Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.284.2019.2.JS
z 16 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2019 r. (data wpływu 11 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 11 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.) oraz z dnia 17 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. ustalenia, czy w związku z wykonywaniem zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi powierzonych Spółce przez Gminę Wnioskodawca działa jako podatnik VAT oraz czy dopłata na sfinansowanie zadań w tym zakresie podlega opodatkowaniu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
2. ustalenia, czy coroczna dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie zadań publicznych powinna zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w związku z wykonywaniem zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi powierzonych Spółce przez Gminę Wnioskodawca działa jako podatnik VAT oraz czy dopłata na sfinansowanie zadań w tym zakresie podlega opodatkowaniu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) i ustalenia, czy coroczna dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie zadań publicznych powinna zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek uzupełniono w dniu 14 czerwca 2019 r. o pełnomocnictwo oraz w dniu 23 lipca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – A sp. z o.o., zwane dalej również: Spółką, Zainteresowanym, jest spółką prawa handlowego, której jedynym wspólnikiem jest Gmina (zwana dalej: Gminą).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym i polskim rezydentem podatkowym opłacającym podatek dochodowy na terytorium RP od całości uzyskiwanych dochodów.

Stosownie do treści art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;
   3a) działalności w zakresie telekomunikacji;
4. lokalnego transportu zbiorowego;
5. ochrony zdrowia;
6. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;
   6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
7. gminnego budownictwa mieszkaniowego;
8. edukacji publicznej;
9. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
10. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
11. targowisk i hal targowych;
12. zieleni gminnej i zadrzewień;
13. cmentarzy gminnych;
14. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego;
15. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
16. polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej;
17. wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
18. promocji gminy;
19. współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 działalność pożytku publicznego, organizacje pozarządowe, wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r. poz. 450, 650, 723 i 1365 oraz z 2019 r. poz. 37);
20. współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
    
    

Spośród wymienionych zadań własnych Gminy, Spółce powierzono między innymi do realizacji zadania własne Gminy w zakresie gospodarowania gminnym zasobem nieruchomości szczegółowo określone w załączniku nr 1 do Regulaminu realizacji zadań własnych Gminy.

Czynności, o których mowa powyżej, Wnioskodawca realizuje na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.), ustawy o samorządzie gminnym oraz przepisów odrębnych ustaw, stosownych uchwał Rady Miasta, a także wytycznych zawartych w zarządzeniach Burmistrza Miasta.

Spółka podejmuje decyzje i wykonuje czynności mające na celu zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości, zapewnienie bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości, bieżące administrowanie nieruchomością, utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem oraz uzasadnione inwestowanie w nieruchomość.

Wnioskodawca wystawia dla najemców we własnym imieniu faktury VAT na należności czynszowe i odprowadza należny VAT do urzędu skarbowego. Wszelkie wpływy uzyskanie z tytułu gospodarowania nieruchomościami gminnymi po potrąceniu poniesionych wydatków na koszty utrzymania nieruchomości gminnych Spółka odprowadza na rachunek Gminy, na podstawie kwartalnych i rocznych rozliczeń.

Wniosek uzupełniono w dniu 23 lipca 2019 r. o następujące informacje:

