Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.265.2019.2.KBR
z 25 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2019 r. (data wpływu 17 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 czerwca 2019 r. (data wpływu 11 czerwca 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 maja 2019 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.265.2019.1.KBR (doręczone w dniu 4 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego ustanowienia służebności przesyłu na rzecz Sp. z o.o. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego ustanowienia służebności przesyłu na rzecz Sp. z o.o.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej jako Z.) - jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca - jest właścicielem nieruchomości na podstawie Decyzji Wojewody z dnia 16 lutego 2000 r., którą stwierdzono nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości pozostającej w zarządzie Zakładu i stanowiącej własność Skarbu Państwa, obejmującej niezabudowane działki nr 49/4, 55/1, 52/4, 56/1, 57/1, zapisane w księdze wieczystej pod ówczesnym numerem 52931 prowadzonej przez Sąd Rejonowy.

Nabycie prawa własności nastąpiło nieodpłatnie zgodnie z przepisami art. 114 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych i było zwolnione z podatku VAT.

Tym samym Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości, na której zostanie ustanowiona służebność przesyłu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 19 maja 2017 r. zatwierdzony został nowy podział nieruchomości na działki o nr 52/8, 52/9, 52/10 i 52/11. Jednocześnie w myśl art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, działki gruntu o nr 52/8 i 52/12 przeszły z mocy prawa na własność gminy z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna.

Obecnie nieruchomość składa się z działek o numerach: 52/9, 52/10, 52/11 o łącznej powierzchni 1,2616 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem, w którym mieści się Inspektorat Z. - wykorzystywany wyłącznie do realizacji działalności statutowej Z. Zakres działalności Zakładu określa art. 68 ustawy z dnia 13 października 1998 r.

W ramach usługi geodezyjnej ustalono, że przez działkę o numerze 52/11 przebiega podziemna sieć gazowa eksploatowana przez Sp. z o.o., która zgodnie z art. 49 § 1 k.c. wchodzi w skład tego przedsiębiorstwa. Wskazana sieć gazowa jedynie przebiega przez nieruchomość Z., budynek inspektoratu Z. nie jest do niej przyłączony.

W celu uregulowania stanu prawnego nieruchomości zasadne jest ustanowienie służebności przesyłu na nieruchomości na rzecz Sp. z o.o.

Wnioskodawca zamierza ustanowić służebność przesyłu na nieruchomości na rzecz Sp. z o.o. w drodze ugody sądowej (art. 184 - 186 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego - Dz. U. 2018, poz. 1360 j.t.).

Służebność przesyłu, obciążająca nieruchomość Zakładu, polegać będzie na możliwości korzystania przez Sp. z o.o. z pasa gruntu o powierzchni 294,44 m2 wraz z pasem ochronnym, obejmującym działkę nr 52/11 za jednorazowym wynagrodzeniem przysługującym z powyższego tytułu Z., jako właścicielowi nieruchomości obciążonej.

Wysokość wynagrodzenia ustali w uchwale Zarząd Z. na podstawie operatu szacunkowego określającego wysokość wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu.

Podjęcie przez Zarząd Zakładu uchwały w sprawie wyrażenia zgody na obciążenie nieruchomości Z. służebnością przesyłu, wymaga uprzedniego ustalenia, czy ustanowienie służebności przesyłu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana czynność przyszła, polegająca na odpłatnym ustanowieniu służebności przesyłu, w drodze ugody sądowej, na rzecz Sp. z o.o. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) - dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  

• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  

• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  
  

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Z treści art. 5 ust. 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT gdy czynności te wykonywane są odpłatnie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże, w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z.- jako organ administracji publicznej działając na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. wykonuje zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych i w tym zakresie nie jest podatnikiem VAT.

W ocenie Wnioskodawcy przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, w okolicznościach niniejszej sprawy, powinien być rozumiany w ten sposób, że Wnioskodawca w zakresie w jakim wykonuje zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, chyba że takie zadania byłyby realizowane na podstawie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Dodatkowo wskazać należy, że nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości, nastąpiło nieodpłatnie, a przy nabyciu nieruchomości, na której zostanie ustanowiona służebność przesyłu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Dlatego też rozważenia wymaga możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług ustanowienia w przyszłości służebności przesyłu na nieruchomości Z. w kontekście art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zakład jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez niego realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, o ile są wykonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jedynie w tym zakresie czynności Strony mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ustanowienie służebności przesyłu, będącej ograniczonym prawem rzeczowym, wymaga dochowania przypisanej prawem formy, zatem objęcia takiej umowy formą aktu notarialnego, bowiem zgodnie z art. 245 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności. Przy czym przyjmuje się, że ekwiwalentem tej formy notarialnej jest dokonanie czynności przed sądem - zawarcie ugody sądowej (art. 184 -186 KPC), co w praktyce sprowadza się do objęcia osnowy ugody protokołem posiedzenia sądowego, oraz podpisanie ugody przez strony w obecności sądu.

W okolicznościach niniejszej sprawy, do obciążenia nieruchomości Wnioskodawcy służebnością przesyłu za wynagrodzeniem, dojdzie na skutek "jednorazowej" czynności stron (zawarcia ugody) - Wnioskodawcy i Sp. z o.o.

Podobnie wynagrodzenie z powyższego tytułu będzie miało charakter jednorazowy, jednakże w ocenie Wnioskodawcy skutkiem ustanowienia tej służebności, będzie "zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji", zatem wytworzenie sytuacji faktycznej o charakterze ciągłym, co wskazuje na "ciągły" charakter tej czynności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy obciążenie w przyszłości nieruchomości Wnioskodawcy służebnością przesyłu za jednorazowym wynagrodzeniem, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym, będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarowi usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – o czym stanowi art. 2 pkt 6 cyt. ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powołanego wyżej art. 8 cyt. ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, przy czym należy zwrócić uwagę na ust. 1 pkt 2 tego artykułu, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zaznaczenia wymaga fakt, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki, tj. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, a świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 cyt. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Wnioskodawca, jako organ administracji publicznej działając na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. … wykonuje zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych i w tym zakresie nie jest podatnikiem.

Zatem w kontekście powołanych wyżej przepisów Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez niego realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez Wnioskodawcę czynności w sferze aktywności cywilnoprawnej i tylko w tym zakresie czynności Wnioskodawcy mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że instytucja służebności przesyłu uregulowana została w art. 3051-3054 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145) zwanej dalej k.c.

W świetle art. 3051 k.c., nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

W art. 49 § 1 k.c. wskazano, że urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 3052 § 1 k.c., jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem. W § 2 ww. artykułu postanowiono, że jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

Zgodnie z art. 3054 k.c., do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Pojęcie służebności gruntowej zdefiniowane zostało w art. 285 § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem, nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Ze złożonego wniosku wynika, że na podstawie Decyzji Wojewody, stwierdzono nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości pozostającej w zarządzie Zakładu i stanowiącej własność Skarbu Państwa, obejmującej niezabudowane działki nr 49/4, 55/1, 52/4, 56/1, 57/1. Nabycie prawa własności nastąpiło nieodpłatnie zgodnie z przepisami art. 114 i było zwolnione z podatku VAT. Tym samym Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości, na której zostanie ustanowiona służebność przesyłu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem, w którym mieści się Inspektorat Z. - wykorzystywany wyłącznie do realizacji działalności statutowej Z.

W ramach usługi geodezyjnej ustalono, że przez działkę o numerze 52/11 przebiega podziemna sieć gazowa eksploatowana przez Sp. z o.o., która zgodnie z art. 49 § 1 k.c. wchodzi w skład tego przedsiębiorstwa. Wskazana sieć gazowa jedynie przebiega przez nieruchomość Wnioskodawcy, budynek inspektoratu Z. nie jest do niej przyłączony.

W celu uregulowania stanu prawnego nieruchomości zasadne jest ustanowienie służebności przesyłu na nieruchomości na rzecz Sp. z o.o.

Wnioskodawca zamierza ustanowić służebność przesyłu na nieruchomości w na rzecz Sp. z o.o. w drodze ugody sądowej (art. 184 - 186 ustawy Kodeks postępowania cywilnego).

Służebność przesyłu, obciążająca nieruchomość Zakładu, polegać będzie na możliwości korzystania przez Sp. z o.o. z siedzibą z pasa gruntu o powierzchni 294,44 m2 wraz z pasem ochronnym, obejmującym działkę nr 52/11 za jednorazowym wynagrodzeniem przysługującym z powyższego tytułu Z, jako właścicielowi nieruchomości obciążonej.

Wysokość wynagrodzenia ustali w uchwale Zarząd Z. na podstawie operatu szacunkowego określającego wysokość wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z ustaleniem, czy planowana czynność polegająca na odpłatnym ustanowieniu służebności przesyłu, w drodze ugody sądowej, na rzecz Sp. z o.o. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionej we wniosku sytuacji należy stwierdzić, że odpłatne ustanowienie służebności przesyłu wiąże się z zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, będąc jednocześnie czynnością polegającą na wykorzystaniu towaru (do towarów w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT zalicza się również grunty) dla celów zarobkowych (realizowaną za wynagrodzeniem), i tym samym zyskując charakter odpłatnej usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Konsekwentnie, wynagrodzenie z tytułu ustanowienia służebności przesyłu należy potraktować jako formę wynagrodzenia za świadczenie usług wynikających z umowy, podlegające – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – opodatkowaniu podatkiem VAT. Bez znaczenia przy tym jest, że otrzymane od Sp. z o.o. świadczenie pieniężne wypłacone zostanie na podstawie ugody sądowej. Zapłata ta będzie w rzeczywistości wynagrodzeniem za świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, dającą wypłacającemu wyraźne i bezpośrednie korzyści w postaci możliwości korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości.

Podsumowując, planowana czynność polegająca na odpłatnym ustanowieniu służebności przesyłu, w drodze ugody sądowej, na rzecz Sp. z o.o. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.