Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.307.2019.1.WH
z 26 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji komorniczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji komorniczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Komornik Sądowy prowadzi sądowe postępowanie egzekucyjne z nieruchomości stanowiącej własność dłużnika, będącej nieruchomością zabudowaną budynkiem mieszkalno-usługowym. Powierzchnia części mieszkalnej wynosi ok. 90 metrów kwadratowych, natomiast powierzchnia części usługowej wynosi ok. 280 metrów kwadratowych. Budowa została zakończona i zgłoszona do użytkowania jako budynek mieszkalny w dniu 5 lutego 2002 r. oraz jako budynek mieszkalno-usługowy w dniu 11 marca 2002 r. Dłużnik jest właścicielem nieruchomości od 2012 roku na podstawie umowy sprzedaży z dnia 15 listopada 2012 r.

Działalność gospodarczą dłużnik prowadził od 1 września 2010 r., o czym świadczy wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Odnotowano również złożone przez dłużnika dokumenty wymiarowe VAT-7K, ostatnio za pierwszy kwartał 2016 r., o czym świadczy informacja pozyskana od właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego. Aktualnie dłużnik nie jest już zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, gdyż zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej w dniu 4 stycznia 2016 r. Od dnia 23 stycznia 2013 r. do dnia zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej podstawowym, stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej było miejsce położenia egzekwowanej nieruchomości (taki sam adres), o czym świadczy wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz informacja pozyskana od właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Egzekucja z ww. nieruchomości została wszczęta przeciwko dłużnikowi w miesiącu kwietniu 2015 r. Aktualnie egzekucja znajduje się na etapie przed wyznaczeniem licytacji. Wezwano dłużnika do złożenia szczegółowych wyjaśnień oraz udzielenia odpowiedzi na pytania celem potwierdzenia, czy ewentualna sprzedaż egzekucyjna nieruchomości będzie wiązała się z powstaniem obowiązku podatkowego (z obowiązkiem uiszczenia podatku VAT) jako dostawa towarów będących własnością dłużnika w trybie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na zadane pytania dłużnik odpowiedział lakonicznie pocztą elektroniczną, że nieruchomość została zakupiona na działalność gospodarczą i była amortyzowana jako środek trwały, natomiast sprzedaż tej nieruchomości nie podlega podatkowi od towarów i usług, a jedynie podatkowi dochodowemu. Uznano powyższe wyjaśnienia za niewystarczające. Wezwano zatem dłużnika ponownie do złożenia pisemnych wyjaśnień. W odpowiedzi dłużnik oświadczył m.in., że nieruchomość została zakupiona od osoby prywatnej na kredyt, który został przydzielony na podstawie dochodów, jakie dłużnik uzyskiwał z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość została nabyta w głównej mierze na cele mieszkalne, a przy okazji na potrzeby biurowe prowadzonej wówczas działalności. Dłużnik oświadczył z jednej strony, że żadna działalność opodatkowana podatkiem od towarów i usług nie była tam prowadzona, a z drugiej, że były tam jednak przez niedługi czas zatrudnione osoby, które zajmowały się obsługą klientów, a także pozyskiwaniem nowych klientów oraz, że nieruchomość ta została wciągnięta do ewidencji środków trwałych i amortyzowana. W późniejszym czasie z uwagi na stan zdrowia dłużnika, sytuację na rynku i tym samym stan finansowy działalności gospodarczej, nieruchomość służyła jedynie na cele mieszkalne. Po zakupie nieruchomości poniesione zostały nakłady (wydatki) na ulepszenie budynku, ale były one niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości. Innych wyjaśnień, mimo kolejnych wezwań do sprecyzowania i uzupełnienia swych oświadczeń, dłużnik już nie złożył.

