2019.07.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.385.2019.1.RH
z 25 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2019 r. (data wpływu 6 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu, ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą pod firmą ……... Jest ona ujawniona w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Przeważającym przedmiotem tej działalności jest działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych o symbolu 90.01.Z. Obejmuje ona wystawianie przedstawień teatralnych, operowych, baletowych, musicalowych i innych oraz indywidualną działalność artystów takich jak aktorzy, piosenkarze, lektorzy lub prezenterzy. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podlega Pani opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej (książka przychodów i rozchodów). Nie jest Pani zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (VAT). Z wykształcenia jest Pani śpiewaczką (wokalistką) operową. Ukończyła Pani Akademię … w A. im. C.. Wymyśliła, opracowała i napisała Pani dwa autorskie cykle spektakli muzycznych adresowanych do dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym zatytułowane „M.” oraz „N.”. Ich celem i skutkiem jest zaprezentowanie dzieciom w formach widowiska (spektaklu) utworów muzycznych różnych gatunków muzycznych od muzyki poważnej poprzez musical do muzyki popularnej. Na ww. cykle muzyczne składają się spektakle oraz widowiska muzyczne dedykowane dzieciom w różnych grupach wiekowych, zarówno w wieku szkolnym, jak i przedszkolnym. Każdy z dwu wymienionych cykli ma nie tylko Pani autorski tytuł i koncepcję prezentacji, ale także scenariusz Pani autorstwa, który oprócz doboru muzyki aranżowanej specjalnie dla tych widowisk, ma w swojej części warstwę przedstawienia słownego oraz multimedialnego, w którym dzieciom prezentowana jest epoka, w której tworzona była prezentowana w trakcie spektaklu muzyka, jej architektura, moda, styl życia ludzi, obyczaje, sposób spędzania czasu, instrumenty, na których w tym czasie grano i tańce, które wykonywano. Na każdy z cykli składają się spektakle o czasie trwania nie krótszym niż 55 minut i nie dłuższym niż 65 minut. Do każdego z nich wykonuje Pani szczegółowy autorski scenariusz przygotowywany na podstawie indywidualnie i twórczo zebranych informacji i materiałów, w tym samodzielnie wybranych i zestawionych przez Panią utworów muzycznych, które są aranżowane dla potrzeb konkretnego spektaklu ze względu na wybrany temat muzyczny np. muzyka J.S. Bacha czy P. Czajkowskiego oraz możliwości absorpcyjne dzieci, które są publicznością konkretnego spektaklu. W ramach przedstawień prezentowane są utwory takich twórców jak St. Moniuszko, A. Mozart, G. Gershiwn, M. Musorgski, W. Lutosławski, F. Chopin. Opisane wyżej dwa cykle spektakli muzycznych, które autorsko Pani wymyśliła i opracowała cieszą się znaczącym zainteresowaniem instytucji kultury, które zawierają z Panią umowy w przedmiocie wystawienia wyżej opisanych spektakli np. ww. W ramach zawieranych z nimi umów, nie tylko udziela Pani tym instytucjom jednorazowej, niewyłącznej licencji do publicznego zaprezentowania w dacie określonej w umowie autorskiego scenariusza danego spektaklu muzycznego, ale także do jego reżyserii (gdyż jest Pani reżyserem każdego ze spektakli) jak również do Pani autorskiej scenografii, kostiumografii, gdyż indywidualnie i twórczo opracowuje Pani wszelką oprawę plastyczną, w tym multimedialną. Ponadto opracowuje Pani scenariusz i prowadzi konferansjerkę każdego z wyżej opisanych wydarzeń muzycznych oraz bierze w nich udział jako artysta wykonawca tj. jako wokalistka wykonując (tj. śpiewając utwory, które wybrała i opracowała, gdyż jako profesjonalna wokalistka operowa wykonuje Pani w czasie każdego z koncertów opracowane przez siebie i dla możliwości swojego głosu utwory wybranego przez Panią tematu muzycznego lub autora muzyki). W umowach zawieranych z instytucjami kultury udziela im Pani licencji niewyłącznych na wystawienie jednorazowe opracowanego przez siebie w ramach cyklu przedstawienia muzycznego i z tego tytułu tj. za udzielenie licencji do każdego ze spektakli oraz z tytułu licencji do wykonania śpiewanych przez Panią w ich trakcie utworów oraz za udzielenie prawa do korzystania w trakcie koncertu ze swojego wizerunku, zgodnie z prawem autorskim tj. art. 43 ust. 1 oraz art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych otrzymuje Pani wynagrodzenie tj. honorarium autorskie.

W zawieranych przez Panią umowach zastrzeżone jest, iż instytucja kultury zawierająca z Panią umowę i uzyskująca prawo do korzystania (licencji) ze spektaklu na polach eksploatacji wymienionych w umowie, w związku z Pani osobistymi prawami autorskimi do spektaklu oraz cyklu, zobowiązana jest do wskazywania Pani pełnego imienia i nazwiska, zarówno jako autora spektaklu, jak i jako artysty wykonawcy, biorącego w nim udział tj. wokalistki, a nadto zastrzeżone jest, iż w przypadku przyznania nagród cyklowi lub spektaklowi, nagrody te przysługują wyłącznie Pani jako autorowi spektaklu i cyklu. Zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługuje Pani prawo nadzoru autorskiego nad wykorzystaniem swoich utworów tj. spektakli muzycznych. Instytucja, nabywająca od Pani licencję, w żaden sposób nie wpływa na kształt przedstawienia muzycznego tj. nie udziela żadnych wskazówek, czy wytycznych dotyczących tematu przedstawienia, jego prezentacji, doboru utworów, aranżacji muzyki, scenariusza, kostiumów, czy warstwy plastycznej lub słownej ilustrującej wybrany temat (instrument/autora/epokę) muzyczną ich udział ogranicza się do decyzji czy są zainteresowane wystawieniem konkretnego przedstawienia stworzonego i opracowanego przez Panią czy też nie. Jeżeli tak, zawierana jest umowa w przedmiocie udzielenia jednorazowej licencji, a honorarium należne Pani z tego tytułu opłacane jest po wystawieniu przedstawienia, do którego umownie udzieliła Pani licencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, uzyskiwane przez Panią na podstawie zawieranych umów licencyjnych, honorarium autorskie za licencyjne udostępnienie przez Panią praw (udzielenie licencji) autorskich do spektakli muzycznych tj. scenariusza, reżyserii, kostiumografii, scenografii cykli muzycznych „M.” i „N.” oraz za artystyczne wykonanie tj. zaśpiewanie przez Panią utworów muzycznych w trakcie tych spektakli, zwolnione jest z podatku od towarów i usług VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 33 lit. b) wz. z art. 8 ust.1 pkt 1 i art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2018 poz. 2174) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej jest traktowane jako świadczenie usług, a zatem podlega podatkowi od towarów i usług. Zgodnie zaś z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania. Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia jest zgodnie z tym uregulowaniem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych) oraz przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Odnośnie pierwszej przesłanki ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy w tym zakresie posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 862), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Natomiast przez pojęcia „kultura” można uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Dlatego za usługi kulturalne można uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki. Tym samym, bez wątpienia prezentowanie na spektaklach muzycznych dzieciom w dostosowanej dla ich wieku formule, utworów muzycznych takich twórców jak S. Moniuszko, F. Chopin, M. Musorgski, W. Lutosławski, G. Gershwin, J.S. Bach czy A. Mozart bez wątpienia mieści się a tak rozumianym pojęciu usług kulturalnych. Stanowi ono bowiem ponad wszelką wątpliwość świadczenie usług w zakresie sztuki upowszechniające dziedzictwo kulturalne w dziedzinie muzyki. Tym bardziej, że wydarzenia te mają charakter przedstawień i nie ograniczają się do wykonania tj. zagrania i zaśpiewania utworów ww. muzyków, ale formy muzyczne prezentowana są także słownie i tanecznie tak aby muzyka i jej autor mieli kontekst czasu i historii, w której muzyka ta była tworzona. Na przykład w przypadku spektaklu prezentującego muzykę J.S. Bacha część słowna, kostiumy, scenografia i oprawa multimedialna mają wytłumaczyć sposób komponowania w odniesieniu do bogactwa kulturowego epoki baroku, przejawiającego się w każdej z dziedzin sztuki oraz życia, bogactwem zdobień, ornamentów, które występowały nie tylko w strojach, architekturze, języku pełnego makaronizmów, ale także w tworzonej w tym czasie muzyce. Odnośnie drugiej z przesłanek opisanych w analizowanym art. 43 ust.1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT stwierdzić należy, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści analizowanej regulacji vatowskiej, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) - art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Z treści ww. przepisów wynika jednoznacznie i wprost, że twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Ponieważ prowadzona przez Panią działalność polega nie tylko na stworzeniu opisanych w stanie