Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.330.2019.2.MSU
z 2 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2019 r. (data wpływu 6 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2019 r. (data wpływu 10 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z wytworzeniem środka trwałego w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT w związku z wytworzeniem środka trwałego w postaci automatycznej toalety publicznej,
  

• braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z wytworzeniem środka trwałego w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 lipca 2019 r. (data wpływu 10 lipca 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Gmina … (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Od dnia 1 stycznia 2017 roku rozpoczęła wspólne rozliczanie podatku VAT z jednostkami i zakładami budżetowymi.

Stosownie do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.; dalej ustawa o samorządzie gminnym), Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2).

Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym, zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych.

W 2019 roku Gmina realizuje zadanie pn. „…..” (dalej Zadanie). Przedmiotowe Zadanie polega na:

1. przebudowie - robotach rozbiórkowych:
2. utwardzeniu nawierzchni targowiska;
3. wydzieleniu powierzchni handlowej, w tym montażu 14 stołów handlowych;
4. częściowym zadaszeniu powierzchni targowej - budowie wiaty targowej wraz z instalacją elektryczną;
5. wydzieleniu miejsc parkingowych;
6. wykonaniu toalety publicznej;
7. wyposażeniu targowiska w odpływ wody deszczowej poprzez kanalizację deszczową do szczelnego zbiornika na wodę opadową, rozsączanie (system Pakietbox) i instalację nawadniania kropelkowego do podlewania terenów zielonych;
8. budowie oświetlenia;
9. przebudowie i rozbudowie zewnętrznej instalacji kanalizacyjnej;
10. rozbudowie instalacji wodociągowej;
11. usunięciu kolizji ze słupem energetycznym;
12. montażu elementów małej architektury;
13. wykonaniu nasadzeń;
14. pełnieniu nadzoru inwestorskiego.
    
    

Gmina powyższe Zadanie realizuje w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 - 2020 (projekt współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich). Zgodnie z zawartą w 2018 roku umową o przyznaniu pomocy, całkowite koszty Zadania wynoszą 1.438.560,51 zł, natomiast koszty kwalifikowane - 842.515,69 zł. Gmina otrzyma dofinansowanie w wysokości 63,63% kosztów kwalifikowanych.

Wydatki jakie Gmina poniesie w związku z realizacją Zadania, zostaną udokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT naliczonego.

Dochody Gminy z funkcjonowania targowiska przed modernizacją składały się jedynie z dziennej opłaty targowej, pobieranej przez inkasenta, zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w ….. Dotychczas nie zawierano umów dzierżawy na rezerwację stanowisk handlowych na targowisku w …. przy ….. i tym samym nie uzyskiwano dochodów z tego tytułu.

Także po modernizacji targowiska nie przewiduje się zawarcia umów dzierżawy, których przedmiotem będzie rezerwacja stanowisk handlowych.

Jak wskazano wcześniej, w ramach projektu powstanie m.in. odpłatna toaleta publiczna, która podłączona zostanie do sieci kanalizacji sanitarnej. Toaleta miejska wyposażona zostanie we wrzutnik monet, przez co nie będzie wymagać obecności osoby, która pobierałaby opłaty za jej udostępnienie. Otwierać się będzie automatycznie, po wrzuceniu do wrzutnika monety o odpowiednim nominale i również automatycznie będzie się zamykać. Nie będzie możliwości bezpłatnego skorzystania z automatycznej toalety. Opłaty za korzystanie z przedmiotowej toalety będą stanowić dochód Gminy. Upoważniony przez Gminę pracownik dokonywał będzie okresowo, zasadniczo raz w miesiącu, otwarcia automatu wrzutowego i opróżnienia jego zawartości. Z czynności tej sporządzany będzie protokół dokumentujący wartość środków pieniężnych zawartych we wrzutniku monet, za dany okres i na jego podstawie wpływy z toalety publicznej będą wprowadzane do rejestru sprzedaży VAT oraz deklaracji VAT-7 Gminy.

W wyniku realizacji Zadania wytworzone zostaną 3 /trzy/ środki trwałe o wartości powyżej 15 tys. złotych:

1. targowisko,
2. kanalizacja deszczowa,
3. toaleta publiczna (wyposażona we wrzutnik monet),

- które będą własnością Gminy.

Infrastruktura powstała w ramach Zadania będzie miała charakter otwarty, ogólnodostępny.

Zdaniem Gminy, środki trwałe nr 1 i nr 2 będą wykorzystywane do czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Natomiast środek trwały nr 3, Gmina będzie wykorzystywała do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (usługa odpłatnego udostępniania toalety publicznej) oraz do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Gmina pragnie podkreślić, iż środek trwały w postaci toalety publicznej, stanowiący część Zadania, od początku realizuje z zamiarem jej odpłatnego udostępniania na rzecz korzystających z szaletów miejskich Gminy.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, na następujące pytania Organu:

1. Do jakich czynności Wnioskodawca wykorzystuje nabywane towary i usługi związane z wytworzeniem środków trwałych w postaci targowiska, kanalizacji deszczowej i automatycznej toalety publicznej, tj. czy do czynności:
   • opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
   • zwolnionych od podatku od towarów i usług,
     
   • niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy przedmiotowe ww. środki trwałe są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.)?
3. Czy przedmiotowe ww. środki trwałe objęte zakresem wniosku, wykorzystywane są do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?
4. W sytuacji, gdy ww. środki trwałe są wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, to czy istnieje możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?
5. W sytuacji, gdy ww. środki trwałe są wykorzystywane – w ramach działalności gospodarczej - do czynności opodatkowanych i zwolnionych, czy będzie istniała możliwość przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności?
6. Czy otrzymywane przez Gminę w związku z realizacją zadania faktury będą dokumentowały odrębnie nabycie towarów i usług, związanych z poszczególnymi środkami trwałymi?
   
   

Wnioskodawca wskazał, iż:

Ad 1.

Nabywane towary i usługi związane z wytworzeniem środka trwałego w postaci targowiska, Wnioskodawca wykorzystuje do czynności, które w jego opinii nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nabywane towary i usługi związane z wytworzeniem środka trwałego w postaci kanalizacji deszczowej, Wnioskodawca wykorzystuje do czynności, które w jego opinii nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nabywane towary i usługi związane z wytworzeniem środka trwałego w postaci automatycznej toalety publicznej, Wnioskodawca wykorzystuje do czynności, które w jego opinii podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad 2.

Środek trwały w postaci targowiska nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.).

Środek trwały w postaci kanalizacji deszczowej nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.).

Środek trwały w postaci automatycznej toalety publicznej jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.).

Ad 3.

Środek trwały w postaci targowiska jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Środek trwały w postaci kanalizacji deszczowej jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Środek trwały w postaci automatycznej toalety publicznej nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ad 4.

W związku z odpowiedziami na pytania 2 i 3 dotyczącymi środka trwałego w postaci targowiska, odpowiedź na pytanie 4 staje się bezprzedmiotowa.

W związku z odpowiedziami na pytania 2 i 3 dotyczącymi środka trwałego w postaci kanalizacji deszczowej, odpowiedź na pytanie 4 staje się bezprzedmiotowa.

W związku z odpowiedziami na pytania 2 i 3 dotyczącymi środka trwałego w postaci automatycznej toalety publicznej, odpowiedź na pytanie 4 staje się bezprzedmiotowa.

Ad 5

W związku z odpowiedziami na pytania 2 i 3 dotyczącymi środka trwałego w postaci targowiska, odpowiedź na pytanie 5 staje się bezprzedmiotowa.

W związku z odpowiedziami na pytania 2 i 3 dotyczącymi środka trwałego w postaci kanalizacji deszczowej, odpowiedź na pytanie 5 staje się bezprzedmiotowa.

W związku z odpowiedzią na pytanie 1 dotyczącą środka trwałego w postaci automatycznej toalety publicznej, odpowiedź na pytanie 5 staje się bezprzedmiotowa.

Ad 6.

Faktury otrzymywane przez Gminę nie będą dokumentowały odrębnie nabycia towarów i usług związanych z środkiem trwałym w postaci targowiska.

Faktury otrzymywane przez Gminę nie będą dokumentowały odrębnie nabycia towarów i usług związanych z środkiem trwałym w postaci kanalizacji deszczowej.

Faktury otrzymywane przez Gminę nie będą dokumentowały odrębnie nabycia towarów i usług związanych z środkiem trwałym w automatycznej toalety publicznej.

Wartość poszczególnych środków trwałych można określić na podstawie kosztorysu ofertowego, który jest załącznikiem do umowy z Wykonawcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(we wniosku wskazane jako nr 2)

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwot podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z wytworzeniem środków trwałych w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwot podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z wytworzeniem środków trwałych w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej.

W ramach realizowanego przez Gminę Zadania powstanie infrastruktura składająca się z 3 /trzech/ odrębnych środków trwałych o indywidualnie określonej wartości wytworzonego majątku, w tym środki trwałe w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej.

W związku z tym, z wszystkich poniesionych wydatków, Gmina będzie w stanie przyporządkować określone wydatki do określonego rodzaju sprzedaży. Będzie w stanie określić z jakim rodzajem działalności (gospodarczej lub innej niż gospodarcza) jest związany podatek VAT naliczony wynikający z otrzymanych faktur zakupu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje co do zasady prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono podatek VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
  

• pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
  
  

Przedstawiona powyżej zasada, wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższych regulacji należy uznać, iż gminy działają w charakterze podatników VAT wyłącznie w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Natomiast w sytuacji, gdy prowadzą one działania wynikające z zadań nałożonych na nie przepisami prawa, nie są one uważane za podatników w rozumieniu ustawy o VAT.

Gmina realizując część Zadania polegającą na wytworzeniu środków trwałych w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej, wykonuje działania wynikające z zadań własnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym, tj. zadań obejmujących sprawy targowisk i hal targowych.

Zatem w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana, Gmina nie jest podatnikiem podatku VAT. W konsekwencji, w ocenie Gminy, w przypadku gdy w zakresie realizacji danej czynności Gmina nie działa w charakterze podatnika VAT, nie jest możliwe opodatkowanie tej czynności.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku, nie zostaną spełnione przestanki, o których mowa w przytoczonym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunkujące możliwość skorzystania przez Gminę z prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją części Zadania polegającą na wytworzeniu ww. środków trwałych.

Reasumując, Gmina stoi na stanowisku, iż w przedmiotowej sytuacji, nie przysługuje jej prawo do odliczenia kwot podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z wytworzeniem środków trwałych w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie został spełniony, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – nabywane towary i usługi związane z wytworzeniem środków trwałych w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej, Wnioskodawca wykorzystuje do czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia ww. środków trwałych. Tym samym Zainteresowanemu nie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia kwot podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z wytworzeniem środków trwałych w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej, bowiem wytworzone w ramach projektu ww. środki trwałe nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z wytworzeniem środka trwałego w postaci targowiska i kanalizacji deszczowej. Natomiast w pozostałym zakresie wniosek zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.