Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.329.2019.1.KBR
z 9 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2019 r. (data wpływu 21 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu powstania obowiązku podatkowego w momencie pobrania środków z konta klienta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu powstania obowiązku podatkowego w momencie pobrania środków z konta klienta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz związane z nim zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. [dalej: Wnioskodawca lub Spółka] prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji, dystrybucji oraz sprzedaży szybkozbywalnych dóbr konsumpcyjnych (w szczególności artykułów spożywczych). W związku z dużą konkurencją na rynku towarów oferowanych przez Wnioskodawcę Spółka podejmuje różnego rodzaju działania promocyjne. Jednym z takich działań są/będą programy abonamentowe (tzw. subskrypcyjne) [dalej: Subskrypcja/-e lub Program/-y] skierowane do klientów/potencjalnych klientów zainteresowanych nabywaniem produktów z oferty Spółki/produktów z określonego segmentu tej oferty dalej: Klient/Klienci].

Klienci zainteresowani uczestnictwem w Subskrypcji, po spełnieniu warunków formalno-technicznych (tj. utworzenie konta użytkownika na portalu zakupowym Spółki [dalej odpowiednio: Konto oraz Portal], zalogowanie się do Konta, powiązanie karty płatniczej lub kredytowej z Kontem i akceptacja postanowień regulaminu) dokonują wyboru odpowiadającego im Programu w ramach aktualnie dostępnych wariantów i opcji. Cechą wspólną Programów objętych niniejszym wnioskiem jest/będzie zobowiązanie się/konieczność dokonywania przez Klienta na rachunek Spółki przez określony czas - np. rok, okresowych wpłat - np. co miesiąc, których wysokość zależy od wybranego Programu [dalej: Abonament]. Jednocześnie, im kwota Abonamentu wyższa, tym większy/szerszy zakres korzyści dostępnych Klientowi w ramach Programu.

Środki wpłacane przez Klientów tytułem Abonamentu zapisywane są na ich Kontach i mogą być przez nich wykorzystane na zakup towarów z oferty Spółki, takich jak np. kawa, cukier, ciastka, ekspresy do kawy, spieniacze do mleka, zestawy do odkamieniania, filiżanki, kubki i inne akcesoria [dalej: Towary lub Produkty]. Przy tym większość Towarów dostępnych w ramach Programów objęta jest/będzie podstawową stawką VAT i to one generują gross obrotów w ich ramach, niemniej są/będą wśród nich również Towary opodatkowane obniżonymi stawkami VAT (np. cukier).

W zależności od wybranego wariantu Subskrypcji możliwe jest uczestnictwo w Programie, w którym:

1. kwota Abonamentu uiszczonego przez Klienta powiększana jest przez Spółkę - tytułem bonusu - o dodatkowe środki pieniężne [dalej: Kredyt], które Klient może wykorzystać według własnego uznania na zakup Produktów [dalej: Wariant 1];
   
2. w ramach bonusu Spółka umożliwia Klientom nabycie określonego Produktu (lub Produktów) po obniżonej cenie, np. urządzeń/sprzętu lub akcesoriów do przygotowywania kawy, kawy i cukru lub innych z oferty ze środków Abonamentu [dalej: Wariant 2],
   
   

Klient uczestniczący w Subskrypcji będzie/ma możliwość składania zamówień na Towary; z chwilą złożenia zamówienia przez Klienta i jego przyjęcia przez Spółkę (po sprawdzeniu/potwierdzeniu w systemie, iż zamówione Towary są dostępne i zamówienie może być zrealizowane) wartość środków zapisanych na jego Koncie (pochodzących z Abonamentu i Kredytu) ulega odpowiedniemu zmniejszeniu o kwotę wynagrodzenia należnego Spółce za Towary objęte zamówieniem (w przypadku, gdy wartość środków zapisanych na Koncie nie pokrywa kwoty wynagrodzenia, różnica pobierana jest z karty Klienta przypisanej do Konta, względnie w inny sposób). Następnie zamówienie przekazywane jest do realizacji (kompletowania, wysyłki) oraz wystawiany jest dokument sprzedaży (faktura).

Wariant 1.

W wariancie tym Konto Klienta jest zasilane:

1. kwotą stanowiącą równowartość środków pieniężnych wpłaconych przezeń w ramach Abonamentu oraz dodatkowo
   
2. kwotą Kredytu przyznanego/wynikającego z regulaminu Subskrypcji, stanowiącą najczęściej określony procent opłaty abonamentowej (im droższy Abonament tym kwota Kredytu wyższa). Przykładowo, jeżeli Abonament (miesięczny) w ramach danego Programu wynosi 100 zł, wraz z wpłatą tej kwoty na rachunek Spółki na Koncie Klienta zapisywana jest/będzie kwota 110 zł, stanowiąca sumę opłaty abonamentowej (100 zł) oraz Kredytu (10 zł).
   
   

W rezultacie, uczestnicząc w tego typu Subskrypcji Klient ma możliwość zakupu Towarów z oferty Spółki w ilości/o wartości cennikowej większej niż kwota uiszczonego przezeń Abonamentu, a więc de facto z rabatem. Równocześnie, przy odpowiednio wysokiej wartości zamówienia Spółka nie obciąża Klienta kosztami dostawy zamówionych Towarów.

Środki zapisane na Koncie, pochodzące zarówno z opłat Abonamentu, jak i Kredytu, Klient może wykorzystać na zakup dowolnego Produktu, niezależnie od jego ceny. Klient w ramach Subskrypcji może nabyć Towary o wartości (cenie) niższej, równej bądź wyższej niż wartość środków pieniężnych zapisanych na jego Koncie.

W tym ostatnim przypadku Klient zobowiązany jest/będzie do dopłaty kwoty odpowiadającej różnicy między ceną Produktu a sumą środków zapisanych na jego Koncie.

Niewykorzystane przez Klienta w danym miesiącu środki przechodzą na kolejny okres abonamentowy (np. miesiąc). Środki zapisane na Koncie i niewykorzystane przez Klienta do chwili zakończenia Programu są/będą (w całości lub części odpowiadającej dokonanym wpłatom Abonamentowym) zwracane przez Wnioskodawcę. Wartość Kredytu nie jest/będzie zwracana Klientowi.

Wariant 2.

Podobne zasady uczestniczenia w Subskrypcji dotyczą Wariantu 2. Różnica względem Wariantu 1 polega tu na tym, że zamiast bonusu w postaci Kredytu Klient uzyskuje możliwość nabycia po istotnie obniżonej cenie (o wskazany procent, np. 50%) określonych urządzeń/sprzętu lub akcesoriów, np. do przygotowywania kawy [dalej: Urządzenia].

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym obowiązek podatkowy, zarówno w Wariancie 1, jak i Wariancie 2 powstaje/będzie powstawał w momencie pobrania środków z Konta Klienta (względnie, jeżeli środki te są/będą niewystarczające, z jego karty przypisanej do Konta lub w inny sposób), w przypadku gdy do tego pobrania dochodzi/będzie dochodzić bezpośrednio po złożeniu zamówienia a przed jego realizacją (tj. wydaniem/wysłaniem zamówionych Produktów do Klienta), a jeżeli do pobrania nie doszłoby przed realizacją zamówienia - wraz z wydaniem/wysłaniem zamówionych Produktów do Klienta?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym obowiązek podatkowy, zarówno w Wariancie 1, jak i Wariancie 2 powstaje/będzie powstawał, stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, w momencie pobrania środków z Konta Klienta (względnie, jeżeli środki te są/będą niewystarczające, z jego karty przypisanej do Konta lub w inny sposób), w przypadku gdy do tego pobrania dochodzi/będzie dochodzić bezpośrednio po złożeniu zamówienia a przed jego realizacją (tj. wydaniem/wysłaniem zamówionych Produktów do Klienta), a jeżeli do pobrania nie doszłoby przed realizacją zamówienia - stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy o VAT wraz z wydaniem/wysłaniem zamówionych Produktów do Klienta, stanowiącym momentem dokonania ich dostawy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT jest, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi. Jednocześnie, w ramach jednego z szeregu wyjątków od ww. reguły art. 19 ust. 8 ustawy o VAT stanowi, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W ocenie Spółki w opisanych okolicznościach otrzymanie/pobranie przez nią kwoty Abonamentu - połączone dodatkowo w Wariancie 1 z przyznaniem Klientowi Kredytu, nie kreuje jeszcze po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego. Ukształtowana wykładania art. 19a ust. 8 ustawy o VAT wskazuje bowiem, iż ma on zastosowanie jedynie w przypadku, gdy przedmiot świadczenia (towar lub usługa), w zamian za który uiszczana jest wcześniejsza zapłata (przedpłata), jest dostatecznie wyraźnie określony. W rezultacie, jeżeli nie są znane wszelkie okoliczności związane z ustaleniem, na poczet jakiego świadczenia jest realizowana wpłata, obowiązek podatkowy w VAT nie powstaje. Przykładowo pogląd taki został wyrażony przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dalej: TSUE] w orzeczeniu wydanym 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 (BUPA Hospitals Ltd, Goldsborough Developments Ltd). W jego uzasadnieniu TSUE wskazał, że:

„(…) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, podobnie jak stwierdził rzecznik generalny w pkt 100 opinii, w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone. (...) Należy tu przypomnieć, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji (zob. wyrok z dnia 9 października 2001 r. w sprawie C-108/99 Cantor Fitzgerald International, Rec. str. 1-7257, pkt 17). Tym samym opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny zatem podlegać zapłaty za dostawy towarów i świadczenie usług, które nie zostały dotychczas określone w sposób wyraźny”.

Pogląd ten znajduje także odzwierciedlenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 marca 2014 r., (sygn. I FSK 503/13), w którym wskazano, iż:

„(...) stwierdzić należy, że dla uznania wpłaconej kwoty, jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT [obecnie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT - przypis Spółki], istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo, że strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości. (...) Nie można bowiem tego odnieść do przedmiotu dostawy, co do którego wiadomo jedynie, że dotyczy on jednego rodzaju towaru, tj. obuwia. Opisanym wpłatom nie towarzyszą bowiem żadne konkretne ustalenia, pozwalające na stwierdzenie jakiego rodzaju butów dostawa ma dotyczyć, jakiej ilości, ceny, wielkości zamówienia czy też jego wartości”.

W podobnym co do zasady duchu wypowiadają się organy administracji skarbowej (podatkowe) - tytułem przykładu można wskazać na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 29 grudnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.597.2017.l.AKO, w której stwierdził, że:

„środki pieniężne wpłacone przez kontrahenta na poczet przyszłych niezidentyfikowanych towarów lub usług, które zostaną zakupione przez konsumentów posiadających zainstalowaną aplikację mobilną z kodami promocyjnymi na różne towary bądź usługi u Wnioskodawcy, nie będą stanowić przedpłaty, zaliczki ani zadatku, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT. Powyższe wynika z faktu, że w momencie otrzymania środków pieniężnych nie są one związane z żadną konkretną dostawą towarów/świadczeniem usług - w dacie otrzymania przez Spółkę środków pieniężnych nie jest znany przedmiot transakcji. (...) W momencie wpłaty strony nie są w stanie zidentyfikować na poczet czego jest ta wpłata, Spółka nie posiada informacji na zakup jakiego towaru czy usługi klient się zdecyduje, co uniemożliwia identyfikację stawki właściwej dla opodatkowania otrzymanych środków pieniężnych. (...) W tej sytuacji nie występuje więc obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług, o którym stanowi art. 19a ust. 8 ustawy o VAT. Do dostawy towarów lub do wyświadczenia usługi dojdzie dopiero w momencie dokonania zapłaty przez klienta w ramach opisanej e-usługi. Dopiero wtedy dojdzie zatem do powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT”.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z 7 marca 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-882/15-5/AD, zgodnie z którym:

,,W okolicznościach niniejszej sprawy należy stwierdzić, że otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne, w momencie wpłaty nie stanowią zaliczki czy też przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że w chwili wpłaty kwoty pieniężnej - jak wskazał Wnioskodawca - nie jest ściśle i jednoznacznie sprecyzowana usługa, której przedmiotowa wpłata dotyczy, ponieważ w momencie wpłacania środków pieniężnych, Wnioskodawca nie wie jaka część usługi opodatkowana będzie wg stawki 8%, a jaka wg 23%. Oznacza to, że Wnioskodawca w momencie wpłaty nie jest w stanie w sposób jednoznaczny określić rodzaju usługi. Podsumowując, z chwilą otrzymania wpłat pieniężnych na poczet usług, których nie można ściśle i jednoznacznie określić, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania - zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy - obowiązku podatkowego, ponieważ wpłaty te nie stanowią ani zaliczki, ani przedpłaty na konkretne usługi, o których mowa w tym przepisie”.

Z orzeczeń TSUE, jak i sądów administracyjnych wynika, że do uznania wcześniejszej wpłaty (przedpłaty, zaliczki etc.) za zdarzenie kreujące obowiązek podatkowy w VAT powinny zostać łącznie spełnione następujące warunki:

1. zapłata powinna zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, co oznacza, że powinny zostać określone cechy identyfikujące towar lub usługę, której dotyczy płatność;
   
2. w momencie wpłaty środków pieniężnych nabywca nie ma intencji zmiany świadczenia w przyszłości (płatność ma niejako charakter definitywny, jeżeli chodzi o przedmiot, którego dotyczy).
   
   

Jak wynika z interpretacji wydawanych przez organy podatkowe przedmiot świadczenia, na poczet którego dokonywana jest wcześniejsza płatność, powinien w rezultacie być na tyle dokładnie/szczegółowo określony, aby możliwe było ustalenie elementów istotnych dla jego opodatkowania, takich jak miejsce świadczenia czy stawka podatku. Powyższe stanowi z oczywistych względów warunek sine qua non zastosowania art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Spółka podkreśla, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w momencie wpłaty/pobrania środków pieniężnych od Klienta tytułem Abonamentu ww. warunki nie są/będą spełnione, o ile jednocześnie nie będzie temu towarzyszyć złożenie zamówienia przez Klienta (o wartości odpowiadającej wpłaconej/pobranej tytułem Abonamentu kwocie lub odpowiednio jej części).

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, że wpłacone tytułem Abonamentu środki nie stanowią zapłaty/przedpłaty za jakikolwiek konkretny/określony Towar/-y, lecz mogą zostać wykorzystane przez Klienta na zakup dowolnego Produktu z aktualnej oferty Spółki (zarówno w Wariancie 1, jak i Wariancie 2). Co więcej, mogą w ogóle nie zostać wykorzystane przez Klienta i po upływie okresu Subskrypcji mu zwrócone (brak definitywnego charakteru płatności). Klient ma zatem swobodę/możliwość wyboru, czy, na jaki Towar/-y i w jakiej ilości zostanie przeznaczona kwota Abonamentu (powiększona w Wariancie 1 o kwotę Kredytu).

W świetle przytoczonego wyżej orzecznictwa sądów, w tym TSUE, już powyższe okoliczności można uznać za wystarczające dla stwierdzenia braku obowiązku podatkowego VAT w związku z wpłatami/pobraniami dokonywanymi przez Klientów na rzecz Spółki tytułem Abonamentu. Tym niemniej powodują one również, że w momencie wpłaty/pobrania środków nie jest możliwe określenie, jaka stawka VAT miałaby do nich zastosowanie (gdyby uznać, że podlegają one jednak opodatkowaniu). Należy bowiem wskazać, iż Towary sprzedawane przez Spółkę mogą być opodatkowane zarówno podstawową stawką (aktualnie wynoszącą 23%), jak również stawką obniżoną (np. cukier).

Nie jest, jak było to już sygnalizowane, również spełniony warunek dotyczący intencji (tu: Klientów), zgodnie z którym od momentu wpłaty/pobrania środków pieniężnych wykluczona jest zmiana czy nawet odstąpienie od przyszłego świadczenia. Wnioskodawca zwraca uwagę, iż w momencie wpłaty/pobrania środków pieniężnych, Klient co do zasady nie przesądza, czy i na jakie Towary oferowane przez Wnioskodawcę wykorzysta w przyszłości te środki. W efekcie, świadczenie Wnioskodawcy (Towar) nie jest w ogóle sprecyzowany w momencie wpłaty na poczet Abonamentu, a tym samym nieuprawnione byłoby twierdzenie, że nie może ono ulec zmianie (skoro nie zostało jeszcze określone). Ponadto, na co Spółka już wskazywała, do świadczenia (dostawy Towaru/-ów) może w ogóle nie dojść.

Powyższe okoliczności w ocenie Wnioskodawcy wskazują, że sama wpłata środków tytułem Abonamentu, zarówno w Wariancie 1, jak i Wariancie 2, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego VAT. Dla określenia momentu powstania tego obowiązku, z tytułu dostawy Towarów w ramach Subskrypcji, właściwe jest/będzie uznanie, iż obowiązek ten powstaje z chwilą pobrania przez Spółkę środków z Konta Klienta (zgromadzonych tam w wyniku wcześniejszych wpłat na poczet Abonamentu oraz zasileń tytułem Kredytu), w związku ze złożonym przez Klienta zamówieniem, w wyniku którego dochodzi dopiero do skonkretyzowania świadczenia, tj. określenia przez Klienta Towar/-ów, na które przeznacza środki zgromadzone Koncie, w tym w szczególności pochodzące z wpłat abonamentowych.

W momencie, w którym Klient składa zamówienie na wybrane Produkty, zmniejsza się ilość dostępnych mu środków (w ramach Abonamentu i Kredytu). Złożenie zamówienia powoduje, że środki, które zostały pobrane z Konta jako zapłata ceny, są przypisane do konkretnych Towarów. Zatem ten moment powinien być uznawany za datę powstania obowiązku podatkowego z tytułu zakupu Towarów od Wnioskodawcy. Spełnione zostają warunki, które pozwalają na uznanie tych środków pieniężnych za zapłatę, o której mowa w art. 19a ust. 8 ustawy VAT, a mianowicie, w momencie złożenia zamówienia, z którą bezpośrednio związane jest pobranie środków z Konta Klienta na poczet Towarów:

• kwota Abonamentu/Kredytu zostaje przypisana na poczet konkretnej transakcji, gdyż zostały określone cechy identyfikujące rodzaj Towaru - Klient składając zamówienie wskazuje, jakiego rodzaju Towar ma mu zostać dostarczony, np. kawa, cukier, Urządzenie i jednocześnie określa ich ilość;
  

• znane jest miejsce świadczenia oraz stawka VAT, jak ma być zastosowana do sprzedaży danego Towaru;
  

• przy/po złożeniu zamówienia Klient nie ma intencji zmiany zamówionych Towarów.
  
  
  

W konsekwencji, w ocenie Spółki w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym obowiązek podatkowy, zarówno w Wariancie 1, jak i Wariancie 2 powstaje/będzie powstawał, stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, w momencie pobrania środków z Konta Klienta, jeżeli jest ono połączone ze złożeniem zamówienia. Natomiast, jeżeli przed pobraniem środków z Abonamentu/Kredytu nie doszłoby do realizacji zamówienia, tj. Klient najpierw zamówiłby Towar i dopiero później nastąpiła płatność (pobranie środków Abonamentu/Kredytu, karty kredytowej lub w inny sposób) obowiązek podatkowy powinien powstać w dacie wydania/wysłania Towarów do Klienta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz związanego z nim zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.