Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.304.2019.1.MD
z 24 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2019 r. (data wpływu 22 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji sprzedaży zakładu w Ch. jako transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji sprzedaży zakładu w Ch. jako transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

C. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. (dalej Wnioskodawca) z siedzibą w T. jest czynnym podatnikiem VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2018.2174 z dnia 21 listopada 2018 r. dalej u.p.t.u.).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada w ramach wyodrębnionych lokalizacji:

• działalność produkcyjną w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych,
• działalność o charakterze pomocniczym w zakresie produkcji opakowań drewnianych.
  
  

Podstawową działalnością produkcyjną Wnioskodawcy jest produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych, która prowadzona jest w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w T. Wśród oferowanych produktów można wymienić m.in. przekładki korkowe, piankowe, taśmy, kleje dla przemysłu.

Poza działalnością podstawową prowadzoną w T. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji opakowań drewnianych poprzez zakład produkcyjny zlokalizowany w Ch. w okolicach T. (dalej: „zakład w Ch.”).

Wnioskodawca zamierza zbyć zakład w Ch.. Formą zbycia będzie sprzedaż na rzecz nowo powołanej spółki komandytowej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością całej działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych.

Planowana sprzedaż będzie obejmowała następujące składniki majątkowe w szczególności:

• przeniesienie własności aktywów ruchomych związanych z prowadzoną produkcją opakowań drewnianych tj. określonych środków trwałych: maszyn, urządzeń wykorzystywanych w procesie produkcyjnym oraz innych narzędzi wykorzystywanych w procesie produkcyjnym;
• przeniesienie własności zapasów magazynowych, w tym towarów i komponentów produkcyjnych;
• przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umów handlowych zawartej z kontrahentem w zakresie dostaw opakowań drewnianych;
• przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umów handlowych zawartych z dostawcami;
• przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umowy najmu hali produkcyjnej i placu, na którym zlokalizowany jest zakład produkcyjny;
• przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umów zawartych z dostawcami mediów;
• przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umów o pracę zawartych z pracownikami świadczącymi pracę w zakładzie w Ch. (w trybie art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 – Kodeks pracy (Dz. U. z 2018., poz. 917 ze zm.: dalej jako k.p.) w tym wierzytelności związanych z bieżącymi rozliczeniami z przejmowanymi pracownikami (tj. fundusz socjalny, urlopy czy odprawy);
• dokumenty związane z przeniesieniem części przedsiębiorstwa, w szczególności umowy, dokumentację produkcyjną, techniczną, pisma i dokumenty handlowe,
• wyposażenie biur i pomieszczeń zajmowanych przez pracowników w Ch.
  
  

Wnioskodawca przewiduje jak wskazano powyżej, że na mocy art. 23¹ k.p. dojdzie do wstąpienia przez nową spółkę w obowiązki pracodawcy wobec pracowników zatrudnionych dotychczas w zakładzie w Ch.

Przeniesieni zostaną pracownicy produkcyjni, liderzy produkcji, kierownik produkcji oraz asystentka biura. Po zrealizowaniu transakcji nowo zawiązana spółka stanie się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, wynikających ze scedowanych umów o pracę i pracodawcą dla pracowników będących stronami umów o pracę. Zakłada się również dokonanie odpowiedniego wydzielenia i rozliczenia środków z Funduszu Socjalnego obejmującego świadczenia socjalne, świadczenia urlopowe i odprawy dla przeniesionych pracowników.

Nowy podmiot wstąpi również w prawa i obowiązki Wnioskodawcy wynikające z zawartych przez Wnioskodawcę umów z kontrahentami dotyczącymi tej części działalności tj. produkcji opakowań drewnianych, w tym umów zawartych z dostawcami komponentów produkcyjnych, umów zawartych z dostawcami mediów oraz umowy najmu hali produkcyjnej i placu w Ch.