1. Spółka otrzymuje od Gminy jako 100% udziałowca, coroczną dopłatę do kapitału w wysokości odpowiadającej kosztom realizacji zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi powierzonymi Wnioskodawcy przez Gminę, należących do jej zadań własnych, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, z przeznaczeniem na bieżącą działalność dotyczącą realizacji zadań własnych Gminy w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, gospodarowania gminnym zasobem mieszkaniowym i prowadzenia cmentarza komunalnego.
2. Dopłata wspomniana powyżej wnoszona jest w wysokości odpowiadającej wysokości przewidywanych kosztów działalności Spółki w zakresie powierzonych Spółce przez Gminę jej zadań własnych w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, gospodarowania gminnym zasobem mieszkaniowym i prowadzenia cmentarza komunalnego. Corocznie Burmistrz Miasta podejmuje decyzję o wniesieniu dopłaty pokrywającej koszty działalności Wnioskodawcy z tytułu realizacji opisanych w zdaniu poprzedzającym zadań własnych Gminy. Przykładowo w dniu 11 listopada 2018 r. podjął decyzję o wniesieniu dopłaty w wysokości 552.000,00 złotych. Corocznie zwoływane jest nadzwyczajnie Zgromadzenie Wspólników celem podjęcia uchwały w sprawie wniesienia dopłaty do Spółki.
3. Spółka nie pobiera z realizacji zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi powierzonymi Wnioskodawcy przez Gminę, należących do jej zadań własnych, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, żadnych innych wynagrodzeń od podmiotów trzecich. Spółka otrzymuje wyłącznie od Gminy dopłatę do kapitału opisaną w punktach 1 i 2.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu wykonywania przez Wnioskodawcę w imieniu Gminy zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, Wnioskodawca działa jako podatnik VAT w stosunku do delegującej na niego swoje zadania Gminy i czy w związku z tym coroczna dopłata na sfinansowanie zadań w tym zakresie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawca postępuje właściwie uznając, że coroczna dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie zadań publicznych dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, wymienionych w powołanym wyżej Regulaminie, nie powinna zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wykonywanie zadań publicznych wymienionych w Regulaminie, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę, należących do zakresu jej zadań własnych, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
2. Dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie działalności dotyczącej realizacji zadań własnych Gminy, wymienionych w powołanym wyżej Regulaminie, oraz na prowadzenie cmentarza komunalnego, zdaniem Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
3. Dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie działalności dotyczącej realizacji zadań własnych Gminy wymienionych w powołanym wyżej Regulaminie oraz na prowadzenie cmentarza komunalnego nie powinna zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą VAT.
4. Dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie działalności dotyczącej realizacji zadań własnych Gminy wymienionych w powołanym wyżej Regulaminie oraz na prowadzenie cmentarza komunalnego, zdaniem Wnioskodawcy, powinna zostać udokumentowana notą księgową.
5. Spółka w wystawionych dla nabywców fakturach dotyczących najmu lokali użytkowych stanowiących własność Gminy oraz innych usług z zakresu objętego Regulaminem może być wykazywana jako Wystawca faktury, natomiast Gmina jako Sprzedawca, o ile zostanie do tego upoważniona Regulaminem. Jeżeli nie posiada takiego upoważnienia wynikającego z Regulaminu powinna być wykazywana jako Wystawca oraz Sprzedawca.
6. Sprzedaż realizowana przez Spółkę w imieniu i na rzecz Gminy powinna być ewidencjonowana przez Spółkę w jej rejestrach sprzedaży i wykazywana w deklaracji VAT-7 i pliku JPK sporządzanych przez Spółkę.
7. Gmina może upoważnić Spółkę Regulaminem do wystawiania w jej imieniu faktur dla nabywców z tytułu świadczenia usług dotyczących najmu lokali użytkowych stanowiących własność Gminy oraz innych usług z zakresu objętego Regulaminem. Wówczas Spółka może być wykazywana jako Wystawca faktury, natomiast Gmina jako Sprzedawca.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wykonywanie przez Wnioskodawcę w imieniu Gminy zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług albowiem Wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT w stosunku do delegującej na niego swoje zadania Gminy.
2. Wnioskodawca postępuje właściwie uznając, że coroczna dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie zadań publicznych dotyczących gospodarowania nieruchomościami, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, wymienionych w powołanym wyżej Regulaminie, nie powinna zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą VAT.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

W ramach własnego stanowiska Wnioskodawca stwierdza, że w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), dalej: ustawa o VAT, w zakresie wykonywanych przezeń zadań publicznych nie jest on podatnikiem podatku od towarów i usług ani w stosunku do mieszkańców, wchodzących z nim w relacje jako z organem władzy publicznej, ani w stosunku do Miasta, które powierzając realizację zadania publicznego swojej spółce komunalnej, w tym przenosząc kompetencje organu władzy publicznej na zarząd spółki, zwraca spółce koszty ponoszone w związku z obsługą powierzonych zagadnień, przy czym koszty te mają charakter odpowiadający kosztom utrzymania urzędu obsługującego organ władzy publicznej.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy przepis stanowi prawidłową implementację art. 13 ust. 1 dyrektywy 112. Norma ta stanowi, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet, jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże, jeżeli podejmują one taką działalność i dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tej działalności lub transakcji, w przypadku, gdy wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczącego zakłócenia konkurencji [w przypadku gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji]. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Podobne stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku I FSK 1117/15 – 8 czerwca 2017 r. wskazał, iż Spółka prawa handlowego, w której jedynym udziałowcem jest gmina, dokonując na podstawie uchwały Rady Miasta, której legalność potwierdził w prawomocnym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny, czynności zmierzających do załatwienia indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, działa jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1) – oddalając skargę na wyrok z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Gl 1395/14, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach uchylający zaskarżoną interpretację.

Według NSA zasadniczy spór dotyczył tego, czy spółka prawa handlowego, która została upoważniona na podstawie uchwały organu stanowiącego do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, przedmiotowo związanych z opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi (np. przyjmowanie deklaracji, określanie wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami, wysokości zaległości z tytułu tej opłaty) w tym zakresie działała jako organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Próbę zdefiniowania pojęcia podmiotu prawa publicznego na gruncie art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 podjął Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudacor - Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saude dos Acores SA przeciwko Fazenda Pùblica. W tej sprawie portugalska spółka akcyjna świadczyła na rzecz regionu usługi w dziedzinie planowania i zarządzania regionalną służbą zdrowia zgodnie z umowami programowymi zawartymi pomiędzy tą spółką a regionem.

W tym wyroku wskazano, że jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Trybunału, ocena art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 w świetle celów wspomnianej dyrektywy, świadczy o tym, że dla zastosowania zasady nieopodatkowania muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie prowadzenie działalności przez podmiot publiczny, przy czym działalność ta powinna być wykonywana w charakterze organu władzy publicznej (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 16 i przytoczone tam orzecznictwo, a także wyrok Komisja/Niderlandy, C-79/09, EU:C:2010:171, pkt 79) (pkt 51).

Przepis art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 nie zawiera żadnego odesłania do prawa państw członkowskich (pkt 53).

Oznacza to, że pojęcia znajdujące się w tym przepisie, w tym pojęcie „innych podmiotów prawa publicznego”, powinny otrzymać w całej Unii autonomiczną i jednolitą wykładnię (pkt 54).

Wskazując na powyższe Wnioskodawca postępuje prawidłowo, uznając, że:

1. Wykonywanie przez Wnioskodawcę w imieniu Gminy zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bo Wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT w stosunku do delegującej na niego swoje zadania Gminy.
2. Wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie zadań publicznych dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, wymienionych w powołanym w opisie Regulaminie, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na to, że Wnioskodawca działa nie jako podatnik VAT w stosunku do delegującej na niego swoje zadania Gminy.
3. Coroczna dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie zadań publicznych dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, wymienionych w powołanym wyżej Regulaminie, nie powinna zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą VAT, lecz notą księgową.
   
   

W konsekwencji w stosunku do Gminy Wnioskodawca jest podmiotem niebędącym podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, a skoro tak, to środki otrzymywane od Gminy nie stanowią opodatkowanej zapłaty czy wynagrodzenia za świadczone usługi i nie ma także obowiązku wystawiania w takim przypadku faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno gmina, jak i spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatników podatku VAT.

Wskazać również należy, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. gminnego budownictwa mieszkaniowego (art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań – na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy – gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT – bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej – uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 712).

W oparciu o art. 2 cytowanej ustawy o gospodarce komunalnej, gospodarka komunalna, może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego postanawiają o wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce komunalnej).

Zatem w przypadku, gdy są to jednostki prawnie niewyodrębnione, tzn. pozostające w strukturze gminy, dla celów podatkowych traktuje się je tak samo jak gminne jednostki pomocnicze. Wykonywane przez nie czynności winna rozliczać gmina. Jeśli jednak znajdą się one poza strukturą gminy, jako tzw. jednostki prawnie wyodrębnione (np. w formie spółki prawa cywilnego lub handlowego), będą miały odrębną od gminy zdolność prawnopodatkową.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do treści ww. przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Na mocy art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

W wyjaśnieniu powyższego zagadnienia istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W pierwszym z przywołanych wyroków Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy, by możliwe było jej ustalenie. Cena, jaką płaci nabywca, musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna (por. J. Martini, Ł. Karpesiuk, „VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości”, C. H. Beck Warszawa 2005 r. s. 265 i nast.).

W drugim z przywołanych wyroków Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w powyższym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz w pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik „dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika, a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT”.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia, taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący Spółką z o.o., jest spółką prawa handlowego, której jedynym wspólnikiem jest Gmina. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym i polskim rezydentem podatkowym opłacającym podatek dochodowy na terytorium RP od całości uzyskiwanych dochodów. Spółce powierzono między innymi do realizacji zadania własne Gminy w zakresie gospodarowania gminnym zasobem nieruchomości szczegółowo określone w załączniku nr 1 do Regulaminu realizacji zadań własnych Gminy.

Czynności, o których mowa powyżej, Wnioskodawca realizuje na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ustawy o samorządzie gminnym oraz przepisów odrębnych ustaw, stosownych uchwał Rady Miasta, a także, wytycznych zawartych w zarządzeniach Burmistrza Miasta. Spółka podejmuje decyzje i wykonuje czynności mające na celu zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości, zapewnienie bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości, bieżące administrowanie nieruchomością, utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem oraz uzasadnione inwestowanie w nieruchomość. Wnioskodawca wystawia dla najemców we własnym imieniu faktury na należności czynszowe i odprowadza należny VAT do urzędu skarbowego. Wszelkie wpływy uzyskanie z tytułu gospodarowania nieruchomościami gminnymi po potrąceniu poniesionych wydatków na koszty utrzymania nieruchomości gminnych Spółka odprowadza na rachunek Gminy, na podstawie kwartalnych i rocznych rozliczeń.

Spółka otrzymuje od Gminy jako 100% udziałowca, coroczną dopłatę do kapitału w wysokości odpowiadającej kosztom realizacji zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi powierzonymi Wnioskodawcy przez Gminę, należących do jej zadań własnych, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, z przeznaczeniem na bieżącą działalność dotyczącą realizacji zadań własnych Gminy w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, gospodarowania gminnym zasobem mieszkaniowym i prowadzenia cmentarza komunalnego.

Dopłata wspomniana powyżej wnoszona jest w wysokości odpowiadającej wysokości przewidywanych kosztów działalności Spółki w zakresie powierzonych Spółce przez Gminę jej zadań własnych w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, gospodarowania gminnym zasobem mieszkaniowym i prowadzenia cmentarza komunalnego. Corocznie Burmistrz Miasta podejmuje decyzję o wniesieniu dopłaty pokrywającej koszty działalności Wnioskodawcy z tytułu realizacji opisanych w zdaniu poprzedzającym zadań własnych Gminy. Przykładowo w dniu 11 listopada 2018 r. podjął decyzję o wniesieniu dopłaty w wysokości 552.000,00 złotych. Corocznie zwoływane jest nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników celem podjęcia uchwały w sprawie wniesienia dopłaty do Spółki. Spółka nie pobiera z realizacji zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi powierzonymi Wnioskodawcy przez Gminę, należących do jej zadań własnych, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, żadnych innych wynagrodzeń od podmiotów trzecich. Spółka otrzymuje wyłącznie od Gminy dopłatę do kapitału opisaną powyżej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął w pierwszej kolejności wątpliwość, czy w związku z wykonywaniem zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Spółce przez Gminę Wnioskodawca działa jako podatnik VAT oraz czy dopłata na sfinansowanie zadań w tym zakresie podlega opodatkowaniu.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Gmina, jak i utworzona przez nią Spółka prawa handlowego, czyli Wnioskodawca, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze odrębnych podatników podatku VAT.

Zaznaczenia wymaga, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową, będącą odrębnym od Gminy podmiotem posiadającym osobowość prawną, zatem nie jest adresatem normy prawnej zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy. Tym samym nie może korzystać z wyłączenia z opodatkowania, które dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy.

Z uwagi na powołane przepisy i opis sprawy przedstawiony we wniosku, należy stwierdzić, że przedstawiona we wniosku sytuacja nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka co prawda wykonuje czynności związane z realizacją zadań własnych Gminy w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, gospodarowania gminnym zasobem mieszkaniowym i prowadzenia cmentarza komunalnego, ale wykonuje te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT. Wnioskodawca mimo, że wykonuje czynności z katalogu zadań własnych Gminy, wymienionych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, to jednak sam nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą w formie spółki prawa handlowego, przy czym ani cel, ani rezultat prowadzonej działalności nie wykluczają jej z kategorii podatników podatku VAT. Pomiędzy płatnością, którą Spółka otrzymuje w ramach dopłaty od Gminy, a świadczeniem opisanych usług należących do zadań własnych Gminy, zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatność następuje w związku z konkretnym świadczeniem. Spółka otrzymując od Gminy dopłatę, będzie otrzymywała w istocie zindywidualizowaną korzyść, a otrzymane świadczenia będą pozostawały w bezpośrednim związku z czynnościami, których dokonuje Wnioskodawca w związku z powierzeniem ich wykonywania Spółce przez Gminę. Spółka realizując powierzone przez Gminę usługi zwolni ją w istocie z określonych prawem obowiązków, czyniąc to jednak za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – Gmina osiągnie więc wymierną korzyść. Nie można zatem przyjąć, że między Gminą a Wnioskodawcą nie nastąpi wymiana świadczeń. Stopień zależności Spółki od Gminy nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywanych zadań własnych Gminy powierzonych Spółce za podlegające, jako odpłatne świadczenie usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka, co prawda, wykonuje czynności związane z realizacją zadań własnych Gminy, ale czynności te wykonuje jako odrębny podmiot. Za realizację czynności w powyższym zakresie Wnioskodawca otrzymuje określone wynagrodzenie. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane z tego tytułu świadczenie pieniężne w istocie stanowi zapłatę za świadczone przez Spółkę usługi.

W tym miejscu należy ponadto wskazać, że zgodnie z art. 177 § 1 i § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), zwanej dalej: ksh, umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału. Dopłaty powinny być nakładane i uiszczane przez wspólników równomiernie w stosunku do ich udziałów.

Wysokość i terminy dopłat oznaczane są w miarę potrzeby uchwałą wspólników. Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, do dopłat tych stosuje się przepisy § 2 oraz art. 179. Jeżeli wspólnik nie uiścił dopłaty w określonym terminie, obowiązany jest do zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie; spółka może również żądać naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki (art. 178 § 1 i 2 ksh).

Stosownie do art. 179 § 1 ksh, dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, jeżeli nie są wymagane na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym. Dopłaty mogą być wnoszone w związku z czasowymi trudnościami finansowymi spółki, potrzebą jej dokapitalizowania, koniecznością poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych itp. Dopłata jest formą wewnętrznej przymusowej pożyczki wspólników na rzecz spółki. Wspólnikowi, który uiścił dopłatę, nie przysługuje (chyba że zarządzono zwrot dopłat) roszczenie o wypłatę uiszczonej sumy.

W razie powzięcia uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością określającej termin i wysokość dopłat, równowartość dopłat ujmuje się w odrębnej pozycji pasywów bilansu (kapitał rezerwowy z dopłat wspólników) i wykazuje się jako składnik kapitału własnego dopóty, dopóki ten nie zostanie użyty w sposób uzasadniający jego odpisanie; uchwalone, lecz niewniesione dopłaty wykazuje się w dodatkowej pozycji kapitałów własnych ,,Należne dopłaty na poczet kapitału rezerwowego (wielkość ujemna)” (art. 36 ust. 2e ustawy z 29 września 1994 r. ustawy o rachunkowości; Dz. U. z 2019 r., poz. 351). W konsekwencji kapitał zakładowy nie ulegnie zwiększeniu, a wartość dopłaty będzie zaliczona na wpłaty należne (Kidyba Andrzej: Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-300 Ksh, LEX, 2008, wyd. VI.).

Z treści wniosku wynika, że Spółka za usługi wykonywane na podstawie zleceń od Gminy bez zawierania umowy cywilnoprawnej, nie pobiera wynagrodzenia od podmiotów trzecich. Dopłata stanowi zatem wyłącznie źródło finansowania realizowanych przez Spółkę usług na rzecz Gminy bez zawierania umowy cywilnoprawnej. Zatem, jak już wskazano powyżej, z uwagi na charakter opisanej dopłaty, uznać należy, że stanowi ona wynagrodzenie za świadczone na rzecz Gminy usługi, wykonywane bez zawierania umowy cywilnoprawnej.

Tym samym z uwagi na powołane przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie wykonywania zadań własnych Gminy bez zawierania umowy cywilnoprawnej, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a wykonywane czynności spełniają definicję świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, dlatego też podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, z tytułu wykonywania przez Wnioskodawcę w imieniu Gminy zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, Wnioskodawca działa jako podatnik VAT w stosunku do delegującej na niego swoje zadania Gminy i w związku z tym coroczna dopłata na sfinansowanie zadań w tym zakresie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ponadto ustalenia, czy coroczna dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie zadań publicznych dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, wymienionych w powołanym wyżej Regulaminie, nie powinna zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów i usług.

Podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Jak wykazano powyżej, w przedstawionej sytuacji Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, a wykonywane przez Niego czynności polegające na wykonywaniu zadań własnych Gminy w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, gospodarowania gminnym zasobem mieszkaniowym i prowadzenia cmentarza komunalnego stanowić będą odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT. W konsekwencji usługi świadczone na rzecz Gminy (czyli odrębnego podatnika podatku od towarów i usług), Wnioskodawca powinien dokumentować poprzez wystawianie faktur.

Podsumowując, Wnioskodawca postępuje niewłaściwie uznając, że coroczna dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie zadań publicznych dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Wnioskodawcy przez Gminę i należących do zakresu własnych zadań Gminy, wymienionych w powołanym wyżej Regulaminie, nie powinna zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W interpretacji udzielono odpowiedzi tylko w zakresie zadanych pytań, które dotyczyły wyłącznie ustalenia, czy w związku z wykonywaniem zadań dotyczących gospodarowania nieruchomościami gminnymi, powierzonych Spółce przez Gminę, Wnioskodawca działa jako podatnik VAT oraz czy dopłata na sfinansowanie zadań w tym zakresie podlega opodatkowaniu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) i ustalenia, czy coroczna dopłata wnoszona przez Gminę jako dofinansowanie zadań publicznych powinna zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast kwestie dotyczące m.in.: dokumentowania dopłaty notą księgową, danych nabywcy i sprzedawcy na fakturze, ewidencjonowania sprzedaży realizowanej przez Spółkę w imieniu i na rzecz Gminy w rejestrach sprzedaży Spółki, wykazywania sprzedaży w deklaracjach VAT-7 i pliku JPK Spółki jako nieobjęte pytaniem, nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.