Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.185.2019.2.MAZ
z 7 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 maja 2019 r. (data wpływu – 27 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z 19 lipca 2019 r. (data wpływu - 22 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi naprawy głównej skrzyń biegów mechanizmu kierunkowego oraz zastosowania krajowej stawki opodatkowania tej usługi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi naprawy głównej skrzyń biegów mechanizmu kierunkowego oraz zastosowania krajowej stawki opodatkowania tej usługi. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 lipca 2019 r. (data wpływu – 22 lipca 2019 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 10 lipca 2019 r., znak 0111-KDIB3-3.4012.185.2019.1.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

1. Kontrahent niemiecki podpisał ze spółką polską (dalej jako: „Spółka polska”) kontrakt główny.
   
2. AB S.A. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) podpisał z kontrahentem niemieckim (firmą … GmbH; dalej jako: „Kontrahent niemiecki”) umowę dostawy (powiązaną z kontraktem głównym - przywołanym w preambule i treści umowy dostawy), której przedmiotem jest: naprawa X wymontowanych i dostarczonych przez Kontrahenta niemieckiego lub Spółkę polską do siedziby Wnioskodawcy.
   
3. Po wykonaniu usługi przeglądu, naprawy i testów jakościowych, Wnioskodawca zgłasza mailem gotowość dostawy Kontrahentowi [niemieckiemu], przesyłając wymagane w umowie dokumenty tj.:
   
   1. karty pomiarowe,
      
   2. certyfikaty,
      
   3. świadectwo kontroli jakości,
      
   4. dokument WZ,
      
   5. fakturę VAT.
4. W odpowiedzi Kontrahent niemiecki odsyła mailem swój niemiecki dowód dostawy wraz z kompletem dokumentów jakościowych, który prosi dołączyć do dostawy, która jest realizowana do wskazanego harmonogramem miejsca, czyli do magazynu Spółki polskiej.
   W swoim dowodzie dostawy Kontrahent niemiecki wskazuje:
   
   • miejsce nadania (dispatch address) siedziba w Niemczech,
     
   • metoda dostawy (dispatch method): samochodem (Incoterms),
     
   • miejsce odbioru - … .
5. Po dostarczeniu przez Wnioskodawcę danej partii naprawionych … do magazynu Spółki polskiej, wraz z kompletem dokumentów wskazanych w pkt 4, osoba odbierająca dostawę potwierdza jej przyjęcie na kopii [dokumentu] WZ, wystawionego przez Wnioskodawcę. Potwierdzona kopia jest wysyłana mailem do Kontrahenta niemieckiego jako dowód realizacji dostawy zgodnie z umową.
   
6. X, będące przedmiotem naprawy w ramach realizowanej umowy, są przemieszczane na terytorium Polski i znajdują się w magazynie zlokalizowanym w Spółce polskiej.
   
7. W związku z realizacją zawartej umowy, Wnioskodawca wystawił na Kontrahenta niemieckiego faktury VAT o numerach: … dokumentujące nabycie przez Kontrahenta niemieckiego usług naprawy.
   Sprzedaż usługi została potraktowana jako sprzedaż dokonana na terytorium kraju i opodatkowana przez Wnioskodawcę według stawki podstawowej podatku VAT. Wnioskodawca przyjął bowiem założenie, że Kontrahent [niemiecki] posiada na terytoriom Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a usługa została wykonana na rzecz tego miejsca. Ponadto naprawione skrzynie biegów mechanizmu kierunkowego fizycznie nie opuszczają terytorium RP.
   
8. Według wiedzy Wnioskodawcy, Kontrahent niemiecki nie posiada zarejestrowanego oddziału w Polsce. Jest zarejestrowany w Polsce dla celów VAT z powodu transakcji towarowych.
   
