INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) oraz pismem z dnia 18 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 września 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) oraz pismem z dnia 18 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 29 marca 1994 r. aktem notarialnym w formie darowizny Wnioskodawca nabył od swoich rodziców nieruchomość o powierzchni 2,8161 ha. Nieruchomość przeznaczona była na cele rolnicze. Przez cały okres darowaną nieruchomość Zainteresowany wykorzystywał na cele rolnicze. Uchwałą Rady Gminy z dnia 23 listopada 2009 r. przedmiotowa nieruchomość została oznaczona symbolem MN/U19 – tereny zabudowy mieszkaniowej. Wnioskodawca zamierza dokonać podziału przedmiotowej nieruchomości na działki budowlane, a następnie część z nich sprzedać.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany przez niego w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej. Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego oraz nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Przedmiotowe grunty za zgodą Wnioskodawcy wykorzystywane były nieodpłatnie w formie bezumownej przez osoby trzecie na cele rolnicze. Zainteresowany nie dokonywał wcześniej żadnej sprzedaży gruntów będących jego własnością. Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa działka jest oznaczona w części symbolami: MN/U19 – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, R34 – tereny rolne, MN97 – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, KDL3 – tereny dróg lokalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży działek budowlanych Wnioskodawca będzie musiał płacić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nie stanowi działalności gospodarczej, a związana jest z jego prawem do rozporządzania własnym majątkiem i dlatego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Takie stanowisko prezentowane jest przez Izby Skarbowe i NSA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 2 pkt 15 ustawy, przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Na mocy art. 2 pkt 19 ustawy, przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za realizowane w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 29 marca 1994 r. aktem notarialnym w formie darowizny Wnioskodawca nabył od swoich rodziców nieruchomość o powierzchni 2,8161 ha. Nieruchomość przeznaczona była na cele rolnicze. Przez cały okres darowaną nieruchomość Zainteresowany wykorzystywał na cele rolnicze. Uchwałą Rady Gminy przedmiotowa nieruchomość została oznaczona symbolem MN/U19 – tereny zabudowy mieszkaniowej. Wnioskodawca zamierza dokonać podziału przedmiotowej nieruchomości na działki budowlane, a następnie część z nich sprzedać. Przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany przez Zainteresowanego w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej. Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego oraz nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Przedmiotowe grunty za zgodą Wnioskodawcy wykorzystywane były nieodpłatnie w formie bezumownej przez osoby trzecie na cele rolnicze. Zainteresowany nie dokonywał wcześniej żadnej sprzedaży gruntów będących jego własnością. Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa działka jest oznaczona w części symbolami: MN/U19 – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, R34 – tereny rolne, MN97 – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, KDL3 – tereny dróg lokalnych.

W niniejszej sprawie stwierdzić zatem należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, nie wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Mając bowiem na uwadze okoliczności nabycia przedmiotowej nieruchomości (w 1994 roku Wnioskodawca otrzymał działkę rolną w drodze darowizny) trudno uznać, że przedmiotowy grunt został nabyty w celu dalszej odsprzedaży.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości w działalności gospodarczej (w tym także rolniczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT) i planowane przez niego czynności nie będą przybierać formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie będą cechować się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie będą miały zorganizowanego charakteru, wówczas dostawę tych działek należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego Zainteresowanego, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku VAT od planowanej sprzedaży działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.