Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.339.2019.4.IK
z 30 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania świadczenia usług najmu lokalu użytkowego  jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania świadczenia usług najmu lokalu użytkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna posiada zarejestrowaną jednoosobową działalność gospodarczą w CEIDG pod numerem X. Przedmiot działalności w CEIDG został ujęty szeroko i obejmował m.in. wynajem i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, realizacja projektów budowlanych, pośrednictwo w handlu, poszukiwanie pracowników.

Jednakże od 2016 r. z różnych przyczyn, głównie braku opłacalności, zakres działalności został ograniczony, a w 2017 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą. Obecnie po odwieszeniu działalności gospodarczej, działalność Wnioskodawcy ogranicza się wyłącznie do wynajmu jednego lokalu użytkowego o pow. 109 m2, pozostałego po ograniczeniu przedmiotu działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT i odprowadza podatek należny od czynszu za lokal użytkowy. Uzyskany przychód z tytułu czynszu zalicza do źródła przychodu – pozarolniczą działalność gospodarczą. Obecnie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest jedynie czynsz z tytułu wynajmu jednego lokalu użytkowego opodatkowany podatkiem liniowym. Jak wcześniej wskazano innych przychodów z pozarolniczej działalności Wnioskodawca nie osiąga. Wnioskodawca jest z zawodu ekonomistą, zamierza podjąć zatrudnienie na podstawie umowy o pracę zgodnie ze swoimi kwalifikacjami. Wcześniej zamierza zlikwidować działalność gospodarczą, wykreślić się z ewidencji działalności gospodarczej i ewidencji podatników VAT.

Opisany wyżej lokal użytkowy, po zakończeniu działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza przeznaczyć do wynajmu jako najem prywatny. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, ani nie będzie prowadził działalności gospodarczej. Czynności związane z najmem Wnioskodawca będzie wykonywał osobiście, bez angażowania osób trzecich.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie.

Czy odpłatny najem lokalu użytkowego nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zgłosi naczelnikowi urzędu skarbowego zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Jak również zostanie wykreślony z CEIDG. Nie będzie zatem podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem podatnikami są osoby prawne jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca nie będzie podatnikiem, odpłatny najem lokalu użytkowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym i zamierza ograniczyć prowadzoną działalność gospodarczą jedynie do świadczenia usługi najmu lokalu użytkowego o powierzchni 109 m2. Wnioskodawca zamierza zakończyć działalność gospodarczą, wykreślić z ewidencji działalności gospodarczej i ewidencji podatników VAT.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwości, dotyczące dalszego opodatkowania świadczonej usługi najmu lokalu użytkowego jeżeli umowa najmu nie będzie zawierana w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionych we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że oddanie w najem lokalu użytkowego wskazuje na wykorzystanie przez Wnioskodawcę posiadanej nieruchomości w sposób ciągły do celów zarobkowych (uzyskiwane korzyści z tytułu świadczonej usługi najmu przez Wnioskodawcę mają charakter stały). Wykorzystanie nieruchomości do świadczenia usługi najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest i będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, bez względu na to, czy zrezygnuje z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wnioskodawca zatem pozostanie podatnikiem VAT w związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Fakt, że umowa najmu nie będzie zawierana w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej pozostanie bez wpływu na powyżej wskazane konsekwencje w podatku od towarów i usług dokonywanego przez Wnioskodawcę wynajmu nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że „prywatny” najem nieruchomości o charakterze niemieszkalnym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wyłącznie kwestię objętą pytaniem, natomiast nie rozstrzygano w zakresie ewentualnego zwolnienia podmiotowego (w przyszłości), gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.