   

W uzupełnieniu wniosku z 19 lipca 2019 r., będącym odpowiedzią na wezwanie Organu o uzupełnienie przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca wskazał, że siedziba Kontrahenta niemieckiego znajduje się na terenie Niemiec. Jednakże wobec zawarcia umowy, o której mowa w opisie stanu faktycznego, na potrzeby jej realizacji Kontrahent niemiecki jest zarejestrowany w Polsce dla celów VAT z powodu transakcji towarowych. Jednocześnie nie posiada on zarejestrowanego oddziału w Polsce.

Ponadto w tymże uzupełnieniu stanu faktycznego, Wnioskodawca w odpowiedzi na pytanie zawarte w wezwaniu, wskazał, że stoi na stanowisku, że realizując postanowienia umowne - usługi zgodnie z opisem zawartym w pkt 3 i 4 stanu faktycznego wniosku o wydanie interpretacji, wszelkie czynności wykonywane są na terytorium RP w magazynach znajdujących się w Spółce, często przy wykorzystaniu obsługi logistycznej i magazynowej. Ta charakterystyka czynności oraz miejsce wykonywania czynności, w ocenie Wnioskodawcy, istotnie sugeruje miejsce prowadzenia działalności przez Kontrahenta niemieckiego, przynajmniej w zakresie w jakim Wnioskodawca i Kontrahent niemiecki pozostają stronami umowy na usługi naprawy X, a miejscem tym jest … . Wnioskodawca te okoliczności uznaje za kluczowe dla przyjęcia miejsca prowadzenia działalności na terytorium RP, aczkolwiek Kontrahent niemiecki, z punktu widzenia swoich zasad rozliczania podatku, może mieć zdanie odmienne.

Tak więc powyższe okoliczności konkretnie wskazanego stanu faktycznego leżą u podstaw złożenia przedmiotowego wniosku, a także dbałość o należyte regulowanie świadczenia podatkowego VAT na terytorium RP każą przyjąć, że dla skutków podatkowych realizacji umowy łączącej Wnioskodawcę i Kontrahenta niemieckiego, miejscem prowadzenia działalności w ocenie Wnioskodawcy jest terytorium RP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie nr 1 zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 19 lipca 2019 r.):

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca prawidłowo określił miejsce wykonywania usług na terytorium RP, na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z dnia 26 maja 2017 r., Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm. – dalej jako: „ustawa o VAT”)?
2. Czy w przypadku, w którym tut. Organ uzna stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w punkcie 1 za prawidłowe, Wnioskodawca prawidłowo naliczył podatek od towarów i usług przy zastosowaniu krajowej stawki VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym opisie stanu faktycznego wynika, iż Kontrahent [niemiecki] posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju w rozumieniu art. 28b ust. 2 ustawy o VAT. Wobec tego miejscem świadczenia usługi (i w konsekwencji miejscem ich opodatkowania), zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, nie jest miejsce, w którym znajduje się siedziba kontrahenta, tj. Niemcy, ale nabywane usługi podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce.

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z kolei stosownie do treści ust. 2 ww. przepisu, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Co do zasady zatem, w przypadku usług świadczonych między podatnikami VAT, decydujące znaczenie dla ustalenia miejsca ich świadczenia (a więc w rezultacie tego, czy podlegają opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu właściwej krajowej stawki tego podatku) ma miejsce, w którym znajduje się siedziba lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, dla którego takie usługi są świadczone.

Ponieważ Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz podmiotu prawa niemieckiego, który nie posiada siedziby na terytorium Polski, dla ustalenia miejsca świadczenia (i tym samym miejsca opodatkowania) usług nabywanych przez niego, konieczne jest ustalenie, czy jego aktywność na terytorium Polski pozwala na stwierdzenie, że ma on w Polsce stałe miejsce działalności. Zdaniem Wnioskodawcy, to właśnie obiektywne działania kontrahenta, wbrew jego stanowisku, wskazują na opodatkowanie usług na terytorium Polski.

Przepisy ustawy o VAT, jak również przepisy wykonawcze do tejże ustawy, nie definiują pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Takiej definicji nie zawierają również regulacje dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Pojęcie to zostało natomiast zdefiniowane w art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady UE nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do ww. dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. I tak, zgodnie z jego brzmieniem, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie w artykule 11 ust. 3 ww. rozporządzenia wskazano, że, fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Przywołana wyżej definicja oraz wynikające z niej przesłanki, od których spełnienia uzależnione jest powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na gruncie VAT (tj. zaplecze personalne i techniczne, cecha stałości oraz pewien poziom niezależności w stosunku do siedziby, umożliwiający odbiór i wykorzystanie świadczonych usług), znajdują również odzwierciedlenie w wyrokach TSUE.

Dlatego też, aby rozstrzygnąć, czy w przedstawionym stanie faktycznym aktywność Wnioskodawcy prowadzi do powstania na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na gruncie VAT, należy przeanalizować, czy charakteryzuje się ona odpowiednią strukturą.

Do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności – porówny-walna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Bez znaczenia pozostaje natomiast, czy posiada zatrudnionych pracowników bezpośrednio przez ten podmiot, czy też ma własną infrastrukturę. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności i w innym kraju. Kierując się wskazówkami wyroków TSUE, dotyczących ustalenia miejsca stałego prowadzenia działalności, konieczna jest pewna określona minimalna skala aktywności, która stanowi zewnętrzne znamię, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale (orzeczenie C-231/94), tj. w sposób stały, powtarzalny i nie-przemijający (orzeczenie 168/84), wymaga minimalnej trwałości, poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych koniecznych dla świadczenia określonych usług w sposób niezależny (C-73/06, czy C-260/95).

Dla Wnioskodawcy, na poparcie jego stanowiska przemawia fakt, iż na podstawie kontraktu głównego, dla którego Wnioskodawca jest podwykonawcą, elementy podlegające renowacji są pobierane bezpośrednio z magazynu znajdującego się w … i bezpośrednio do tego magazynu zwracane wraz odpowiednią dokumentacją.

Kontrahent niemiecki, korzysta zatem z zasobów, czy to personalnych, czy technicznych głównego wykonawcy w zakresie magazynowania oraz odpowiedniego zabezpieczenia naprawianych części. Po dokonanej usłudze (renowacji) części ponownie są zwracane w miejsce magazynowania na terytorium Polski. Dodatkowym wsparciem z zakresu obsługi personelu jest przedstawiciel Kontrahenta [niemieckiego] w Polsce, uczestniczący w spotkaniach, negocjacjach i dokonujący ustaleń w imieniu tegoż kontrahenta.

Tym samym, mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że spełnione są przesłanki do uznania w opisanym stanie faktycznym, iż działalność Kontrahenta [niemieckiego] Wnioskodawcy na terytorium Polski nosi znamiona stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, które cechuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego.

W konsekwencji miejsce świadczenia usługi powinno być ustalone zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad 2.

Zakładając, iż Wnioskodawca prawidłowo rozpoznał okoliczność wystąpienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta niemieckiego na terytorium Polski, był on zobowiązany do opodatkowania świadczonych usług według stawki odpowiadającej sprzedaży w kraju, co uczynił. Zatem działanie Wnioskodawcy należy w tym zakresie uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponieważ wykonywane usługi nie są objęte zakresem stawek innych niż stawka podstawowa, Wnioskodawca prawidłowo zastosował taką właśnie stawkę.

W uzupełnieniu wniosku z 19 lipca 2019 r. Wnioskodawca podtrzymał swoje uzasadnienie prawne. Opierając się na interpretacji przepisów wskazanych we wniosku, zarówno prawa krajowego obowiązującego na terytorium RP, a także przepisów prawa unijnego, Wnioskodawca [stwierdził, że] nie może przyjąć innej interpretacji niż ta wskazana we wniosku. Wnioskodawca uważa ponadto, iż przyjęcie innej interpretacji mogłoby doprowadzić do naruszenia przez niego przepisów w zakresie obowiązków podatkowych i prawidłowości rozliczeń podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Zagadnienia związane z miejscem świadczenia reguluje rozdział 3 ustawy, zatytułowany „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

W art. 28a ustawy wskazano, że na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej,
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

W myśl ogólnej zasady, wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie podpisanej z Kontrahentem niemieckim umowy, Wnioskodawca wykonuje usługi naprawy X, które są dostarczane Wnioskodawcy przez Kontrahenta niemieckiego lub Spółkę polską. Po wykonaniu usługi, naprawione X są dostarczane na zlecenie Kontrahenta niemieckiego do magazynu Spółki polskiej. Po dostarczeniu przez Wnioskodawcę danej partii naprawionych X do magazynu Spółki polskiej, wraz z kompletem dokumentów wskazanych, osoba odbierająca dostawę potwierdza jej przyjęcie na kopii dokumentu WZ, wystawionego przez Wnioskodawcę. Potwierdzona kopia jest wysyłana mailem do Kontrahenta niemieckiego jako dowód realizacji dostawy zgodnie z umową. X, będące przedmiotem naprawy w ramach realizowanej umowy, są przemieszczane na terytorium Polski i znajdują się w magazynie zlokalizowanym w Spółce polskiej. Wnioskodawca wskazał, że Kontrahent niemiecki posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy określenia miejsca świadczenia usługi naprawy X oraz zastosowania krajowej stawki opodatkowania tej usługi.

Ogólna zasada określająca miejsce świadczenia usług została wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy. W przepisie tym wprowadzony został zwrot „podatnik będący usługobiorcą”. Zatem miejscem świadczenia usług dla podatnika będącego usługobiorcą jest miejsce, w którym posiada on siedzibę działalności gospodarczej.

Z kolei przepis art. 28b ust. 2 ustawy rozstrzyga kwestię miejsca świadczenia w przypadku, gdy ten podatnik będący usługobiorcą posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, inne niż jego siedziba, dla którego to miejsca świadczone są usługi. Wówczas miejscem świadczenia jest stałe miejsce prowadzenia działalności podatnika będącego usługobiorcą.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wskazać należy, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Kontrahenta niemieckiego, będącego podatnikiem - usługobiorcą. Jak stwierdził Wnioskodawca, ten Kontrahent niemiecki posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W konsekwencji, mając na uwadze brzmienie art. 28b ust. 2 ustawy, należy wskazać, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta niemieckiego (podatnika – usługobiorcę) mają miejsce na terytorium kraju, są bowiem świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności tego Kontrahenta niemieckiego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zatem skoro usługi wykonywane przez Wnioskodawcę dla Kontrahenta niemieckiego świadczone są na terytorium kraju, będą tutaj też podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania podatkiem VAT usługi naprawy X należy wskazać, że zgodnie art. 5a cyt. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych, wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. poz. 1676, ze zm.), którą dla celów podatku od towarów i usług stosuje się od 1 stycznia 2016 r.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 - art. 41 ust. 2 ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1 – art. 146aa ust. 2 ustawy.

Reasumując należy wskazać, że świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta niemieckiego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki podatku VAT w wysokości 23%, ze względu na to, że dla tych usług nie przewidziano preferencyjnej stawki podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Podsumowując:

1. miejsce świadczenia, a tym samym opodatkowania, świadczonych przez Wnioskodawcę usług naprawy skrzyń biegów - jest terytorium Polski,
2. świadczone przez Wnioskodawcę usługi podlegają opodatkowaniu krajową stawką podatku VAT.
   
   

Tym samym, oceniając całościowo, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie pytań sformułowanych przez Wnioskodawcę, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, zatem swoim zakresem nie obejmuje oceny prawidłowości określenia stałego miejsca prowadzenia działalności przez Kontrahenta niemieckiego.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.