INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2011 r. (data wpływu 25 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na podstawie umowy koprodukcyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na podstawie umowy koprodukcyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki C. Sp. z o.o. (dalej C)będącej Wnioskodawcą jest produkcja filmów. W dniu 12 stycznia 2010 roku została podpisana umowa koprodukcyjna (Umowa) pomiędzy Wnioskodawcą-producentem filmu pod tytułem W. (Film) a spółką A. S.A. (dalej A.) będącą jednym z koproducentów powstającego filmu (Koproducent). Zgodnie z § 4 punkt 1 Umowy z dnia 12 stycznia 2010 roku Wnioskodawca Spółka C. Sp. z o.o. jest producentem filmu w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz wykonywała zadania producenta wykonawczego. A. przysługują autorskie prawa majątkowe do Filmu w części określonej w niniejszej Umowie.

Koproducent spółka A. na mocy niniejszej Umowy zobowiązała się do wniesienia wkładu finansowego na produkcję filmu w wysokości . zł stanowiącego 12,47 % Budżetu Filmu. W zamian za wniesiony wkład finansowy spółce A. przysługuje (nabyła) udział w prawach autorskich i prawach pokrewnych do Filmu określony w w/w Umowie i udział we wpływach z eksploataji Filmu. Na podstawie § 4 punkt 4 Wnioskodawca zobowiązał się do bieżącego i rzetelnego informowania spółki A. o przebiegu produkcji Filmu. Producent zobowiązał się także do terminowej realizacji Filmu. Za wniesiony wkład finansowy na produkcję Filmu przez spółkę A., zgodnie 5 punkt 3 łączącej Strony Umowy, spółka A. nabyła 12,47 % udziałów w majątkowych prawach autorskich do scenariusza Filmu, poszczególnych wkładów twórczych do Filmu (udziałów w autorskich prawach majątkowych do innych dzieł włączonych do Filmu) oraz majątkowych prawach autorskich i prawach pokrewnych do Filmu (w tym w całości lub części) wraz z prawem wykonywania oraz zezwalania na wykonywanie praw zależnych, bez ograniczeń terytorialnych i czasowych, na wszelkich polach eksploatacji zarówno audiowizualnych jak i innych wskazanych w Umowie, przy czym nabycie praw do Filmu następuje w momencie jego utrwalenia. Nabycie praw obejmuje także wszelkie majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne do making offów oraz materiałów stworzonych lecz niewykorzystanych w Filmie, w tym prawa do korzystania i rozporządzania tymi utworami na wymienionych w niniejszej Umowie polach eksploatacji. Strony postanowiły także, że Wnioskodawca jest wyłącznie uprawniony do decydowania o sposobie i zakresie korzystania z Filmu na wszystkich wymienionych w niniejszej Umowie polach eksploatacji. Upoważnienie to nie jest ograniczone w czasie ani co do terytorium. Ponadto zgodnie z 8 punkt 1 zawartej Umowy z tytułu wniesienia wkładu Koproducent uprawiony jest do udziału w zyskach z eksploatacji Filmu lub jego fragmentów, proporcjonalnie do wysokości wniesionego wkładu, tj. 12,47% na wszystkich polach eksploatacji Filmu, w tym eksploatacji kinowej, telewizyjnej, płatnej telewizji, P, V, na wszelkiego rodzaju nośnikach analogowych lub cyfrowych, w kraju i za granicą na zasadach określonych poniżej. Na tych samych zasadach Koproducent uprawniony jest także do udziału w zysku z tytułu komercyjnego wykorzystania Filmu lub jego elementów, w tym product placementu, jak również wizerunku aktorów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wkład pieniężny Koproducenta w produkcję Filmu w zamian za udział w zysku z Filmu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...
2. Czy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT nabycie przez Koproducenta udziału w prawach do Filmu oraz związanego z nim udziału w zysku w produkcji filmowej...
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, Poz. 535 ze zm.), zwanej dalej Ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 Ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Ponadto art. 8 ust. 3 Ustawy stanowi, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że Ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 Ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Co do zasady zatem, przez usługę należy rozumieć każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). W sytuacji zatem, gdy występuje świadczeniodawca, świadczeniobiorca działający ponadto jako przedsiębiorca, oraz samo świadczenie jest odpłatne, są to transakcje nietowarowe, a usługowe podlegające opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stwierdzić zatem należy, iż aby transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi spełniać warunki:

• zaistnienie samego świadczenia,
• świadczenie musi być dokonywane na czyjąś rzecz,
• świadczenie musi mieć charakter odpłatny.
  
  

Przez świadczenie uważa się zachowanie dłużnika przewidziane treścią zobowiązania i z nim zgodne. Samo świadczenie zaś ma nastąpić na rzecz podmiotu, świadczeniobiorcy, dokonywane przez podmiot jakim jest świadczeniodawca. Świadczenie to ma być dokonane na rzecz, inaczej na korzyść, dla czyjegoś dobra, czy w czyimś interesie. Tym samym, po stronie odbiorcy świadczenia musi wystąpić określona korzyść, wartość materialna lub niematerialna, której jest on odbiorcą. Ma to być zatem, element tzw. przysporzenia, osiągnięcia jakiegoś konkretnego bezpośredniego benefitu u świadczeniobiorcy, dla którego, na którego rzecz dane świadczenie zostało dokonane.

Art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111 ze zm.), określa, że koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 cyt. powyżej ustawy stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

Z kolei, z przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Dz. U. Nr 90, poz. 631 ze zm.) wynika, że prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych. Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno muzycznych oraz twórca scenariusza.

Przepis art. 70 ust. 1 cyt. ustawy stanowi zaś, że domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości. Na zamówienie producenta tworzone jest jedno dzieło współautorskie, czyli utwór audiowizualny.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera umowy koprodukcyjne, których przedmiotem jest wspólna produkcja filmów. W realizacji takich przedsięwzięć oprócz Wnioskodawcy uczestniczy co najmniej jeden podmiot. Przedmiotowe umowy, w tym umowa przywołana przez Wnioskodawcę zawarta z A. zawierają m. in. oświadczenie stron o wspólnej produkcji filmu, krótki opis przedmiotu umowy, budżet przedsięwzięcia, określenie wkładów wnoszonych przez koproducentów, zarówno finansowych - określonych kwot pieniężnych przewidzianych w kosztorysie, jak również ewentualnych wkładów rzeczowych wnoszonych przez uprawnioną stronę umowy. Wnioskodawca jako producent wykonawczy zawiera umowy z twórcami, artystami, wykonawcami i realizatorami audycji lub filmu, których przedmiotem jest przeniesienie przez nich wszelkich autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz uzyskanie zezwoleń na wykonywanie autorskich praw zależnych niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia, tak aby zagwarantowane było prawo koproducentów jako współuprawnionych autorsko do nieograniczonego w czasie i przestrzeni korzystania i rozporządzania w kraju i za granicą na określonych w umowie polach eksploatacji. Na mocy umowy koproducenckiej Film stał się wspólną własnością koproducentów a autorskie prawa majątkowe przysługują koproducentom w częściach odpowiadających ich wkładowi w produkcję dzieła audiowizualnego. Umowa określa pola eksploatacji do korzystania i rozporządzania przez koproducentów Filmem w postaci ukończonej i nieukończonej. Zwieńczeniem umowy koprodukcyjnej jest postanowienie stron o m.in. treści napisów Filmu, zobowiązanie producenta wykonawczego do przekazania ukończonego dzieła audiowizualnego w określonym formacie i na określonym nośniku pozostałym stronom Umowy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem VAT określone w art. 8 Ustawy o VAT. Świadczeniem w tym przypadku jest wtórne przeniesienie przez Wnioskodawcę jako producenta praw do Filmu na Koproducenta i ma ono charakter odpłatny, bowiem zgodnie z umową koproducent ponosi określony koszt, wkład finansowy. Producent, bowiem na mocy cyt. art. 70 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych, nabywa na mocy domniemania wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości, a następnie odpowiedni procent tych praw wtórnie przenosi na Koproducenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż:

• od dnia 1 stycznia 2011 r. nie obowiązuje powołany przez Wnioskodawcę art. 8 ust. 3, jednakże powołany przepis nie wpływa na rozstrzygnięcie sprawy;
• w dniu 26 sierpnia 2011 r. opublikowany został tekst jednolity ustawy o podatku od towarów i usług – DZ. U. z 2001r. Nr 177 poz. 1054.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.