Alternatywnie w przypadku przeszkód formalnych przy wstąpieniu przez nowy podmiot w prawa i obowiązki Wnioskodawcy z ww. umów zawrze on nowe umowy z dotychczasowymi kontrahentami Wnioskodawcy w ww. zakresie.

W wyniku przeprowadzonej transakcji, u Wnioskodawcy pozostaną składniki majątkowe pozwalające na kontynuowanie swojej działalności podstawowej. Ponadto Wnioskodawca pozostanie pracodawcą dla dotychczasowych pracowników, którzy aktualnie pozostają zatrudnieni w zakładzie w T.

W rezultacie opisanej powyżej transakcji, to jest sprzedaży działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych na rzecz nowej spółki, działalność ta będzie nadal kontynuowana przez nabywcę w zakresie w jakim wykonywana była ona dotychczas w ramach Wnioskodawcy, z kolei Wnioskodawca będzie nadal prowadził dotychczasową działalność w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych.

Zakład produkcyjny w Ch. nie jest wprawdzie w sposób formalny wyodrębnionym organizacyjnie oddziałem w strukturach Wnioskodawcy jako całości, ale wyodrębnienie organizacyjne i geograficzne dokonane jest w aspekcie realnym, faktycznym. Produkcja opakowań drewnianych jest działalnością odrębną od podstawowej działalności produkcyjnej prowadzonej przez Wnioskodawcę w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w T. Odrębność ta widoczna jest nie tylko w zakresie produkowanego asortymentu, ale również w zakresie używanych do produkcji składników majątkowych i niemajątkowych. Zakład w Ch. realizując zadania gospodarcze korzysta z innych aktywów ruchomych tj. specjalnych maszyn, urządzeń, innych komponentów używanych w procesie produkcji, a także odrębnych zasobów niematerialnych – kadry pracowniczej. Pracownicy zakładu w Ch. realizują wyłącznie zadania w zakresie produkcji opakowań drewnianych, nie wykonują żadnych innych zadań związanych z produkcją pozostałego asortymentu, która prowadzona jest w zakładzie zlokalizowanym w T.

Działalność gospodarcza prowadzona w zakładzie w Ch. funkcjonuje w oparciu o odrębne umowy handlowe zawarte z klientem i dostawcami, co stanowi o jego samodzielności funkcjonowania w przestrzeni gospodarczej.

Produkcja opakowań drewnianych prowadzona jest przez Wnioskodawcę wyłącznie w zakładzie zlokalizowanym w Ch., gdzie Wnioskodawca wynajmuje hale i plac. Produkcja opakowań drewnianych nie jest prowadzona w zakładzie zlokalizowanym w T.

Zakład w Ch. jest wyodrębniony również funkcjonalnie. Zbywany zespół składników majątkowych i niemajątkowych, praw i obowiązków wynikających z wiążących umów handlowych z klientem i dostawcami oraz z umów zawartych z pracownikami jest ze sobą ściśle powiązany i zorganizowany na tyle, że w kształcie zbywanym jest zdolny do realizacji określonych zadań gospodarczych. Po dokonaniu transakcji zbycia nabywca – nowo powołana spółka będzie mogła kontynuować dotychczasową działalność bez konieczności połączenia nabywanych składników majątku z innymi czy dokonania jakiejkolwiek ich modyfikacji.

Wnioskodawca, prowadząc ewidencję księgową i korzystając z kont analitycznych, wyodrębnia osiągnięte przychody oraz poniesione koszty związane z produkcją opakowań drewnianych, w konsekwencji czego możliwe jest określenie wyniku operacyjnego z działalności zakładu w Ch.. Dodatkowo Wnioskodawca wyodrębnił subkonto bankowe, z którego regulowane są zobowiązania wynikające z prowadzonej działalności zakładu w Ch..

