Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP13.8221.44.2019.CPIJ
z 25 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900), Szef Krajowej Administracji Skarbowej w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2019 r., nr 0114-KDIP2-3.4010.288.2018.1.MS, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenia przedmiotu zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 27 grudnia 2018 r. Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie potwierdzenia przedmiotu zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest producentem, który w dniu 13 listopada 2018 r. uzyskał decyzję o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (dalej: Decyzja). Decyzja została wydana w związku z realizacją inwestycji polegającej na rozbudowie mocy produkcyjnych istniejącego zakładu (dalej: Inwestycja). W konsekwencji, w ramach całości zakładu Spółki ponoszone są/ponoszone będą nakłady inwestycyjne ukierunkowane na zwiększenie całościowej zdolności produkcyjnej zakładu.

Decyzja określa m. in. objęty nią zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy sklasyfikowany według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU), a także nieruchomości, na których ma zostać zrealizowana nowa inwestycja i na których generowany może być dochód podlegający zwolnieniu.

Zakres działalności gospodarczej Spółki objęty Decyzją zgodnie z PKWiU: …………… .

Jednocześnie, część działalności produkcyjnej Spółki nie kwalifikuje się do wsparcia w formie omawianej pomocy publicznej — w konsekwencji, wynik w ramach tej działalności (nie ujętej w zakresie Decyzji) podlegać będzie opodatkowaniu w oparciu o zasady ogólne.

Zgodnie z warunkami wskazanymi w Decyzji nowa inwestycja zostanie zrealizowana na nieruchomości, na którą składają się działki gruntu o nr:

• 16/5, 17/7, 17/9, 18/7, 20/3, 20/7, 21/5
  

• 18/10
  

• 19/10
  

• 39/5
  

• 19/5, 21/1
  

• 40/2, 40/8, 40/9
  

(dalej łącznie: Teren Wskazany w Decyzji).

Wnioskodawca prowadzi już działalność gospodarczą w istniejącym zakładzie w zakresie sklasyfikowanym w tych samych pozycjach PKWiU, które zostały wskazane w Decyzji. Działalność ta jest prowadzona w ramach zakładu w całości na terenie, który wskazany został także w Decyzji poprzez zamieszczenie w jej treści oznaczenia poszczególnych działek (określone powyżej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwolnieniem o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest objęty - w ramach dostępnego dla Spółki limitu zwolnienia podatkowego - całkowity dochód uzyskany z działalności gospodarczej, określonej w Decyzji, prowadzonej na Terenie Wskazanym w Decyzji?

Zdaniem Wnioskodawcy zwolnieniem podatkowym - w ramach dostępnego dla Spółki limitu zwolnienia - jest objęta całkowita wartość dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej która to działalność określona jest w Decyzji (właściwe kody PKWiU), oraz która to działalność prowadzona jest na Terenie wskazanym w Decyzji.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca zwraca uwagę na treść podstawowych przepisów mających zastosowanie do przedmiotowego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1162, dalej: ustaw o WNI), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości.

Jednocześnie, art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zgodnie z którym zwolnienie podatkowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 34a, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Innymi słowy, komentowany przepis wprowadza ograniczenie zakresu dochodu podlegającego zwolnieniu tylko do określonego terenu - jednocześnie przepis ten (ani jakikolwiek inny znany Spółce), nie wprowadza limitowania zakresu dochodu podlegającego zwolnieniu, tylko do dochodu zrealizowanego w ramach nowej inwestycji, będącej postawą do wydania decyzji o wsparciu.

