Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.265.2019.1.EW
z 4 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …”. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, jednocześnie dokonała wstecznej centralizacji rozliczeń podatku VAT począwszy od 1 stycznia 2011 r. Oznacza to, że jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, a jej rozliczenia VAT obejmować będą wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy. Jednostki te nie przestały jednak istnieć – zmienił się natomiast ich status na gruncie VAT, gdyż przestały one być traktowane jako odrębni od Gminy podatnicy VAT, lecz z punktu widzenia VAT stały się częścią jednego podatnika – tj. Gminy.

Odpowiadając na konkurs ogłoszony przez Instytucję Zarządzającą Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa na lata 2014-2020, Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie projektu pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …”. W dniu 29 grudnia 2017 r. zawarta została umowa o dofinansowanie projektu.

Inwestycja zlokalizowana jest na działkach, stanowiących własność Gminy, nad jeziorem ….

Przedmiot projektu obejmuje przystosowanie istniejącego budynku do potrzeb osób niepełnosprawnych – głównych użytkowników Warsztatów (II etap). Polega na przebudowie i adaptacji istniejących pomieszczeń do funkcji Warsztatów, gdzie prowadzona jest aktywizacja społeczna i zawodowa osób niepełnosprawnych. W wyniku realizacji projektu część nieużytkowanego poddasza zostanie zaadaptowana na dwie pracownie: komputerową i plastyczną. W skrzydle zachodnim na poddaszu powstaną 3 mieszkania funkcyjne do nauki samodzielnego prowadzenia gospodarstwa domowego, stanowiącego przygotowanie do podjęcia samodzielnej egzystencji w podziale czasu na pracę i poza pracą. W ramach projektu zostaną wykonane następujące rodzaje robót: roboty budowlane, instalacje sanitarne wewn. (wod.-kan., kanalizacja sanitarna, wentylacja mechaniczna nawiewno – wyciągowa), instalacje elektryczne wewn. Powstałe pracownie terapeutyczne oraz pomieszczenia pomocnicze, a także mieszkania treningowe zostaną wyposażone w niezbędny sprzęt do prowadzenia warsztatów. Projekt obejmuje także wyposażenie pracowni i pomieszczeń, które powstały w I etapie inwestycji.

Właścicielem projektu po zakończeniu jego realizacji będzie Gmina. Administratorem budynku będzie zakład budżetowy Gminy – Zakład (…). Zarządzać projektem będzie Stowarzyszenie W. Po zakończeniu projektu trwałość finansową zapewni Gmina. Środki na utrzymanie infrastruktury będą zabezpieczone w budżecie Miasta.

Warsztaty działają na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r., nr 127, poz. 721 ze zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów A (Dz. U. 2004 r., nr 63 poz. 587 ze zm.).

Gmina w dniu 8 października 2004 r. zawarła umowę o prowadzenie i dofinansowanie kosztów działalności warsztatu ze Stowarzyszeniem A (obecnie Stowarzyszenie B). Stowarzyszenie prowadzi Warsztaty.

Jednym z istotnych zadań własnych i obowiązków Gminy jest zabezpieczenie potrzeb osób niepełnosprawnych. Z tego względu, działając w oparciu o przepisy ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o samorządzie powiatowym i ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych w 2004 r. Gmina przeznaczyła część budynku na siedzibę Warsztatów dla osób niepełnosprawnych. Decyzja ta zapadła w oparciu o art. 10 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych. Zapisano tam, że do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zalicza się uczestnictwo tych osób w warsztatach oraz turnusach rehabilitacyjnych. Zgodnie zaś z art. 10b tej ustawy, warsztaty mogą być organizowane przez fundacje, stowarzyszenia lub przez inne podmioty. Ustawa wskazuje również, iż koszty utworzenia, działalności i wynikające ze zwiększenia liczby użytkowników, obciążają m.in. samorząd.

W tej procedurze z zachowaniem wskazanych wyżej rygorów prawnych w roku 2004, po przeprowadzeniu otwartego konkursu ogłoszonego przez Gminę na prowadzenie Warsztatów dla osób niepełnosprawnych, budynek przekazany w ramach bezpłatnego użyczenia. W umowie z biorącym do używania, poza używaniem opisywanego obiektu, określono także szczegóły dotyczące prowadzenia i dofinansowania kosztów działalności Warsztatów prowadzonych w budynku.

W ramach zadań własnych i ustawowych zobowiązań Gmina zapewniła bazę lokalową dla siedziby Warsztatów. Zwarte umowy przewidują wykorzystanie nieruchomości komunalnej wyłącznie na siedzibę Warsztatów i dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Czas trwania umów jest ściśle powiązany z koniecznością realizacji w nieruchomości ww. celu. Podkreślenia wymaga fakt, że zajęta na potrzeby warsztatów nieruchomość jest przeznaczona wyłącznie na potrzeby osób niepełnosprawnych i wyłącznie do realizacji celu rehabilitacji zawodowej i społecznej tej grupy. Organ prowadzący Warsztaty, jako organizacja pożytku publicznego, jest podmiotem realizującym ww. cel społeczny i jednocześnie zadanie własne Gminy.