Intencją Wnioskodawcy jest sprzedaż na rzecz nowo powołanej spółki całej działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych, obejmującej zorganizowany zespół składników, tj. aktywa ruchome, prawa i zobowiązania wynikające z umów handlowych zawartych z klientem, dostawcami i umów o pracę zawartych z pracownikami. Po dokonaniu planowanej transakcji sprzedaży Wnioskodawca nie będzie dysponował żadnymi składnikami materialnymi, ani odpowiednimi zasobami ludzkimi zdolnymi do wykonywania zadań w zakresie produkcji opakowań drewnianych.

Nowy podmiot z kolei będzie kontynuował działalność gospodarczą polegającą na produkcji opakowań drewnianych w dotychczasowym zakresie. Dodatkowo, w celu optymalizacji dostępności surowców wykorzystywanych w procesie produkcyjnym i ponoszenia niższych kosztów ich nabycia, rozważa się poszerzenie działalności produkcji opakowań drewnianych o tartak.

Ze względu na powyższe wyodrębnienie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych jest oczywiste. Działalność ta jest działalnością innego rodzaju niż pozostała działalność prowadzona przez Wnioskodawcę, prowadzona była przy użyciu innego majątku (specjalistycznych maszyn i urządzeń) na podstawie odrębnych umów i z pomocą personelu wykonującego zadania związane wyłącznie z aktywności w Ch.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony w opisie stanu faktycznego zespół składników materialnych i niematerialnych, stanowiący całość działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych, obejmujący wybrane aktywa ruchome oraz prawa i obowiązki Wnioskodawcy wynikające z umów podpisanych ze stronami trzecimi, stanowiący przedmiot transakcji spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u., do którego zbycia, zgodnie z brzmieniem art. 6 pkt 1 u.p.t.u. nie stosuje się przepisów tej ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przedmiot transakcji obejmujący zespół składników materialnych i niematerialnych, w skład których wchodzą wybrane aktywa ruchome oraz prawa i obowiązki Wnioskodawcy wynikające z umów zawartych z osobami trzecimi, stanowiący całość działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w zakresie produkcji opakowań drewnianych spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u., do którego zbycia zgodnie z brzmieniem art. 6 pkt 1 u.p.t.u nie stosuje się przepisów tej ustawy.

Uzasadnienie

I. Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie u.p.t.u. znajduje się w art. 2 pkt 27e, gdzie wskazano, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.”

Na podstawie powyższej definicji w doktrynie prawa podatkowego wskazuje się przesłanki, których łączne wystąpienie jest uznawane za konieczne i wystarczające do uznania danych składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

1. Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania.

Pierwszym elementem definicji jest wskazanie na autonomiczność zespołu składników materialnych i niematerialnych, których występowanie warunkuje istnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dodatkowo, w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodzić muszą również zobowiązania, co jest konsekwencją wyodrębnienia finansowego i podkreśla niezależność zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Działalność produkcyjna zakładu w Ch. prowadzona jest za pomocą wyodrębnionego zbioru składników materialnych i niematerialnych funkcjonalnie przypisanych do działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych, który obejmuje:

• maszyny produkcyjne stanowiące środki trwałe,
• inne urządzenia i narzędzia wykorzystywane w procesie produkcji niebędące środkami trwałymi,
• komponenty produkcyjne, zapasy produktów gotowych,
• wyposażenie biura i pomieszczeń zajmowanych przez pracowników w Ch.,
• dokumentację produkcyjną i techniczną,
• wiedzę know-how dotyczącą procesu produkcyjnego.
  
  

Elementem koniecznym zaistnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w świetle definicji wskazanej w punkcie 1 są zobowiązania. Przedmiotem sprzedaży w niniejszej sprawie są również zobowiązania powstałe w wyniku prowadzonej działalności zakładu w Ch., ściśle z nią powiązane. W szczególności są to zobowiązania wynikające z:

• umowy handlowej zawartej z dostawcami komponentów produkcyjnych,
• umowy zawartej z dostawcami mediów,
• umowy zawartej w przedmiocie najmu budynki i placu w Ch., gdzie prowadzona jest produkcja,
• umów o pracę z pracownikami, w tym wierzytelności związane z bieżącymi rozliczeniami z przejmowanymi pracownikami (tj. fundusz socjalny, urlopy czy odprawy).
  
