Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.169.2019.4.MJ
z 27 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2019 r. (data wpływu 13 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntu oraz stawki podatku dla usługi odchowu indyków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntu oraz stawki podatku dla usługi odchowu indyków. Wniosek uzupełniono w dniu 13 czerwca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz potwierdzenie uiszczenia dodatkowej należnej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczna mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Na terytorium Polski prowadzi gospodarstwo rolne, którego właścicielem jest od 2009 roku. W ramach gospodarstwa prowadzi działalność rolniczą zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla drobiu) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykorzystując majątek będący jego własnością.

Działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane są szacunkowo, zgodnie z decyzją wydaną przez Urząd Skarbowy. Dodatkowo Wnioskodawca od 01.03.2009 roku prowadzi usługową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. W ramach działalności gospodarczej świadczy usługi informatyczne i reklamowe oraz rolnicze. Z prowadzonej działalności rozlicza się na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Z osiąganych źródeł przychodów rozlicza się na formularzu PIT-36. Wnioskodawca nie osiąga przychodów, które nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku VAT. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i co miesiąc składa do Urzędu Skarbowego deklarację VAT-7, uwzględniając w niej sprzedaż i zakupy zarówno z działalności gospodarczej jak i z działów specjalnych produkcji rolnej.

Od 2017 roku Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim a między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa. Żona Wnioskodawcy nie jest rolnikiem i nie prowadzi działalności gospodarczej. Żona Wnioskodawcy zamierza podjąć się na terytorium Polski prowadzenia gospodarstwa rolnego i prowadzić w ramach tego gospodarstwa działalność rolniczą, zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla drobiu). Żona Wnioskodawcy planuje w tym celu wydzierżawić od swojego męża grunt i zarejestrować się w KRUS jako rolnik. Zamierza działać jako odrębne od Wnioskodawcy gospodarstwo rolne (odrębny nr NIP, odrębny rachunek bankowy, oddzielnie będzie rozliczać i sprzedawać produkty).

Żona Wnioskodawcy złoży odrębną od Wnioskodawcy deklarację dotyczącą wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej (normy szacunkowe). Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz żony usługę odchowu indyków i na tę okoliczność wystawi fakturę VAT. Zona będzie natomiast kupowała i sprzedawała produkty na własny rachunek.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że

1. klasyfikacja statystyczna świadczonej przez Wnioskodawcę usługi odchowu indyków zgodnie z PKWiU z 2008 r. to 01.47.12.0 oraz 01.62.10.0.
2. usługa odchowu indyków będzie polegała na zapewnieniu przez Wnioskodawcę odpowiednich warunków środowiskowych i dbanie o dobrostan do zakończenia odchowu przy wykorzystaniu posiadanej przez Wnioskodawcę infrastruktury technicznej (w tym zapewnienie wody i paszy, odpowiedniego leczenia, higieny, mikroklimatu pomieszczeń, warunków świetlnych). Zakupu i sprzedaży indyków dokonywać będzie żona Wnioskodawcy i to ona będzie właścicielem indyków w czasie odchowu. Za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę, żona zapłaci Wnioskodawcy kwotę wynikającą z faktury za odchów indyków wystawionej przez Wnioskodawcę.
3. żona Wnioskodawcy będzie dzierżawiła grunt celem uprawy roślinnej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dzierżawa gruntu na rzecz żony będzie stanowiła dla niego sprzedaż zwolnioną a usługa odchowu indyków będzie stanowiła dla Wnioskodawcy sprzedaż opodatkowaną wg 23% stawki.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane w uzupełnieniu wniosku), dzierżawa gruntu rolnego będzie stanowiła sprzedaż zwolnioną zgodnie z rozporządzeniem w sprawie zwolnień z VAT § 3 ust. 1 pkt 2 i na tę okoliczność zostanie wystawiona faktura VAT. Będzie bowiem spełniony warunek, że grunt będzie dzierżawiony na cele rolnicze.

Usługa odchowu indyków będzie zdaniem Wnioskodawcy stanowiła sprzedaż opodatkowaną według stawki 8% i na tę okoliczność zostanie wystawiona faktura VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie organ podkreśla, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga poprawności klasyfikacji realizowanego świadczenia do grupowania PKWiU. Wskazać bowiem należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji realizowanego świadczenia do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900). Tut. organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane
w złożonym wniosku.

Na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ((Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676). Jednakże zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia oraz § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2018 r. poz. 2440), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości czy dzierżawa gruntu na rzecz żony będzie stanowiła dla niego sprzedaż zwolnioną a usługa odchowu indyków sprzedaż opodatkowaną wg 23% stawki.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2018 poz. 701), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”. W związku z tym, przy ocenie zakresu ww. zwolnienia należy odwołać się do pojęcia „działalności rolniczej” zdefiniowanego w art. 2 pkt 15 ustawy.

W art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji, uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej. Zatem, gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Ww. zwolnienie od podatku znajduje zastosowanie w sytuacji gdy dzierżawca faktycznie przeznacza grunt na cele rolnicze oraz w taki sposób go wykorzystuje. Decydujące znaczenie ma realizacja celu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Z treści wniosku wynika, że żona Wnioskodawcy będzie dzierżawiła grunt celem uprawy roślinnej. Zostanie więc spełniona przesłanka, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że do dzierżawy gruntu na rzecz żony będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione we wniosku uznano w tym zakresie za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących stawki podatku dla usługi odchowu indyków należy podkreślić, że dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca odsyła częstokroć do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku, zwolnień od podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Jak stanowi art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 135 zawarto „Usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyłączeniem usług weterynaryjnych, z wyłączeniem: usług podkuwania koni i prowadzenia schronisk dla zwierząt gospodarskich (PKWiU ex 01.62.10.0)”.

Należy w tym miejscu wskazać, że z treści art. 2 pkt 30 ustawy wynika, że przez zapis „PKWiU ex” rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce – nazwa towaru lub usługi. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danego towaru lub danej usługi z danego grupowania – konkretnego towaru lub konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Ponadto, z objaśnienia „1” do załącznika nr 3 do ustawy wynika, że wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką 8%, nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Oznacza to, że jeżeli dany towar (lub usługa) jest wymieniony w załączniku nr 3 jako opodatkowany stawką 8%, a jednocześnie został wymieniony w art. 43 ust. 1 ustawy jako zwolniony od podatku lub w załączniku nr 10, jako objęty opodatkowaniem stawką 5% – stosowanie stawki podatku z załącznika nr 3 (stawka 8%) do ustawy jest wyłączone na rzecz zwolnienia od podatku lub opodatkowania stawką 5%.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że klasyfikacja statystyczna świadczonej przez niego usługi odchowu indyków zgodnie z PKWiU z 2008 r. to 01.47.12.0 oraz 01.62.10.0. Usługa odchowu indyków będzie polegała na zapewnieniu przez Wnioskodawcę odpowiednich warunków środowiskowych i dbanie o dobrostan do zakończenia odchowu przy wykorzystaniu posiadanej przez Wnioskodawcę infrastruktury technicznej (w tym zapewnienie wody i paszy, odpowiedniego leczenia, higieny, mikroklimatu pomieszczeń, warunków świetlnych). Zakupu
i sprzedaży indyków dokonywać będzie żona Wnioskodawcy i to ona będzie właścicielem indyków w czasie odchowu. Za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę, żona zapłaci Wnioskodawcy kwotę wynikającą z faktury za odchów indyków wystawionej przez Wnioskodawcę.

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że skoro Wnioskodawca wykonuje usługę odchowu indyków to kluczowe znaczenie dla ustalenia właściwej dla niej stawki podatku ma wskazana przez Wnioskodawca klasyfikacja statystyczna usługi (01.62.10.0 – Usługi wspomagające chów i hodowlę zwierząt gospodarskich), a nie towaru (01.47.12.0 – Indyki)

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa odchowu indyków, sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 01.62.10.0 „Usługi wspomagające chów i hodowlę zwierząt gospodarskich”, będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8% - na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy oraz poz. 135 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe w tym zakresie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Dodatkowo tut. organ wskazuje, że w pozostałym zakresie wniosku zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.