2019.08.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.203.2019.2.EN
z 19 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 maja 2019 r. (data wpływu 9 maja 2019 r.) uzupełnionym 27 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej:

w części dotyczącej obowiązku sporządzania dokumentacji na podstawie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. – jest nieprawidłowe,
w części dotyczącej obowiązku sporządzania dokumentacji na podstawie art. 9a ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązującego do 31 grudnia 2018 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej również jako „Spółka”) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., (winno być: tj. Dz.U. z 2019 r. poz. 865), dalej również jako „ustawa o CIT”). Spółka prowadzi działalność na rynku salonów prasowych. Spółka tworzy sieć handlową działającą w handlu nowoczesnym (centra handlowe) sklepy z prasą i artykułami tytoniowymi. Rok podatkowy Spółki zbieżny jest z rokiem kalendarzowym.

Spółka w 2016 r. udzieliła pożyczki podmiotowi powiązanemu (w rozumieniu ustawy o CIT) przekraczającej w przeliczeniu równowartość 10 mln zł. Pożyczka została przekazana ww. podmiotowi w 2016 r. W 2018 r. nie nastąpiły zwiększenia kapitału.

Wskazane zdarzenie stanowiło transakcję z podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2019 r. Z uwagi na fakt, iż wartość udzielonej przez Wnioskodawcę pożyczki przekraczała progi transakcyjne wskazane przez ustawodawcę w art. 9a ust. 2 ustawy CIT (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2019 r.), Spółka sporządziła dokumentację podatkową dla ww. umowy pożyczki w oparciu o przepisy ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2019 r. W związku z faktem, iż ww. zdarzenie ma charakter transakcji kontynuowanej w kolejnych latach podatkowych, Spółka na podstawie art. 9a ust. 2g ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od stycznia 2017 r. zobowiązana jest w 2018 r. do dokonania aktualizacji sporządzonej dokumentacji podatkowej.

Na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ww. transakcja pożyczki nie została zakończona (a zatem nie została również zakończona w 2018 r.).

Ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193), dalej: „ustawa zmieniająca”, umożliwiła podatnikom zastosowanie „nowych” (tj. obowiązujących od 1 stycznia 2019 r.) przepisów ustawy o CIT dot. cen transferowych już do transakcji realizowanych w roku 2018. W oparciu bowiem o art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej istnieje możliwość wyboru nowych przepisów (wprowadzanych tą ustawą) do wszystkich transakcji kontrolowanych realizowanych w 2018 r. W przypadku dokonania takiego wyboru, zarówno do określenia obowiązków związanych z cenami transferowymi (np. określenia transakcji podlegających obowiązkowi sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, złożenie oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych), jak i treści samego obowiązku (np. zawartości lokalnej dokumentacji cen transferowych) zastosowanie znajdą przepisy wprowadzane ustawą zmieniającą.

Ponadto, za 2017 r. Spółka zobowiązana była do sporządzenia dokumentacji podatkowych realizowanych z podmiotami powiązanymi innych niż ww. transakcja pożyczki i sporządziła te dokumentacje.

