538 z późn. zm.) Spółka została wyznaczona do zarządzania Funduszem Wypłaty Różnicy Cen, dysponentem którego jest minister właściwy do spraw energii. Spółka wykonuje w tym przypadku zadania zarządcy rozliczeń cen, a zgodnie z art. 16 ust. 2 tej ustawy Wnioskodawca nie pobiera wynagrodzenia za zarządzanie tym funduszem, a koszty związane z tymi zadaniami pokrywa w ramach kosztów działalności, o której mowa w art. 49 ust. 1 Ustawy KDT.

Zgodnie z przepisami ustawy dnia 8 grudnia 2017 r. o rynku mocy (Dz.U. z dnia 2018 r. poz. 9 z późn. zm.) Spółka wykonywać będzie zadania zarządcy rozliczeń rynku mocy. Zgodnie z art. 77 ust. 4 tej ustawy za zarządzanie środkami opłaty mocowej Spółka będzie pobierać wynagrodzenie równie poniesionym uzasadnionym kosztom, wynikającym z tej działalności, składającym się z kosztów prowadzenia rachunku opłaty mocowej, kosztów rozliczeń finansowych na rynku mocy oraz kosztów wynikających z zarządzania płynnością finansową na rynku mocy.

Zgodnie z przepisami ustawy kogeneracyjnej Spółka wykonywać będzie również zadania operatora rozliczeń, do których, zgodnie z art. 73 tej ustawy, należy w szczególności gromadzenie środków pieniężnych na wypłatę premii gwarantowanej i premii kogeneracyjnej, dokonywanie rozliczeń tych premii oraz zarządzanie zgromadzonymi środkami pieniężnymi. Na podstawie z art. 71 ust. 1 tej ustawy środki uzyskane z opłaty kogeneracyjnej oraz środki z tytułu odsetek, lokat i kaucji nie stanowią przychodu Spółki w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zgodnie z art. 70 tej ustawy, środki te przeznacza się na wypłatę premii gwarantowanej i kogeneracyjnej oraz na pokrycie kosztów działalności Spółki, związanych bezpośrednio z obsługą systemu wsparcia wytwarzania energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji na podstawie ustawy. Zgodnie z art. 71 ust. 2 ww. ustawy środki przekazane przez operatora rozliczeń na rzecz wytwórców energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji zgodnie z ustawą oraz wydatki i koszty finansowane ze środków, o których mowa w ust. 1, nie stanowią u operatora rozliczeń kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W każdej z ww. ustaw ustalono zasadę, zgodnie z którą Spółka ma zagwarantowane pokrycie uzasadnionych kosztów działalności związanej z realizacją zadań nałożonych na Spółkę daną ustawą, ograniczając te zadania do zadań wyszczególnionych w każdej z ustaw odrębnie, a dodatkowe przychody uzyskiwane przez Spółkę w ramach zarządzania poszczególnymi opłatami (lokaty, depozyty i inne przychody) są przeznaczane na wypłaty dla beneficjentów poszczególnych programów pomocowych.

W żadnej z ww. ustaw nie określono, że Spółka może z poszczególnych opłat pobierać kwoty wyższe, aniżeli uzasadnione koszty związane z zarządzaniem środkami pochodzącymi z tych opłat lub innymi zadaniami określonymi w tych ustawach.

W żadnej z ww. ustaw nie określono, że Spółka może prowadzić inną działalność pozwalającą jej uzyskiwać dodatkowe przychody.

Spółka nie prowadzi sprzedaży towarów, wyrobów i usług. Przychody z tego tytułu wykazywane są na poziomie zerowym.

Ponieważ Spółka nie generuje dodatkowych przychodów oraz nie ma możliwości uzyskiwania przychodów przekraczających uzasadnione koszty działalności związane z realizacją zadań określonych w poszczególnych ustawach, Spółka nie generuje zysku netto na poziomie różnym od kwoty zero zł.

Dlatego też, kierując się zapisami ww. ustaw, w sprawozdaniach finansowych wykazane są pozostałe przychody operacyjne pokrywające koszty funkcjonowania Spółki, wynik brutto równy jest kwocie należnego podatku dochodowego, natomiast wynik finansowy netto w każdym roku wynosi „0” zł (słownie: zero złotych). Spółka prowadzi wynik dla celów podatkowych na poziomie zero tj. bez wykazywania zysku ani straty. Zasada ta stosowana była przez Spółkę począwszy od jej powstania, czyli od 2007 roku.