Wnioskodawca pierwotnie wniósł o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie ww. informacji. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych poprzez wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego, tj. jednoznaczne wskazanie w jakim zakresie Dłużnik prowadził działalność gospodarczą; czy nabycie nieruchomości przez Dłużnika było udokumentowane fakturą, jeśli tak to czy z tytułu jej nabycia Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego; od kiedy Dłużnik wykorzystywał część mieszkalną nieruchomości na cele mieszkalne; od kiedy dłużnik wykorzystywał ww. nieruchomość do działalności gospodarczej; czy budynek mieszkalno-usługowy (lub jego części) były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze (jeżeli tak, to kiedy zawarte zostały umowy i na jaki okres); czy ww. budynek posadowiony na nieruchomości był wykorzystywany przez Dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Wnioskodawca niezwłocznie wezwał dłużnika do udzielenia odpowiedzi na ww. pytania i oczekiwał odpowiedzi, dlatego też nie mógł uzupełnić w określonym terminie braków swojego wniosku. Wnioskodawca w określonym terminie odpowiedzi od dłużnika jednak nie uzyskał. Z akt sprawy uzyskano informację, że obecnie dłużnik wyjechał, prawdopodobnie za granicę, co czyni niemożliwym odebranie od dłużnika jakiegokolwiek innego oświadczenia (nie ustalono aktualnego adresu do korespondencji dla dłużnika).

Z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wynika jednak, że dłużnik prowadził działalność gospodarczą w następującym zakresie (według Polskiej Klasyfikacji Działalności):