  

Zatem stwierdzić należy, że uwzględnienie w ramach planowanej transakcji sprzedaży obok składników materialnych również zobowiązań powoduje, że przedmiot transakcji wypełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Reasumując przyporządkowany do prowadzenia działalności produkcyjnej zakładu w Ch. określony majątek ruchomy, składniki niematerialne i zobowiązania wskazane powyżej tworzą zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, co niewątpliwie stanowi o spełnieniu pierwszej przesłanki warunkującej istnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

2. Wyodrębnienie organizacyjno-finansowe.

Jak wskazuje definicja przedstawiona w punkcie 1 konieczne do uznania przedmiotu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest istnienie jego wyodrębnienia organizacyjno-finansowego. Nie jest jednak konieczne, aby wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako odrębnego zakładu, wydziału lub departamentu zostało dokonane w sposób formalny.

Powyższe potwierdza Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r. o sygn. III SA/Wa 2836/11 wskazując, iż: „Wyodrębnienie organizacyjne nie musi mieć sformalizowanego charakteru, ani też nie może być uznawane za decydujące dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.”

Istotną jest okoliczność, że takie wydzielenie organizacyjne jest dokonane w sposób faktyczny, realny. Wydzielenie organizacyjne zakładu w Ch. zostało dokonane w sposób faktyczny, poprzez przyporządkowanie wyłącznie do tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy składników materialnych – zbywanych aktywów ruchomych (maszyn, urządzeń, zapasów asortymentu, komponentów produkcyjnych) oraz zobowiązań (praw i zobowiązań wynikających z umów ze stronami trzecimi tj. umów handlowych zawartych z dostawcami komponentów produkcyjnych, z dostawcami mediów, umowy najmu placu wraz z budynkiem oraz praw i obowiązków wynikających z umów o pracę zawartych z pracownikami).

Wyżej wymienione składniki, zarówno z punktu widzenia Wnioskodawcy, jak i nowo powołanej spółki – nabywcy stanowią określoną całość służącą do realizacji ściśle określonych celów gospodarczych w postaci produkcji opakowań drewnianych. Wnioskodawca nie wykonywał przy ich użyciu lub za ich pomocą innego rodzaju działalności, w tym działalności podstawowej.

Umowy handlowe zawarte z dostawcami będące kluczowym elementem prowadzonej działalności zakładu w Ch. stanowią odrębne w stosunku do działalności podstawowej prowadzonej w T. zobowiązania Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, iż po dokonaniu sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych, ponieważ nie będzie posiadał faktycznej możliwości kontynuowania tej działalności ze względu na fakt zbycia niezbędnych do tego składników materialnych i niematerialnych.

Istotnym jest również fakt, iż do działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie w Ch. została przydzielona ściśle określona część kadry pracowniczej. Po dokonaniu transakcji sprzedaży zakładu w Ch. pracownicy zakładu, w tym pracownicy produkcji, kierownik i liderzy produkcji oraz asystentka biura, przejdą na nowo powołaną spółkę, gdzie będzie kontynuowana produkcja opakowań drewnianych.

Wymienione wyżej składniki materialne i niematerialne składające się na zakład w Ch., pozostają ze sobą w ścisłych relacjach funkcjonalnych i organizacyjnych, co czyni z nich całość przeznaczoną do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji opakowań drewnianych, która zarazem mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Ze względu na powyższe wyodrębnienie organizacyjne zakładu w Ch. jest oczywiste.

Z kolei należy podkreślić, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Innymi słowy, przesłanka wyodrębnienia finansowego jest spełniona w sytuacji, kiedy możliwe jest przyporządkowanie do danego zespołu składników materialnych i niematerialnych pewnych elementarnych danych finansowych obejmujących również należności i zobowiązania. Nie jest natomiast konieczne sporządzanie dla wyodrębnionej jednostki bilansu wewnętrznego, ustalanie wyniku finansowego, posiadanie odrębnego rachunku bankowego lub własnych środków finansowych.

Stanowisko potwierdza Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 21 czerwca 2012 r. o sygn. III SA/Wa 2836/11 wskazując, iż: „Wyodrębnienie finansowe, o którym mowa w art. 2 ust. 27e u.p.t.u. nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu. Wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa.”

Pogląd powyższy potwierdza także Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 13 kwietnia 2017 r. o sygn. I SA/Wr 1293/16, w którym wskazuje:

„Zawarte w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. pojęcie „finansowego wyodrębnienia” w istniejącym przedsiębiorstwie” należy rozumieć jako obiektywne istnienie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z określonymi składnikami majątku, a nie istnienie finansowego wyodrębnienia – dokonanego formalnie przez prowadzącego przedsiębiorstwo.”

Wykładnia przytoczonego przepisu powinna uwzględniać aspekt ekonomiczny, a nie prawny.

W niniejszym stanie faktycznym Wnioskodawca na podstawie prowadzonej ewidencji księgowej i prowadzonych kont analitycznych przypisuje do zakładu w Ch. uzyskane przychody i poniesione koszty związane z prowadzoną tam działalnością produkcyjną. W konsekwencji możliwe jest określenie wyniku operacyjnego dla działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych. W dodatku bieżące zobowiązania wynikające z działalności zakładu w Ch. realizowane są za pomocą odrębnego subkonta bankowego. Zatem bez wątpienia stwierdzić należy, iż spełniona jest przesłanka wyodrębnienia finansowego.

3. Wyodrębnienie funkcjonalne.

W świetle definicji legalnej zawartej w art. 2 pkt 27 u.p.t.u. kompleks majątkowy stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa winien być ponadto wyodrębniony funkcjonalnie, to jest musi tworzyć zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Oznacza to, że zespół ten nie może być przypadkowy i powinien być powiązany ze sobą do tego stopnia, aby umożliwiał realizację tych zadań. Kryterium możliwości prowadzenia samodzielnej działalności jest jednym z najistotniejszych elementów stanowiących o odrębności funkcjonalnej.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r. o sygn. I FSK 327/16 wyjaśnia, iż:

„Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy.”

Dokonując analizy przedmiotu planowanej transakcji sprzedaży należy również uwzględnić wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 listopada 2011 r. o sygn. C-444/10, który stanowi, iż:

„(...) stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.”

Zatem mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przedmiot sprzedaży spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli cechuje go odrębność pozwalająca na samodzielne funkcjonowanie w przestrzeni gospodarczej. Dodatkowo przedmiot sprzedaży musi obejmować elementy, które są konieczne do kontynuacji działalności, przy uwzględnieniu specyfiki prowadzonej działalności.

W przedstawionym opisie stanu faktycznego przedmiotem transakcji sprzedaży jest zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania związane z działalnością w zakresie produkcji opakowań drewnianych, które są zarazem elementami niezbędnymi do prowadzenia działalności w tym zakresie. Składniki te pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach, które powodują, że z całą pewnością można o nich mówić jako o zespole składników, a nie o zbiorze niezależnych od siebie elementów. Są przeznaczone do realizacji ściśle określonych zadań gospodarczych tj. produkcji opakowań drewnianych i mogłyby zarazem stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania bez konieczności ich modyfikacji czy połączenia z innymi składnikami nowej spółki.

W niniejszym stanie faktycznym pomocniczo należy posłużyć się również wydanymi przez Ministra Finansów i opublikowanymi na stronie Ministerstwa Finansów Objaśnieniami podatkowymi z dnia 11 grudnia 2018 w przedmiocie okoliczności koniecznych do uznania transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u należy uwzględnić:

• zamiar kontynuowania działalności przez nabywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
• faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności.
  