W projekcie podatek od towarów i usług został uznany za wydatek kwalifikowalny. W złożonym przy aplikowaniu o środki pomocowe oświadczeniu o podatku VAT Gmina zaświadczyła, że produkty projektu nie będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wartość projektu: … PLN

Wydatki kwalifikowane: … PLN

Dofinansowanie (80,99% kosztów kwalifikowanych): ...

Projekt jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju oraz budżetu państwa w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014 – 2020, Oś priorytetowa – Dostęp do wysokiej jakości usług publicznych, Działanie Infrastruktura socjalna.

Powstała infrastruktura (związana z realizacją projektu pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …”) zostanie udostępniona (użyczona) społeczności nieodpłatnie i nie będzie generowała dochodów dla Gminy.

W dniu 2 lipca 2019 roku do tut. Organu wpłynęło pismo, w którym Zainteresowany wskazał, że nieodpłatnie przekaże on przedmiot projektu (budynek zaadaptowany do potrzeb osób niepełnosprawnych) Stowarzyszeniu B, a następnie Stowarzyszenie udostępni efekt projektu nieodpłatnie mieszkańcom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …”?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2019.506 j.t.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Wskazany do realizacji projekt pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …” należy do zadań własnych gminy, którego efektem będzie zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Powstała infrastruktura zostanie udostępniona (użyczona) społeczności nieodpłatnie i nie będzie generowała dochodów dla Gminy. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca umożliwił podatnikowi odliczenie podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;

• 3a. działalności w zakresie telekomunikacji;
  

4. lokalnego transportu zbiorowego;
5. ochrony zdrowia;
6. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;

• 6a. wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
  

7. gminnego budownictwa mieszkaniowego;
8. edukacji publicznej;
9. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
   
10. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
11. targowisk i hal targowych;
12. zieleni gminnej i zadrzewień;
13. cmentarzy gminnych;
14. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego;
15. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
16. polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej;
17. wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
18. promocji gminy;
19. współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r., poz. 450, 650, 723 i 1365 oraz z 2019 r., poz. 37);
20. współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
    
    