W każdym z poprzednich lat, począwszy od powstania Spółki wynik brutto wykazywany był w kwocie należnego podatku dochodowego, natomiast wynik finansowy netto w każdym roku wynosił „0” zł (słownie: zero złotych).

Na potwierdzenie poprawności powyższej zasady, Spółka otrzymała interpretację indywidualną nr IP-PB3-423-710/08-2/MB z dnia 8 sierpnia 2008 r., z której jednoznacznie wynika, że prowadzenie wyniku Spółki dla celów podatkowych na poziomie „0” tzn. bez wykazywania zysku ani straty, jest właściwe, co oznacza, że zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym w każdym roku wynosi „0” zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Mając na uwadze stan faktyczny oraz fakt, że Spółka nie wykazuje zysku, tym samym nie dokonuje żadnych wpłat z zysku i nie deklaruje takich wpłat, zachodzą pytania:

czy w opisanej wyżej sytuacji Spółka ma obowiązek składania we właściwym urzędzie skarbowym „zerowych” deklaracji miesięcznych i rocznych na wymaganych formularzach i,
czy, w przypadku odpowiedzi na „TAK” na pierwsze pytanie, Spółka powinna uzupełnić deklaracje miesięczne i roczne od początku okresu, w którym pozostaje jednoosobową spółka Skarbu Państwa tj. od lipca lub sierpnia 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że Spółka wykonuje działalność wyłącznie w zakresie zarządzania publicznymi środkami, nie jest ukierunkowana na zysk i faktycznie nie wykazuje i nie będzie wykazywała zysku, nie realizuje i nie będzie też realizować jakichkolwiek wpłat z zysku, nie ma obowiązku składania deklaracji zerowych, dotyczących tych wpłat. Zdaniem Spółki, deklaracja pozostaje ściśle związana z faktycznym lub planowanym zyskiem, a skoro zysku nie ma i nie będzie, deklaracja jest bezprzedmiotowa i tym samym, nie ma obowiązku jej składania.

Gdyby jednak okazało się, że Spółka jest zobowiązana do składania deklaracji zerowych, uważamy że wystarczy składanie deklaracji na bieżąco, bez uzupełniania ich wstecz.

Zasadne jest wyłączenie (de lege ferenda) Spółki spod rygorów ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 426, ze zm., zwana dalej: „ustawą”) przepisy ustawy, z zastrzeżeniem art. 7, stosuje się do:

jednoosobowych spółek Skarbu Państwa;
spółek, w których wszystkie akcje (udziały) są własnością Skarbu Państwa, z wyjątkiem akcji (udziałów) nieodpłatnie udostępnionych pracownikom na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 ust. ustawy:

Spółki, o których mowa w art. 1, są obowiązane do dokonywania wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej "wpłatami z zysku", na rzecz Funduszu Inwestycji Kapitałowych, o którym mowa w art. 33a ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1182, z późn. zm.) - ust. 1;
Wpłaty z zysku dokonywane są zaliczkowo w okresach miesięcznych lub kwartalnych. Ostateczne rozliczenie następuje po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego – ust. 2;
Wyboru okresu, za jaki będzie dokonywana zaliczka, dokonuje spółka – ust. 3;
Spółki są obowiązane składać deklaracje o wysokości zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, osiągniętego od początku roku obrotowego, i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, właściwego według siedziby spółki, zaliczki miesięczne (kwartalne) w wysokości różnicy między wpłatami z zysku należnymi z zysku osiągniętego od początku roku obrotowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące (kwartały) – ust. 4;
Podstawą ustalenia wysokości zaliczki jest zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym osiągnięty w danym okresie, liczony w rachunku narastającym – ust. 5;
Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określi tryb, terminy wpłacania wpłat z zysku i składania deklaracji oraz wzory tych deklaracji – ust. 7.

W myśl art. 5 ustawy:

Z wpłat, o których mowa w art. 4, zwolnione są jednoosobowe spółki Skarbu Państwa powstałe z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych działających przy zakładach karnych i aresztach śledczych, podległych Ministrowi Sprawiedliwości – ust. 1;
Z wpłat, o których mowa w art. 4, zwolniony jest także w okresie opodatkowania podatkiem tonażowym przedsiębiorca żeglugowy w zakresie przychodów z działalności opodatkowanej podatkiem tonażowym – ust. 1a;
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może na wniosek organu reprezentującego Skarb Państwa zwolnić jednoosobowe spółki Skarbu Państwa wykonujące w całości lub w części zadania na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa z obowiązku dokonywania wpłat z zysku lub przyznać tym spółkom ulgi we wpłatach z zysku – ust. 2.

Stosownie do art. 7 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa:

(uchylony)
działających na podstawie:
1. ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 1992 r. poz. 359, z późn. zm.),
2. ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2018 r. poz. 999, 1000, 1669, 2215 i 2243),
3. ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2017 r. poz. 1414 i 2111 oraz z 2018 r. poz. 650, 915 i 1717),
4. ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o Centralnym Porcie Komunikacyjnym (Dz.U. poz. 1089).

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji (Dz.U. z 1996 r. Nr 21, poz. 100, ze zm., zwanego dalej: „rozporządzeniem”), spółki, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz.U. Nr 154, poz. 792), zwane dalej "spółkami", dokonują wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej "wpłatami z zysku", na rzecz budżetu państwa w formie zaliczek miesięcznych lub kwartalnych.

Deklaracje dotyczące wpłat z zysku spółki składają we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym w terminach ustalonych dla dokonania tych wpłat (§ 6 rozporządzenia).

Ww. rozporządzeniu w załącznikach nr 1, 2 i 3 zawarto wzory deklaracji o wysokości zysku (straty) osiągniętego przez jednoosobową spółkę Skarbu Państwa i o wpłatach z zysku.

I tak w załączniku nr 1 umieszczono wzór takiej deklaracji za miesiąc danego roku (WZS-1M), w załączniku nr 2 za kwartał danego roku (WZS-1K) a w załączniku nr 3 za dany rok obrotowy (WZS-1R).

Deklaracje WZS-1M, WZS-1K, WZS-1R są deklaracjami o wysokości zysku (straty) osiągniętego przez jednoosobową spółkę Skarbu Państwa i o wpłatach z zysku, odpowiednio za miesiąc, kwartał i rok obrotowy. W deklaracjach miesięcznych i kwartalnych wykazaniu podlega m.in. zysk brutto narastająco od początku roku obrotowego, strata brutto narastająco od początku roku obrotowego, należny podatek dochodowy od początku roku obrotowego oraz zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, który jest podstawą obliczenia należnej zaliczki z tytułu wpłat z zysku. Odpowiednio w deklaracji rocznej WZS-1R ujmuje się zysk brutto wg zatwierdzonego sprawozdania finansowego, stratę brutto wg zatwierdzonego sprawozdania finansowego, należny podatek dochodowy wg ostatecznego rozliczenia oraz zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, który jest podstawą obliczenia należnej wpłaty z zysku za rok obrotowy.

W sytuacji gdy zysk brutto jest równy podatkowi dochodowemu, zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym stanowiący podstawę naliczenia wpłaty z zysku będzie wynosił „0” i tym samym należna zaliczka za miesiąc (kwartał) oraz należna wpłata z zysku za rok obrotowy również będzie wynosić „0”. Tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonywania wpłat z zysku, co jednak nie oznacza braku obowiązku składania przedmiotowych deklaracji.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca od momentu kiedy stał się jednoosobową spółką Skarbu Państwa (7 lipca 2016 r.) jest zobowiązany do składania deklaracji o wysokości zysku (straty) osiągniętego przez jednoosobową spółkę Skarbu Państwa i o wpłatach z zysku. Tym samym, w przypadku niezłożenia przedmiotowych deklaracji, mimo ciążącego obowiązku, Wnioskodawca winien złożyć zalegle deklaracje.

Jednocześnie należy zauważyć, że interpretacja indywidualna z 8 sierpnia 2008 r. znak IP-PB3-423-710/08-2/MB w swoim przedmiocie rozstrzygała w zakresie ustalenia wyniku (dochodu) dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, zatem dotyczy innej kwestii niż będąca przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia a ponadto pozostaje bez wpływu na obowiązek składania deklaracji o wysokości zysku (straty) osiągniętego przez jednoosobową spółkę Skarbu Państwa i o wpłatach z zysku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin