Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.123.2019.2.EN
z 18 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 marca 2019 r. (data wpływu do Organu 18 marca 2019 r.) uzupełnionym 20 maja 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania przychodu podatkowego w związku z otrzymaniem i przekazaniem wskazanych we wniosku kwot bonusów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania przychodu podatkowego w związku z otrzymaniem i przekazaniem wskazanych we wniosku kwot bonusów. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 18 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.123.2019.1.EN wezwano do jego uzupełnienia co też nastąpiło 20 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”), jest Spółką świadczącą usługi na rzecz przedsiębiorstw działających w branży motoryzacyjnej, w tym zajmujących się działalnością handlową częściami samochodowymi, zwanych Partnerami. Spółka nie dokonuje zakupu i sprzedaży towarów handlowych. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W ramach swojej działalności Spółka na podstawie upoważnień od Partnerów oraz przy współpracy z międzynarodową Grupą, pośredniczy w uzyskaniu przez Partnerów rabatów od dostawców części, zwanych bonusami (międzynarodowych i krajowych). Bonusy są ustalane na podstawie wielkości zakupów osiągniętej przez Partnera z każdym z ww. dostawców.

Wynegocjowane od międzynarodowych dostawców kwoty bonusów przelewane są przez Grupę na rachunek bankowy Wnioskodawcy na podstawie noty kredytowej (uznaniowej). Spółka pełni w tym zakresie jedynie rolę pośrednika (przekaziciela) środków pieniężnych, bez prawa do faktycznego i swobodnego dysponowania nimi. Po otrzymaniu ww. bonusów na rachunek bankowy Wnioskodawca wystawia na rzecz Partnerów noty księgowe uznaniowe.

Jednocześnie, z tytułu wykonanych na rzecz Partnerów usług pośrednictwa w uzyskaniu bonusów, a dodatkowo także z tytułu opłat licencyjnych za posługiwanie się przez Partnerów marką, logo, itp., Spółka wystawia na rzecz Partnerów fakturę. Wynagrodzenie Wnioskodawcy za pośrednictwo oraz z tytułu opłat licencyjnych jest procentowe. Wnioskodawca przelewa kwoty bonusów na rzecz Partnerów w wysokości określonej na nocie po pomniejszeniu o kwotę należną z wystawionej faktury za usługi (kompensata). Przychodem Spółki jest określone na fakturze wynagrodzenie z tytułu ww. usługi pośrednictwa oraz opłat licencyjnych. Otrzymywane od Grupy kwoty bonusów nie są natomiast przez Spółkę uznawane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż nie są to kwoty należne Spółce, tylko Partnerom, a zatem nie stanowią dla Wnioskodawcy definitywnego przysporzenia.

Z ww. względów przelewane na rzecz Partnerów na podstawie not uznaniowych bonusy nie są również uznawane przez Wnioskodawcę za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie wskazać należy, iż zarówno w 2017 r., jak i w 2018 r. uzyskane przez Spółkę przychody ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro, w związku z czym Spółka jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: „updop”), uprawnionym do stosowania stawki podatku CIT 15% (w 2018 r.) oraz 9% (w 2019 r.). Wskazać w tym miejscu dodatkowo należy, iż wobec Spółki nie zachodzą jakiekolwiek przesłanki wyłączające możliwość stosowania ww. obniżonych stawek podatku CIT.

Z obowiązującego od 1 stycznia 2019 r. przepisu art. 19 ust. 1 pkt 2 updop wynika jednakże, że podatek dochodowy wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwość, czy otrzymywane przez nią kwoty bonusów przekazywane następnie Partnerom stanowią jej przychód podatkowy, a tym samym, czy należy je wliczać do limitu, o którym mowa w ww. przepisie.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 13 maja 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że:

• Kwoty bonusów wypłacane są do Wnioskodawcy przez Grupę – międzynarodową organizację zakupową. Kwoty bonusów w dalszej kolejności są przekazywane do Partnerów. Wypłata następuje na podstawie umowy zawartej pomiędzy Grupą a Wnioskodawcą. Grupa wystawia na rzecz Wnioskodawcy notę kredytową (uznaniową) i dokonuje przelewu wskazanej w niej kwoty na rachunek Wnioskodawcy,
• Grupa, której częścią jest Wnioskodawca, działa na rzecz swoich Partnerów, a nie na rzecz dostawców. W ramach tego działania Grupa negocjuje wysokość rabatów lub bonusów jakie wypłacać mają dostawcy za realizację planów zakupowych przez podmioty stowarzyszone z Grupą, tj. Partnerów. W negocjacjach tych uczestniczy Wnioskodawca, poprzez aktywne wsparcie w kontaktach, wsparcie realizacji planów zakupowych wykonywanych przez partnerów, a także uczestniczy w negocjacjach prowadzonych przez Grupę. Grupa wypłaca również wynegocjowane i otrzymane rabaty od dostawców do Wnioskodawcy, który zajmuje się rozdzieleniem uzyskanych kwot pomiędzy Partnerów. Odbywa się to w oparciu o umowy linii Grupa – Wnioskodawca i w dalszej kolejności Wnioskodawca – Partnerzy. Współpraca Wnioskodawcy z Grupą w ww. zakresie polega na tym, że Wnioskodawca otrzymuje od Grupy zestawienia będące podstawą wypłaty bonusów dla Wnioskodawcy. Na ich podstawie Wnioskodawca dokonuje wyliczenia kwot należnych poszczególnym Partnerom.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywane przez Wnioskodawcę kwoty bonusów przekazywane następnie Partnerom stanowią przychód podatkowy Wnioskodawcy, a tym samym, czy należy je wliczać do limitu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop?

