Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8222.105.2018.JQP
z 21 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2017 r. Nr 0112-KDIL3-2.4011.166.2017.2.NK, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 29 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 czerwca 2017 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dnia 30 marca 2015 roku nabył pełne prawo własności gospodarstwa rolnego, w którego skład wchodzą nieruchomości rolne oraz maszyny rolnicze (dalej: gospodarstwo). Przed tym dniem gospodarstwo było przedmiotem ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawcy i jego żony. Nabycie gospodarstwa w ramach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej nastąpiło na podstawie umowy darowizny dnia 22 września 1987 roku. Żona Wnioskodawcy zmarła dnia 1 listopada 2014 roku, w związku z czym połowę gospodarstwa w drodze dziedziczenia ustawowego nabył wnioskodawca oraz jego córka. Udziały wnioskodawcy i jego córki były równe, spadkobranie nastąpiło na podstawie art. 931 § 1 k.c. W skład masy spadkowej, poza gospodarstwem, wchodziły przedmioty użytku osobistego zmarłej, w związku z czym udział Wnioskodawcy w prawie własności gospodarstwa jest równy jego udziałowi w masie spadkowej.

Dnia 30 marca 2015 roku Wnioskodawca wraz z córką zawarli umowę o dział spadku po zmarłej, na mocy którego córka przekazała Wnioskodawcy należącą do niej (a nabytą w drodze spadkobrania) część gospodarstwa. Wobec przyjęcia tej części gospodarstwa, Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem gospodarstwa.

W skład gospodarstwa wchodzi między niezabudowana działka – grunt orny o powierzchni 0,9516 ha, który zostanie podzielony na trzy pojedyncze działki, bez zmiany ich przeznaczenia. Ponadto, z działką, o której była mowa w zdaniu poprzednim, sąsiaduje jeszcze jedna niezabudowana działka – grunt orny o powierzchni 0,1310 ha. Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie cztery działki, zaraz po dokonaniu podziału działki o powierzchni 0,9516 ha. Wnioskodawca nie zamierza, wobec mającej ulec podziałowi nieruchomości, dokonywać żadnych czynności, poza podziałem, w tym nie zamierza dokonywać żadnych czynności mających na celu uatrakcyjnienie gruntów. Kupującymi te działki będą osoby fizyczne, niebędące rolnikami. Sprzedaż zostanie dokonana bez zmiany przeznaczenia działek. Kupujący poinformowali wnioskodawcę jednoznacznie, iż nie będą zmieniali przeznaczenia działek po ich kupnie. Wnioskodawca nie dysponuje większą niż przedstawiona powyżej wiedzą na temat zamierzeń kupujących.

Uzyskaną cenę sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na budowę domu. Dom zostanie posadowiony na nieruchomości budowlanej stanowiącej własność Wnioskodawcy. Wnioskodawca rozpoczął już budowę domu z innych środków, jednak budowa nie została jeszcze ukończona. Wnioskodawca jest już właścicielem domu jednorodzinnego.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że dział spadku, w wyniku którego Zainteresowany nabył pełne prawo własności gospodarstwa rolnego był czynnością nieodpłatną. W skład masy spadkowej, poza gospodarstwem rolnym, wchodziły także przedmioty użytku osobistego spadkodawczyni, toteż uzyskany na mocy działu spadku udział Wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym mieści się w przypadającym mu z mocy ustawy udziale w masie spadkowej. Sama jednak wartość gospodarstwa rolnego przewyższa wartość udziału Zainteresowanego w masie spadkowej.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Czy w danym stanie faktycznym sprzedaż działek rolnych, stanowiących własność Wnioskodawcy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, do wysokości?
2. Czy fakt posiadania przez Wnioskodawcę udziału w sprzedawanych nieruchomościach przed ich całkowitym nabyciem stanowi przeszkodę w uzyskaniu zwolnienia, o którym mowa w pytaniu nr 1?
3. Czy przez własne cele mieszkaniowe rozumieć należy budowę domu, do którego osoba sprzedająca nieruchomość się wprowadzi, czy też wystarczające jest wybudowanie budynku mieszkalnego, który nie będzie zamieszkany przez Wnioskodawcę?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1)

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.; dalej: uPIT) stanowi, że dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wobec jednoznacznej treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 uPIT należy równie jednoznacznie stwierdzić, iż jeśli Wnioskodawca w ciągu dwóch lat od dnia sprzedaży nieruchomości wyda kwotę równą lub wyższą niż wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych na własne cele mieszkaniowe, wówczas jego przychód uzyskany z tytułu tej sprzedaży nie będzie opodatkowany podatkiem od osób fizycznych. Jeżeli jednak Wnioskodawca wyda na własne cele mieszkaniowe kwotę mniejszą niż wysokość przedmiotowego podatku, wówczas obowiązany będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w kwocie stanowiącej różnicę między podatkiem należnym, a kwotą wydaną na własne cele mieszkaniowe.

Ad. 2)

Art. 21 ust. 1 pkt 131 uPIT przewiduje możliwość zbycia zarówno prawa własności, udziału w prawie własności, jak też innych praw majątkowych. Nie ma dla tego przepisu znaczenia, w jaki sposób i w jakich etapach nabyto pełne prawo własności. Dopiero bowiem z dniem nabycia wszystkich udziałów w tym prawie przez wnioskodawcę może on swobodnie rozporządzać przedmiotowymi nieruchomościami, co zamierza uczynić. Istotny jest bowiem stan faktyczny na dzień sprzedaży i przeznaczenia ceny tej transakcji na własne potrzeby mieszkaniowe wnioskodawcy.

Ponadto, rozważania powyższe nie mają i tak większego praktycznego znaczenia, bowiem przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 uPIT stanowi wyjątek od zasady, że dochody ze sprzedaży nieruchomości podlegają opodatkowaniu, jeżeli nieruchomość zostanie sprzedana przed upływem pięciu lat od dnia jej nabycia. Potwierdza to wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 stycznia 2015 roku (sygn. I SA/Łd 900/14), w którym również stwierdzono, że art. 21 ust. 1 pkt 131 uPIT „stanowi wyjątek od zasady, że dochody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) podlegają opodatkowaniu, jeżeli zbycie nieruchomości następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (udziału). Wykładnia rozszerzająca przepisu wprowadzającego wyjątek od zasady nie jest dopuszczalna.”

Wobec powyższego, jednoznacznie można przyjąć, że fakt posiadania przez nabywcę udziału w sprzedawanych nieruchomościach na długo przed pięcioma laty przed sprzedażą tych nieruchomości nie stanowi przeszkody dla uzyskania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPIT.

Ad. 3)

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 uPIT nie definiuje własnych potrzeb mieszkaniowych, natomiast enumeratywne wyliczenie wydatków, które wchodzą w zakres normy art. 21 ust. 1 pkt 131 uPIT zawiera art. 21 ust. 25 uPIT. Przepis ten stanowi między innymi, że wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego położonego między innymi na terenie Unii Europejskiej, są wydatkami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPIT. Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 26 uPIT przez własny budynek, o którym mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d, rozumie się budynek, do którego podatnikowi przysługuje prawo własności lub udział w takim prawie.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 28 uPIT za wydatków na własne cele mieszkaniowe nie uważa się wydatków poniesionych na nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Po pierwsze, żaden z tych przepisów nie stanowi, że własne cele mieszkaniowe dotyczą wydatków poniesionych na dom (w potocznym, nie legalnym znaczeniu), w którym podatnik zamieszka. Po drugie, gdyby ustawodawca zamierzał taki warunek wprowadzić, to przy rozbudowanej i szczegółowej konstrukcji zwolnienia przewidzianego, po prostu by go wprowadził. Pełne potwierdzenie tego stanowiska Wnioskodawcy można znaleźć w szerokim uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2014 roku (sygn. III SA/Wa 1028/14), który uznał, że „zgodnie z literalnym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ze zwolnienia z opodatkowania korzysta przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w mieszkaniu, przeznaczony następnie na nabycie lokali mieszkalnych, które po nabyciu będą wynajmowane.

Dla uzyskania zwolnienia wystarczające jest samo nabycie określonych rzeczy, bez względu na sposób ich wykorzystywania po nabyciu. W art. 21 ust. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarta jest w istocie ustawowa definicja pojęcia „własne cele mieszkaniowe”, użytego w art. 21 ust. 1 pkt 131, i na podstawie tak skonstruowanej definicji należy przyjąć, iż własne cele mieszkaniowe realizuje ten, kto – verba legis – ponosi wydatki m.in. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. To, czy i w jaki sposób faktycznie będzie wykorzystywane nabyte mieszkanie nie ma żadnego znaczenia prawnego. Za powyższym wnioskiem przemawia nadto wykładnia systemowa wewnętrzna.

Otóż w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a oraz - tym bardziej - lit. c, ustawa wskazuje, że realizacja własnych celów mieszkaniowych ma miejsce także wtedy, gdy podatnik za środki pochodzące ze zbycia nieruchomości nabędzie - oczywiście zawsze w stosownym terminie dwóch lat – własność lub użytkowanie wieczyste gruntu. Nabycie samego gruntu jest więc przez ustawodawcę traktowane jako realizacja własnego celu mieszkaniowego choć przecież na samym gruncie zamieszkać nie można”.

Wobec powyższego, należy jednoznacznie wskazać, że art. 21 ust. 1 pkt 131 uPIT nie stanowi, iż dla zwolnienia przewidzianego w tym przepisie konieczne jest poniesienie wydatku na budynek mieszkalny, w którym podatnik zamieszka. Z tego względu, Wnioskodawca może w pełni skorzystać ze zwolnienia przewidzianego przytoczonym w tym akapicie przepisem.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2017 r. Nr 0112-KDIL3-2.4011.166.2017.2.NK uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), zwanej dalej: „ustawą PIT”, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.

