Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.313.2019.1.AGW
z 19 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji sprzętu elektrycznego i oświetleniowego, produkcji wyrobów z drewna, obróbki metali oraz handlu meblami. Spółka od dnia 14 marca 2011 r. jest podatnikiem VAT czynnym.

Przy prowadzeniu działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje poniżej opisany samochód o masie całkowitej niższej niż 3,5 tony, do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą, tj.: samochód ciężarowy marki Peugeot Boxer, rok nabycia 2017, ilość miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy – 2, dopuszczalna masa całkowita 3.500 kg, masa własna 2.090 kg, dopuszczalna ładowność 1.202 kg. Przedmiotowy samochód jest używany przez Spółkę w oparciu o umowę leasingu operacyjnego. Dla ww. pojazdu Spółka uzyskała zaświadczenie (VAT-1) z okręgowej stacji kontroli pojazdów, że spełnia wymagania określone w art. 86a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, które to zaświadczenie zostało wpisane w dniu 4 marca 2019 roku do dowodu rejestracyjnego niniejszego pojazdu ze wskazaniem symbolu VAT-1.

W pozycji „J” dowodu rejestracyjnego ww. samochodu ciężarowego znajduje się informacja, że pojazd jest oznaczony symbolem N1. Wskazany wyżej samochód to pojazd samochodowy, inny niż samochód osobowy, mający jeden rząd siedzeń, który jest oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą, sklasyfikowany na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy.

W dniach 15-31 stycznia oraz 18-21 lutego 2019 r. w Spółce przeprowadzone zostały czynności sprawdzające przez pracowników Urzędu Skarbowego. W trakcie czynności sprawdzających zakwestionowano możliwość odliczenia przez Spółkę 100% VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakupy paliwa i opłat leasingowych do ww. samochodu. Jako przyczynę braku możliwości dokonania 100% odliczenia organ wskazał, iż dla ww. pojazdu Spółka nie dokonała zawiadomienia na druku VAT-26 zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej VATu), a ponadto fakt, że do dnia 20 lutego 2019 r. Spółka nie posiadała dodatkowego badania technicznego potwierdzającego prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym, w sytuacji, w której Spółka uzyskała dodatkowe badanie techniczne i zaświadczenie VAT-1 dopiero w dniu 4 marca 2019 r., Spółce przysługiwało prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy paliwa i opłat leasingowych dotyczących samochodu ciężarowego marki Peugeot Boxer przed dniem 4 marca 2019 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje prawo do 100% odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z eksploatacją przedmiotowego samochodu, w tym również wydatków poniesionych przed dniem przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego potwierdzonego stosownym zaświadczeniem i wpisem w dowodzie rejestracyjnym. Będący przedmiotem wniosku samochód służy Spółce wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Ponadto, przepisy ustawy o VAT nie wskazują, że brak odpowiednich adnotacji w dowodzie rejestracyjnym dyskwalifikuje samochód z prawa do odliczenia 100% podatku. Tym samym, posiadając samochód, który fizycznie spełnia wymagane warunki, Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% VAT również za okres, w którym nie posiadała jeszcze odpowiedniego wpisu w dowodzie.

1. W pierwszej kolejności Spółka wskazała, że od wydatków związanych z samochodami osobowymi przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego, natomiast powyższe ograniczenie nie dotyczy samochodów wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Stosownie do treści art. 86a ust. 4 VATu, za takie uznawane są:
   
   
   
   1. pojazdy, których sposób wykorzystywania przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, lub
      
   2. pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
      
      
      
   W VAT określono szczególną kategorię pojazdów uprzywilejowanych, które ze względu na swoje cechy konstrukcyjne uznawane są za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Zgodnie z treścią art. 86a ust. 9 VATu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2 należą: pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy van lub z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków.
   
   Nie ulega wątpliwości, iż samochód ciężarowy marki Peugeot Boxer spełnia ww. przesłanki i jest pojazdem samochodowym posiadającym jeden rząd siedzeń, sklasyfikowanym do podrodzaju: wielozadaniowy, tj. spełniał warunki wymienione w art. 86 ust. 9 pkt 1 lit. VATu, a więc jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 VATu, tj. pojazdem, którego konstrukcja wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 sierpnia 2014 r., nr ITPP2/443-607/14/KT – pojazdy samochodowe mające jeden rząd siedzeń, sklasyfikowane do podrozdziału: wielozadaniowe to znaczy spełniały warunki wymienione w art. 86a ust. 4 pkt 2 w zw. z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a VATu w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r., są pojazdami, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Prawo do 100% odliczenia VAT przy używaniu samochodów określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1a VATu potwierdza także interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 października 2014 r. nr ITPP2/443-866/14/AP.
   
2. Należy wskazać, iż od wydatków na pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne, podatnik może odliczyć 100% VAT. Zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1 VATu, spełnienie wymogów do odliczenia 100% VAT przez dany pojazd stwierdza się na podstawie właściwych informacji w dokumentach. Należy wskazać, że przepisy VATu nie określają żadnych terminów do wykonania tego badania jako warunku skorzystania z prawa do odliczenia całej kwoty VAT. Oznacza to, że badanie to potwierdzić ma jedynie fakt, iż pojazd spełnia warunki, o których mowa w art. 86a ust. 9 VATu.

Jednocześnie przepisy nie wskazują, że brak odpowiednich adnotacji dyskwalifikuje samochód z prawa odliczenia pełnego VAT. Tym samym, posiadając samochód, który fizycznie spełnia wymagane warunki, można odliczyć VAT, nawet przy braku odpowiedniego wpisu w dowodzie.

Zdaniem Spółki, to warunki pojazdu są kluczowe dla VAT, nie zaś formalne potwierdzenie w postaci wpisu w dowodzie rejestracyjnym. Prezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje potwierdzenie również szeregu orzeczeń wydanych przez sądy administracyjne, przytoczonych poniżej.

WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 17 marca 2016 r., sygn. akt I SA/OI54/16 wyjaśnił, że nabyte nowe samochody nieużywane oraz nieprzerabiane posiadają od momentu zakupu określone parametry techniczne, bez względu na datę przeprowadzenia badania technicznego. Także WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1073/15, uznał, że przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego nie jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do pełnego odliczenia VAT, skoro cechy konstrukcyjne pojazdu wskazują, że może on być wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Natomiast, WSA w Łodzi w wyroku z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 448/17, wyjaśnił, że konstrukcja art. 86a ust. 9 i ust. 10 jest taka, że ustawodawca odrębnie określił wymogi, które powinien spełniać pojazd, a więc wymogi o charakterze materialnym, co do konstrukcji pojazdu, aby możliwe było pełne odliczenie VAT i odrębnie określił sposób stwierdzenia, czyli wykazania, że pojazd spełnia takie właśnie wymogi. W poszczególnych przepisach wyraźnie zostało wskazane, że spełnienie wymogów dotyczących konstrukcji pojazdu stwierdza się na podstawie badania technicznego, zaświadczenia i wpisu w dowodzie rejestracyjnym, co oznacza, że to badanie techniczne, zaświadczenie i wpis nie są wymogami, od których zależy możliwość odliczenia pełnego podatku naliczonego. Dodatkowo Sąd podkreślił, że ustawodawca przewidział, że w wypadku stwierdzenia spełniania przez pojazd konkretnych wymogów ustawowych poprzez wykonanie badania technicznego, wydanie zaświadczenia i dokonanie wpisu w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, i następnie wprowadzenia w tym pojeździe zmian konstrukcyjnych powodujących, że pojazd nie spełnia już tych wymogów, podatnik traci uprawnienie do pełnego odliczania podatku naliczonego niezależnie od posiadania zaświadczeń i wpisów, co jego zdaniem oznacza, że uprawnienie takie jest w sposób oczywisty związane z posiadaniem przez pojazd cech konstrukcyjnych, a nie spełnieniem wymogów o charakterze tylko formalnym (wykonaniem badania technicznego, posiadaniem zaświadczenia i wpisu w dowodzie rejestracyjnym). Należy więc przyjąć, że to cechy konstrukcyjne pojazdu determinują możliwość pełnego odliczenia VAT.

Stanowisko Spółki potwierdza także orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z dnia 7 czerwca 2018 r. (sygn. akt I FSK 965/16) NSA wskazał, że o prawie do dokonywania odliczenia 100% podatku VAT, dzięki uznaniu za pojazd samochodowy wykorzystywany wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej podatnika, decyduje posiadanie przez pojazdy samochodowe określonych przepisami cech. Skoro cechy konstrukcyjne pojazdu wskazują, że może być wykorzystywany wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej, należy przyjąć, że nałożenie na podatnika obowiązku wynikającego z art. 86a ust. 10 ustawy o VAT, tj. wykonania dodatkowego badania technicznego, ma na celu umożliwieniu podatnikowi wykazania spełnienia wymagań określonych w art. 86a ust. 9 ustawy, a nie jest warunkiem dającym uprawnienie do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków związanych z tym pojazdem. Zdaniem NSA, potwierdzenie cech konstrukcyjnych pojazdu, które wykluczają jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, powinno być traktowane jako środek dowodowy do wykazania wymaganych cech pojazdu, a niejako warunek, którego niespełnienie powoduje pozbawienie podatnika prawa do pełnego odliczenia podatku VAT.