Natomiast w 2018 r. wartości transakcji jednorodnych Spółki realizowanych z podmiotami powiązanymi nie przekraczają wskazanych w art. 11k ust. 2 ustawy CIT limitów transakcyjnych. Spółka rozważa wybór ww. „nowych” zasad dokumentowania cen transferowych dla roku podatkowego 2018 r.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca składa wniosek o interpretację w zakresie prawidłowego określenia obowiązków Spółki w zakresie dokumentacji podatkowej cen transferowych dla transakcji pożyczki udzielonej ww. podmiotowi powiązanemu w roku podatkowym 2016 i niezakończonej w 2018 w świetle „nowych” przepisów w zakresie cen transferowych (tj. obowiązujących od 1 stycznia 2019 r.) na gruncie ustawy o CIT.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 24 czerwca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Transakcje kontrolowane realizowane przez Spółkę nie spełniają warunków określonych w art. 11n ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.
Wnioskodawca za 2017 r., obowiązany był do sporządzenia dokumentacji także dla transakcji nabycia usług doradczych, a także transakcji udzielenia pożyczki dla prezesa zarządu (transakcja zakończona w 2017 r.).
Transakcją podlegającą obowiązkowi wynikającemu z obowiązującego do 31 grudnia 2018 r., art. 9a ust. 2g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych była transakcja będąca przedmiotem wniosku (transakcja pożyczki na rzecz podmiotu powiązanego), o wartości 160 000 000,00 CZK (25 824 000 zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego, transakcja udzielenia pożyczki na rzecz podmiotu powiązanego dokonana w 2016 r., która jest kontynuowana (niezakończona) w 2018 r. będzie podlegała obowiązkowi dokumentacyjnemu w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., w przypadku gdy Spółka wybierze dla tego roku przepisy dot. cen transferowych obowiązujące od 1 stycznia 2019 r., których wybór dla 2018 r. przewidują przepisy ustawy zmieniającej?
Czy Spółka, w przypadku wyboru „nowych” przepisów dot. cen transferowych na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, zobowiązana jest na podstawie art. 9a ust. 1a ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2018 r. do sporządzenia za 2018 r. dokumentacji podatkowych, w związku z tym, że Spółka była obowiązana sporządzić te dokumentacje za 2017 r.?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja udzielenia pożyczki przez Spółkę na rzecz podmiotu powiązanego, wypłaconej w roku 2016 r. nie będzie podlegała obowiązkowi dokumentacyjnemu w roku 2018 w przypadku wyboru przez Spółkę przepisów dot. cen transferowych obowiązujących od 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 11k ust. 2 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.) lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;
10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;
2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;
2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Wartość transakcji pomiędzy Spółką a podmiotem powiązanym w momencie udzielenia pożyczki (2016 r.) przekroczyła w przeliczeniu równowartość 10 mln zł.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest przede wszystkim to, czy przekroczenie ww. progów (w przypadku transakcji pożyczki będzie to 10 000 000 zł - transakcja finansowa) powinno się odnosić tylko do momentu (roku) zawarcia umowy pożyczki, czy także w latach kolejnych - jeżeli transakcja ta jest niezakończona (kontynuowana) w tych latach. W tym zakresie, zdaniem Spółki, przywołać należy interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 lutego 2018 r., Znak: 0115-KDIT2-3.4010.380.2017.1.JG. Organ odwołał się w niej do określenia ,,dokonywać” w kontekście stwierdzenia, że podatnicy są zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej jedynie dla transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w danym roku podatkowym. Dyrektor KIS potwierdził, że obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla transakcji pożyczki dotyczy tylko roku jej dokonania, rozumianego jako rok zawarcia umowy. Nie będzie ona natomiast podlegała obowiązkowi dokumentacyjnemu w kolejnych latach, kiedy następuje spłata kwoty głównej pożyczki i odsetek.

Zdaniem Wnioskodawcy przywołaną interpretację organu odnieść należy także dla stanu prawnego obowiązującego od 1 tycznia 2019 r.

Spółka stoi zatem na stanowisku, iż zgodnie z „nowymi”, obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. przepisami w zakresie cen transferowych (art. 11k ust. 2 ustawy o CIT), Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych za rok podatkowy 2018 ze względu na fakt, że pożyczka została zawarta (dokonana) w 2016 r. a nie w 2018 r., natomiast fakt jej kontynuowania (niezakończenia) w 2018 r. nie wpływa na rozpoznanie obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych w przypadku wyboru „przepisów nowych” do transakcji realizowanych w 2018 r., bez względu na progi dokumentacyjne wskazane w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT.

W związku z powyższym Spółka uważa, że wartość przedmiotowej transakcji pożyczki udzielonej podmiotowi powiązanemu w 2016 r. nie będzie zaliczana na poczet limitów transakcyjnych, o których mowa w art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, który to limit należy odnosić jedynie do transakcji zawieranych w roku podatkowym (tj. w przypadku pożyczki - zdaniem Spółki znaczenie ma kapitał wypłacony w danym roku podatkowym).

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka w przypadku wyboru przepisów „nowych”, tj. obowiązujących od 1 stycznia 2019 r., na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, do transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi w 2018 r., nie będzie zobowiązana za rok podatkowy 2018 do sporządzenia dokumentacji podatkowej na podstawie art. 9a ust. 1a ustawy o CIT, nawet jeżeli za 2017 r. była zobowiązana do sporządzenia dokumentacji transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi.

Zdaniem Spółki, zastosowanie nowych regulacji do transakcji kontrolowanych realizowanych w 2018 r. oznacza, że podatnik nie musi sporządzać równocześnie dokumentacji podatkowej na podstawie przepisów poprzednio obowiązujących, tj. przepisy obowiązujące w 2018 r. lub 2017 r. nie mogą być zastosowane jednocześnie z przepisami obowiązującymi od początku 2019 r.

