Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.279.2019.2.MR
z 1 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku sygnowanym datą 21 lutego 2019 r. (data wpływu 22 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)”. Wniosek uzupełniono w dniu 1 lipca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania i o podpis osoby reprezentującej Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Parafia (Wnioskodawca) otrzymała dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 w ramach naboru w ramach priorytetu inwestycyjnego: Wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych (…). Niniejszy projekt funkcjonuje pn. „(…)”. Celem głównym projektu jest zwiększenie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych (energii słonecznej do produkcji prądu). W ramach otrzymanej dotacji proboszcz sfinansował budowę dwóch mikroinstalacji w miejscowościach: (…).

Wyprodukowana energia elektryczna jest wykorzystywana bezpośrednio na potrzeby własne Parafii, a ewentualna nadwyżka odprowadzana jest do sieci.

Okres realizacji projektu:

• data rozpoczęcia realizacji projektu: 23 kwietnia 2018 r.,
• data rozpoczęcia rzeczowej realizacji projektu: 23 kwietnia 2018 r.,
• data finansowego zakończenia realizacji projektu: 28 września 2018 r.
  
  

Wykaz kosztów jakie zostały poniesione w ramach realizacji przedmiotowego projektu:

• wartość ogółem – 587.210,00 zł,
• wydatki kwalifikowalne – 586.710,00 zł,
• wartość dofinansowania – 498.703,50 zł.
  
  

Wartość dofinansowania to 85% wydatków kwalifikowalnych.

Wydatki kwalifikowalne:

• zakup środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – 469.368,00 zł,
• roboty budowlane – 117.342,00 zł.
  
  

Wydatki niekwalifikowalne:

Zakup tablicy informacyjnej – 500,00 zł brutto.

Z dniem 23 sierpnia 2018 r. ksiądz proboszcz opłacił pierwszą fakturę opiewającą na kwotę 586.710,00 zł. Dnia 28 września 2018 r. została zapłacona faktura za tablicę informacyjną – 500,00 zł.

Podczas rozliczania projektu biuro płatności Departamentu Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego zwróciło się z prośbą o przedłożenie interpretacji indywidualnej w celu potwierdzenia faktu, że Parafia nie ma możliwości odzyskania podatku VAT.

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie posiada statusu czynnego podatnika VAT, więc w związku z realizacją projektu Wnioskodawca nie ma prawa do odzyskania podatku VAT.

Na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług – art. 43 ust. 1 pkt 31 – zwalnia się od podatku: kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do kościoła katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych.

W piśmie z dnia 18 czerwca 2019 r. wskazano, że:

Faktury z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją projektu pn. „(…)” będą wystawiane na Parafię.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 18 czerwca 2019 r.).

Czy Wnioskodawca ma prawo do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „(…)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on płatnikiem podatku VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 31a ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państw do kościołów i innych związków wyznaniowych.

W nawiązaniu do informacji powyżej, Parafia nie ma możliwości odzyskania podatku VAT oraz nie odzyskała i nie odzyska podatku VAT w ramach zrealizowanego projektu i poniesionych w jego ramach kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 na realizację projektu pn. „(…)”. Celem głównym projektu jest zwiększenie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych (energii słonecznej) do produkcji prądu. Wyprodukowana energia elektryczna jest wykorzystywana bezpośrednio na potrzeby własne Wnioskodawcy, a ewentualna nadwyżka odprowadzana jest do sieci. Wnioskodawca wykonuje czynności zwolnione od podatku i nie posiada statusu czynnego podatnika VAT.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednak, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zatem nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji ww. projektu.

W zakresie przedmiotowego projektu Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego, pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 cyt. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia warunków wymienionych w ww. rozporządzeniu, nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów rozdziału 4 ww. rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)” oraz poniesionych w związku z nim wydatków.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym niniejszą interpretację indywidualną wydano w oparciu o wskazanie, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w szczególności konieczności zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego i wykorzystywania nabytych towarów i usług do czynności opodatkowanych (np. z tytułu dystrybucji wytwarzanej energii), udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.