  

W opisanym zdarzeniu przyszłym spełnione są dwa powyżej wspomniane warunki. Nabywca zakładu w Ch. będzie kontynuował działalność w zakresie produkcji opakowań drewnianych przy użyciu nabytych składników ruchomych (maszyn, urządzeń, narzędzi, zapasów magazynowych) bez konieczności ich modyfikacji czy połączenia z innymi składnikami.

Natomiast faktyczną możliwość kontynuowania działalności zakładu w Ch. umożliwi przeniesienie na nowego nabywcę praw i zobowiązań wynikających z umów zawartych ze stronami trzecimi. Scedowana umowa handlowa zawarta z klientem w zakresie dostaw opakowań drewnianych zapewni rynek zbytu dla produkowanego asortymentu, wskutek czego powstaną przychody ze sprzedaży uzasadniające dalsze prowadzenie działalności. Przejęte prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych z dostawcami, w tym umowa dotycząca najmu placu i budynku, w którym prowadzona jest produkcja umożliwią płynną, niezakłóconą kontynuację działalności przez nową spółkę.

Przedmiot planowanej transakcji sprzedaży, będący zespołem powiązanych ze sobą składników materialnych, niematerialnych, w tym zobowiązań odznacza się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym, co więcej nowy nabywca już w dniu zawarcia planowanej transakcji będzie miał możliwość dalszego kontynuowania działalności produkcyjnej zakładu w Ch.

Bez wątpienia stwierdzić należy, że przedmiot sprzedaży cechuje wyodrębnienie funkcjonalne, co stanowi o spełnieniu kolejnego elementu, składającego się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

II. Wyłączenie transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa spod regulacji ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 u.p.t.u. zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa znajduje się poza zakresem regulacji ustawy o VAT.

Łączne spełnienie przesłanek wspomnianych powyżej oznacza, iż na gruncie u.p.t.u dany zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, która zgodnie z art. 6 ust. 1 u.p.t.u. jest wyłączona ze stosowania tej ustawy.

Przedstawiona argumentacja potwierdza, iż w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego zakład w Ch., będący przedmiotem sprzedaży spełnia niezbędne i wystarczające warunki, aby uznać go w świetle przepisów prawa podatkowego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Stanowi odrębną od pozostałej działalności Wnioskodawcy całość pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym i jest na tyle zorganizowanym kompleksem praw, obowiązków i rzeczy, że może samodzielnie realizować zadania gospodarcze przypisywane przedsiębiorstwu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że sprzedawany przez Wnioskodawcę zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na zakład w Ch. stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u. W konsekwencji zbycie tego zespołu składników nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 u.p.t.u.

Wnioskodawca prosi o potwierdzenie stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

W ocenie Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.)

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie, podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Trybunału należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W ocenie Organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada w ramach wyodrębnionych lokalizacji podstawową działalność produkcyjną w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych w T. oraz działalność o charakterze pomocniczym w zakresie produkcji opakowań drewnianych. Działalność w zakresie produkcji opakowań drewnianych Wnioskodawca prowadzi poprzez zakład produkcyjny zlokalizowany w Ch. (zakład w Ch.).

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza zbyć zakład w Ch.. Formą zbycia będzie sprzedaż na rzecz nowo powołanej spółki komandytowej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością całej działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych.

W przedstawionym opisie sprawy wskazano, że zakład w Ch. nie jest wprawdzie w sposób formalny wyodrębnionym organizacyjnie oddziałem w strukturach Wnioskodawcy jako całości, ale wyodrębnienie organizacyjne dokonane jest w aspekcie realnym, faktycznym. Produkcja opakowań drewnianych jest działalnością odrębną od podstawowej działalności produkcyjnej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Odrębność ta widoczna jest nie tylko w zakresie produkowanego asortymentu, ale również w zakresie używanych do produkcji składników majątkowych i niemajątkowych. Zakład w Ch. realizując zadania gospodarcze korzysta z innych aktywów ruchomych tj. specjalnych maszyn, urządzeń, innych komponentów używanych w procesie produkcji, a także odrębnych zasobów niematerialnych – kadry pracowniczej. Pracownicy zakładu w Ch. realizują wyłącznie zadania w zakresie produkcji opakowań drewnianych, nie wykonują żadnych innych zadań związanych z produkcją pozostałego asortymentu, która prowadzona jest w zakładzie zlokalizowanym w T.. Działalność gospodarcza prowadzona w zakładzie w Ch. funkcjonuje w oparciu o odrębne umowy handlowe zawarte z klientem i dostawcami, co stanowi o jego samodzielności funkcjonowania w przestrzeni gospodarczej.

O wyodrębnieniu finansowym świadczy natomiast fakt, że Wnioskodawca, prowadząc ewidencję księgową i korzystając z kont analitycznych, wyodrębnia osiągnięte przychody oraz poniesione koszty związane z produkcją opakowań drewnianych. Możliwe jest określenie wyniku operacyjnego z działalności zakładu w Ch. Dodatkowo Wnioskodawca wyodrębnił subkonto bankowe, z którego regulowane są zobowiązania wynikające z prowadzonej działalności zakładu w Ch.

Oprócz wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego zespół składników materialnych i niematerialnych stanowiących całość działalności w zakresie produkcji opakowań drewnianych tworzący zakład w Ch. jest również wyodrębniony funkcjonalnie. Jak wynika bowiem z treści wniosku zbywany zespół składników jest ze sobą ściśle powiązany i zorganizowany na tyle, że w kształcie w jakim jest zbywany jest zdolny do realizacji określonych zadań gospodarczych. Po dokonaniu transakcji zbycia nabywca – nowo powołana spółka będzie mogła kontynuować dotychczasową działalność bez konieczności połączenia nabywanych składników majątku z innymi, czy dokonania jakiejkolwiek ich modyfikacji. Na mocy art. 23¹ k.p. dojdzie do wstąpienia przez nową spółkę w obowiązki pracodawcy wobec pracowników zatrudnionych dotychczas w zakładzie w Ch.. Przeniesieni zostaną pracownicy produkcyjni, liderzy produkcji, kierownik produkcji oraz asystentka biura. Nowy podmiot wstąpi również w prawa i obowiązki Wnioskodawcy wynikające z zawartych przez Wnioskodawcę umów z kontrahentami dotyczącymi tej części działalności tj. produkcji opakowań drewnianych, w tym umów zawartych z dostawcami komponentów produkcyjnych, umów zawartych z dostawcami mediów oraz umowy najmu hali produkcyjnej i placu w Ch.. Alternatywnie w przypadku przeszkód formalnych przy wstąpieniu przez nowy podmiot w prawa i obowiązki Wnioskodawcy z ww. umów zawrze on nowe umowy z dotychczasowymi kontrahentami Wnioskodawcy w ww. zakresie. Istotne jest również, że – jak wskazał Wnioskodawca – nowy podmiot będzie kontynuował działalność gospodarczą polegającą na produkcji opakowań drewnianych w dotychczasowym zakresie.

Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych służących do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji opakowań drewnianych, mającego być przedmiotem sprzedaży na rzecz nowo powołanej spółki, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Opisany we wniosku zakład w Ch. stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, który jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy oraz przeznaczony jest do realizacji określonych zadań gospodarczych i potencjalnie mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące konkretnie przypisane mu zadania gospodarcze.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe, w przypadku gdy przedmiotem transakcji sprzedaży będzie opisany we wniosku wyodrębniony organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo zakład w Ch. uznać należy, że przedmiotem transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W związku z tym przedmiotowa transakcja, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.