2019.07.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.304.2019.2.KM
z 26 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2019 r. (data wpływu 13 czerwca 2019 r.) oraz pismem z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 27 czerwca 2019 r. (skutecznie doręczone 1 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku ww. transakcją - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2019 r. (data wpływu 13 czerwca 2019 r.) oraz pismem z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 27 czerwca 2019 r. (skutecznie doręczone 1 lipca 2019 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku ww. transakcją.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
N. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, tj.:
Panią Grażynę C.
Pana Włodzimierza S.
Pana Jana S.
Pana Marka S.
Panią Bogumiłę S.
Panią Marię O.
Panią Halinę S.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

N. Sp. z o.o. (dalej zwana: Wnioskodawcą) jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca zajmuje się działalnością deweloperską, w ramach której prowadzi inwestycje budowlane w zakresie budowy lokali mieszkalnych. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zakup i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Wnioskodawca planuje nabycie nieruchomości niezabudowanej - w celu wykonania zabudowy mieszkaniowej w ramach umowy deweloperskiej - oznaczonej jako działka gruntu o numerze ewidencyjnym 18 o obszarze 2.009 m² dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej zwana: Nieruchomością). Nieruchomość jest objęta postanowieniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod budownictwo usługowe i wielorodzinne. Nieruchomość jest nieogrodzona.

Współwłaścicielami Nieruchomości, w częściach ułamkowych, są następujące osoby fizyczne:

C. Grażyna,
O. Maria,
S. Bogumiła,
S. Jan,
S. Włodzimierz,
S. Marek,
S. Halina

- (dalej zwani: Sprzedający).

Wnioskodawca w uzupełnieniu wskazał, że osobą prowadzącą (pod własnym imieniem i nazwiskiem) działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U 2018 r., poz. 2174, ze zm.) jest Pan Włodzimierz S., który prowadził działalność polegającą na usługach w zakresie robót elektrycznych, wodno-sanitarnych, ślusarskich, posadzkarskich, malarskich oraz stolarskich Działalność ta była prowadzona od 27 grudnia 1990 r do 1 lutego 2000 r. Ponadto Marek S. prowadzi aktualnie działalność gospodarczą polegającą na usługach lakierniczo-blacharskich, mechanice pojazdowej, kupnie-sprzedaży części zamiennych. Działalność ta została rozpoczęta w dniu 1 marca 1992 r i prowadzona jest nadal.

Włodzimierz S. oraz Marek S. nie są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Pozostali Sprzedający nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W dniu 10 kwietnia 2018 r. zostało wydane postanowienie o nabyciu własności przez uwłaszczenie na podstawie, którego Włodzimierz S. oraz Halina S. nabyli na zasadach wspólności majątkowej udział wynoszący 6/7 części Nieruchomości. Pozostała 1/7 część własności została nabyta w toku postępowań spadkowych po Bronisławie S., która to nabyła przedmiotową część aktem własności ziemi. Podczas postępowania Sprzedających reprezentował, zatrudniony przez Wnioskodawcę, radca prawny. Sprzedawcom z tytułu nabycia Nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca i Sprzedający nie zawarli umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości.

Do 1 stycznia 2017 r. Sprzedawcy wykorzystywali Nieruchomość jedynie na cele prywatne. W okresie od 1 stycznia 2017 r. do 30 września 2018 r. Nieruchomość była przedmiotem umowy najmu terenu. Umowa została zawarta na czas nieokreślony z miesięcznym okresem wypowiedzenia pomiędzy spółką I. Sp. z o.o. (spółka należąca do grupy kapitałowej Wnioskodawcy) a Włodzimierzem S. - jednym ze współwłaścicieli Nieruchomości. Nieruchomość została wynajęta pod zaplecze budowy dla prowadzonej na sąsiednich nieruchomościach, przez spółkę I., inwestycji. Z tytułu najmu nieruchomości Włodzimierz S. uzyskiwał miesięczne wynagrodzenie w wysokości 1.464 zł brutto. Wnioskodawca podniósł, że do dnia 10 kwietnia 2018 r. Włodzimierz S. nie miał prawa do dysponowania Nieruchomością - takie prawo nabył dopiero 10 kwietnia 2018 r. na podstawie wydanego postanowienia o nabyciu własności przez uwłaszczenie, na podstawie, którego Włodzimierz S. oraz Halina S. nabyli na zasadach wspólności majątkowej udział wynoszący 6/7 części nieruchomości. W związku z tym umowa pomiędzy I. sp. z o.o. a Włodzimierzem S. powinna zostać uznana za czynność prawną bezskuteczną. Po zakończeniu umowy najmu (tj. 30 września 2018 r.) do dnia dzisiejszego Sprzedawcy wykorzystują Nieruchomość jedynie na cele prywatne. Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana przez Sprzedawców na cele działalności VAT, ani opodatkowanej, ani zwolnionej.

Wszyscy Sprzedający (oprócz Pana Marka S.) posiadają w ramach współwłasności udziały w nieruchomościach gruntowych działki: 4, 22, 47 i 3/11.

Dodatkowo Pani Grażyna C., Pani Maria O., Pani Bogumiła S., Pan Jan S. i Pan Włodzimierz S. posiadają udziały w nieruchomości gruntowej nr 19/4.

Ponadto Pani Grażyna C. nabyła w 2014 r. lokal mieszkalny.

W obecnej chwili Pani Grażyna C., Pani Maria O., Pani Bogumiła S., Pan Jan S. i Pan Włodzimierz S. planują sprzedać posiadane udziały w nieruchomości gruntowej nr 19/4, którego sprzedaż jest przedmiotem odrębnego wniosku o interpretację. Sprzedawcy nie planują zbywać innych nieruchomości nieobjętych tym wnioskiem o interpretację.

Sprzedawcy nie uzbrajali ani nie przygotowywali w żaden inny sposób Nieruchomości do sprzedaży. Jedyne zmiany, które zostały dokonane na Nieruchomości nie miały związku z przygotowaniem do sprzedaży. W związku z wybudowaniem przez Wnioskodawcę na nieruchomości sąsiadującej z Nieruchomością budynków mieszkalnych Wnioskodawca wystąpił o służebność przechodu i przewozu na Nieruchomości. Te służebności zostały ustanowione przez właściwy sąd rejonowy, co znajduje odzwierciedlenie w księdze wieczystej Nieruchomości.

Nieruchomość (udziały w niej) nie była oferowane na rynku nieruchomości poprzez prasę, Internet, biuro pośrednictwa obrotu nieruchomościami, ani za pomocą innych środków masowego przekazu. Wnioskodawca posiadający nieruchomości przylegające do Nieruchomości sam zgłosił się do Sprzedawców z zapytaniem o możliwość nabycia tejże działki.

Sprzedawcy nie udzielili, ani nie mają zamiaru udzielać Wnioskodawcy pełnomocnictwa w związku z planowanym przez Wnioskodawcę wykonaniem zabudowy mieszkaniowej na Nieruchomości.

Przewidywana transakcja sprzedaży Nieruchomości miałaby być pierwszą taką dostawą dokonywaną przez Sprzedających. Ponadto, Sprzedający nie podejmowali żadnych czynności zmierzających do sprzedaży gruntu. Poprzez czynności zmierzające do sprzedaży gruntu należy rozumieć zarówno czynności marketingowe, jak i administracyjne - np. uzyskanie decyzji administracyjnych, dokonywanie podziału geodezyjnego, reklama lub zawieranie umów z potencjalnymi klientami.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Działka 3/11 została zwrócona Sprzedającym na podstawie decyzji wydanej w 2010 r., w zakresie stwierdzenia nieważności wywłaszczenia p. Bronisławy S. Działki 4, 22 i 47 zostały nabyte przez Sprzedających na podstawie postępowania spadkowego w 1980 r. prowadzonego po zmarłej Bronisławie S. Ponadto p. Marek S. przepisał na p. Grażynę C. (siostra p. Marka S.) nieodpłatnie przysługujący mu udział w prawie użytkowania wieczystego działek nr 4, 22, 47 i 3/11. Dodatkowo p. Włodzimierz S. jest współwłaścicielem (razem ze swoim synem) działki. P. Włodzimierz S. wybudował na niej w 1967 r. dom mieszkalny.

Spółka wskazała, iż 6/7 części nieruchomości Włodzimierz S. oraz Halina S. nabyli na podstawie wyroku o uwłaszczeniu, 1/7 części nieruchomości stanowi współwłasność spadkobierców tj. Bogumiły S., Marii O., Jana S., Marka S., Włodzimierza S. oraz Grażyny C. Z tym, że Grażyna C. i Marek S. posiadają udział po 1/70 każde z nich, a pozostali czyli Bogumiła S., Maria O., Włodzimierz S. i Jan S. po 1/35 części nieruchomości.

Wnioskodawca wskazał, że żaden ze Sprzedających nie był, ani nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (również z działalności rolniczej).

Służebność przechodu i przewozu została ustanowiona bezpłatnie na czas nieokreślony.

Sprzedający 1, 2, 3, 4, 6 i 7, tj. Pani Grażyna C.. Pani Maria O., Pani Bogumiła S., Pan Jan S., Pan Marek S. i Pani Halina S. nie udzielili pełnomocnictwa Sprzedającemu 5, tj. Panu Włodzimierzowi S. do zawarcia umowy najmu oraz pobierania wynagrodzenia z tego tytułu. Uzyskane wynagrodzenie nie było dzielone między pozostałych współwłaścicieli, P. Włodzimierz S. de facto wynajął nieruchomość bez wiedzy pozostałych Sprzedających.

Sprzedający nie uzbrajali ani nie przygotowywali w żaden inny sposób Nieruchomości do sprzedaży. Jedyne zmiany, które zostały dokonane na Nieruchomości nie miały związku z przygotowaniem do sprzedaży. Zmiany te dotyczyły czynności prawnych, w ramach których prawnik opłacony przez Spółkę przygotował dla Sprzedających dokumenty do Sądu Rejonowego - Wydziału Ksiąg Wieczystych, które Sprzedający podpisali i złożyli do sądu (założenie KW).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe - sprzedaż Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy w opisanej transakcji sprzedaży Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy - powstanie dla Wnioskodawcy podatek naliczony zgodnie z przepisami Ustawy o VAT?

Zdaniem Zainteresowanych, opisane zdarzenie przyszłe - sprzedaż Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy - nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy przy sprzedaży Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, nie powstanie dla Wnioskodawcy podatek naliczony zgodnie z przepisami Ustawy o VAT. Stanie się tak, ponieważ powyższa transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 5 ust 1 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174, dalej zwana: Ustawą o VAT), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT. W myśl którego przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Przechodząc następnie do współwłasności należy wskazać, że została uregulowana w art. 195-221 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025, dalej zwana: Kodeksem cywilnym).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Zatem, współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom.

Według art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Według art. 198 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, że na gruncie Ustawy o VAT sprzedaż udziału we współwłasności gruntu stanowi odpłatną dostawę towarów.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów czy budowli, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie czy budowli (w prawie własności nieruchomości).

W związku z powyższym, sprzedaż udziału lub wszystkich - jak w opisanym stanie faktycznym - udziałów w prawie własności Nieruchomości należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem VAT.

Należy również wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w Ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w Ustawie o VAT, ma szeroki charakter, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT.

Zatem warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

W takim razie właściwym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazał na wyrok TSUE. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

Tym samym za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Zatem zdaniem Wnioskodawcy, Sprzedający w celu zbycia Nieruchomości nie podejmowali czynności w zakresie obrotu nieruchomościami, podobnych do wykonywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania ich za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą”, a więc za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc może również orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, który stwierdził: „przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (...) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Sprzedających - w związku z zbyciem Nieruchomości - za podatników podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał raz jeszcze, że zbycie przez Sprzedających Nieruchomości, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Sprzedawców w przedmiocie zbycia tej Nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Przykładowo Wnioskodawca wskazał na następujące orzeczenia które zapadły na tle wyroku Trybunału:

Wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10);
Wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11);
Wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11);
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/1);
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11).

Końcowo, Wnioskodawca nadmienił, że powyższe orzeczenia dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw i rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące dla podatników. Niemniej, Wnioskodawca powołując się na te orzeczenia chciałby ukazać i podkreślić raz jeszcze wykształconą już w tym zakresie linię interpretacyjną sądów administracyjnych, która może mieć zastosowanie również w jego sytuacji.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych działań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy dokonujący dostawy w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wskazany problem był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w dniu 15 września 2011 r. w sprawach połączonych sygn. akt C-180/10 i C-181/10. Z powyższego wyroku wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Ponadto podejmowanie przez dany podmiot zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki czy uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, podjęcie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Zatem określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcą jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca zajmuje się działalnością deweloperską, w ramach której prowadzi inwestycje budowlane w zakresie budowy lokali mieszkalnych. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zakup i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Wnioskodawca planuje nabycie nieruchomości niezabudowanej - w celu wykonania zabudowy mieszkaniowej w ramach umowy deweloperskiej oznaczonej jako działka gruntu o numerze ewidencyjnym 18 o obszarze 2.009 m² dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej zwana: Nieruchomością). Nieruchomość jest objęta postanowieniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod budownictwo usługowe i wielorodzinne. Nieruchomość jest nieogrodzona.

Współwłaścicielami Nieruchomości, w częściach ułamkowych, są następujące osoby fizyczne:

C. Grażyna,
O. Maria,
S. Bogumiła,
S. Jan,
S. Włodzimierz,
S. Marek,
S. Halina

- (dalej zwani: Sprzedający).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że osobą prowadzącą (pod własnym imieniem i nazwiskiem) działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U 2018 r., poz. 2174, ze zm.) jest Pan Włodzimierz S., który prowadził działalność polegającą na usługach w zakresie robót elektrycznych, wodno-sanitarnych, ślusarskich, posadzkarskich, malarskich oraz stolarskich Działalność ta była prowadzona od 27 grudnia 1990 r. do 1 lutego 2000 r. Ponadto Marek S. prowadzi aktualnie działalność gospodarczą polegającą na usługach lakierniczo-blacharskich, mechanice pojazdowej, kupnie-sprzedaży części zamiennych. Działalność ta została rozpoczęta w dniu 1 marca 1992 r. i prowadzona jest nadal.

Wnioskodawca i Sprzedający nie zawarli umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości.

Wszyscy Sprzedający (oprócz Pana Marka S.) posiadają w ramach współwłasności udziały w nieruchomościach gruntowych działki: 4, 22, 47 i 3/11.

Dodatkowo Pani Grażyna C., Pani Maria O., Pani Bogumiła S., Pan Jan S. i Pan Włodzimierz S. posiadają udziały w nieruchomości gruntowej nr 19/4.

Ponadto Pani Grażyna C. nabyła w 2014 r. lokal mieszkalny.

Sprzedawcy nie udzielili, ani nie mają zamiaru udzielać Wnioskodawcy pełnomocnictwa w związku z planowanym przez Wnioskodawcę wykonaniem zabudowy mieszkaniowej na Nieruchomości.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Działka 3/11 została zwrócona Sprzedającym na podstawie decyzji wydanej w 2010 r., w zakresie stwierdzenia nieważności wywłaszczenia p. Bronisławy S. Działki 4, 22 i 47 zostały nabyte przez Sprzedających na podstawie postępowania spadkowego w 1980 r. prowadzonego po zmarłej Bronisławie S.. Ponadto p. Marek S. przepisał na p. Grażynę C. (siostra p. Marka S.) nieodpłatnie przysługujący mu udział w prawie użytkowania wieczystego działek nr 4, 22, 47 i 3/11. Dodatkowo p. Włodzimierz S. jest współwłaścicielem (razem ze swoim synem) działki położonej w Warszawie przy ul. Ostródzkiej 44. P. Włodzimierz S. wybudował na niej w 1967 r. dom mieszkalny.

Spółka wskazała, iż 6/7 części nieruchomości Włodzimierz S. oraz Halina S. nabyli na podstawie wyroku o uwłaszczeniu, 1/7 części nieruchomości stanowi współwłasność spadkobierców tj. Bogumiły S., Marii O., Jana S., Marka S., Włodzimierza S. oraz Grażyny C.. Z tym, że Grażyna C. i Marek S. posiadają udział po 1/70 każde z nich, a pozostali czyli Bogumiła S., Maria O., Włodzimierz S. i Jan S. po 1/35 części nieruchomości.

Wnioskodawca wskazał, że żaden ze Sprzedających nie był, ani nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (również z działalności rolniczej).

Służebność przechodu i przewozu została ustanowiona bezpłatnie na czas nieokreślony.

Sprzedający 1, 2, 3, 4, 6 i 7, tj. Pani Grażyna C.. Pani Maria O., Pani Bogumiła S., Pan Jan S., Pan Marek S. i Pani Halina S. nie udzielili pełnomocnictwa Sprzedającemu 5, tj. Panu Włodzimierzowi S. do zawarcia umowy najmu oraz pobierania wynagrodzenia z tego tytułu. Uzyskane wynagrodzenie nie było dzielone między pozostałych współwłaścicieli P. Włodzimierz S. de facto wynajął nieruchomość bez wiedzy pozostałych Sprzedających.

Ad. 1

Wątpliwości przedstawione we wniosku dotyczą m.in. ustalenia czy sprzedaż Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Sprzedający podejmowali w odniesieniu do działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Sprzedający działają w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w brak jest podstaw do uznania Sprzedających – Pani Grażyny C., Marii O., Bogumiły S., Pana Jana S., Marka S. i Pani Haliny S. – w związku z planowaną sprzedażą ich udziałów w nieruchomości nr 18 – za podatników podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Powyższe wynika z faktu, że nie podejmowali Oni żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu oraz mających na celu uatrakcyjnienie tej działki. Z opisu sprawy wynika, że żaden z wymienionych powyżej Sprzedających nie wykorzystywał niniejszej nieruchomości, nie uzbrajał i nie przygotowywał w żaden inny sposób do sprzedaży. Nieruchomość nie była oferowana na rynku nieruchomości poprzez prasę, Internet czy biuro pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Ponadto, jak wskazano Sprzedający nie udzielili i nie mają zamiaru udzielać Wnioskodawcy pełnomocnictwa w związku z planowanym przez Wnioskodawcę wykonaniem zabudowy mieszkaniowej. Sprzedający nie dokonali podziału geodezyjnego i nie występowali o uzyskanie decyzji administracyjnych.

W niniejszej sprawie w odniesieniu do wskazanych powyżej Sprzedających brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej Ich aktywności w przedmiocie zbycia udziałów w nieruchomości (działki nr 18) która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpi bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzą, że sprzedaż wskazanych we wniosku udziałów w nieruchomości wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Wskazani Sprzedający nie podejmą takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez tych Sprzedających będą należeć zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedając przedmiotową nieruchomość (udziały) będą Oni korzystać z przysługującego Im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że Sprzedający, tj. Pani Grażyny C., Marii O., Bogumiły S., Pana Jana S., Marka S. i Pani Haliny S. dokonując sprzedaży swoich udziałów w działce nr 18 będą korzystać z przysługującego Im prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia wskazanych Sprzedających cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanej nieruchomości, a ich dostawy, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, sprzedaż udziałów w nieruchomości nr 18, przez Panią Grażynę C., Marię O., Bogumiłę S., Pana Jana S., Marka S. i Panią Halinę S. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w odniesieniu do sytuacji Pana Włodzimierza S., należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zatem najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczony jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa działka wynajmowana Spółce I. pod zaplecze budowy dla prowadzonej na sąsiednich nieruchomościach inwestycji przez Pana Włodzimierza S., de facto wykorzystywana była przez Niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z tym, skoro Sprzedający – Pan Włodzimierz S. wykorzystywał niniejszą działkę do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej (wynajem) to z tytułu transakcji sprzedaży swojego udziału w nieruchomości występował będzie w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy uznać, że z tytułu analizowanej transakcji Sprzedający – Pan Włodzimierz S. będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji sprzedaż Jego udziału w Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, oceniając stanowisko w zakresie pytania nr 1 całościowo należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2

Wnioskodawca powziął również wątpliwość czy będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z niniejszą transakcją.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Kupujący jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Na zakupionej Nieruchomości Kupujący planuje wybudować zabudowę mieszkaniową w ramach umowy deweloperskiej. Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca zamierza wykorzystywać niniejszą Nieruchomość do wykonywania sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – dostawy lokali mieszkalnych. Zatem w odniesieniu do części transakcji odpowiadającej udziałowi w Nieruchomości Pana Włodzimierza S. będą spełnione warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. W konsekwencji przy braku zaistnienia negatywnych przesłanek m.in. wynikających z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy w związku z nabyciem udziału w Nieruchomości przypadającego Panu Włodzimierzowi S.

Natomiast, w odniesieniu do pozostałej części Nieruchomości przypadającej pozostałym Sprzedającym, warunki uprawniające do odliczenia podatku nie zostaną spełnione, bowiem w odniesieniu do tej części transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym oceniając stanowisko w zakresie pytania nr 2 całościowo również należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn.zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin