Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.406.2019.1.MM
z 23 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odstąpienia od czynności sądowo-administracyjnych w kwestii własności nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odstąpienia od czynności sądowo-administracyjnych w kwestii własności nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska (dalej: „Gmina” lub „Miasto”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Biuro P. Gminy ma zamiar podpisać ugodę w imieniu Skarbu Państwa – Prezydent Miasta ze Spółką (dalej: „Spółka”) polegającą na odstąpieniu przez Skarb Państwa od czynności sądowo-administracyjnych oraz przekazanie na rzecz Skarbu Państwa przez Spółkę kwoty w wysokości (…) zł. Ugoda dotyczy nieruchomości. Aktualnie nieruchomość jest w posiadaniu spółki.

W odniesieniu do tej nieruchomości Prezydent Miasta, jako Starosta, działający na podstawie art. 23 ustawy o gospodarce nieruchomościami z 23 sierpnia 1997 r. (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2204, ze zm.), złożył wniosek o wydanie decyzji deklaratoryjnej przez Ministra Finansów w zakresie przejścia własności tej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa. Wniosek dotyczy decyzji deklaratoryjnej wydawanej w trybie ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu roszczeń finansowych” (Dz. U. 1968, Nr 12, poz. 65). Ustawa odnosi się do 12 układów, które rząd polski zawarł w latach 1946-1971 z rządami państwa Zachodniej Europy i Ameryki Północnej, na mocy których Polska wypłaciła ryczałtowe odszkodowania za mienie obywateli tych państw (w większości byłych obywateli polskich), które to mienie zostało przez Polskę wywłaszczone, znacjonalizowane, bądź w inny sposób Państwo Polskie przejęło ich własność.

Jednym z tych układów był układ polsko-brytyjski, na podstawie którego przyznano odszkodowanie T. – ówczesnej współwłaścicielce nieruchomości, o którą chodzi w ugodzie. Państwo T. wystąpili w 1992 r. o stwierdzenie nieważności decyzji wywłaszczeniowej i sprawa ta została pozytywnie dla nich rozstrzygnięta, ponieważ organ rozstrzygający nie wiedział o przyznaniu im odszkodowania. Zostali oni z powrotem wpisani do księgi wieczystej (jako właściciele) i figurowali tam do 2005 r., kiedy to nieruchomość tę sprzedali, a następnie doszło do kolejnych dwóch sprzedaży tej nieruchomości (w 2015 r. i 2017 r.) – finalnie na rzecz Spółki. Skutkiem formalnym wydania decyzji deklaratoryjnej, o której wyżej mowa, byłoby potwierdzenie, że na mocy danego układu indemnizacyjnego prawo własności przedmiotowej nieruchomości (lub udział w niej) przeszło „w którymś momencie” na rzecz Skarbu Państwa. Aktualny posiadacz nieruchomości (Spółka) musi zatem liczyć się z tym, że sąd rejestrowy otrzymawszy ww. decyzję Ministra Finansów, z urzędu wpisze do księgi wieczystej ostrzeżenie o niezgodności treści zapisów w tej księdze ze stanem faktycznym, co w oczywisty sposób będzie bardzo utrudniać zbycie udziału w tej nieruchomości. Zatem skutkiem formalnym wydania decyzji deklaratoryjnej byłoby potwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez Skarb Państwa na podstawie ww. przepisów. Aktualnie Gmina rozważa zawarcie ugody ze Spółką, polegającej na odstąpieniu od czynności sądowo-administracyjnych (czyli wycofania wniosku o wydanie ww. decyzji deklaratoryjnej) za co otrzymałaby od Spółki kwotę (…) zł. Inicjatorem zawarcia niniejszej ugody była Spółka, która złożyła propozycję w formie ustnej. Stronami ugody byłby Prezydent Miasta i Spółka. Kwota (…) zł, która ma zostać zapłacona za zawarcie ugody jest wynikiem negocjacji ze spółką. Ugoda byłaby zawierana w trybie art. 917 Kodeksu Cywilnego.

Po zawarciu ugody nieruchomość będzie nadal należała do spółki, która jest aktualnie ujawniona w księdze wieczystej.

Interes faktyczny Spółki polega na „wyczyszczeniu” księgi wieczystej i uniknięciu ryzyka jakiegokolwiek sporu sądowego, związanego z próbami dochodzenia przez Skarb Państwa swych roszczeń do przedmiotowej nieruchomości.

Zgodnie z projektem ugody polegać będzie ona na:

1. Zobowiązaniu Skarbu Państwa – Prezydenta Miasta do cofnięcia wniosku o wydanie przez Ministra Finansów decyzji deklaratoryjnej w zakresie przejścia na rzecz Skarbu Państwa 1/3 części własności nieruchomości, stanowiącej obecnie działki (…), objętej księgą wieczystą (…).
2. W przypadku stwierdzenia przez Ministra Finansów, na podstawie art. 105 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, że umorzeniu postępowania sprzeciwiają się inne strony oraz jest to sprzeczne z interesem społecznym, a w konsekwencji odmowy wydania decyzji o umorzeniu postępowania, zrzeczenie się przez Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta roszczeń obejmujących wszelkie roszczenia przysługujące lub mogące w przyszłości przysługiwać w związku z wydaną przez Ministra Finansów, na podstawie ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu wzajemnych roszczeń finansowych, decyzją o przejściu 1/3 prawa własności nieruchomości, niezależnie od:

1. ich majątkowego lub niemajątkowego charakteru,
2. ich podstawy prawnej lub faktycznej,
3. czasu ich powstania lub czasu ujawnienia się ich skutków,
4. faktu ich zgłoszenia lub notyfikowania drugiej stronie lub przed właściwym sądem, czy też innym organem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie za odpłatnością ww. ugody, dotyczącej odstąpienia od czynności sądowo-administracyjnych w kwestii własności nieruchomości, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Gminy, ugoda polegająca na powstrzymaniu się od dochodzenia na drodze prawnej roszczeń dotyczących własności nieruchomości, zawarta za odpłatnością, stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Gmina, jako usługodawca, jest z tego tytułu podatnikiem VAT. Czynność ta podlega opodatkowaniu VAT wg stawki 23%.

Mając na uwadze, że przedmiotowa ugoda zostałaby zawarta w trybie przepisów prawa cywilnego, toteż należy zauważyć, że zgodnie z 917 K.c., ugoda jest umową, w której strony czynią sobie wzajemnie ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego. Ma ona na celu wyjaśnienie niepewności co do roszczeń wynikających z ww. stosunku, zapewnienie ich wykonania albo uchylenie istniejącego lub potencjalnego sporu. Ugoda określa na nowo treść łączącego strony stosunku prawnego, a jej wykonanie, tak jak każde wykonanie zobowiązania, prowadzi do wygaśnięcia stosunku prawnego łączącego strony, chyba że co innego wynika z treści ugody. Do skutków niewykonania określonych w ugodzie obowiązków mają zastosowanie zasady ogólne, w szczególności art. 471 „i n.k.c”. Zatem w razie niespełnienia przez dłużnika w zastrzeżonym terminie świadczenia określonego w ugodzie, wierzycielowi przysługuje nie tylko roszczenie o wykonanie ugody, ale ponadto, może on stosownie do okoliczności dochodzić dalszych roszczeń wynikających z łączącego strony stosunku prawnego.

Oceniając na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) zagadnienie dotyczące zawarcia umowy cywilnoprawnej za odpłatnością, należy zwrócić uwagę, że w myśl art. 8 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, w tym również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Tak sprecyzowane pojęcie usługi jest też uregulowane w art. 353 § 2 K.c., z którego wynika, że świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Świadczenie może więc polegać zarówno na czynieniu, jak i na powstrzymywaniu się od działania, wreszcie może stanowić jakiekolwiek inne świadczenie mogące być treścią zobowiązania.

Gmina zauważa przy tym, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji, może zostać uznane za usługę w rozumieniu ustawy o VAT. Aby tak się stało, muszą być łącznie spełnione następujące warunki; tzn.: zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji musi być odpłatne, zobowiązanie to wynikać musi z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego, a także musi istnieć konkretny podmiot/strona będący bezpośrednim beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania.

W opisanej sytuacji mamy do czynienia z usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, świadczoną przez Gminę, natomiast określone świadczenie pieniężne w wysokości (…) zł stanowi wynagrodzenie. Gmina otrzymuje określone świadczenie pieniężne w zamian za wyrażenie zgody na odstąpienie od czynności sądowo-administracyjnych. Spółka i Gmina zobowiązane są do świadczenia wzajemnego z uwagi na fakt, iż Spółka zobowiązana jest do wypłaty Gminie wynagrodzenia, a Gmina do powstrzymania się od czynności sądowo-administracyjnych.

W przedstawionej sytuacji istnieje zatem bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem Gminy, a otrzymaniem wynagrodzenia od Spółki. Otrzymana od Spółki kwota stanowi wynagrodzenie za konkretne świadczenie usługi w postaci zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności, które wprost wymienione zostało w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Ww. usługa podlega zatem opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%. Świadcząca usługę Gmina zostanie więc obowiązana z tego tytułu do wystawienia faktury, w której należy wskazać wartość netto, podatek VAT i wartość brutto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Ponadto tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.