Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.267.2019.1.APO
z 23 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2019 r. (data wpływu tego samego dnia), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia prawidłowości wskazanej metody weryfikacji wielkości uzyskanej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego dostępnego dla pomiotów prowadzących działalność na podstawie stosownej decyzji o wsparciu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia prawidłowości wskazanej metody weryfikacji wielkości uzyskanej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego dostępnego dla pomiotów prowadzących działalność na podstawie stosownej decyzji o wsparciu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest producentem szerokiego asortymentu wyrobów, przeznaczonego głównie dla motoryzacji (m.in. kosmetyki samochodowe, płyny eksploatacyjne). Wnioskodawca jest przedsiębiorcą o w całości polskim kapitale. W dniu 25 lutego 2019 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu (dalej: „Decyzja”), o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1162, z późn. zm., dalej: „Ustawa o WNI”). Decyzja została wydana w związku z realizacją inwestycji polegającej na rozbudowie mocy produkcyjnych istniejącego zakładu. W konsekwencji, w ramach całości zakładu Spółki ponoszone są/ponoszone będą nakłady inwestycyjne ukierunkowane na zwiększenie całościowej zdolności produkcyjnej zakładu. Decyzja określa m.in. objęty nią zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy sklasyfikowany według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU”), a także nieruchomości, na których ma zostać zrealizowana nowa inwestycja i na których generowany może być dochód podlegający zwolnieniu. Zakres działalności gospodarczej Spółki objęty Decyzją, zgodnie z PKWiU: 19.20 - Brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla i torfu oraz produkty rafinacji ropy naftowej, 20.12 - Barwniki i pigmenty, 20.13 - Pozostałe podstawowe chemikalia nieorganiczne, 20.14 - Pozostałe podstawowe chemikalia organiczne, 20.15.31 - Mocznik, 20.16 - Tworzywa sztuczne w formach podstawowych, 20.30 - Farby, lakiery i podobne środki pokrywające, farba drukarska, gotowe sykatywy i masy uszczelniające, 20.41 - Mydło i detergenty, środki piorące, czyszczące i polerujące, 20.42 - Preparaty kosmetyczne i toaletowe, 20.52 - Kleje, 20.59 - Pozostałe wyroby chemiczne, gdzie indziej niesklasyfikowane, 22.22 - Opakowania z tworzyw sztucznych, 22.29 - Pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych, 23.99 - Pozostałe wyroby z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowane, 25.99 - Pozostałe gotowe wyroby metalowe, gdzie indziej niesklasyfikowane, 28.29 - Pozostałe maszyny ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane, 38.11.5 - Odpady, inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu, 52.10 - Magazynowanie i przechowywanie towarów, 52.29 - Pozostałe usługi wspomagające transport, 62.0 - Usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usługi powiązane, 71.12 - Usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne, 71.20 - Usługi w zakresie badań i analiz technicznych, 72.19 - Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych, 74.10 - Usługi w zakresie specjalistycznego projektowania. Zgodnie z warunkami wskazanymi w Decyzji, nowa inwestycja zostanie zrealizowana na nieruchomości składającej się z działek położonych w gminie wiejskiej X, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste, o łącznej powierzchni 7,0496 ha. Rok podatkowy Wnioskodawcy jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Spółka jest tzw. średnim przedsiębiorcą w rozumieniu prawa pomocy publicznej. Tym samym - z uwagi na lokalizację inwestycji - przysługuje jej intensywność pomocy na poziomie 35%. Obecnie, Spółka korzysta z możliwości wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie na podstawie art. 25 ust. 6 w zw. z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”). Spółka nie wnioskowała o ograniczenie wartości zaliczek wpłacanych w ciągu 2019 roku. Pytanie wskazane w treści wniosku dotyczy zasad korzystania ze zwolnienia względem działalności mogącej korzystać ze zwolnienia na podstawie posiadanej Decyzji (dalej: „Działalność Zwolniona”). Spółka jest świadoma, że omawiane zwolnienie na podstawie decyzji o wsparciu nie ma charakteru podmiotowego i w dalszym ciągu część jej działalności nie będzie korzystać z omawianego zwolnienia (np. działalność stricte handlowa; dalej: „Działalność Poza Zwolnieniem”) - kwestia niniejsza nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Spółka wnioskuje o potwierdzenie prawidłowości wskazanej metody weryfikacji wielkości uzyskanej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego dostępnego dla pomiotów prowadzących działalność na podstawie stosownej decyzji o wsparciu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 Ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) na zasadach określonych odpowiednio w przepisach Ustawy o CIT. Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie o WNI, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Tym samym, Ustawa o CIT precyzyjnie określa, że dla oceny, czy wielkość zwolnienia nie przekracza maksymalnej, dopuszczalnej wysokości pomocy publicznej na danym obszarze, pod uwagę brana jest wartość pomocy publicznej już udzielonej i wciąż możliwej do udzielenia na podstawie decyzji o wsparciu. Z kolei, w § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713, z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie o WNI”), określono szczegółowo sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej. Zgodnie z § 10 ust. 1 Rozporządzenia o WNI, koszty kwalifikowane inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania decyzji o wsparciu, a w ust. 3 uregulowano, że zdyskontowaną wartość poniesionych kosztów oraz otrzymywanej pomocy oblicza się przy zastosowaniu wzoru, składową którego jest liczba miesięcy, jaka upłynęła od dnia uzyskania decyzji o wsparciu do dnia udzielenia pomocy. Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2018 r., poz. 362, z późn. zm.), w przypadku zwolnienia z CIT, dniem udzielenia pomocy jest dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia zeznania rocznego. W przypadku Wnioskodawcy dniem udzielenia pomocy w zakresie zwolnienia podatkowego jest 31 marca roku następującego po roku podatkowym. Konsekwencją tego jest również fakt, że także weryfikacja dostępności zwolnienia podatkowego może być dokonana raz do roku na wskazany dzień udzielenia pomocy, którym w przypadku Spółki jest 31 marca roku następującego po roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały dochody podlegające zwolnieniu. Wnioskodawca, opisując mechanizm dotyczący zwolnienia dochodów na podstawie uzyskanej Decyzji uznaje, że dla celów określenia, czy Spółka może skorzystać ze zwolnienia podatkowego dostępnego z tytułu uzyskanej Decyzji, konieczne jest ustalenie na potencjalny dzień udzielenia pomocy w formie zwolnienia podatkowego (czyli 31 marca roku następnego) relacji (różnicy) pomiędzy:

• wartością sumaryczną pomocy dotychczas udzielonej w formie zwolnienia z CIT (zdyskontowanej uprzednio przy zastosowaniu współczynników dyskontujących właściwych dla okresu od dnia udzielenia decyzji o wsparciu do dnia udzielenia pomocy publicznej za poszczególne minione lata podatkowe), z uwzględnieniem również zasady kumulacji pomocy publicznej przyznanej w innych formach w związku z tożsamymi kosztami kwalifikowanymi (o ile ma zastosowanie), oraz
• wartością całkowitej dostępnej dla Wnioskodawcy pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego, obliczoną jako iloczyn kosztów kwalifikowanych (w wartości zdyskontowanej na dzień uzyskania decyzji o wsparciu) oraz współczynnika intensywności pomocy publicznej (w przypadku Spółki - 35%, Spółka jest tzw. średnim przedsiębiorcą).

Tym samym, dochodzi do porównania wartości już uzyskanej pomocy publicznej z dostępnym limitem pomocy (obliczonym w oparciu o kwalifikowane koszty inwestycji).

Wartość obliczona we wskazany powyżej sposób (różnica) stanowi wielkość dostępnego dla Spółki zwolnienia podatkowego. W sytuacji, gdy:

• wielkość zobowiązania podatkowego obliczonego względem dochodu z Działalności Zwolnionej za dany rok zdyskontowana przy zastosowaniu współczynnika dyskontującego właściwego dla okresu od dnia uzyskania decyzji o wsparciu do potencjalnego dnia udzielenia pomocy za ten rok (31 marca roku następnego) jest mniejsza lub równa wielkości dostępnego zwolnienia podatkowego za dany rok (z uwzględnieniem dyskontowania) - Wnioskodawca uprawniony jest do uznania, że zwolnieniu z opodatkowania CIT podlega całkowita wielkość dochodu z Działalności Zwolnionej będąca podstawą do obliczenia hipotetycznego zobowiązania podatkowego za dany rok,
• wielkość (hipotetycznego) zobowiązania podatkowego obliczonego względem dochodu z Działalności Zwolnionej za dany rok zdyskontowana przy zastosowaniu współczynnika dyskontującego właściwego dla okresu od dnia uzyskania decyzji o wsparciu do potencjalnego dnia udzielenia pomocy za ten rok (31 marca roku następnego) jest większa od wielkości dostępnego zwolnienia podatkowego za dany rok (z uwzględnieniem dyskontowania) - Wnioskodawca uprawniony jest do uznania, że zwolnieniu z opodatkowania CIT podlega wyłącznie dochód będący podstawą do obliczenia hipotetycznego zobowiązania podatkowego za dany rok w części odpowiadającej wielkości dostępnego dla Spółki zwolnienia podatkowego za dany rok. W pozostałej części powstaje obowiązek zapłaty podatku dochodowego względem dochodu z Działalności Zwolnionej wraz ze złożeniem rocznej deklaracji CIT (o ile wartość zaliczek wpłaconych w uproszczonej formie uprzednio w trakcie trwania roku podatkowego jest niższa niż wartość zobowiązania podatkowego za ten rok - zobowiązanie obliczone względem dochodu z Działalności Poza Zwolnieniem oraz względem dochodu z Działalności Zwolnionej, w części przekraczającej dostępny limit zwolnienia w danym roku).
  
  

W konsekwencji Spółka wnioskuje o potwierdzenie w szczególności, że możliwość określenia wartości dostępnego zwolnienia podatkowego występuje dopiero na dzień faktycznego udzielenia pomocy (dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia zeznania rocznego). Dodatkowo należy wskazać, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie także w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych dotyczących metodologii weryfikacji wartości dostępnego zwolnienia - interpretacje dotyczące podatników rozliczających zaliczki na podatek na zasadach ogólnych (nie w formie uproszczonej). Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.76.2019.1.APO, organ podatkowy stwierdził, że: (...) w przypadku Spółki dniem uzyskania ulgi podatkowej z tytułu nowej inwestycji jest dzień, w którym upływa termin złożenia zeznania rocznego, tj. w przypadku Spółki 31 marca roku następującego po roku podatkowym za który udzielone zostało zwolnienie. W tym miejscu należy zauważyć, że dla celów określenia, czy Spółka może skorzystać ze zwolnienia podatkowego dostępnego z tytułu uzyskanej decyzji o wsparciu, musi porównać wartość już uzyskanej pomocy publicznej z dostępnym limitem pomocy (obliczonym w oparciu o koszty inwestycji). Analogiczne stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął także w interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.69.2019.1.MS.

Zdaniem Spółki, zasadnym jest również odniesienie się do treści interpretacji organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów administracyjnych dotyczących działalności prowadzonej w specjalnych strefach ekonomicznych na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 482, z późn. zm.) oraz uregulowań zawartych w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, gdyż konstrukcja przewidzianego w tych przepisach zwolnienia strefowego jest analogiczna do przewidzianego w Ustawie o WNI oraz art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT. W tym kontekście prawidłowość przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska znajduje przykładowo potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 marca 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-201/16/KP, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym w szczególności: W przypadku Spółki dniem udzielenia pomocy w zakresie zwolnienia podatkowego jest więc 31 marca roku następującego po roku podatkowym. Konsekwencją tego jest również fakt, że także weryfikacja dostępności zwolnienia podatkowego może być dokonana raz do roku na wskazany dzień udzielenia pomocy, którym w przypadku Spółki jest 31 marca roku następującego po roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały dochody podlegające zwolnieniu. Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 stycznia 2015 r.: sygn. IBPBI/2 /423-1248/14/AK oraz z 10 grudnia 2012 r. sygn. IBPBI/2/423-1297/12/SD.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. (I SA/Rz 254/07), przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z CIT (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej), stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej (ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.). Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. (III Sa/Wa 1737/07), w którym stwierdził, że nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość. Potwierdził to również Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyrokach z 10 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 150/17, z 10 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 196/17, czy z 15 marca 2019 r., sygn. II FSK 1186/17, uzasadniając powyższe podejście, stwierdził, że: Wiele przepisów podatkowych uzależnia powstanie zobowiązań podatkowych, a zazwyczaj także wysokość tych zobowiązań od zdarzeń czy czynności prawnych uregulowanych bądź zdefiniowanych w przepisach nie będących przepisami prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 w zw. z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Pod pojęciem prawa podatkowego należy więc rozumieć wszelkie normy prawne, które regulują elementy konstrukcyjne, tj. podmiotowe i przedmiotowe podatku, zatem także normy prawne nie znajdujące się w ustawach podatkowych. Mając na uwadze powyższe, Spółka wnioskuje o potwierdzenie prawidłowości wskazanej metody weryfikacji wielkości uzyskanej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego dostępnego dla pomiotów prowadzących działalność na podstawie stosownej decyzji o wsparciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1162), wprowadzono mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ww. ustawy, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu działalności gospodarczej, zgodnie z decyzją o wsparciu nowych inwestycji, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę podatek dochodowy. Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w ww. decyzji.
  
  

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713), maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub
2. zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

-z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

W § 10 ww. rozporządzenia, określono w szczegółach sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej. W myśl § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, koszty kwalifikowane nowej inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania decyzji o wsparciu. Natomiast, z treści § 10 ust. 4 pkt 2 i 3, wynika, że dniem:

2) uzyskania ulgi podatkowej, o którym mowa w ust. 3, jest dzień, w którym zgodnie z przepisami o podatku dochodowym upływa termin złożenia zeznania rocznego;

3) uzyskania decyzji o wsparciu, o którym mowa w ust. 3, jest ostatni dzień miesiąca, w którym wydano tę decyzję.

W art. 2 pkt 11 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2018 r., poz. 362), ustawodawca wskazał, że w przypadku udzielenia pomocy w formie ulgi w podatku dochodowym, dniem udzielenia pomocy jest dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia zeznania rocznego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że 25 lutego 2019 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu w związku z realizacją inwestycji polegającej na rozbudowie mocy produkcyjnych istniejącego zakładu. W konsekwencji, w ramach całości zakładu Spółki ponoszone są/ ponoszone będą nakłady inwestycyjne ukierunkowane na zwiększenie całościowej zdolności produkcyjnej zakładu. Rok podatkowy Wnioskodawcy jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Spółka jest tzw. średnim przedsiębiorcą w rozumieniu prawa pomocy publicznej. Tym samym - z uwagi na lokalizację inwestycji - przysługuje jej intensywność pomocy na poziomie 35%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia prawidłowości wskazanej metody weryfikacji wielkości uzyskanej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego dostępnego dla pomiotów prowadzących działalność na podstawie stosownej decyzji o wsparciu.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że w przypadku Spółki dniem udzielenia zwolnienia podatkowego z tytułu nowej inwestycji jest dzień, w którym upływa termin złożenia zeznania rocznego, tj. w przypadku Spółki 31 marca roku następującego po roku podatkowym za który udzielone zostało zwolnienie.

W tym miejscu należy zauważyć, że dla celów określenia, czy Spółka może skorzystać ze zwolnienia podatkowego dostępnego z tytułu uzyskanej decyzji o wsparciu, musi porównać wartość już uzyskanej pomocy publicznej z dostępnym limitem pomocy (obliczonym w oparciu o koszty inwestycji). Jednak, z uwagi na fakt, że zwolnienie podatkowe udzielane jest w dniu, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia zeznania rocznego, Wnioskodawca nie jest w stanie dokonać uprzedniej precyzyjnej kalkulacji wielkości dostępnego limitu zwolnienia.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że możliwość określenia wartości dostępnego zwolnienia podatkowego występuje dopiero na dzień faktycznego udzielenia pomocy tj. dzień, w którym upływa termin złożenia zeznania rocznego.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § la ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.