• zbieranie stałych odpadów (śmieci), surowców wtórnych, odpadów z koszy na śmieci w miejscach publicznych, zbieranie odpadów pochodzących z budowy lub rozbiórki, oraz z zakładów tekstylnych; zbieranie i usuwanie resztek typu zarośla, krzewy, gruz, tłuczeń; transport, jeżeli jest integralną częścią zbierania odpadów;
• pozyskiwanie zwierząt łownych w celach handlowych; pozyskiwanie zwierząt łownych (żywych i martwych) dla celów konsumpcyjnych, uzyskania trofeów, futer, skór, przeprowadzania badań oraz odłowu w celu przemieszczania na inne tereny, a także w celu umieszczenia ich w ogrodach zoologicznych lub jako zwierzęta domowe; hodowla, rozmnażanie i prowadzenie zasiedleń zwierzętami łownymi; produkcja skór zwierząt łownych, włączając ptaki, pozyskiwanych z działalności łowieckiej;
• obróbka i usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne stałych lub nie; działalność składowisk odpadów innych niż niebezpieczne; usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne poprzez spalanie lub inne metody, któremu może towarzyszyć produkcja prądu, pary, kompostu, paliw zastępczych, biogazu, popiołu lub innych produktów ubocznych do dalszego zastosowania itp.; obróbka odpadów organicznych w celu ich usunięcia; przetwarzanie metalowych i niemetalowych odpadów na surowce wtórne poprzez proces przetworzenia mechanicznego lub chemicznego; oddzielanie i sortowanie surowców nadających się do ponownego przetworzenia pochodzących z odpadów innych niż niebezpieczne (tj. śmieci) lub oddzielanie i sortowanie, w różne kategorie różnorodnych surowców takich jak: papier, tworzywa sztuczne, puszki po napojach, metal, nadających się do przetworzenia czy odzysku;
• sprzedaż hurtowa różnych wyrobów bez określonej specjalizacji;
• demontaż wszelkiego rodzaju wyrobów i urządzeń wycofanych z eksploatacji (samochodów, statków, komputerów, telewizorów i pozostałych wyrobów) w celu odzyskania surowców; przetwarzanie metalowych i niemetalowych odpadów na surowce wtórne poprzez proces przetworzenia mechanicznego lub chemicznego; oddzielanie i sortowanie surowców nadających się do ponownego przetworzenia pochodzących z odpadów innych niż niebezpieczne (tj. śmieci) lub oddzielanie i sortowanie, w różne kategorie różnorodnych surowców takich jak: papier, tworzywa sztuczne, puszki po napojach, metal, nadających się do przetworzenia czy odzysku; odkażanie gleby i wód gruntowych w miejscu zanieczyszczenia lub poza nim, przy zastosowaniu metod mechanicznych, chemicznych lub biologicznych; odkażanie zakładów i terenów przemysłowych, włączając zakłady i tereny elektrowni jądrowych; odkażanie i czyszczenie wód powierzchniowych z zanieczyszczeń powstałych w wyniku gromadzenia się substancji szkodliwych lub przez zastosowanie środków chemicznych; usuwanie wycieku oleju lub pozostałych zanieczyszczeń na lądzie i na wodzie; usuwanie azbestu, farb ołowiowych i pozostałych surowców toksycznych; pozostałe specjalistyczne działalności związane z kontrolą zanieczyszczeń;
• sprzedaż hurtowa zboża i nasion, owoców oleistych, nieprzetworzonego tytoniu, pasz dla zwierząt oraz surowych produktów rolniczych, gdzie indziej niesklasyfikowana;
• doradztwo i bezpośrednią pomoc dla podmiotów gospodarczych i innych jednostek w zakresie: planowania strategicznego i organizacyjnego, strategii i działalności marketingowej, kontroli kosztów i innych zagadnień finansowych, zarządzania produkcją, zarządzania zasobami ludzkimi, doradztwa personalnego, planowania, organizacji pracy, efektywności zarządzania, opracowywania systemów prowadzenia rachunkowości i kontroli wydatków; doradztwo i bezpośrednią pomoc dla podmiotów gospodarczych i administracji państwowej w zakresie: planowania metod czy procedur dotyczących rachunkowości, programów związanych z kalkulowaniem kosztów, procedur dotyczących kontroli budżetu; planowania, organizacji, efektywności i kontroli itp.;
• pośrednictwo w interesach tj. organizowanie zaopatrzenia lub sprzedaży dla małych i średnich firm, z wyłączeniem pośrednictwa w handlu nieruchomościami; pośrednictwo w zakupie lub sprzedaży patentów; działalność związaną z wyceną, z wyłączeniem wyceny nieruchomości i wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (antyki, biżuteria itp ); kontrola dokumentów przewozowych; informacje dotyczące stawek za fracht; działalność związana z prognozowaniem pogody; doradztwo w zakresie bezpieczeństwa; działalność agronomów i ekonomistów rolnych, doradztwo w sprawach środowiska naturalnego; pozostałe doradztwo techniczne; doradztwo inne niż doradztwo z zakresu architektury lub inżynierii oraz doradztwo w zakresie zarządzania; działalność związaną z opracowywaniem kosztorysów; działalność agentów lub agencji występujących w imieniu indywidualnych osób, w celu zaangażowania do filmu, teatru oraz innej działalności artystycznej lub sportowej, wydania książek, nagrań muzycznych, scenariuszy sztuk, prac artystycznych i fotografii przez wydawców, producentów itp.;
• sprzedaż detaliczna wyrobów odzieżowych, w tym bielizny, wyrobów futrzarskich, dodatków odzieżowych, takich jak: rękawiczki, krawaty, szelki itp.
  
  

Ponadto z akt księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości oraz z oświadczeń złożonych przez dłużnika nie wynika, że nabycie nieruchomości było udokumentowane fakturą. Z akt księgi wieczystej egzekwowanej nieruchomości (treść aktu notarialnego obejmującego umowę sprzedaży nieruchomości dłużnikowi) oraz z wyjaśnień dłużnika wynika jedynie, że dłużnik nabył nieruchomość w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Dłużnik rozpoczął wykorzystywanie części mieszkalnej nieruchomości na cele mieszkalne w następującym okresie: najwcześniej od dnia 15 listopada 2012 r. (data zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości przez kupującego dłużnika), zaś najpóźniej od dnia 15 lutego 2013 r. (ostateczna data wydania nieruchomości dłużnikowi według umowy sprzedaży nieruchomości). Dłużnik wykorzystywał natomiast nieruchomość do działalności gospodarczej najwcześniej od dnia 23 stycznia 2013 r. (począwszy od tego dnia adres egzekwowanej nieruchomości stał się adresem stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, co wynika z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej).