Zgodnie bowiem z treścią art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, przepisy art. 11a i 11k-11r ustawy zmienianej w art. 2 podatnik może stosować do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., przy czym przepisy te będą miały zastosowanie do wszystkich transakcji kontrolowanych podatnika realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., a podatnik będzie zwolniony z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Przywołany przepis w sposób jednoznaczny wskazuje, iż wybranie nowych przepisów, jako właściwych do stosowania w odniesieniu do transakcji kontrolowanych realizowanych po dniu 31 grudnia 2017 r., pociąga za sobą skutek w postaci zwolnienia z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r. Zdaniem Spółki prowadzi to do tego, że nie znajdzie zastosowania art. 9a ust. 1a ustawy o CIT w brzmieniu z 2018 r. lub 2017 r. Mając na uwadze fakt, że wartość transakcji Spółki w 2018 r. nie przekraczają określonych w art. 11 k ust. 2 progów transakcyjnych, jak również to, że Spółka wybierając przepisy „nowe” do roku podatkowego 2018 nie powinna stosować przepisów dot. cen transferowych obowiązujących w 2017 r. lub 2018 r., Spółka nie będzie miała obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Stanowisko takie potwierdzają organy podatkowe - np. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 19 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.545.2018.2.AW: „Zgodnie z przepisem przejściowym art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnik ma możliwość zastosowania przepisów art. 11a i art. 11k-11r updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., do obowiązku sporządzenia dokumentacji transakcji kontrolowanych za 2018 r. Podatnik dokonując takiego wyboru jest zwolniony z obowiązku sporządzania dokumentacji na dotychczasowych zasadach.” Ponadto w ocenie Spółki odmienna interpretacja mogłaby prowadzić do odwrotnego skutku niż zamierzony przez ustawodawcę - zamiast zmniejszać obowiązki podatników, prowadziłaby do ich rozszerzenia.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, iż skoro Spółka wybierając nowe przepisy (obowiązujące od 1 stycznia 2019 r.) w zakresie cen transferowych nie będzie obowiązana do sporządzenia dokumentacji transakcji realizowanych w 2018 r. z podmiotami powiązanymi, to Spółka nie będzie miała obowiązku sporządzania dokumentacji również na podstawie art. 9a ust. 1a ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w 2017 r. lub 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części nieprawidłowe a w części prawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: „updop”) obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. podatnicy:

których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
- lub
dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
- są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Stosownie do art. 9a ust. 1a updop, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

W myśl art. 9a ust. 2b pkt 2 updop obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. dokumentacja podatkowa obejmuje w przypadku podatników:

których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 10 000 000 euro albo
posiadających udziały w spółce niebędącej osobą prawną, której przychody lub koszty, w rozumieniu obowiązujących tę spółkę przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w poprzednim roku obrotowym w rozumieniu tych przepisów równowartość 10 000 000 euro

-poza opisem, o którym mowa w pkt 1, także opis analizy danych podmiotów niezależnych lub danych ustalonych z podmiotem niezależnym, uznanych za porównywalne do warunków ustalonych w transakcjach lub innych zdarzeniach, o których mowa w ust. 1, zwanej dalej „analizą danych porównawczych”, wykorzystanych do kalkulacji rozliczeń, o której mowa w pkt 1 lit. e, wraz z podaniem źródła tych danych.

W świetle art. 9a ust. 2g updop obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., dokumentacja podatkowa dotycząca kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlega okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy, przed dniem upływu terminu określonego dla złożenia zeznania podatkowego za kolejne lata, w zakresie zawartych w niej informacji, z zastrzeżeniem ust. 2h.

Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a Oddziale 3 updop.

Zgodnie z art. 11k ust. 1 tej ustawy podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Stosownie do art. 11k ust. 2 updop lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;
10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;
2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 11l ust. 1 pkt 1 updop, wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2, odpowiada wartości kapitału - w przypadku pożyczki i kredytu.

W myśl art. 11k ust. 3 updop, progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;
strony kosztowej i przychodowej.

W myśl art. 11n updop, obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych:

zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:
1. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6,
2. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a,
3. nie poniósł straty podatkowej;
objętych decyzją w sprawie porozumienia, o której mowa w art. 20a Ordynacji podatkowej, w okresie, którego dotyczy ta decyzja;
których wartość w całości trwale nie stanowi przychodu albo kosztu uzyskania przychodu, z wyłączeniem transakcji finansowych, transakcji kapitałowych oraz transakcji dotyczących inwestycji, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową;
w przypadku gdy powiązania wynikają wyłącznie z powiązania ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego lub ich związkami;
w których cena została ustalona w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 53);
realizowanych między grupą producentów rolnych wpisaną do rejestru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1026), a jej członkami, dotyczących odpłatnego zbycia:
1. na rzecz grupy producentów rolnych produktów lub grup produktów wyprodukowanych w gospodarstwach członków takiej grupy,
2. przez grupę producentów rolnych na rzecz jej członków towarów wykorzystywanych przez członka do produkcji produktów lub grup produktów, o których mowa w lit. a, oraz świadczenia usług związanych z tą produkcją;
realizowanych między wstępnie uznaną grupą producentów owoców i warzyw lub uznaną organizacją producentów owoców i warzyw, działających na podstawie ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw oraz rynku chmielu (Dz. U. z 2018 r. poz. 1131 i 1633), a jej członkami, dotyczących odpłatnego zbycia:
1. na rzecz takiej grupy lub organizacji produktów lub grup produktów wyprodukowanych w gospodarstwach członków takiej grupy lub organizacji,
2. przez taką grupę lub organizację na rzecz jej członków towarów wykorzystywanych przez członka do produkcji produktów lub grup produktów, o których mowa w lit. a, oraz świadczenia usług związanych z tą produkcją;
polegających na przypisaniu dochodu do zagranicznego zakładu położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, jeżeli przepisy właściwych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, przewidują, że dochody te mogą być opodatkowane tylko w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193) przepisy art. 23m i art. 23w-23zd ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 11a i art. 11k-11r ustawy zmienianej w art. 2 podatnik może stosować do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., przy czym przepisy te będą miały zastosowanie do wszystkich transakcji kontrolowanych podatnika realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., a podatnik będzie zwolniony z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Powyższy przepis wskazuje, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą stosować nowe przepisy dotyczące transakcji kontrolowanych do transakcji realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r. Jednocześnie wybranie nowych przepisów, jako właściwych do stosowania w odniesieniu do transakcji realizowanych po dniu 31 grudnia 2017 r., pociąga za sobą skutek w postaci zwolnienia z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Zauważyć również należy, że w przedmiocie dokumentacji cen transferowych wydana została interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 28 marca 2018 r. nr DCT.8201.6.2018, w której wskazano, że w przypadku transakcji lub innych zdarzeń kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym, nawet gdyby w wyniku przeglądu dokumentacji podatkowej stwierdzono, że nie nastąpiła żadna istotna zmiana, podatnik nadal jest obowiązany do dokonania aktualizacji dokumentacji podatkowej nie rzadziej niż raz na rok podatkowy. Wynika to m.in. z użycia spójnika „i” w wyrażeniu „przeglądowi i aktualizacji” w art. 9a ust. 2g updop. Efektem takiej aktualizacji będzie zatem dokumentacja podatkowa sporządzona za dany rok podatkowy, uwzględniająca m.in. aktualne dane finansowe dotyczące zarówno transakcji lub innych zdarzeń, jak i podatnika.

Z interpretacji ogólnej wynika również, że zgodnie z art. 9a ust. 2g updop „dokumentacja podatkowa dotycząca kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlega okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy, przed dniem upływu terminu określonego dla złożenia zeznania podatkowego za kolejne lata, w zakresie zawartych w niej informacji, z zastrzeżeniem ust. 2h. Podano tu za przykład transakcje finansowe (np. pożyczki, kredyty, emisja obligacji, gwarancje, poręczenia), które – co do zasady – są transakcjami kontynuowanymi w kolejnych latach podatkowych, a zatem nie ulega wątpliwości, że w takim przypadku dokumentacja podatkowa sporządzona dla takich transakcji w roku podatkowym ich rozpoczęcia, powinna podlegać okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy. Zatem w przypadku gdy w trakcie realizacji transakcji dojdzie np. do przedłużenia terminu spłaty kapitału lub odsetek, lub udzielenia kolejnej transzy pożyczki lub kredytu, lub zmiany wysokości oprocentowania, lub zmiany jakichkolwiek innych istotnych parametrów transakcji lub informacji wymienionych w art. 25a ust. 2b-2d updof lub art. 9a ust. 2b-2d updop, podatnik jest obowiązany do uwzględnienia informacji o tych zmianach w zaktualizowanej dokumentacji podatkowej. Powyższe odnosi się zarówno do transakcji, jak i do innych zdarzeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2016 r. udzielił pożyczki podmiotowi powiązanemu (w rozumieniu ustawy o CIT) przekraczającej w przeliczeniu równowartość 10 mln zł. Pożyczka została przekazana ww. podmiotowi w 2016 r., w 2018 r. nie nastąpiły zwiększenia kapitału.