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, jednocześnie dokonała wstecznej centralizacji rozliczeń podatku VAT począwszy od 1 stycznia 2011 r. Oznacza to, że jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, a jej rozliczenia VAT obejmować będą wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy. Jednostki te nie przestały jednak istnieć – zmienił się natomiast ich status na gruncie VAT, gdyż przestały one być traktowane jako odrębni od Gminy podatnicy VAT, lecz z punktu widzenia VAT stały się częścią jednego podatnika – tj. Gminy. W odpowiedzi na konkurs ogłoszony przez Instytucję Zarządzającą Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa na lata 2014-2020, Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie projektu pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …”. W dniu 29 grudnia 2017 r. zawarta została umowa o dofinansowanie projektu. Inwestycja zlokalizowana jest na działkach stanowiących własność Gminy, nad jeziorem (…). Przedmiot projektu obejmuje przystosowanie istniejącego budynku do potrzeb osób niepełnosprawnych – głównych użytkowników Warsztatów (II etap). Polega na przebudowie i adaptacji istniejących pomieszczeń do funkcji Warsztatów, gdzie prowadzona jest aktywizacja społeczna i zawodowa osób niepełnosprawnych. W wyniku realizacji projektu część nieużytkowanego poddasza zostanie zaadaptowana na dwie pracownie: komputerową i plastyczną. W skrzydle zachodnim na poddaszu powstaną 3 mieszkania funkcyjne do nauki samodzielnego prowadzenia gospodarstwa domowego, stanowiącego przygotowanie do podjęcia samodzielnej egzystencji w podziale czasu na pracę i poza pracą. W ramach projektu zostaną wykonane następujące rodzaje robót: roboty budowlane, instalacje sanitarne wewn. (wod.-kan., kanalizacja sanitarna, wentylacja mechaniczna nawiewno – wyciągowa), instalacje elektryczne wewn. Powstałe pracownie terapeutyczne oraz pomieszczenia pomocnicze a także mieszkania treningowe zostaną wyposażone w niezbędny sprzęt do prowadzenia warsztatów. Projekt obejmuje także wyposażenie pracowni i pomieszczeń, które powstały w I etapie inwestycji. Właścicielem projektu po zakończeniu jego realizacji będzie Gmina. Administratorem budynku będzie zakład budżetowy Gminy – Zakład (…). Zarządzać projektem będzie Stowarzyszenie. Po zakończeniu projektu trwałość finansową zapewni Gmina. Środki na utrzymanie infrastruktury będą zabezpieczone w budżecie Miasta. Warsztaty A działają na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów (Dz. U. 2004 nr 63 poz. 587 ze zm.). Gmina w dniu 8 października 2004 r. zawarła umowę o prowadzenie i dofinansowanie kosztów działalności warsztatu ze Stowarzyszeniem A (obecnie Stowarzyszenie B). Stowarzyszenie prowadzi Warsztaty. Jednym z istotnych zadań własnych i obowiązków Gminy jest zabezpieczenie potrzeb osób niepełnosprawnych. Z tego względu, działając w oparciu o przepisy ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o samorządzie powiatowym i ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych w 2004 r. Gmina przeznaczyła część budynku na siedzibę Warsztatów dla osób niepełnosprawnych. Decyzja ta zapadła w oparciu o art. 10 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych. Zapisano tam, że do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zalicza się uczestnictwo tych osób w warsztatach oraz turnusach rehabilitacyjnych. Zgodnie zaś z art. 10b tej ustawy, Warsztaty mogą być organizowane przez fundacje, stowarzyszenia lub przez inne podmioty. Ustawa wskazuje również, iż koszty utworzenia, działalności i wynikające ze zwiększenia liczby użytkowników, obciążają m. in. samorząd. W tej procedurze z zachowaniem wskazanych wyżej rygorów prawnych w roku 2004, po przeprowadzeniu otwartego konkursu ogłoszonego przez Gminę na prowadzenie Warsztatów dla osób niepełnosprawnych, budynek został przekazany w ramach bezpłatnego użyczenia. Zainteresowany nieodpłatnie przekaże przedmiot projektu (budynek zaadaptowany do potrzeb osób niepełnosprawnych) Stowarzyszeniu, a następnie Stowarzyszenie udostępni efekt projektu nieodpłatnie mieszkańcom. W umowie z biorącym do używania, poza używaniem opisywanego obiektu, określono także szczegóły dotyczące prowadzenia i dofinansowania kosztów działalności Warsztatów prowadzonych w budynku. W ramach zadań własnych i ustawowych zobowiązań Gmina zapewniła bazę lokalową dla siedziby Warsztatów. Zwarte umowy przewidują wykorzystanie nieruchomości komunalnej wyłącznie na siedzibę Warsztatów i dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Czas trwania umów jest ściśle powiązany z koniecznością realizacji w nieruchomości ww. celu. Podkreślenia wymaga fakt, że zajęta na potrzeby warsztatów nieruchomość jest przeznaczona wyłącznie na potrzeby osób niepełnosprawnych i wyłącznie do realizacji celu rehabilitacji zawodowej i społecznej tej grupy. Organ prowadzący Warsztaty, jako organizacja pożytku publicznego, jest podmiotem realizującym ww. cel społeczny i jednocześnie zadanie własne Gminy. W projekcie podatek od towarów i usług został uznany za wydatek kwalifikowalny. W złożonym przy aplikowaniu o środki pomocowe oświadczeniu o podatku VAT Gmina zaświadczyła, że produkty projektu nie będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Projekt jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju oraz budżetu państwa w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014 – 2020, Oś priorytetowa – Dostęp do wysokiej jakości usług publicznych, Działanie Infrastruktura socjalna. Powstała infrastruktura (związana z realizacją projektu pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …” zostanie udostępniona (użyczona) społeczności nieodpłatnie i nie będzie generowała dochodów dla Gminy.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi mieć miejsce brak związku świadczonych usług z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tj. których świadczenie odbywa się bez związku z potrzebami tej działalności.

Niedopełnienie warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. W świetle tego przepisu, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z powyższego przepisu wynika, że strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Stosownie do art. 710 Kodeksu cywilnego – przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zatem umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy.

Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tutejszego organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia Gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez Gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do sytuacji Gminy należy zauważyć, że świadczenie polegające na nieodpłatnym przekazaniu przedmiotu projektu, tj. budynku zaadaptowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych Stowarzyszeniu W, które realizowane jest w ramach wykonywania zadań własnych w zakresie wynikającym z treści art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, niewątpliwie stanowić będzie sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej.

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Gminę przedmiotowego budynku, będącego efektem projektu pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …”, realizowane będzie poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując tą czynność nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie przedmiotu projektu, tj. budynku Warsztatów A nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy.

Ponownie należy podkreślić, że zgodnie z powołanymi przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Gmina realizując przedmiotowy projekt nie będzie działała w charakterze podatnika VAT, ponieważ inwestycja będzie dokonywana przez organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został on powołany – czyli ustawą o samorządzie gminnym, a efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do działalności o charakterze gospodarczym, generującej opodatkowanie podatkiem od towarów i usług – budynek będący przedmiotem projektu po jego zakończeniu będzie nieodpłatnie przekazany Stowarzyszeniu W. Tym samym, warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, a Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

W rezultacie, Gminie, będącej zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „Adaptacja zabytkowego budynku …”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.