Sprzedaż nieruchomości lub prawa majątkowego po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie, skutkuje brakiem obowiązku zapłaty podatku dochodowego, dlatego kluczową kwestią jest ustalenie daty nabycia. Pojęcie „nabycia” nie zostało zdefiniowane w ustawie PIT.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w sentencji której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy PIT nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.), nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Uchwała dotyczyła określenia momentu nabycia w przypadku odziedziczenia po zmarłym małżonku udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy PIT. Argumenty zawarte w uzasadnieniu tej uchwały należy uznać za aktualne także w odniesieniu do nabycia udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym uzyskanego w drodze działu spadku przez pozostałego przy życiu małżonka ponad przysługujący mu udział spadkowy. W takiej sytuacji datą nabycia jest dzień nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Jak wynika z art. 924 i art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) – zwanej dalej: „Kodeksem cywilnym”, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, z chwilą otwarcia spadku powstaje wspólność majątku spadkowego, która trwa aż do działu spadku. Wspólność majątku spadkowego, powstała z chwilą otwarcia spadku, nie oznacza zarazem powstania współwłasności w poszczególnych składnikach majątkowych wchodzących w skład masy spadkowej. Spadkobiercy do działu spadku zachowują wyłącznie udział w majątku spadkowym, na który składają się prawa i obowiązki majątkowe spadkodawcy, a nie udział w poszczególnych rzeczach lub prawach wchodzących w skład masy spadkowej.

Stosownie do art. 1037 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Dział spadku odbywa się według tych samych zasad co zniesienie współwłasności w częściach ułamkowych (art. 210-212 w zw. z art. 1035 Kodeksu cywilnego).

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Jak wskazuje się jednak w orzecznictwie sądów administracyjnych po wydaniu uchwały przez NSA w dniu 15 maja 2017 r. dokonany dział spadku niczego w sensie podatkowym nie zmienia – jest jedynie faktycznym i cywilnoprawnym potwierdzeniem nabycia nieruchomości, która w znaczeniu podatkowym (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy), nabyta została w dniu nabycia nieruchomości do majątku wspólnego (wyrok NSA z dnia 13 września 2017 r., sygn. akt II FSK 3200/16, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Po 779/17 oraz wyrok WSA w Opolu z dnia 28 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Op 173/17).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że nabycie gospodarstwa rolnego przez Wnioskodawcę i jego żonę w ramach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej nastąpiło na podstawie umowy darowizny dnia 22 września 1987 r. Żona Wnioskodawcy zmarła dnia 1 listopada 2014 r., w związku z czym połowę gospodarstwa w drodze dziedziczenia ustawowego nabył Wnioskodawca oraz jego córka. Udziały Wnioskodawcy i jego córki były równe. Dnia 30 marca 2015 r. Wnioskodawca wraz z córką zawarli umowę o dział spadku po zmarłej, na mocy którego córka przekazała nieodpłatnie Wnioskodawcy należącą do niej (a nabytą w drodze spadkobrania) część gospodarstwa. Wobec przyjęcia tej części gospodarstwa, Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem gospodarstwa. W skład gospodarstwa wchodzi między niezabudowana działka – grunt orny o powierzchni 0,9516 ha, który zostanie podzielony na trzy pojedyncze działki, bez zmiany ich przeznaczenia. Ponadto z działką, o której była mowa w zdaniu poprzednim, sąsiaduje jeszcze jedna niezabudowana działka – grunt orny o powierzchni 0,1310 ha. Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie cztery działki, zaraz po dokonaniu podziału działki o powierzchni 0,9516 ha. Uzyskaną cenę sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na budowę domu.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdza się, że z uwagi na wspólność majątkową, istniejącą za życia żony Wnioskodawcy, nie można było wyodrębnić udziałów, które Wnioskodawca oraz jego żona posiadali w chwili nabycia nieruchomości. Wnioskodawca nie mógł więc ponownie nabyć udziałów w przedmiotowych nieruchomościach (niezabudowanych działkach - gruntach ornych) w drodze dziedziczenia oraz działu spadku, skoro nieruchomości te wchodziły wcześniej do majątku wspólnego małżonków, a Wnioskodawcy z tego tytułu przysługiwało już prawo własności całych nieruchomości. Nabycie, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, przez Wnioskodawcę, nastąpiło w dniu 22 września 1987 r. Zatem z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, po dniu 31 grudnia 1992 r. sprzedaż tych nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dokonany dział spadku nie wpływa na sytuację prawnopodatkową Wnioskodawcy.

Ponadto w opisanym stanie faktycznym, ze względu na brak dochodu do opodatkowania, nie będzie miała zastosowania tzw. ulga mieszkaniowa uregulowana w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT. W związku z powyższym rozpatrywanie kwestii będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, a dotyczącej tej ulgi, jest bezprzedmiotowe.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Należało także z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który nieprawidłowo stwierdził, w sytuacji uprzedniego nabycia nieruchomości przez małżonków do majątku wspólnego, m.in. że„(…) co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego działu podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał”.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.