faktycznym muzycznych przedstawień, ale także na stworzeniu tj. napisaniu scenariuszy każdego z tych widowisk muzycznych, ich wyreżyserowaniu, napisania scenografii, opracowaniu oprawy kostiumograficznej, bez wątpienia działalność ta ma charakter działalności indywidualnej i twórczej w każdym z tych działań. W zakresie każdej z tych aktywności korzysta Pani jako scenarzysta, reżyser, autor scenografii i kostiumów z ochrony konstytuowanej ustawą o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Tak stworzone spektakle (widowiska muzyczne, koncerty) na podstawie zawieranych przez Panią umów licencyjnych udostępnia Pani instytucjom kultury, za co otrzymuje wynagrodzenie za licencję do majątkowych praw autorskich na polach eksploatacji wymienionych w umowie do tych utworów oraz wynagrodzenie za wykonanie artystyczne – zaśpiewanie utworów muzycznych w formie honorariów. Podkreślić należy, ze licencje udzielane określonej instytucji mają charakter niewyłączny i ograniczony w czasie, gdyż prawo udzielania ich innym podmiotom pozostaje przy Pani. W tej sytuacji – wobec charakteru świadczonych usług – w Pani ocenie działania te wypełniają przesłankę podmiotową, wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT ponieważ jest Pani indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako, że jest autorem scenariusza, reżyserii koncertów i spektakli muzycznych oraz wykonuje utwory w trakcie tych wydarzeń jako śpiewaczka (artysta wykonawca). Za udzielenie licencjobiorcy licencji do korzystania z tych praw autorskich w trakcie widowiska otrzymuje Pani honorarium autorskie. W Pani ocenie realizując swoją działalność świadczę usługi kulturalne, spełniając tym samym przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. W konsekwencji, uważa Pani, że działalność którą wykonuje i którą opisała Pani we wniosku korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie tego uregulowania, tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy, wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1983 ze zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) – art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt 7 – 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Wątpliwości Pani dotyczą ustalenia, czy uzyskiwane przez Panią na podstawie zawieranych umów licencyjnych, honorarium autorskie za licencyjne udostępnienie przez Panią praw (udzielenie licencji) autorskich do spektakli muzycznych oraz za artystyczne wykonanie tj. zaśpiewanie przez Panią utworów muzycznych w trakcie tych spektakli, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wynika, z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wymyśliła, opracowała i napisała Pani dwa autorskie cykle spektakli muzycznych adresowanych do dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym zatytułowane „M.” oraz „N.”. Opisane wyżej dwa cykle spektakli muzycznych, które autorsko Pani wymyśliła i opracowała cieszą się znaczącym zainteresowaniem instytucji kultury, które zawierają z Panią umowy w przedmiocie wystawienia wyżej opisanych spektakli np. ww. W ramach zawieranych z nimi umów, nie tylko udziela Pani tym instytucjom jednorazowej, niewyłącznej licencji do publicznego zaprezentowania w dacie określonej w umowie autorskiego scenariusza danego spektaklu muzycznego, ale także do jego reżyserii (gdyż jest Pani reżyserem każdego ze spektakli) jak również do Pani autorskiej scenografii, kostiumografii, gdyż indywidualnie i twórczo opracowuje Pani wszelką oprawę plastyczną, w tym multimedialną. Ponadto opracowuje Pani scenariusz i prowadzi konferansjerkę każdego z wyżej opisanych wydarzeń muzycznych oraz bierze w nich udział jako artysta wykonawca tj. jako wokalistka wykonując tj. śpiewając utwory, które wybrała i opracowała, gdyż jako profesjonalna wokalistka operowa wykonuje Pani w czasie każdego z koncertów opracowane przez siebie i dla możliwości swojego głosu utwory wybranego przez Panią tematu muzycznego lub autora muzyki. W umowach zawieranych z instytucjami kultury udziela im Pani licencji niewyłącznych na wystawienie jednorazowe opracowanego przez siebie w ramach cyklu przedstawienia muzycznego i z tego tytułu, zgodnie z prawem autorskim otrzymuje Pani wynagrodzenie tj. honorarium autorskie.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro – w tym konkretnym przypadku – działa Pani jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, otrzymując wynagrodzenie w formie honorarium, to świadczone przez Panią usługi kulturalne, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny, czy Wnioskodawca faktycznie działa jako indywidualny twórca.

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin