Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.280.2019.2.JN
z 9 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.) uzupełnionym w dniu 15 lipca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 113 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 113 ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 15 lipca 2019 r. o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 9 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny (korzysta ze zwolnienia podmiotowego). Rodzaj wykonywanej działalności jest dość specyficzny. Swoje usługi Wnioskodawca świadczy na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Odbiorcami usług są osoby fizyczne pochodzenia brazylijskiego zamieszkujące w Brazylii oraz zamieszkujące w krajach Unii Europejskiej – poza Polską. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest potwierdzenie dla wyżej wymienionych osób pochodzenia polskiego.

Zleceniodawca zleca a Zleceniobiorca (czyli Wnioskodawca) zobowiązuje się do wykonania następujących czynności:

• budowy drzewa genealogicznego,
• określenia brakujących danych i dokumentów,
• przeprowadzenia badań genealogicznych, mających na celu odnalezienie wymaganych informacji, dokumentacji oraz potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez Zleceniodawcę,
• wypełnienia formularza wniosku o potwierdzenie nabycia lub utraty obywatelstwa polskiego,
• pośrednictwa w komunikacji pomiędzy Zleceniodawcą a Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Administracji i Urzędem Wojewody (…) do czasu wydania ostatecznej decyzji w sprawie.
  
  

Praca odbywa się na terenie Polski, przy pomocy laptopa, telefonu komórkowego oraz polega na kontaktowaniu się z archiwami, muzeami oraz Urzędami Stanu Cywilnego oraz wyjazdami do wymienionych miejsc w celu odnalezienia odpowiednich dokumentów mających na celu potwierdzenie pochodzenia polskiego Zleceniodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Czy z racji wykonywania wyżej wymienionych usług dla osób fizycznych poza terytorium kraju Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT?
2. Czy do limitu 200 000,00 uprawniającego do zwolnienia z VAT w Polsce wlicza się usługi świadczone na rzecz Brazylijczyków mieszkających w Brazylii oraz w innych krajach Unii Europejskiej?
3. Co z miejscem opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług? (…)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Nie ma żadnych przeciwskazań, aby korzystał on ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Wymienione przez Wnioskodawcę usługi nie mieszczą się w katalogu usług obowiązkowo objętych podatkiem VAT bez względu na wysokość obrotów.

Ad. 2

Do limitu uprawniającego do zachowania zwolnienia podmiotowego z VAT nie wlicza się usług świadczonych na rzecz osób fizycznych zarówno z Brazylii, jak i krajów Unii Europejskiej. W odniesieniu do kwoty limitu, tj. 200 tys. zł, uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, należy zauważyć, że odnosi się on do (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Tak więc eksport usług poza UE, jak i do innych krajów Unii Europejskiej za wyjątkiem Polski u nievatowca nie podlega wliczeniu do kwoty limitu 200 tys. zł.

Ad. 3

Wymienione usługi stanowią katalog usług niematerialnych. W przypadku świadczenia usług na rzecz osób fizycznych (niebędących podatnikami) mających miejsce zamieszkania w krajach UE, jak i w pozostałych krajach miejsce świadczenia usług niematerialnych dla osób prywatnych, w tym spoza Unii Europejskiej, znajduje się poza terytorium Polski, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce (…).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny (korzysta ze zwolnienia podmiotowego). Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz osób fizycznych (pochodzenia brazylijskiego zamieszkujących w Brazylii oraz zamieszkujących w krajach Unii Europejskiej – poza Polską) nieprowadzących działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest potwierdzenie dla wyżej wymienionych osób (Zleceniodawców) pochodzenia polskiego.

Wnioskodawca zobowiązuje się do wykonania następujących czynności:

• budowy drzewa genealogicznego,
• określenia brakujących danych i dokumentów,
• przeprowadzenia badań genealogicznych, mających na celu odnalezienie wymaganych informacji, dokumentacji oraz potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez Zleceniodawcę,
• wypełnienia formularza wniosku o potwierdzenie nabycia lub utraty obywatelstwa polskiego,
• pośrednictwa w komunikacji pomiędzy Zleceniodawcą a Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Administracji i Urzędem Wojewody (…) do czasu wydania ostatecznej decyzji w sprawie.
  
  

Praca odbywa się na terytorium Polski, przy pomocy laptopa, telefonu komórkowego oraz polega na kontaktowaniu się z archiwami, muzeami oraz Urzędami Stanu Cywilnego oraz wyjazdami do wymienionych miejsc w celu odnalezienia odpowiednich dokumentów mających na celu potwierdzenie pochodzenia polskiego Zleceniodawcy.

Ani ustawa, ani przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „dostarczać”. Zatem – wobec braku w ustawie definicji „dostarczać” – należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „dostarczać” należy rozumieć „sprowadzać coś komuś dokądś”, „stać się źródłem czegoś”.

Mając na uwadze powyższe, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych pochodzenia brazylijskiego należy uznać za usługi dostarczania informacji.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast w myśl art. 28c ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Z kolei na podstawie art. 28l pkt 4 ustawy – w przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej, usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkujących na terytorium Brazylii, jak i na terytorium krajów Unii Europejskiej (poza Polską) nieprowadzących działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że miejscem świadczenia usług dostarczania informacji, świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkujących na terytorium Brazylii jest – zgodnie z art. 28l pkt 4 ustawy – miejsce, w którym ww. osoby fizyczne posiadają miejsce zamieszkania, tj. terytorium Brazylii. Tym samym przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Natomiast miejscem świadczenia usług dostarczania informacji, świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkujących na terytorium krajów Unii Europejskiej (poza Polską) jest – stosownie do art. 28c ust. 1 ustawy – miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy – podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy – zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.
   
   

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi dostarczania informacji, nie zostały wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy. Zatem przepis ten nie ma zastosowania do świadczonych przez Wnioskodawcę usług dostarczania informacji.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji art. 2 pkt 22 ustawy zawiera zamknięty katalog czynności, które ustawa uznaje za sprzedaż.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że nie stanowi sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne świadczenie usług, których miejsce świadczenia (opodatkowania) znajduje się poza terytorium kraju, za które zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (...).

W związku z tym, przy ustalaniu wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ustawy, należy brać pod uwagę m.in. wartość opodatkowanej sprzedaży towarów i usług na terytorium kraju. Natomiast nie uwzględnia się świadczenia usług, których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca do wartości limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, nie wlicza kwot z tytułu usług dostarczania informacji, świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkujących na terytorium Brazylii, dla których miejsce świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28l pkt 4 ustawy i które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Wnioskodawca do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ustawy powinien wliczyć natomiast wartość czynności, które podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju.

Zatem Wnioskodawca do wartości limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, wlicza kwoty z tytułu usług dostarczania informacji, świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkujących na terytorium krajów Unii Europejskiej (poza Polską), ponieważ – na podstawie art. 28c ust. 1 ustawy – podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, tutejszy organ stwierdza, że jest ono nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuje się jednocześnie, że w zakresie obowiązku rozliczenia podatku VAT na terytorium Brazylii oraz na terytorium krajów Unii Europejskiej innych niż Polska z tytułu świadczenia usług dostarczania informacji na rzecz osób fizycznych zamieszkujących na terytorium Brazylii oraz na terytorium krajów Unii Europejskiej innych niż Polska zostało wydane postanowienie z dnia 9 sierpnia 2019 r. nr (…).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.