Brak takiego ograniczenia w przepisach jest także pochodną charakteru inwestycji realizowanych na terenie SSE/charakteru inwestycji będących podstawą do ubiegania się o decyzje o wsparciu. Mianowicie, istotna część takich inwestycji to projekty zakładające rozbudowę istniejących już zakładów. Co więcej, częste są przypadki posiadania przez jednego przedsiębiorcę kilku, a niekiedy nawet kilkunastu zezwoleń strefowych (na ogół to projekty inwestycyjne polegające na sukcesywnej rozbudowie istniejącego zakładu).W takich też przypadkach rzetelne, precyzyjne wyodrębnienie dochodu z każdej nowej inwestycji, będącej podstawą do uzyskiwania kolejnych zezwoleń strefowych/decyzji o wsparciu w praktyce byłoby skrajnie utrudnione, o ile nie niemożliwe.

Tym samym, powyżej wskazane przepisy warunkują możliwość skorzystania z dostępnego limitu zwolnienia podatkowego od wyłącznie dwóch przesłanek - konieczne jest by: (i) był to dochód powstały na skutek działalności fizycznie prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu; (ii) by był to dochód rodzajowo wskazany (poprzez stosowne PKWiU) w treści decyzji o wsparciu posiadanej przez danego podatnika. Tak więc wskazany powyżej przepis (ani jakiekolwiek inny), nie wprowadza dodatkowej przesłanki dla skorzystania ze zwolnienia - przesłanki w postaci wymogu, by był to dochód wygenerowany wyłącznie przez inwestycję, w związku z którą uzyskana została decyzja o wsparciu.

Wielkość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce jest uzależniona od wartości kosztów kwalifikowanych ponoszonych w ramach nowej inwestycji (będącej podstawą do uzyskania Decyzji), brak jest jednak przy tym podstaw by tę wielkość dostępnego limitu zwolnienia odnosić wyłącznie do dochodu osiągniętego z nowej inwestycji.

W związku z tym Spółka jest zdania, że nie można utożsamiać podstawy uzyskania zwolnienia podatkowego (związanej z realizacją danej inwestycji) z zakresem dochodu podlegającym zwolnieniu na podstawie Decyzji. Uzyskana przez Spółkę Decyzja nie precyzuje, że zwolnieniu podlegają wyłącznie dochody uzyskane z Inwestycji.

W konsekwencji, Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie brak jest podstaw do ingerowania w zakres zwolnienia, poprzez wprowadzenie obwarowania, iż zwolnieniu podlegać może tylko dochód z Inwestycji będącej podstawą do wydania Decyzji.

Podsumowując tę część rozważań, skoro w Decyzji określono rodzaj działalności, która może być prowadzona przez Spółkę na Terenie wskazanym w Decyzji, bez wskazania, że musi ona dotyczyć wyłącznie Inwestycji, to zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, uwzględniając rozmiar przyznanej pomocy, dotyczy całości dochodu osiągniętego z działalności wskazanej Decyzji i prowadzonej na Terenie wskazanym w Decyzji.

Następnie, w kontekście postawionego pytania, należy również zwrócić uwagę na treść art. 13 ust. 6 ustawy o WNI (ustawa weszła w życie w 2018 r.) oraz na wcześniejszą praktykę odnośnie sposobu rozliczania dostępnej puli pomocy publicznej odnoszącą się do zezwoleń strefowych. Zarówno redakcja art. 13 ust. 6 jak i praktyka organów podatkowych, wskazują, że zastosowania nie ma podejście „projektowe” - które wymagałoby „powiązania” limitu zwolnienia dostępnego na podstawie zezwolenia strefowego/decyzji o wsparciu wyłącznie z dochodem realizowanym przez projekt, który był podstawą do uzyskania tego zezwolenia strefowego/tej decyzji o wsparciu. W szczególności, w myśl art. 13 ust. 6 ustawy o WNI, w przypadku gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu (analogiczna reguła ma zastosowanie do sytuacji posiadania przez przedsiębiorcę zezwolenia strefowego oraz decyzji o wsparciu).

Oznacza to, że zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej korzystającej ze zwolnienia na podstawie decyzji o wsparciu/zezwolenia strefowego, aż do wysokości ograniczeń (limitów zwolnienia) wynikających z tych zezwoleń/decyzji (chronologiczne wykorzystanie) — bez konieczności dalszego podziału wyniku z działalności podlegającej zwolnieniu na wynik realizowany w ramach poszczególnych inwestycji będących podstawą do wydania poszczególnych decyzji o wsparciu/ zezwoleń strefowych.