W 2018 r. nie nastąpiły spłaty ww. pożyczki (ani części odsetkowej, ani kapitałowej), jak również ww. podmiotowi w 2018 r. nie zostały udzielone przez Spółkę dalsze pożyczki (ani wypłaty kapitału w ramach pożyczki z 2016 r ). Z uwagi na fakt, iż wartość udzielonej przez Wnioskodawcę pożyczki przekraczała progi transakcyjne wskazane przez ustawodawcę w art. 9a ust. 2 ustawy CIT (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2019 r.), Spółka sporządziła dokumentację podatkową dla ww. umowy pożyczki w oparciu o przepisy ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2019 r. W związku z faktem, iż ww. zdarzenie ma charakter transakcji kontynuowanej w kolejnych latach podatkowych, Spółka na podstawie art. 9a ust. 2g ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od stycznia 2017 r. zobowiązana jest w 2018 r. do dokonania aktualizacji sporządzonej dokumentacji podatkowej.

Na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ww. transakcja pożyczki nie została zakończona (a zatem nie została również zakończona w 2018 r.).

Ponadto, za 2017 r. Spółka zobowiązana była do sporządzenia dokumentacji podatkowych realizowanych z podmiotami powiązanymi innych niż ww. transakcja pożyczki i sporządziła te dokumentacje. Natomiast w 2018 r. wartości transakcji jednorodnych Spółki realizowanych z podmiotami powiązanymi nie przekraczają wskazanych w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT limitów transakcyjnych. Rok podatkowy Spółki zbieżny jest z rokiem kalendarzowym. Spółka rozważa wybór ww. „nowych” zasad dokumentowania cen transferowych dla roku podatkowego 2018 r. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał dodatkowo, iż transakcje kontrolowane realizowane przez Spółkę nie spełniają warunków określonych w art. 11n updop. Transakcją podlegającą obowiązkowi wynikającemu z obowiązującego do 31 grudnia 2018 r., art. 9a ust. 2g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych była transakcja będąca przedmiotem wniosku (transakcja pożyczki na rzecz podmiotu powiązanego), o wartości 160 000 000,00 CZK (25 824 000 zł).

Odnosząc się zatem w pierwszej kolejności do obowiązków dokumentacyjnych związanych ze wskazaną we wniosku pożyczką udzieloną przez Wnioskodawcę zauważyć należy, że biorąc pod uwagę obowiązujące do 31 grudnia 2018 r. przepisy prawa podatkowego opisana przez Wnioskodawcę pożyczka udzielona w 2016 r. ma charakter transakcji kontynuowanej w kolejnych latach podatkowych, a Spółka w 2018 r. zobowiązana była do dokonania aktualizacji sporządzonych dokumentacji podatkowych na podstawie (art. 9a ust. 2g updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.) w tym do sporządzenia od podstaw analizy danych porównawczych, o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 2 lit. a updop. Powyższe wynika z faktu, iż przepisy updop obowiązujące przed 1 styczna 2017 r. nie zobowiązywały podatników do obligatoryjnego sporządzania analizy danych porównawczych. Należy zaznaczyć, że w przypadku transakcji lub innych zdarzeń kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym, nawet gdyby w wyniku przeglądu dokumentacji podatkowej stwierdzono, że nie nastąpiła żadna istotna zmiana, podatnik nadal jest obowiązany do dokonania aktualizacji dokumentacji podatkowej nie rzadziej niż raz na rok podatkowy. Wynika to m.in. z użycia spójnika „i” w wyrażeniu „przeglądowi i aktualizacji” w art. 9a ust. 2g updop. Efektem takiej aktualizacji będzie zatem dokumentacja podatkowa sporządzona za dany rok podatkowy, uwzględniająca m.in. aktualne dane finansowe dotyczące zarówno transakcji lub innych zdarzeń, jak i podatnika.

Mając na uwadze powyższe, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż transakcja udzielenia pożyczki przez Spółkę na rzecz podmiotu powiązanego, wypłaconej w 2016 roku nie będzie podlegała obowiązkowi dokumentacyjnemu w roku 2018 w przypadku wyboru przez Spółkę przepisów dot. cen transferowych obowiązujących od 1 stycznia 2019 r.

Zauważyć należy, iż z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że kwota kapitału pożyczki w 2018 r. przekracza wskazany w art. 11k ust. 2 w zw. art. 11l ust. 1 pkt 1 updop, próg 10 000 000 zł w przypadku transakcji finansowej. Tym samym nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki, że w 2018 r. wartości transakcji jednorodnych Spółki realizowanych z podmiotami powiązanymi nie przekraczają wskazanych w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT limitów transakcyjnych. Tym samym, pomimo, że Wnioskodawca jest uprawniony, w odniesieniu do ww. pożyczki, aby zastosować przepisy wprowadzone ww. ustawą zmieniającą z dnia 23 października 2018 r. (zatem jest zwolniony z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.) to obowiązany jest do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11k ust. 1-2 w zw. z art. 11l ust. 1 pkt 1 updop. Zgodnie bowiem z cyt. wyżej art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnik ma możliwość zastosowania przepisów art. 11a

i art. 11k-11r updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., do obowiązku sporządzenia dokumentacji transakcji kontrolowanych za 2018 r. Podatnik dokonując takiego wyboru jest zwolniony z obowiązku sporządzania dokumentacji na dotychczasowych zasadach. Jednocześnie ewentualny brak obowiązku sporządzenia dokumentacji lokalnej za 2018 r. w związku ze stosowaniem zmienionych od 2019 r. przepisów, może wynikać z nieprzekroczenia limitów określonych w art. 11k ust. 2 lub spełnienia warunków do zwolnienia z obowiązku sporządzania dokumentacji na podstawie np. art. 11n pkt 1 updop w brzmieniu obowiązującym od 2019 r.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że transakcja udzielenia pożyczki przez Spółkę na rzecz podmiotu powiązanego, wypłaconej w roku 2016 r. będzie kontynuowana (realizowana) w 2018 r. przekraczając progi wynikające z art. 11k ust. 2 w zw. z art. 11l ust. 1 pkt 1 updop. W konsekwencji ww. pożyczka będzie podlegała obowiązkowi sporządzenia dokumentacji lokalnej za rok 2018 w przypadku wyboru przez Spółkę przepisów dot. cen transferowych obowiązujących od 1 stycznia 2019 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii sporządzania dokumentacji podatkowej w związku z art. 9a ust. 1a updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2018 r., zauważyć ponownie należy, że w przypadku dokonania w oparciu a art. 44 ust. 2 ustawy nowelizującej nowych przepisów (wprowadzonych tą ustawą) do wszystkich transakcji kontrolowanych realizowanych w 2018 r., tj. zarówno do określenia obowiązków związanych z cenami transferowymi (np. określenia transakcji podlegających obowiązkowi sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, złożenie oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych), jak i treści samego obowiązku (np. zawartości lokalnej dokumentacji cen transferowych) zastosowanie znajdą przepisy wprowadzane ustawą nowelizującą. Jednocześnie, jak wskazano powyżej wybór możliwości zastosowania nowych regulacji do transakcji kontrolowanych realizowanych w 2018 roku oznacza, że podmiot ten nie będzie musiał sporządzać równocześnie dokumentacji podatkowej na podstawie przepisów obowiązujących w 2018 roku – tj. przepisy obowiązujące w 2018 roku nie będą mogły być zastosowane jednocześnie z przepisami obowiązującymi od początku 2019 r.

W konsekwencji Wnioskodawca w przypadku wyboru przepisów „nowych”, tj. obowiązujących od 1 stycznia 2019 r., na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, do transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi w 2018 r., nie jest zobowiązany za rok podatkowy 2018 do sporządzenia dokumentacji podatkowej na podstawie art. 9a ust. 1a ustawy o CIT, nawet jeżeli za 2017 r. był zobowiązany do sporządzenia dokumentacji transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi.

Jednakże jak wskazano powyżej, Wnioskodawca pomimo wyboru przepisów dot. cen transferowych obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. będzie obowiązany do sporządzenia dokumentacji lokalnej, o której mowa w art. 11k updop bowiem przekroczy wskazany w art. 11k ust. 2 updop próg transakcyjny ani nie spełnia przesłanek zwolnienia, o których mowa w art. 11n updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji na podstawie art. 9a ust. 1a updop jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin