Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.256.2019.2.MG
z 19 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2019 r. (data wpływu wniosku za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 2 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy możliwe jest wykazywanie przez Spółkę (w przypadku wyboru bilansowej metody rozpoznawania różnic kursowych) wszystkich różnic kursowych Spółki w wyniku podatkowym jedynie poprzez ujęcie w tym wyniku nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych wynikających z ksiąg rachunkowych (tzw. ujęcie różnic „per saldo”)- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy możliwe jest wykazywanie przez Spółkę (w przypadku wyboru bilansowej metody rozpoznawania różnic kursowych) wszystkich różnic kursowych Spółki w wyniku podatkowym jedynie poprzez ujęcie w tym wyniku nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych wynikających z ksiąg rachunkowych (tzw. ujęcie różnic „per saldo”).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 31 lipca 2019 r. r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.256.2019.1.MG, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 sierpnia 2019 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest producentem szerokiego asortymentu wyrobów, przeznaczonego głównie dla motoryzacji (m.in. kosmetyki samochodowe, płyny eksploatacyjne). Wnioskodawca jest przedsiębiorcą w całości o polskim kapitale. W dniu 25 lutego 2019 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (dalej: „Decyzja”) - decyzja nr 7 wydana przez Specjalną Strefę Ekonomiczną Małej Przedsiębiorczości. Decyzja została wydana w związku z realizacją inwestycji polegającej na rozbudowie mocy produkcyjnych istniejącego zakładu (dalej: „Inwestycja”). W konsekwencji, w ramach całości zakładu Spółki ponoszone są/będą nakłady inwestycyjne ukierunkowane na zwiększenie całościowej zdolności produkcyjnej zakładu. Decyzja określa, m.in. objęty nią zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy sklasyfikowany według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU”), a także nieruchomości, na których ma zostać zrealizowana nowa inwestycja i na których generowany może być dochód podlegający zwolnieniu.

Zakres działalności gospodarczej Spółki objęty Decyzją zgodnie z PKWiU:

• 19.20 - Brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla i torfu oraz produkty rafinacji ropy naftowej,
• 20.12 - Barwniki i pigmenty,
• 20.13 - Pozostałe podstawowe chemikalia nieorganiczne,
• 20.14 - Pozostałe podstawowe chemikalia organiczne,
• 20.15.31 – Mocznik,
• 20.16 - Tworzywa sztuczne w formach podstawowych,
• 20.30 - Farby, lakiery i podobne środki pokrywające, farba drukarska, gotowe sykatywy i masy uszczelniające,
• 20.41 - Mydło i detergenty, środki piorące, czyszczące i polerujące,
• 20.42 - Preparaty kosmetyczne i toaletowe,
• 20.52 – Kleje,
• 20.59 - Pozostałe wyroby chemiczne, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• 22.22 - Opakowania z tworzyw sztucznych,
• 22.29 - Pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych,
• 23.99 - Pozostałe wyroby z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• 25.99 - Pozostałe gotowe wyroby metalowe, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• 28.29 - Pozostałe maszyny ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• 38.11.5 - Odpady, inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu,
• 52.10 - Magazynowanie i przechowywanie towarów,
• 52.29 - Pozostałe usługi wspomagające transport,
• 62.0 - Usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usługi powiązane,
• 71.12 - Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne,
• 71.20 - Usługi w zakresie badań i analiz technicznych,
• 72.19 - Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,
• 74.10 - Usługi w zakresie specjalistycznego projektowania.
  
  

Zgodnie z warunkami wskazanymi w Decyzji nowa inwestycja zostanie zrealizowana na nieruchomości składającej się z 12 działek, obręb nr 0011, położonych w gminie O., dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgi wieczyste o łącznej powierzchni 7,0496 ha.

Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Sprawozdanie finansowe Spółki podlega badaniu przez podmiot uprawiony do badania sprawozdań finansowych.

Zgodnie z art. 9b ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o PDOP”), zamiarem Spółki jest poinformowanie w przewidzianych tym przepisem terminach o wyborze, tzw. rachunkowej metody ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych (metoda, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP). Spółka spełnia jednocześnie wymogi niezbędne do stosowania tej metody ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych (art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP). Spółka osiąga i zapewne będzie osiągać zarówno dochody w ramach działalności korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jak i dochody opodatkowane na zasadach ogólnych (np. działalność handlowa). W ramach całokształtu prowadzonej działalności (zarówno korzystającej ze zwolnienia, jak i opodatkowanej na zasadach ogólnych), Spółka dokonuje transakcji rozliczanych w PLN oraz w walutach obcych, w związku z czym dochodzi do powstawania różnic kursowych. Są to zarówno transakcyjne różnice kursowe (czyli różnice kursowe powstające w związku z regulowaniem należności Spółki i spłatą zobowiązań), jak i różnice kursowe od środków własnych (czyli różnice kursowe powstające w związku z ruchami na koncie walutowym ), co oznacza w praktyce, że różnice te mogą powstawać z różnych tytułów (np. sprzedaż produktów, sprzedaż towarów, spłata zobowiązań) i będą mogły być rozpoznawane w związku z różnymi transakcjami realizowanymi w toku działalności prowadzonej przez Spółkę, tj. zarówno w związku z transakcjami związanymi z działalnością zwolnioną, działalnością opodatkowaną lub z związku z obiema rodzajami działalności. Spółka otrzymuje środki na rachunki bankowe walutowe w EUR i USD od swoich kontrahentów, kupuje również ww. środki od banku po kursie oferowanym przez bank. Kurs tej wymiany zwykle nie jest kursem średnim podawanym przez NBP z danego dnia. Przedmiotem zapytania nie jest prawidłowość ujęcia różnic kursowych z perspektywy ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

1. Czy mając na uwadze autonomiczność, tzw. metody bilansowej ustalania różnic kursowych względem przepisów podatkowych, możliwe jest wykazywanie przez Spółkę (w przypadku wyboru bilansowej metody rozpoznawania różnic kursowych) wszystkich różnic kursowych Spółki w wyniku podatkowym jedynie poprzez ujęcie w tym wyniku nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych wynikających z ksiąg rachunkowych (tzw. ujęcie różnic „per saldo”)?

(we wniosku pytanie oznaczone Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosując, tzw. rachunkową (bilansową) metodę ustalania różnic kursowych podatnik jest uprawniony do podatkowego rozliczenia różnic kursowych poprzez wykazanie nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych danego okresu ujętej w księgach rachunkowych (tj. stosując tzw. ujęcie różnic kursowych per saldo).

Metoda rachunkowa ustalania różnic kursowych, wynikająca z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: „ustawa o PDOP”), polega na odpowiednim zaliczeniu do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujętych w księgach rachunkowych różnic kursowych z tytułu transakcji walutowych i wynikających z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Należy podkreślić, że art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, odsyła w zakresie wybranej metody ustalania różnic kursowych do stosowania przepisów o rachunkowości.

Z powyższego wynika, że jeżeli zgodnie z przepisami o rachunkowości, różnice kursowe powinny być wykazane (nawet, jeżeli nie są one uznawane za różnice kursowe według przepisów podatkowych), będą wpływać one na wynik podatkowy Spółki. Bezpośrednią konsekwencją odesłania do przepisów o rachunkowości w przypadku wyboru, tzw. metody rachunkowej ustalania różnic kursowych jest konieczność analogicznego jak na gruncie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 351, dalej: „u.o.r”) prezentowania różnic kursowych dla celów podatkowych. W tym zakresie przepisy u.o.r. odznaczają się swoistą autonomią na gruncie prawa podatkowego. Wnioskodawca podkreśla, że autonomiczność zasad ustalania różnic kursowych, tzw. metodą rachunkową znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowy, m.in. w interpretacji indywidualnej:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.499. 2017.1.PC,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 października 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.91.2017.1.BK oraz z 13 marca 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1105.2016.1.AB,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 maja 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-305/16/BD, w której organ, odstępując od uzasadnienia prawnego potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym „(…) zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości. Podatnicy, którzy wybrali tę metodę, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p.).”
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 marca 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-77/16/MO, w której organ odstąpił od uzasadnienia prawnego uznając za w pełni prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „(...) zgodnie z art. 9b ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 tej ustawy, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym, że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.
  
  

Jak wynika z powyższego, art. 9b Ustawy CIT, odsyła w zakresie wybranej metody ustalania różnic kursowych do stosowania albo uregulowań Ustawy CIT albo przepisów o rachunkowości. Jeżeli podatnik dokonał wyboru rachunkowej (bilansowej) metody ustalania różnic kursowych (art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT) ma obowiązek uwzględniać w wyniku podatkowym różnice kursowe ustalone zgodnie z przepisami o rachunkowości. Zatem, podatnicy, którzy wybrali rachunkową (bilansową) metodę ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny powinni zaliczać odpowiednio do przychodów podatkowych lub kosztów uzyskania przychodów różnice kursowe ujęte w księgach rachunkowych”;

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 lutego 2016 r., Znak: ILPB4/4510-1-547/15-2/ŁM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 listopada 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-474/15/BKD,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 lutego 2015 r., Znak: ILPB4/423-534/14-2/ŁM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 stycznia 2015 r., Znak: IPPB5/423-1055/14-2/IŚ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 listopada 2014 r., Znak: ITPB3/423-362a/14/MK, w której organ wskazał, że „(…) Zakładając zatem, że przepisy ustawy o rachunkowości zezwalają na rozliczanie różnic kursowych w proponowany przez Spółkę sposób, tj. „per saldo”, powstające zarówno w ramach realizowanych transakcji gospodarczych jak i na własnych środkach różnice kursowe bilansowe stanowią również różnice podatkowe i dlatego powinny być uwzględniane w dokonywanych przez Spółkę rozliczeniach z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych”.
  
  

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone także przez Ministra Finansów w Biuletynie Skarbowym na 6/2007, w którym wskazano, iż „(…) Rozwiązania wynikające z rachunkowości określają zatem skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. Na fakt ustanowienia autonomiczności na gruncie materialnego prawa podatkowego zasad dotyczących, tzw. metody rachunkowej ustalania różnic kursowych zwrócił uwagę również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 25 listopada 2008 r. o sygn. akt I SA/Po 888/08 (orzeczenie prawomocne), w którym, w odniesieniu do możliwości ustalania dla celów podatkowych różnic kursowych w oparciu o przepisy rachunkowe, stwierdzono, że: „Taki zabieg legislacyjny powoduje z jednej strony to, że ustalanie różnic kursowych bardziej odpowiada istocie działalności gospodarczej, a ponadto w sposób nie budzący wątpliwości stawia rachunkowość w płaszczyźnie materialnego prawa podatkowego (…)”.

W ocenie Spółki, z powyższego bezsprzecznie wynika, że dla potrzeb PDOP istotny powinien być wyłącznie końcowy wynik rachunkowej kalkulacji różnic kursowych. Z kolei na gruncie u.o.r. różnice kursowe prezentowane są zgodnie z tzw. wynikowym (bilansowym) sposobem rozliczania różnic kursowych. Różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny, u.o.r. nakazuje zaliczać odpowiednio do przychodów (dodatnie) lub kosztów (ujemne) finansowych (art. 30 ust. 4 u.o.r.) - jest to, tzw. wynikowe rozliczanie różnic kursowych, przy czym różnice kursowe rozliczone wynikowo (dodatnie i ujemne, zrealizowane i niezrealizowane) wpływają na podstawie art. 42 ust. 3 u.o.r. na rachunek zysków i strat.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 u.o.r., wynik operacji finansowych stanowi różnicę między przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu dywidend (udziałów w zyskach), odsetek, zysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, a kosztami finansowymi, w szczególności z tytułu odsetek, strat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, z wyjątkiem odsetek, prowizji, dodatnich i ujemnych różnic kursowych, o których mowa w art. 28 ust. 4 i ust. 8 pkt 2.

Zatem możliwość kompensowania różnic kursowych została wprost przewidziana w odniesieniu do zasad sporządzenia rachunku zysków i strat, co też w ocenie Wnioskodawcy potwierdza istnienie takiej możliwości (ujęcie „per saldo”) również w księgach rachunkowych.

W związku z powyższym, w świetle powyższych regulacji, w przypadku stosowania, tzw. rachunkowej metody ustalania różnic kursowych możliwe jest ujmowanie różnic kursowych w księgach rachunkowych w sposób „wynikowy” (per saldo), a zatem po dokonaniu kompensaty ogółu uprzednio ustalonych dodatnich i ujemnych różnic kursowych właściwych dla danego okresu. Kompensata wartości różnic kursowych w księgach rachunkowych, pozostaje również spójna, ze znaną Spółce praktyką oraz poglądami doktryny.

Przykładowo, „Komentarz do art. 1-70 ustawy o rachunkowości” w: „Kodeks spółek handlowych. Komentarz (autorstwa: prof. dr hab. Stanisław Sołtysiński, prof. dr hab. Andrzej Szajkowski, prof. dr hab. Andrzej Szumański, prof. dr hab. Janusz Szwaja, dr Andre Helin; Warszawa 2008), w odniesieniu do art. 7 ust. 3 u.o.r. stanowi, że „(…) zdarzenia jednego rodzaju, które można kompensować i wykazywać łącznie wynik, to, np. różnice kursowe, zbycie niefinansowych aktywów trwałych oraz zbycie inwestycji”.

Prawidłowość powyższego stanowiska jest również powszechnie przyjmowana w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo można tu wskazać, m.in. na interpretację indywidualną:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 marca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.17.2018. 1.MJ,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.499. 2017.1.PC,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 października 2016 r., Znak: ITPB3/4510-437/16-1/KP,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 marca 2013 r., Znak: IPPB3/423-1030/12-2/MS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 22 listopada 2012 r., Znak: IPTPB3/423-295/12-5/KJ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 stycznia 2012 r., Znak: IPPB5/423-988/11-2/IŚ.
  
  

Reasumując, wykorzystanie wskazanej metody rachunkowej pozwala Spółce na stosowanie w zakresie zasad określenia różnic kursowych dla celów podatkowych przepisów u.o.r., a zatem pozwala na ujmowanie różnic kursowych dla celów podatkowych poprzez wykazanie nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych (tzw. ujęcie per saldo).

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnioskuje o potwierdzenie prawidłowości przedstawionej przez nią metodologii rozliczeń w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.