Powyższy sposób rozliczania pomocy publicznej był i jest nadal również szeroko akceptowany przez organy podatkowe w poprzednim stanie prawnym, co znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach dotyczących działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Przykładowo, pogląd taki został wyrażony w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 października 2017r„ sygn. 0115-KDIT2-3.4010.167.2017.l.MK organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika zgodnie z którym: Brak jest natomiast obowiązku odrębnego ewidencjonowania i kalkulowania przez Spółkę dochodu (poniesionej straty) w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń. Zdaniem Wnioskodawcy, może on objąć zwolnieniem od PDOP dochód z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE i objętej Zezwoleniami, w ten sposób, że w pierwszej kolejności zostanie wykorzystany limit dostępnej pomocy publicznej w ramach Zezwolenia z 2014r. (tj. wydanego najwcześniej), a po jego wyczerpaniu wykorzystywany będzie limit dostępny w ramach Zezwolenia z 2016 r. (tj. chronologicznie wydanego później) oraz kolejno limity dostępne w ramach ewentualnych późniejszych zezwoleń (o ile zostaną one uzyskane przez Spółkę w przyszłości).
• Podobne stanowisko zostało potwierdzone w niedawnych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 października 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.319.2018.2.PH oraz z 9 sierpnia 2018 r„ sygn. 0111-KDIB1-2.4010.265.2018.1.MM.
• Analogiczny pogląd prezentują również sądy administracyjne w ramach ugruntowanej linii orzeczniczej. Przykładowo: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 listopada 2018 r., sygn. II FSK 3077/16, stwierdził: Reasumując powyższe rozważania należy stwierdzić, że zwolnieniem z podatku, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 24 u.p.d.o.p., może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach, na podstawie art. 16 ust. 1 u.s.s.e. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 1979/11, stwierdził: ( ) skoro w zezwoleniu określono rodzaj działalności, która może być prowadzona prze Spółkę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, bez wskazania, że musi być ona prowadzona wyłącznie w oparciu o nowe technologie (przyp. Wnioskodawcy: będące podstawą do tzw. rozszerzenia SSE na grunt prywatny i następnie wydania zezwolenia strefowego) to zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., uwzględniając rozmiar przyznanej pomocy, dotyczy całości dochodu osiągniętego z działalności wskazanej w tymże zezwoleniu i prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.
• Poglądy zaprezentowane w cytowanych powyżej wyrokach podzieliły również składy NSA w sprawach rozstrzygniętych wyrokami z dnia 20 czerwca 2018 r., o sygn. akt II FSK 1613/16; z dnia 20 marca 2018 r., o sygn. akt II FSK 696/16 i z dnia 27 września 2018 r., o sygn. akt II FSK 2712/16.
  
  

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy zarówno treść przepisów związanych ze zwolnieniem podatkowym przewidzianym dla dochodów z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, jak również sposób rozliczania pomocy publicznej określony w przepisach wskazują na to, że zwolnieniem podatkowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, jest objęty całkowity dochód uzyskany z działalności gospodarczej, określonej w Decyzji, prowadzonej na Terenie wskazanym w Decyzji (z zastrzeżeniem dostępności odpowiedniego limitu zwolnienia).

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej interpretacją z dnia 7 lutego 2019 r., nr 0114-KDIP2-3.4010.288.2018.1.MS, potwierdził zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznając je za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Istota sprawy sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy w sytuacji uzyskania przez Wnioskodawcę decyzji o wsparciu uprawniającej do korzystania z pomocy publicznej, zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych będzie podlegał cały dochód uzyskany z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu, prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji, czy jedynie dochód wygenerowany z inwestycji, na którą uzyskano decyzje o wsparciu.

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wpieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162), dalej: ustawa o WNI, został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865), zwanej dalej: ustawą o CIT wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie o WNI. Wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT zwolnienie podatkowe, o którym mowa ust. 1 pkt 34a, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Stosownie do art. 3 ustawy o WNI wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego. Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu. Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu w celu zrealizowania nowej inwestycji zlokalizowanej w gminie Nysa (dalej: Inwestycja”). W ramach Inwestycji zostanie zrealizowane zadnie polegające na rozbudowie mocy produkcyjnych istniejącego zakładu. Wnioskodawca planuje prowadzić działalność na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu, na którym znajduje się już jego zakład, który prowadzi działalność sklasyfikowaną w tych samych pozycjach PKWiU. Jednocześnie część działalności produkcyjnej Spółki nie kwalifikuje się do wsparcia w formie omawianej pomocy publicznej i nie będzie rozliczana w ramach zwolnienia podatkowego.

W opinii Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, powyższe regulacje należy rozpatrywać w szerszym kontekście, tj. także z uwzględnieniem celu określonego w ustawie o WNI, jakim jest stymulowanie wzrostu inwestycji prywatnych poprzez wprowadzenie nowego mechanizmu udzielania przedsiębiorcom wsparcia w podejmowaniu nowych inwestycji na terytorium RP. Z treści OSR, sporządzonej do ustawy o WNI wynika, że „instrument zwolnień podatkowych dostępny będzie dla nowych inwestycji, które zgodnie z ustawodawstwem polskim oraz definicją Komisji Europejskiej obejmują utworzenie nowego zakładu produkcyjnego oraz reinwestycje. Dotyczy to inwestycji spełniających kryteria ilościowe: nakłady inwestycyjne i kryteria jakościowe zgodne z SOR, weryfikujące wpływ inwestycji na wzrost konkurencyjności polskiej gospodarki oraz wpływ na rozwój gospodarczy regionu”. Zważywszy więc na cel udzielania wsparcia – analogiczny do zastosowanego w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych – to treść art. 3 ustawy o WNI odnosi się do wsparcia (w postaci zwolnienia), które udzielane jest na realizację nowej inwestycji. Oznacza to, że jedynie dochody uzyskane w związku z realizacją nowej inwestycji podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, a decyzja o wsparciu jedynie umożliwia stosowanie tego zwolnienia. W konsekwencji brak jest możliwości stosowania zwolnienia podatkowego w stosunku do innych dochodów uzyskiwanych z pozostałej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy rodzaj prowadzonej działalności jest zbieżny z określonym w zezwoleniu/decyzji o wsparciu albo czy nowa inwestycja realizowana jest na tym samym terenie.

W związku z powyższym, zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, według którego decydujące znaczenie dla skorzystania ze zwolnienia podatkowego ma określony w decyzji o wsparciu przedmiot działalności i miejsce jej prowadzenia, ponieważ rodzaj wskazanej działalności zawsze będzie zgodny z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego (osoby prawne) albo do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej (osoby fizyczne).

Zwolnienie określone w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT stanowi regionalną pomoc publiczną i również w tym kontekście należy je rozpatrywać. Decyzja o wsparciu jest podstawą udzielania pomocy, gdyż umożliwia po spełnieniu wszystkich warunków, stosowanie ulgi podatkowej. Tak więc brak jest podstaw do udzielenia pomocy publicznej w stosunku do dochodów generowanych w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej nie będącej realizacją nowej inwestycji.

Ponadto treść § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1713) wskazuje sposób wyliczania dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji, biorąc pod uwagę poniesione koszty kwalifikowane, co wskazuje, że korzystanie z pomocy publicznej (zwolnienia) jest związane z realizacją nowej inwestycji. Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 3 tego rozporządzenia, do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji można zaliczyć również koszty rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych. Zatem preferencje podatkowe są skierowane zarówno do podatników funkcjonujących na rynku od wielu lat, jak i do nowych podmiotów.

Nie bez znaczenia dla interpretacji zakresu stosowania zwolnienia pozostaje fakt, że art. 17 ust. 6a ustawy o CIT wprowadza, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej również poza terenem określonym w decyzji, obowiązek wyodrębniania organizacyjnego i ustalania wielkości zwolnienia w oparciu o przychody i koszty jednostki prowadzącej działalność na tym terenie. Przyjęcie odrębnego rozwiązania (zwolnienie całości dochodów) w przypadku prowadzenia działalności na tym samym terenie byłoby więc sprzeczne z zasadą równości przedsiębiorców i wprowadzałoby dualizm rozwiązań podatkowych, co mogłoby powodować nadużycia podatkowe.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii, gdyż dotyczą odmiennego stanu prawnego. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że – zdaniem Szefa Krajowej Administracji Krajowej – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w niniejszym postępowaniu.

Podsumowując, celem ustawy o WNI jest stymulowanie wzrostu inwestycji prywatnych na terenie całego kraju w ramach projektu Polskiej Strefy Inwestycji. Ustawa ta wprowadziła nowe mechanizmy udzielania przedsiębiorcom wsparcia dla nowych inwestycji. W odróżnieniu od dotychczasowego mechanizmu wskazanego w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych preferencje związane są z nową inwestycją, tj. projektem gospodarczym o ściśle określonym w decyzji charakterze, który jest możliwy do realizacji na obszarze całego kraju, zróżnicowanym pod względem stopnia preferencji. Decyzja pozwala na uzyskanie preferencji w postaci zwolnienia podatkowego, którego granice zakreślone są przedmiotem decyzji o wsparciu. Powyższe rozwiązanie nie odnosi się szeroko do rodzaju działalności podatnika, lecz do konkretnej inwestycji wymienionej w decyzji o wsparciu. Nie ma zatem podstaw do stosowania zwolnienia w stosunku do dochodów generowanych w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej nie będącej realizacją nowej inwestycji. Art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, stanowiący podstawę zwolnienia od podatku, wprost stanowi, że wolne od podatku są dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu.

Dodatkowo Szef Krajowej Administracji Skarbowej zauważa, że w przypadku gdy spółka prowadziła działalność gospodarczą na terenie SSE na podstawie zezwolenia i korzystała ze zwolnienia podatkowego w zakresie dochodów generowanych na terenie SSE, a następnie uzyskała kolejne zezwolenie na działalność na terenie SSE (obecnie również decyzję o wsparciu) i realizuje działalność z wykorzystaniem zaplecza technicznego zarówno pozyskanego w ramach nowych inwestycji, jak i już istniejącego oprzyrządowania i maszyn - należy uznać, że spółka nie jest zobowiązana do wyodrębniania dochodów powstałych w wyniku produkcji na podstawie dwóch zezwoleń (lub zezwolenia SSE i decyzji o wsparciu) z użyciem zarówno infrastruktury technicznej posiadanej na podstawie pierwszego zezwolenia, jak i infrastruktury nabytej w ramach nowej inwestycji. Wynika to z faktu, iż spółka w ramach nowej inwestycji mającej na celu zwiększenie zdolności produkcyjnej, generuje dochody również z wykorzystaniem maszyn i urządzeń wykorzystywanych w realizacji inwestycji objętej uprzednio zezwoleniem na działalność na terenie SSE, z której dochód był zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość, wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją skutecznie w dowolnym czasie.

Wobec stwierdzenia, że w sytuacji uzyskania przez Wnioskodawcę decyzji o wsparciu uprawniającej do korzystania z pomocy publicznej, zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych będzie podlegał jedynie dochód wygenerowany z Inwestycji, na którą uzyskano decyzje o wsparciu, w ocenie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażone w interpretacji indywidualnej wydanej z dnia 7 lutego 2019 r., nr 0114-KDIP2-3.4010.288.2018.1.MS, uznać należy za nieprawidłowe.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.