Z akt egzekucyjnych, ani ze złożonych przez dłużnika wyjaśnień nie wynika, aby budynek mieszkalno - usługowy (lub jego części) były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Na zadane dłużnikowi pytania w tym przedmiocie nie uzyskano od dłużnika żadnej odpowiedzi.

Z okoliczności sprawy oraz z częściowych wyjaśnień dłużnika wynika, że budynek posadowiony na nieruchomości nie był wykorzystywany przez Dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał również w treści ww. wezwania, że wniosek wnioskodawcy zawiera sprzeczne informacje, gdyż we wniosku o wydanie interpretacji wnioskodawca wskazał, że „Aktualnie dłużnik nie jest już zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, gdyż zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej w dniu 4 stycznia 2016 r. i „nieruchomość została zakupiona na działalność gospodarczą i była amortyzowana jako środek trwały”, a następnie wnioskodawca wskazał, że Dłużnik oświadczył również, że „(...) żadna działalność opodatkowana podatkiem od towarów i usług nie była tam prowadzona (...)”. Wnioskodawca wskazywał jednak, że to dłużnik oświadczył, że żadna działalność opodatkowana podatkiem od towarów i usług nie była tam prowadzona, natomiast wcześniej, że nieruchomość została zakupiona na działalność gospodarczą i była amortyzowana jako środek trwały, a zatem sprzeczne informacje pochodzą od dłużnika. Wnioskodawca natomiast informację o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej pozyskał z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy fakt ewentualnej sprzedaży przez licytację nieruchomości bądź przejęcia nieruchomości na własność przez wierzyciela będzie skutkował powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jako dostawa towarów będących własnością dłużnika w trybie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż przez licytację lub przejęcie nieruchomości dłużnika na własność przez wierzyciela będą skutkowały powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jednakże w niniejszym przypadku zastosowanie będzie miało zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaistniała okoliczność, że dłużnik aktualnie nie jest podatnikiem podatku VAT, nie przesądza o braku obowiązku podatkowego w zakresie dostawy towarów stanowiących własność dłużnika, bowiem dłużnik może nadal występować dla takiej czynności dostawy w charakterze podatnika, tj. może działać w charakterze podatnika podatku VAT, co w konsekwencji spowoduje opodatkowanie sprzedaży ww. nieruchomości. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem organów skarbowych: „Każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług” (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 października 2008 r. IBPP1/443-1016/08/AZb). „Fakt wykreślenia dłużnika z rejestru podatników VAT czynnych nie skutkuje tym, że dostawa nieruchomości przedstawionych we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT” (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 marca 2015 r. IPPP2/4512-88/15-2/DG, podobnie w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lutego 2015 r. IPPP2/443-1201/14-2/MT).

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ww. ustawy, „Zwalnia się od podatku: (...) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy (...) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.’’ Przez pierwsze zasiedlenie z kolei rozumie się na gruncie ww. ustawy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej (art. 2 ust 14 ustawy). W świetle natomiast najnowszego orzecznictwa ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie” (NSA w wyroku z 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14, TSUE w wyroku z 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16), a zatem również wykorzystywanie na potrzeby działalności gospodarczej.