Zdaniem Wnioskodawcy, jego przychód podatkowy stanowią wyłącznie udokumentowane fakturami kwoty wynagrodzenia należnego mu od Partnerów z tytułu pośrednictwa w uzyskaniu bonusów oraz z tytułu opłat licencyjnych. Przychodem podatkowym Spółki nie są natomiast przekazywane na jej rachunek bankowy na podstawie not kredytowych (uznaniowych) kwoty bonusów należnych Partnerom. Tym samym ww. kwoty bonusów nie będą wchodziły do limitu 1.200.000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosowanie do art. 12 ust. 3 updop za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje ściśle pojęcia przychodu, jednakże na podstawie treści art. 12 powołanej ustawy można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe w postaci środków pieniężnych, dóbr majątkowych oraz świadczeń w naturze, niezależnie od tytułu prawnego ich uzyskania przez podatnika.

W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą przychodem są również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter).

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przez „należny” rozumie się „przysługujący komuś lub czemuś” O przychodach należnych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania. Łączna literalna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, co do których podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania i które jednocześnie są w danym momencie trwałe i definitywne. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje zatem jego definitywny charakter w tym znaczeniu, iż w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Powyższe znalazło potwierdzenie również w orzecznictwie. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 listopada 2003 r. (sygn. akt III SA 3382/02) stwierdził, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ust. 3 updop do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jego przychód z tytułu świadczenia usług na rzecz Partnerów stanowią jedynie kwoty wynagrodzenia za pośrednictwo w uzyskaniu bonusów oraz za opłaty licencyjne. Wyłącznie te kwoty stanowią bowiem po stronie Spółki trwałe przysporzenie majątkowe o charakterze definitywnym i bezzwrotnym, co do którego przysługuje jej prawo do swobodnego nimi dysponowania.

W ocenie Wnioskodawcy, do tak ustalonej wartości przychodu nie należy natomiast zaliczać środków pieniężnych odpowiadających kwotom bonusów, które są następnie przekazywane przez Wnioskodawcę na rzecz Partnerów. Środki te nie stanowią bowiem żadnej rzeczywistej korzyści, czy ostatecznego przysporzenia dla Wnioskodawcy. Są one bowiem na podstawie wystawionych przez Wnioskodawcę not uznaniowych przekazywane z jego rachunku bankowego na rachunki bankowe poszczególnych Partnerów. Wnioskodawca pełni w tym zakresie jedynie rolę pośrednika (przekaziciela) środków pieniężnych, bez prawa do faktycznego i swobodnego dysponowania nimi. Wnioskodawca nie jest beneficjentem przekazywanych mu przez Grupę środków z tytułu bonusów i nie mogą być one wykorzystane przez Wnioskodawcę w żaden inny sposób niż w celu wykonania czynności technicznych polegających na ich przekazaniu Partnerom.

Wnioskodawca, podkreśla, iż prezentowane stanowisko w zakresie uznania za przychód podatkowy jedynie kwot stanowiących trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe usługodawcy, którymi może on swobodnie dysponować jest potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych.

Tytułem przykładu Wnioskodawca wskazał na interpretacji indywidualne:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 sierpnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.325.2018.1.RK, w której organ stwierdził, iż: (...) środki pieniężnie przekazywane na konto Wnioskodawcy, odpowiadające wypłacanym kwotom premii na rzecz detalistów nie będą stanowiły po stronie Spółki trwałego przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym i bezzwrotnym. Oznacza to, że jeżeli Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w promocji towarów handlowych a otrzymane środki pieniężne zostaną przekazane w imieniu Usługodawcy na konto detalistów, to przychodem Wnioskodawcy będzie jedynie wynagrodzenie za wdrożenie systemu usług promocji oraz opłaty miesięczne powiększone o koszty opłat bankowych związanych z wypłatą premii dla detalistów. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów z tytułu świadczonych usług pośrednictwa wyłącznie wynagrodzenia za wdrożenie oraz opłaty miesięczne powiększone o koszty opłat bankowych należało uznać za prawidłowe.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 grudnia 2016 r., Znak: 2461-IBPB-l-1.4510.302.2016.1.BK, w której organ wskazał, że: (...) przychodem Wnioskodawcy w związku z udostępnianiem Graczom platformy Internetowej oraz pośredniczeniem w przekazaniu środków pomiędzy Graczami w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie wyłącznie prowizja należna Spółce z ww. tytułu, gdyż, jak sama Spółka wskazuje, otrzymane od graczy przychody nie będą miały charakteru definitywnego (nie będą stanowiły przysporzenia). A contrario, charakter definitywny będą posiadały jedynie te wpłacone na rzecz Spółki środki, które wiązać się będą z uzyskaniem przez nią prowizji.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.319.2016.1.EN, z której wynika, że: (...) Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwale, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady wiec, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w zamawianiu wizyt lekarskich oraz w dokonywaniu rozliczeń pieniężnych pomiędzy lekarzem a pacjentem, (a więc nie wykonuje usług medycznych we własnym imieniu i na własny rachunek), to przychodem Wnioskodawcy uzyskanym z tego tytułu będzie wartość prowizji za usługę pośrednictwa, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od pacjenta, a kwotą przekazaną przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy lekarza tytułem wykonania poszczególnych usług lekarskich.
  
  

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest on zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego w związku ze świadczeniem usług na rzecz Partnerów jedynie w wysokości należnego mu wynagrodzenia z tytułu pośrednictwa w uzyskaniu bonusów oraz z tytułu opłat licencyjnych. Spółka nie powinna natomiast uwzględniać w przychodach podatkowych kwot otrzymywanych od Grupy, a przeznaczonych na wypłaty bonusów na rzecz Partnerów, w odniesieniu do których Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do swobodnego dysponowania nimi, a więc nie zwiększają one jego aktywów.

Tym samym otrzymywane kwoty bonusów nie będą wchodziły - zdaniem Wnioskodawcy - do limitu 1.200.000 euro przychodu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 updop podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1d updop, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

W myśl art. 4a pkt 10 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Wskazane w art. 4a pkt 10 updop sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazać także należy, że nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Zatem, przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

Taka interpretacja „przychodu ze sprzedaży” koreluje z tożsamą regulacją zawartą w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 2174), w myśl której, przez małego podatnika rozumie się podatnika od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Z kolei sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zauważyć jednakże należy, że odwołanie się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu updop nie zawsze jest uzasadnione. Wskazać bowiem należy na możliwe istotne rozbieżności, które mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży według updop. Istnieją bowiem sytuacje, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi VAT (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju), a podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz przedsiębiorstw działających w branży motoryzacyjnej, w tym zajmujących się działalnością handlową częściami samochodowymi, zwanych Partnerami. Spółka nie dokonuje zakupu i sprzedaży towarów handlowych. W ramach swojej działalności Spółka na podstawie upoważnień od Partnerów oraz przy współpracy z międzynarodową Grupą, pośredniczy w uzyskaniu przez Partnerów rabatów od dostawców części, zwanych bonusami (międzynarodowych i krajowych). Bonusy są ustalane na podstawie wielkości zakupów osiągniętej przez Partnera z każdym z ww. dostawców. Wynegocjowane od międzynarodowych dostawców kwoty bonusów przelewane są przez Grupę na rachunek bankowy Wnioskodawcy na podstawie noty kredytowej (uznaniowej). Spółka pełni w tym zakresie jedynie rolę pośrednika (przekaziciela) środków pieniężnych, bez prawa do faktycznego i swobodnego dysponowania nimi. Po otrzymaniu ww. bonusów na rachunek bankowy Wnioskodawca wystawia na rzecz Partnerów noty księgowe uznaniowe. Jednocześnie, z tytułu wykonanych na rzecz Partnerów usług pośrednictwa w uzyskaniu bonusów, a dodatkowo także z tytułu opłat licencyjnych za posługiwanie się przez Partnerów marką, logo, itp., Spółka wystawia na rzecz Partnerów fakturę. Wynagrodzenie Wnioskodawcy za pośrednictwo oraz z tytułu opłat licencyjnych jest procentowe. Wnioskodawca przelewa kwoty bonusów na rzecz Partnerów w wysokości określonej na nocie po pomniejszeniu o kwotę należną z wystawionej faktury za usługi (kompensata). Przychodem Spółki jest określone na fakturze wynagrodzenie z tytułu ww. usługi pośrednictwa oraz opłat licencyjnych. Otrzymywane od Grupy kwoty bonusów nie są natomiast przez Spółkę uznawane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż nie są to kwoty należne Spółce, tylko Partnerom, a zatem nie stanowią dla Wnioskodawcy definitywnego przysporzenia. Z ww. względów przelewane na rzecz Partnerów na podstawie not uznaniowych bonusy nie są również uznawane przez Wnioskodawcę za koszty uzyskania przychodów. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że kwoty bonusów wypłacane są do Wnioskodawcy przez Grupę – międzynarodową organizację zakupową. Kwoty bonusów w dalszej kolejności są przekazywane do Partnerów. Wypłata następuje na podstawie umowy zawartej pomiędzy Grupą a Wnioskodawcą. Grupa wystawia na rzecz Wnioskodawcy notę kredytową (uznaniową) i dokonuje przelewu wskazanej w niej kwoty na rachunek Wnioskodawcy. Grupa, której częścią jest Wnioskodawca, działa na rzecz swoich Partnerów, a nie na rzecz dostawców. W ramach tego działania Grupa negocjuje wysokość rabatów lub bonusów jakie wypłacać mają dostawcy za realizację planów zakupowych przez podmioty stowarzyszone z Grupą, tj. Partnerów. W negocjacjach tych uczestniczy Wnioskodawca, poprzez aktywne wsparcie w kontaktach, wsparcie realizacji planów zakupowych wykonywanych przez partnerów, a także uczestniczy w negocjacjach prowadzonych przez Grupę. Grupa wypłaca również wynegocjowane i otrzymane rabaty od dostawców do Wnioskodawcy, który zajmuje się rozdzieleniem uzyskanych kwot pomiędzy Partnerów. Odbywa się to w oparciu o umowy linii Grupa – Wnioskodawca i w dalszej kolejności Wnioskodawca – Partnerzy. Współpraca Wnioskodawcy z Grupą w ww. zakresie polega na tym, że Wnioskodawca otrzymuje od Grupy zestawienia będące podstawą wypłaty bonusów dla Wnioskodawcy. Na ich podstawie Wnioskodawca dokonuje wyliczenia kwot należnych poszczególnym Partnerom.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż zarówno w 2017 r., jak i w 2018 r. uzyskane przez Spółkę przychody ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro, w związku z czym Spółka jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: „updop”), uprawnionym do stosowania stawki podatku CIT 15% (w 2018 r.) oraz 9% (w 2019 r.). Wskazać w tym miejscu dodatkowo należy, iż wobec Spółki nie zachodzą jakiekolwiek przesłanki wyłączające możliwość stosowania ww. obniżonych stawek podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka powzięła wątpliwość, czy otrzymywane przez nią kwoty bonusów przekazywane następnie Partnerom stanowią jej przychód podatkowy, a tym samym, czy należy je wliczać do limitu, o którym mowa w ww. przepisie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w takim zakresie w jakim otrzymane przez Wnioskodawcę od Grupy, kwoty bonusów nie są mu należne, a więc co do których Wnioskodawca działa jako pośrednik, tj. podmiot uprawniony wyłącznie do otrzymania należności od Grupy i ich przekazania Partnerom – kwoty te nie stanowią dla Spółki przychodu podatkowego bowiem ww. zdarzenie (zgodnie z opisem stanu faktycznego) nie jest związane z żadnym przysporzeniem majątkowym po stronie Wnioskodawcy, które można by ocenić jako uzyskanie realnej korzyści ekonomicznej. Zatem ww. kwota bonusów w części przekazanej Partnerom, nie stanowi przychodu podatkowego Wnioskodawcy. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że otrzymywane od Grupy bonusy nie są kwotami należnymi Spółce, tylko Partnerom, a zatem nie stanowią dla Wnioskodawcy definitywnego przysporzenia. Wynegocjowane od międzynarodowych dostawców kwoty bonusów przelewane są przez Grupę na rachunek bankowy Wnioskodawcy na podstawie noty kredytowej (uznaniowej), zatem Spółka pełni w tym zakresie jedynie rolę pośrednika (przekaziciela) środków pieniężnych, bez prawa do faktycznego i swobodnego dysponowania nimi. Po otrzymaniu ww. bonusów na rachunek bankowy Wnioskodawca wystawia na rzecz Partnerów noty księgowe uznaniowe potrącając należne wynagrodzenie, które zalicza do przychodów podatkowych.

W świetle powyższego, za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż jest on zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego w związku ze świadczeniem usług na rzecz Partnerów jedynie w wysokości należnego mu wynagrodzenia z tytułu pośrednictwa w uzyskaniu bonusów oraz z tytułu opłat licencyjnych. Spółka nie powinna natomiast uwzględniać w przychodach podatkowych kwot otrzymywanych od Grupy, a przeznaczonych na wypłaty bonusów na rzecz Partnerów, w odniesieniu do których Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do swobodnego dysponowania nimi, a więc nie zwiększają one jego aktywów. Tym samym, otrzymywane kwoty bonusów nie będą wchodziły do limitu 1.200.000 euro przychodu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego…., w dwóch egzemplarzach (art.47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.