Pojazdy samochodowe z zaświadczeniem VAT-1 są objęte prawem do pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z zakupem paliwa, bieżącą eksploatacją oraz ich najmem bądź leasingiem. W przypadku samochodu spełniającego wymogi VAT-1 nie ma wymogu składania informacji VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przypadku samochodu sklasyfikowanego w dowodzie rejestracyjnym jako VAT-1 użytkowanie w ramach umowy leasingu daje 100 % prawo do odliczenia VAT.

Reasumując powyższe rozważania Spółka stoi na stanowisku, że w świetle orzecznictwa oraz przepisów ustawy o VAT, to warunki pojazdu są kluczowe dla VAT, nie zaś formalne potwierdzenie w postaci wpisu w dowodzie rejestracyjnym. A zatem, Spółka, w celu odliczenia 100% VAT, nie była zobowiązana poddać pojazdu dodatkowemu badaniu technicznemu przeprowadzonemu przez okręgową stację kontroli pojazdów w określonym terminie. Przepisy ustawy o VAT nie zawierają normy, która wiązałaby prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z terminem uzyskania zaświadczenia i wpisu w dowodzie rejestracyjnym. Zaświadczenie i wpis są tylko potwierdzeniem, że dany samochód spełnia wymogi określone w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 VATu, o czym świadczy wprost zapis art. 86a ust. 10 pkt 1 VATu. W tym miejscu Spółka ponownie wskazała, że uzyskała zaświadczenie i wpis w dowodzie rejestracyjnym przedmiotowego pojazdu w dniu 4 marca 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przywołany przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.

Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3.5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
   
2. należnego z tytułu:
   
   
   
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
      
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
      
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
      
      
      
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   

W ust. 2 powołanego artykułu postanowiono, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
      
      
      
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W świetle ust. 9 powołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   
   
   
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
      
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
      
      
      
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   
   
   
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
      
   2. do prac wiertniczych,
      
   3. koparka, koparko-spycharka,
      
   4. ładowarka,
      
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
      
   6. żuraw samochodowy
      
      
      
   - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 pkt 1 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z treści art. 86a ust. 4 pkt 2 w związku z art. 86a ust. 9 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van oraz z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków i pojazdów samochodowych, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że aby dokonać odliczenia pełnej kwoty podatku z tytułu wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy o VAT, warunkiem koniecznym jest, aby pojazdy te posiadały zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, przy czym powyższe winno wynikać również z dowodu rejestracyjnego zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Wykonanie dodatkowego badania technicznego potwierdzonego zaświadczeniem okręgowej stacji kontroli pojazdów oraz posiadanie stosownej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym pojazdu staje się obowiązkiem podatnika, w sytuacji, gdy podatnik chce dokonać obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego od nabywanych przez podatnika wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy. Dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu poniesienia takich wydatków jest prawem podatnika, z którego to prawa podatnik może lecz nie musi skorzystać. Zatem jeżeli podatnik chce z powyższego prawa skorzystać powinien być w posiadaniu stosownych dokumentów (zaświadczenia i adnotacji w dowodzie rejestracyjnym), które by to prawo do odliczenia potwierdzały.

Należy podkreślić, że w art. 86a ust. 10 ustawy wyraźnie uregulowano, że spełnienie wymagań określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy stwierdza się na podstawie badania technicznego potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez stację kontroli pojazdów oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań, co stanowi dowód potwierdzający prawidłowość dokonywanych przez podatnika odliczeń podatku od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją samochodu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że – wbrew stanowisku Spółki – do momentu, kiedy uzyskała odpowiednią adnotację w dowodzie rejestracyjnym, potwierdzającą wykonanie dodatkowego badania technicznego, stwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy nie przysługiwało jej prawo do odliczenia 100%, ale jedynie 50% kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z leasingiem ww. pojazdów, nabyciem paliwa wykorzystywanego do ich napędu oraz innymi zakupami dotyczącymi ich eksploatacji, o ile nie zachodziły wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy.

Prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego przysługuje dopiero od dnia, w którym Spółka uzyskała ww. zaświadczenie i adnotację o spełnieniu tych wymagań, o czym stanowi art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.