Dostawa ww. nieruchomości będzie dokonywana najwcześniej w 2019 r. Zgodnie z ustalonymi okolicznościami sprawy, do pierwszego zasiedlenia nieruchomości musiało dojść ponad wszelką wątpliwość w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej przez dłużnika, a zatem przed dniem 4 stycznia 2016 r., tj. przed datą zakończenia działalności gospodarczej potwierdzoną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej wpisano bowiem nieruchomość do Ewidencji Środków Trwałych oraz niewątpliwie nieruchomość była wykorzystywana na cele działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Potwierdził to sam podatnik, pomimo sprzecznych, w pewnym zakresie, wyjaśnień. Dłużnik wskazał wprawdzie, że żadna działalność opodatkowana podatkiem VAT nie była w egzekwowanej nieruchomości prowadzona, jednakże stwierdził również, że nieruchomość ta została nabyta na potrzeby biurowe prowadzonej działalności oraz, że były tam zatrudnione osoby, które zajmowały się obsługą klientów, a także pozyskiwaniem nowych klientów. Zdaniem wnioskodawcy dokonywanie takich czynności wypełnia znamiona prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT przez dłużnika na terenie egzekwowanej nieruchomości. Tym samym budynek został zajęty i używany na potrzeby działalności gospodarczej. Jako że pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku upłynie na pewno okres dłuższy niż 2 lata, należy jednak uznać ww. ewentualną dostawę nieruchomości jako zwolnioną od podatku od towarów i usług. Świadczą o tym okoliczności ustalone na podstawie akt sprawy i publicznych rejestrów, pomimo niepełnych wyjaśnień podatnika w tym przedmiocie. W rozpatrywanym zatem przypadku złożone dotychczas wyjaśnienia w połączeniu z danymi ujawnionymi w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pozwalają ustalić, że zastosowanie będzie miało zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi sądowe postępowanie egzekucyjne z nieruchomości stanowiącej własność Dłużnika, będącej nieruchomością zabudowaną budynkiem mieszkalno-usługowym. Dłużnik nabył nieruchomość od osoby prywatnej na podstawie umowy sprzedaży z dnia 15 listopada 2012 r. Dłużnik prowadził działalność gospodarczą od 1 września 2010 r. Dłużnik złożył ostatnią deklarację VAT-7K za pierwszy kwartał 2016 r., o czym świadczy informacja pozyskana od właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego. Aktualnie Dłużnik nie jest już zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, gdyż zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej w dniu 4 stycznia 2016 r. Dłużnik nabył nieruchomość w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i zaliczył ją do środków trwałych. Jednak w późniejszym czasie z uwagi na stan zdrowia Dłużnika, sytuację na rynku oraz stan finansowy działalności gospodarczej, nieruchomość służyła Dłużnikowi jedynie do celów mieszkalnych. Budynek mieszkalno - usługowy (lub jego części) nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Analiza treści wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w rozpatrywanej sprawie nie można uznać Dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą licytacyjną należącej do niego nieruchomości. W odniesieniu do planowanej sprzedaży Dłużnik nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika co prawda, że posadowiony na nieruchomości budynek był wykorzystywany w działalności gospodarczej przez Dłużnika, jednak w dniu 4 stycznia 2016 r. Dłużnik zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej i przeznaczył budynek wyłącznie na cele mieszkalne. Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że budynek po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez Dłużnika i przeznaczeniu go na cele mieszkalne nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, a więc nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem brak jest przesłanek wskazujących na to, że Dłużnik w odniesieniu do sprzedaży budynku stanowiącego majątek prywatny będzie działać w charakterze „handlowca” w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji zbycie przedmiotowego budynku, który po wyprowadzeniu z działalności gospodarczej był wykorzystywany do celów mieszkalnych, nie będzie dokonane w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach rozporządzania własnym majątkiem i będzie działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Skoro zatem Dłużnik z tytułu omawianej transakcji nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, również dostawa dokonana przez Komornika sądowego nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Komornik nie wystąpi z tytułu tej transakcji jako płatnik podatku od towarów i usług.

W konsekwencji na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży obowiązek naliczenia, pobrania i wpłacenia podatku VAT z tytułu dokonanej dostawy nieruchomości należącej do Dłużnika do właściwego urzędu skarbowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.