Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.261.2019.2.IF
z 17 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2019 r. (data wpływu 19 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-1.4011.261.2019.1.IF z dnia 7 czerwca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-1.4011.261.2019.1.IF z dnia 7 czerwca 2019 r. (data nadania 7 czerwca 2019 r., data doręczenia 12 czerwca 2019 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 14 czerwca 2019 r. (data nadania 17 czerwca 2019 r., data wpływu 19 czerwca 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą z orzeczeniem niepełnosprawności znacznego stopnia z symbolem 09M począwszy od 20.02.2012 r. do nadal ze wskazaniami dotyczącymi:

• pkt 5 konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie;
  
• pkt 6 korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji, pomocy społecznej, organizacji pozarządowych praz inne placówki;
• pkt 7 konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
  
  

Powyższe jest związane z chorobą nowotworową (mięśniak złośliwy miednicy) z powikłaniami pooperacyjnymi, tj. zatorem prawej nogi oraz uszkodzeniem nerek, czego efektem jest lewostronna nejstromia i marskość nerki prawej. W listopadzie 2018 r. nastąpiła gwałtowna remisja choroby, a zatem intensywniejsze leczenie, Klinika C.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni postanowiła w celu ułatwienia życia zamontować kocioł gazowy do ogrzewania budynku mieszkalnego na poziomie parteru w XII 2018 r. Dotychczas Wnioskodawczyni korzystała z pieca CO opalanego węglem, ale w kotłowni gdzie trzeba schodzić po schodach co obecnie nie jest dla Wnioskodawczyni wykonalne jeśli nie ma innej osoby w domu. Mąż, który pomaga Wnioskodawczyni opiekuje się również 89 letnią mamą, która nie mieszka z nimi w domu, zatem bywa że Wnioskodawczyni jest też sama.

Montaż kotła poprawił znacznie potrzeby Wnioskodawczyni. Ponadto obecnie prawie co dwa tygodnie są wyjazdy na chemioterapię i w związku z tym Wnioskodawczyni ma możliwość włączenia kotła gazowego i dogrzanie w zimie mieszkania, jak nie ma nikogo w domu.

Pismem z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, że:

• Posiada fakturę zakupu kotła gazowego z identyfikacją sprzedającego i kupującego wraz z określoną w fakturze kwotą zapłaty.
• Faktura wystawiona jest na nazwisko Wnioskodawczyni. Wydatek na zakup kotła Wnioskodawczyni poniosła w całości ze swoich funduszy.
• Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydał Powiatowy Zespół Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Niepełnosprawność istnieje od 20.02.2012 r. z postanowieniem zaliczenia do stopnia niepełnosprawności – znacznego i jest sukcesywnie przedłużana.
  Jednocześnie decyzją lekarza orzecznika ZUS Wnioskodawczyni jest trwale, całkowicie niezdolna do pracy.
  
• Wnioskodawczyni oświadcza, że przy zakupie w/w kotła ani PFRON ani NFZ nie partycypował w wydatku. Całość kwoty Wnioskodawczyni pokryła z własnych środków.
• Wnioskodawczyni oświadcza, że w rozliczeniu PIT 37 za 2018 r, wydatek na zakup kotła gazowego nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu ani od dochodów ani od przychodów.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano ostatecznie sformułowane pytanie.

Czy zakup kotła gazowego w XII 2018 r. i jego montaż daje Wnioskodawczyni możliwość odliczenia w zeznaniu podatkowym PIT-37 za rok 2018 r. jako wydatek na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ww. wydatek w jej sytuacji chorobowej i niepełnosprawności ruchowej ma wszelkie cechy poprawiające i ułatwiające życie i jest niezbędny w rehabilitacji. Pomimo, że jest osobą mającą swoją rentę czyli nie kwalifikuje się jako osoba na utrzymaniu męża, to poniesiony wydatek na kocioł jest dla niej znaczącą kwotą. Wydatki na leki, wyjazdy na chemioterapię, badania kontrolne itp. zmuszają niejednokrotnie do korzystania z pomocy rodziny oczywiście finansowej.

Zdaniem Wnioskodawczyni w art. 26 ustawy dotyczącym wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności brak jest wyliczenia jakie dokładnie wydatki można uznać za poniesione na adaptację.

Według Wnioskodawczyni, zakup ten był niezbędny z uwagi na niepełnosprawność, chorobę i związaną z tym potrzebą jej funkcjonowania i rehabilitacji - również między innymi wyeliminowania obawy, że schodząc po schodach do dawnej kotłowni nie spadnie, co stanowi cechę szczególną w indywidualnej rehabilitacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z póżn.zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy – ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      
   
   

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 13a – w brzmieniu obowiązującym w 2018 roku – wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą z orzeczeniem niepełnosprawności. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydał Powiatowy Zespół Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Niepełnosprawność istnieje od 20.02.2012 r. z postanowieniem zaliczenia do stopnia niepełnosprawności – znacznego i jest sukcesywnie przedłużana. Jednocześnie decyzją lekarza orzecznika ZUS Wnioskodawczyni jest trwale, całkowicie niezdolna do pracy.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni postanowiła w celu ułatwienia życia zamontować kocioł gazowy do ogrzewania budynku mieszkalnego na poziomie parteru. Montaż kotła poprawił znacznie potrzeby Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni posiada fakturę zakupu kotła gazowego z identyfikacją sprzedającego i kupującego wraz z określoną w fakturze kwotą zapłaty. Faktura wystawiona jest na nazwisko Wnioskodawczyni, wydatek na zakup kotła poniosła Ona w całości ze swoich funduszy. Wnioskodawczyni oświadcza, że przy zakupie w/w kotła ani PFRON ani NFZ nie partycypował w wydatku. Całość kwoty Wnioskodawczyni pokryła z własnych środków. Wnioskodawczyni oświadcza, że w rozliczeniu PIT 37 za 2018 r, wydatek na zakup kotła gazowego nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu ani od dochodów ani od przychodów.

Rozpatrując, czy wydatek poniesiony na zakup pieca gazowego mieści się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego – to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem, adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatek poniesiony na zakup pieca gazowego i jego montaż stanowi wydatek na przystosowanie budynku mieszkalnego, odpowiadający potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Zatem wydatki związane z zakupem pieca gazowego i jego montażem, można uznać za wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), wskazane w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy. Wydatki te podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2018, w którym zostały poniesione.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.