2019.08.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.361.2019.3.AZ
z 23 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm..) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 15 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z programem „…” w ramach CSR – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z programem „…” w ramach CSR. Wniosek został uzupełniony pismem będącym odpowiedzią na wezwanie Organu 5 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.361.2019.1.AZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki akcyjnej. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W ramach prowadzonej działalności Spółka angażuje się w programy z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (dalej: „CSR”), której celem jest budowanie pozytywnych i trwałych relacji zarówno z partnerami społecznymi jak i biznesowymi.

Postępujące zmiany społeczno-gospodarcze oraz związane z nimi szanse i zagrożenia przyczyniły się do wzrostu świadomości związanej z koniecznością szerszego spojrzenia na zagadnienie zrównoważonego rozwoju. Zaspokojenie obecnych potrzeb rozwojowych, zdaniem Spółki, nie może jednocześnie ograniczać możliwości zaspokojenia potrzeb przyszłych pokoleń. Dlatego istotne jest powiązanie celów ekonomicznych z celami ogólnogospodarczymi i społecznymi. Maksymalizacja zysku nie może być zatem jedynym celem funkcjonowania przedsiębiorstw.

Wnioskodawca tworząc strategię biznesową uwzględnia wpływ, jaki Spółka wywiera na otoczenie, w którym funkcjonuje – biorąc pod uwagę interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności pracownikami i społecznościami lokalnymi. Społeczna odpowiedzialność biznesu jest więc elementem procesu zarządzania przedsiębiorstwem, które wykracza poza obszary dotychczasowych działań przyczyniając się do pozytywnych zmian w otoczeniu.

Mając powyższe na uwadze, w Spółce została wdrożona Strategia na lata 2017-2020, która zakłada realizację działań z zakresu szeroko pojętej społecznej odpowiedzialności biznesu. W związku z tym, w swojej działalności Spółka kładzie nacisk m.in. na zagadnienia odpowiedzialności wobec środowiska oraz uwzględnia szeroki zakres problemów etycznych i społecznych. Co istotne – Spółka realizuje strategię CSR zarówno na terenach, na których posiada swoje zakłady, jak i w innych miejscach.

Strategia CSR została stworzona tak, aby wspierać i uzupełniać cele strategii biznesowej Grupy …. Spółka tworząc strategię biznesową uwzględniła wpływ, jaki wywiera na otoczenie, w którym funkcjonuje – uwzględniając interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności pracownikami i społecznościami lokalnymi. Społeczna odpowiedzialność biznesu jest więc elementem procesu zarządzania przedsiębiorstwem, które wykracza poza obszary dotychczasowych działań przyczyniając się do pozytywnych zmian w otoczeniu Spółki.

Prowadzenie biznesu w sposób odpowiedzialny przynosi spółce wymierne korzyści – takie jak budowanie pozytywnych i trwałych relacji z partnerami społecznymi, czy wzmacnianie rozpoznawalności przedsiębiorstwa. Działania CSR pomagają więc budować długofalowe relacje z otoczeniem: społecznością lokalną, opinią publiczną, inwestorami, pracownikami, czy organizacjami pozarządowymi. Relacje te oparte są na wzajemnym zaufaniu oraz wysokich standardach etycznych.

Ponadto wskazane działania ukierunkowują przedsiębiorstwo na długotrwały i stabilny wzrost. Poprzez prowadzone projekty z zakresu CSR Spółka chce monitorować wpływ na otoczenie i kształtować go zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Spółka, jako jednostka zainteresowania publicznego, dokumentuje realizowane projekty CSR w corocznym Raporcie CSR.

W ramach wskazanej powyżej polityki społecznej odpowiedzialności biznesu Spółka zainicjowała realizację m.in. poniżej opisanego projektu:

„…” (dalej: „projekt CSR”)

Spółka poniosła wydatki związane z nabyciem do korzystania autobusu elektrycznego (raty leasingowe). Jest on wykorzystywany w ramach współpracy z partnerem społecznym (X) do promowania m.in. ochrony środowiska oraz ekologii, co przekłada się na przedstawianie oraz postrzeganie Spółki jako podmiotu aktywnie zaangażowanego w sprawy istotne dla społeczeństwa. W ramach współpracy z partnerem społecznym autobus jest wykorzystywany również do innych akcji o charakterze prospołecznym.

Zaznaczenia wymaga, że oznaczenie autobusu (nadruki) oraz umieszone na nim hasła promują kwestie ekologiczne, odnosząc się jednocześnie do wartości chrześcijańskich. Również logo Spółki zostało umieszczony w widocznym miejscu na autobusie.

W związku z realizacją projektu CSR Spółka dokonywała zakupu usług, tj. nabyła autobus w ramach leasingu operacyjnego, w związku z czym ponosi koszty rat leasingowych udokumentowanych fakturami VAT. Ponadto Spółka poniosła wydatki na oklejenie autobusu, co również zostało udokumentowane fakturami VAT.

Na moment złożenia wniosku Spółka nie dokonywała odliczenia podatku VAT w zakresie wydatków związanych z projektem CSR.

Celem pozyskania autobusu jest promocja ekologicznych środków transportu publicznego jak również zmiana postaw społecznych względem środowiska naturalnego, co wpisuje się w działalność CSR realizowaną przez Spółkę.

Spółka wskazuje, że przedmiotowe działania mają pośredni wpływ na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej, ponieważ podejmowanie działalności w zakresie promocji ochrony środowiska z jednej strony pozytywnie wpływa na wizerunek Spółki, z drugiej strony podnosi atrakcyjność jako pracodawcy i poprawia relacje z władzami lokalnymi oraz lokalną społecznością. Podejmowane działania spowodują wzrost zaufania do Spółki, w tym w zakresie dbałości o sprawy ekologiczne. Ponadto Spółka ma możliwość bezpośredniego wykorzystania informacji o działaniach CSR w ramach akcji reklamowych.

W efekcie działania podejmowane przez Spółkę w tym zakresie, w opinii Spółki przełożą się na długofalowy wzrost zysków.

Podejmując działania wspierające środowisko naturalne Spółka buduje pozytywny wizerunek, jako przedsiębiorcy dbającego o zrównoważony rozwój gospodarczy z poszanowaniem kwestii ekologicznych.

Spółka aktywnie informuje o realizacji powyższego projektu CSR w mediach w celu przedstawienia się jako odpowiedzialnego społecznie partnera biznesowego. W związku z zaangażowaniem w ww. projekt logotyp Spółki jest prezentowany w mediach lokalnych i krajowych.

Ponadto Wnioskodawca na marginesie wskazuje, że leasingowany autobus jest konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, co wynika z wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym.

Zdarzenie przyszłe

Spółka przewiduje, że w przyszłości w dalszym ciągu będzie realizować program „…” (dalej: „projekt CSR”). Cel projektu pozostanie niezmieniony, tj. będzie wykorzystywany w ramach współpracy z partnerem społecznym (X) – Autobus jest udostępniony X na podstawie umowy użyczenia – do promowania m.in. ochrony środowiska oraz ekologii, co zgodnie z zamierzeniami Wnioskodawcy ma się przekładać na przedstawianie Spółki jako podmiotu aktywnie zaangażowanego w sprawy istotne dla społeczeństwa. W ramach współpracy z partnerem społecznym autobus jest wykorzystywany również do innych akcji o charakterze prospołecznym.

Oznaczenie autobusu (nadruki) oraz umieszone na nim hasła będą promować kwestie ekologiczne, odnosząc się jednocześnie do wartości chrześcijańskich. Również logo Spółki zostanie umieszczone w widocznym miejscu na autobusie.

Spółka wskazuje, że przedmiotowe działania będą mieć pośredni wpływ na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej, ponieważ podejmowanie działalności w zakresie promocji ochrony środowiska z jednej strony pozytywnie będą wpływać na wizerunek Spółki, z drugiej strony podniosą atrakcyjność Spółki jako pracodawcy i poprawią relacje z władzami lokalnymi oraz lokalną społecznością. Podejmowane działania zgodnie z zamierzeniami Wnioskodawcy spowodują wzrost zaufania do Spółki, w szczególności w zakresie dbałości o sprawy ekologiczne. Ponadto Spółka będzie mieć możliwość bezpośredniego wykorzystania informacji o działaniach CSR w ramach akcji reklamowych.

Podejmując działania wspierające środowisko naturalne. Spółka będzie budować pozytywny wizerunek, jako przedsiębiorcy dbającego o zrównoważony rozwój gospodarczy z poszanowaniem kwestii ekologicznych.

W efekcie działania podejmowane przez Spółkę w tym zakresie, zdaniem Spółki przełożą się na długofalowy wzrost zysków.

W uzupełnieniu do wniosku wyjaśniono, że Spółka należy do Grupy …, zajmuje się wydobyciem i sprzedażą węgla kamiennego, wydobycie węgla odbywa się w kopalniach Spółki. W przeważającej części przychody … uzyskiwane są z tytułu sprzedaży wyrobów, głównie węgla oraz towarów na rzecz podmiotów powiązanych oraz podmiotów trzecich. W rezultacie Spółka pełni rolę producenta, jak i dystrybutora zakupionych towarów od podmiotów trzecich. Odbiorcą docelowym Spółki są zarówno podmioty powiązane jak i podmioty trzecie na rynku krajowym i zagranicznym.

Spółka konkuruje z kilkunastoma innymi przedsiębiorstwami w branży. Działalność Spółki prowadzona jest na warunkach konkurencyjnych, odbiorcami Spółki są zarówno podmioty powiązane jak i podmioty trzecie (niepowiązane) na rynku krajowym i zagranicznym.

Na pytanie Organu, czy autobus elektryczny został nabyty celem przekazania go nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia X?, Wnioskodawca odpowiedział, że autobus został przez Spółkę nabyty celem realizacji działań CSR, w tym w zakresie promocji ekologicznych środków transportu publicznego jak również zmiany postaw społecznych względem środowiska naturalnego. W ramach współpracy z partnerem społecznym (X) przy realizacji przez Spółkę działalności CSR, autobus został udostępniony X i aktualnie jest wykorzystywany również do innych akcji o charakterze prospołecznym. O budowie pozytywnego wizerunku Spółki jako podmiotu dbającego o kwestie ekologiczne w związku z udostępnieniem autobusu elektrycznego świadczą liczne artykuły w mediach ogólnopolskich oraz lokalnych, gdzie podkreślany jest fakt angażowania się Spółki dla dobra ekologii poprzez projekt będący przedmiotem wniosku (zob. np. …).

Na pytanie Organu, czy przez X dokonywane są/będą jakiekolwiek czynności na rzecz Spółki? Jeżeli tak to proszę wskazać, jakie to czynności, Wnioskodawca odpowiedział, że X funkcjonuje w ramach Projektu CSR jako partner społeczny Spółki, co przekłada się na przedstawienie Spółki jako podmiotu aktywnie zaangażowanego w sprawy istotne dla społeczeństwa. Dzięki współudziale X w projekcie Spółka jest w stanie promować się jako podmiot odpowiedzialny społecznie i w ten sposób kreować również odbiór własnej marki. Partner społeczny Spółki został starannie wybrany – zamierzeniem Spółki było, aby była nim instytucja budząca powszechne zaufanie zarówno społeczeństwa polskiego, jak i społeczności lokalnych. Zaangażowanie X ma charakter wsparcia Spółki oraz współpracy ze Spółką w zakresie promowania zmiany postaw społecznych względem środowiska naturalnego – jako postępowania spójnego z społecznym nauczaniem Kościoła Katolickiego. W tym zakresie odbywają się wspólne spotkania oraz działania (np. funkcjonowanie X), które szeroko komentowane są przez media. Spółka nie wyklucza poszerzenia zakresu współpracy w ramach CSR z X także w przyszłości.

Autobus został udostępniony partnerowi społecznemu (X) bezpośrednio po jego nabyciu do korzystania w ramach leasingu operacyjnego przez Spółkę – w związku z rozwojem wizji realizowania działań CSR przez Spółkę. W ramach realizacji Projektu CSR, X jest, a w przyszłości również będzie jedynym uprawnionym do korzystania oraz realizowania we współpracy ze Spółką autobusu elektrycznego. Co istotne udostępnienie autobusu stanowi realizację strategii współpracy Spółki z X w zakresie realizacji CSR.

W związku z udostępnieniem autobusu partnerowi społecznemu (X) do korzystania, w ramach ustaleń ze Spółką, X korzysta z udostępnionego pojazdu dla celów promocji ekologii. W szczególności autobus jest wykorzystywany do wizytacji miejsc publicznych (w najbliższym, lokalnym otoczeniu Spółki – chodzi o … parafie objęte negatywnym oddziaływaniem zakładów górniczych Spółki), gdzie wespół z przedstawicielami Kościoła Katolickim promowana jest ochrona środowiska i chrześcijańskie działania proekologiczne. Z uwagi na charakter oraz ogólnopolski zasięg działalności X w praktyce autobus często będzie wykorzystywany poza miejscem siedziby Spółki – niemniej na obszarze prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem Spółka posiada w kraju wielu partnerów gospodarczych z którymi realizowane są działania gospodarcze i kontakty biznesowe. Zdaniem Spółki podejmowane przez nią działania mogą mieć wpływ na zwiększenie potencjalnego kręgu odbiorców produktów Spółki oraz budowanie proekologicznego wizerunku Spółki w odbiorze klientów.

Celem pozyskania autobusu jest promocja ekologicznych środków transportu publicznego, zmiana postaw społecznych względem środowiska naturalnego, co wpisuje się w działalność CSR realizowaną przez Spółkę. Promocja ta odbywa się nie w sposób bezpośredni, poprzez wykorzystanie autobusu do transportu publicznego, ale w sposób pośredni, poprzez jego wykorzystanie do celów partnera społecznego, zbieżnych ze strategią CSR Spółki i związanych z działalnością na rzecz ochrony środowiska. Ponadto, na autobusie znajdują się nadruki z umieszczonymi na nich hasłami ekologicznymi, jednocześnie związane z promowanymi przez X wartościami chrześcijańskimi, a także nadruki z logo Spółki.

Autobus jest wykorzystywany w ramach Projektu CSR w związku z promowaniem m.in. ochrony środowiska oraz ekologii poprzez oznaczenie autobusu odpowiednimi hasłami promującymi wartości chrześcijańskie w zakresie ekologii oraz logo Spółki. W praktyce jest wykorzystywany również m.in. do transportu do miejsc publicznych (w najbliższym, lokalnym otoczeniu Spółki – chodzi o … parafie objęte negatywnym oddziaływaniem zakładów górniczych Spółki), w których przy współudziale przedstawicieli Kościoła Katolickiego promowana jest ochrona środowiska i działania proekologiczne, jak również przekazywane są informacje o działaniach środowiskowych Spółki.

Autobus wykorzystywany był, jest i będzie jako miejsce edukacji ekologicznej podczas spotkań z dziećmi organizowanych m.in. w szkołach, przedszkolach, domach dziecka czy też w trakcie pikników rodzinnych mających miejsce na terenie objętym działalnością Spółki. Dotychczasowe spotkania dotyczyły promowania ekologicznych wartości, które zostały ujęte w …, a które są zbieżne z wartościami Grupy zawartymi w Strategii na lata 2017-2020.

Autobus elektryczny dodatkowo zaznaczył swoją obecność także podczas: … Pikniku …, Marszu … oraz Dniach …. Powyższy sposób wykorzystywania autobusu świadczy o tym, że przedmiotowy projekt ma na celu budowanie pozytywnego wizerunku Spółki jako podmiotu dbającego o kwestie ekologiczne. Spółka osiąga zamierzony cel, o czym świadczą liczne artykuły w mediach ogólnopolskich oraz lokalnych, gdzie podkreślany jest fakt angażowania się Spółki dla dobra ekologii poprzez projekt będący przedmiotem wniosku.

Autobus elektryczny jest wykorzystywany w działalności promującej rozwiązania proekologiczne, w związku z nauczeniem Kościoła Katolickiego w kontekście papieskiej encykliki … oraz …. Wszelkie akcje prowadzone przez X mają charakter akcji prospołecznych, gdyż obejmują pomoc potrzebującym oraz działalność edukacyjną, w tym również obejmują akcje proekologiczne. X wykorzystuje autobus elektryczny np. promując proekologiczne nauczanie Kościoła Katolickiego w kontekście papieskiej encykliki …. Autobus jest również wykorzystywany również jako tzw. …. promująca proekologiczną działalność Kościoła Katolickiego przy udziale Spółki.

Autobus elektryczny jest także wykorzystywany do objazdu po miejsc publicznych (także w najbliższym, lokalnym otoczeniu Spółki – chodzi o …. parafie) gdzie wespół z Kościołem Katolickim promowana jest ochrona środowiska i działania proekologiczne. Autobus elektryczny był wykorzystywany także np. w trakcie mszy św. inaugurującej powstanie Fundacji … oraz wspólnego projektu ….

Spółka wskazuje, iż nadruki znajdujące się na bokach autobusu, zawierają hasła z cytatami Papieży: …

Logo … znajduje się na przedniej klapie bagażnika autobusu oraz na tylnej ścianie klapy bagażnika, będąc nadrukiem odznaczającym się i odpowiednio widocznym. Logo Spółki stanowi istotny element całości grafiki umieszczonej na autobusie X. Hasła oraz nadruki nawiązują do podejmowanych przez Spółkę działań w zakresie ochrony środowiska, mają stworzyć wizerunek podmiotu zaangażowanego w sprawy ekologiczne oraz sprawy społeczności lokalnej. Natomiast umieszczenie Logo Spółki wprost nawiązuje i promuje prowadzoną przez nią działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT od wydatków na opisany w stanie faktycznym projekt CSR? W szczególności czy przysługuje jej prawo do odliczenia VAT od wydatków na raty leasingowe autobusu elektrycznego?
Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT od wydatków na opisany w stanie faktycznym projekt CSR? W szczególności czy będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia VAT od wydatków na raty leasingowe autobusu elektrycznego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy:

Ad. 1 Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT od wydatków na projekt CSR, a w szczególności przysługuje jej prawo do odliczenia VAT od wydatków na raty leasingowe autobusu elektrycznego.

Ad. 2 Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT od wydatków na projekt CSR, a w szczególności będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia VAT od wydatków na raty leasingowe autobusu elektrycznego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1 Zgodnie z art. 86 ust. I ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, które nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie. Jednocześnie, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje w przypadkach określonych w art. 88 ustawy o VAT, który również nie znajduje zastosowania do opisywanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Analiza przytoczonych regulacji wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług;
towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych;
towary i usługi nie zostały wymienione jako nie dające prawa do odliczenia VAT.

Ustawa o VAT nie precyzuje w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby podatnik miał możliwość odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym należy podkreślić, że związek ten może być pośredni, co więcej, dany zakup może wiązać się z wykonaniem czynności niepodlegającej opodatkowaniu, która jest jednak niezbędna lub tylko potrzebna do prowadzenia działalności opodatkowanej. Na taką konkluzję wskazuje jednoznacznie stanowisko prezentowane wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zgodnie z którym prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi fundamentalne prawo podatnika, które nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego.

Przykładowo, w wyroku TSUE z dnia 8 lutego 2007 r. w sprawie C-435/05 (Investrand BV vs. Staatssecretaris van Financien) zostało wskazane, że „Prawo do odliczenia zostaje zatem również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług stanowią część jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią element cenotwórczy dla dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te w rzeczywistości zachowują bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika”.

Transakcje opodatkowane muszą pozostawać w związku z działalnością gospodarczą podatnika, ale organy mają obowiązek brać pod uwagę specyfikę działalności gospodarczej, jak również zmieniające się warunki prowadzenia działalności gospodarczej i jej promowania i reklamowania. Mając powyższe na uwadze, w celu określenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, konieczne jest ustalenie czy występuje bezpośredni lub pośredni związek wydatków na program CSR z działalnością opodatkowaną. Analiza ta nie jest możliwa do wykonania w oderwaniu od definicji społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR), w ramach której Wnioskodawca prowadzi akcje prospołeczne w sferze społecznej odpowiedzialności biznesu (tzw. CSR). Pod pojęciem tym należy rozumieć koncepcję, dzięki której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. Bycie odpowiedzialnym nie oznacza tylko spełnienia wszystkich wymogów formalnych i prawnych, ale oprócz tego zwiększone inwestycje w zasoby ludzkie i relacje z otoczeniem firmy, czyli dobrowolne zaangażowanie. Społeczna odpowiedzialność jest procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa zarządzają swoimi relacjami z różnorodnymi interesariuszami, którzy mogą mieć faktyczny wpływ na sukces w działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, realizowane przez niego działania, wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu. Istotny w tym zakresie jest aspekt zaangażowania Spółki jako podmiotu, społecznie odpowiedzialnego w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego. Ponadto, jak zostało wskazane w opisanym stanie faktycznym, działania Spółki podejmowane są w celu zwiększenia rozpoznawalności priorytetów i działań społecznych Spółki, aktywnego uczestnictwa w zrównoważonym rozwoju społeczności i regionów, z którymi Spółka jest związana jak również podkreślenia roli Spółki jako odpowiedzialnego społecznie partnera biznesowego.

W konsekwencji, realizowana przez Spółkę polityka CSR niewątpliwie wpływa na poprawę dialogu ze społecznością lokalną, co przekłada się na budowę pozytywnych i trwałych relacji zarówno z partnerami społecznymi jak i biznesowymi, co z kolei wpływa na wzrost konkurencyjności firmy na rynku globalnym i pośrednio wpływa na prowadzoną działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Implikacjami działań z obszarów CSR, mającymi przełożenie na działalność prowadzoną przez przedsiębiorstwo, są w szczególności:

wzrost zaufania do Spółki, w tym w zakresie dbałości o sprawy społeczne i ekologiczne,
poprawa relacji z interesariuszami, akceptacja ze strony władz lokalnych, społeczności lokalnych, liderów opinii publicznej, pozyskiwanie partnerów i klientów, którzy przywiązują wagę do działań CSR oraz wzmocnienie ich lojalności.
długofalowy wzrost sprzedaży/zysków,
ograniczenie sytuacji kryzysowych np. związanych z pozwami do sądu, karami za zanieczyszczanie środowiska, podejmowaniem zbytniego ryzyka.
wzrost konkurencyjności firmy dzięki uruchomieniu różnych zasobów wykorzystywanych w projektach CSR,
podniesienie motywacji pracowników oraz ich identyfikacji z wartościami Spółki,
zwiększenie atrakcyjności Spółki jako potencjalnego pracodawcy,
możliwość bezpośredniego wykorzystania informacji o działaniach CSR w ramach akcji reklamowych.

Wskazane powyżej korzyści z ponoszonych wydatków na działalność CSR mają zatem na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży opodatkowanej VAT. Wydatki ponoszone na projekt CSR jako ogólny koszt funkcjonowania Wnioskodawcy przekładają się na wyniki prowadzonej przez Spółkę działalności opodatkowanej VAT. W przypadku braku ponoszenia wydatków opisanych w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Spółka nie byłaby w stanie realizować działalności opodatkowanej na dotychczasowym poziomie. Przykładowo, negatywny odbiór Spółki w środowisku lokalnym mógłby prowadzić do pojawienia się negatywnych ruchów społecznych (np. protestów), co uniemożliwiłoby lub w znaczący sposób zaburzyło prowadzenie działalności opodatkowanej. Również brak budowy trwałych relacji z samorządem lokalnym mógłby utrudnić wykonywanie podstawowej działalności Spółki.

W przypadku projektu CSR taką pozytywną implikacją będzie w szczególności poprawa relacji z interesariuszami, akceptacja ze strony władz lokalnych, społeczności lokalnych, liderów opinii publicznej, pozyskiwanie partnerów i klientów, którzy przywiązują wagę do działań CSR oraz wzmocnienie ich lojalności; wzrost zaufania do Spółki, w tym w zakresie dbałości o sprawy społeczne i ekologiczne; a także możliwość bezpośredniego wykorzystania informacji o działaniach CSR w ramach akcji reklamowych. Powyższe spowoduje z kolei długofalowy wzrost sprzedaży/zysków Spółki.

Działalność CSR Wnioskodawcy, w tym projekt CSR można również uznać za formę działalności marketingowej (reklamowej), która bez wątpienia jest związana z czynnościami opodatkowanymi realizowanymi przez Spółkę. W tym miejscu należy podkreślić, że działalność marketingowa nie musi być realizowana poprzez tradycyjne formy reklamy. Uwzględniając współczesne realia prowadzenia działalności gospodarczej, w tym w szczególności konieczność funkcjonowania w określonym otoczeniu ekonomicznym, jego odpowiednie kształtowanie może być formą działań marketingowych. W rozwiniętych krajach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej praktyki CSR są powszechnie przyjętą metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, działających zwłaszcza w takich szczególnych branżach, w których typowa reklama (telewizyjna, radiowa, internetowa) nie ma zastosowania albo jej zastosowanie nie przynosi spodziewanych efektów. Taka argumentacja znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 listopada 2013 r. sygn. I FSK 1606/12, zgodnie z którym usługi związane z wydatkami poniesionymi w ramach ogólnej strategii firmy działającej z zgodzie z doktryną społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) stanowią wydatki marketingowe. Co za tym idzie, w związku z tym że co do zasady działania marketingowe przekładają się bezpośrednio na wizerunek firmy, pośrednio wpływają więc na generowanie obrotu.

Potwierdzenie, że od wydatków na działalność CSR powinno podatnikom przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego można znaleźć w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo NSA w wyroku z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. I FSK 1420/16 uchylając wyroki instancji oraz interpretację indywidualną wskazał, że w analizowanej sprawie „nie dostrzeżono bowiem związku poniesionych/ponoszonych wydatków z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa strony skarżącej (także w stosunkach wewnętrznych, jako pracodawcy, czy na zewnątrz, wobec klientów i lokalnej społeczności), uproszczono kwestię konkurencyjności Spółki, bez zwrócenia uwagi, że podmioty konkurują nie tylko na rynku polskim, ale i unijnym, czy światowym i działania podejmowane przez Spółkę w ramach CSR wpływają na jej konkurencyjność (bowiem na arenie międzynarodowej działalność tożsama z działalnością Spółki jest wykonywana), poprzez budowanie właściwego wizerunku (pozytywny odbiór Spółki, postrzeganie przez kontrahentów zagranicznych).”

Analogiczny wniosek w odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na działalność CSR wynika z orzeczenia WSA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2018 r., sygn. III SA/Wa 2348/17: „realizacja Programów z zakresu strategii CSR, a w konsekwencji i wydatki poniesione na zakupy towarów i usług związanych z przeprowadzeniem Programów w założeniu Skarżącej były działaniami i wydatkami z zakresu szeroko pojętego marketingu, strategii zarządzania firmą, budowania jej pozytywnego wizerunku, które wykazują pośredni związek z czynnościami opodatkowanymi. O pośrednim związku mówić można bowiem wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było uznać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika np. poprzez odsprzedaż, lecz przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości”.

Potwierdzenie powyższego można znaleźć również w interpretacjach prawa podatkowego, przykładowo w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 października 2018 r., sygn. ITPP1/4512-897/15/18-S/NK.
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 czerwca 2015 r., sygn. IPPP1/4512-382/15-4/MP,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 lipca 2014 r., sygn. ILPP1/443-353/14-2/AW.

Co więcej, należy podkreślić, że organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.47.2018.1.BJ. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. 0114-KD1P2-2.4010.233.2017.2 stwierdzają na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, że wydatki na CSR wpływają na osiągane przez podatników przychody, w związku z czym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. W takim przypadku, skoro określone wydatki są ponoszone w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, to nie sposób twierdzić, że nie są one ponoszone w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podobnie zauważył skład orzekający NSA w wyroku z dnia 13 czerwca 2018 roku, sygn. I FSK 1420/16. który dokonując analizy interpretacji podatkowych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na działalność CSR stwierdził, że: „lektura przywołanych interpretacji indywidualnych pokazuje w sposób jednoznaczny, że wykorzystywanie przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą strategii zarządzania opartej o koncepcję społecznej odpowiedzialności biznesu docelowo ma mieć przełożenie na ich wyniki finansowe i sukces gospodarczy”.

Zatem, w związku z tym, że spełniona zostaje przesłanka poniesienia w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, to w odniesieniu do tych samych wydatków spełniony zostanie również warunek związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skoro źródłem przychodów podatnika jest prowadzona działalność gospodarcza (opodatkowana VAT), to wydatki ukierunkowane na źródła przychodów będą dokonywane w związku z tą działalnością.

Ponadto, biorąc pod uwagę, fakt iż leasingowany autobus jest konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do odliczenia 100% VAT od wydatków na raty leasingowe i nie znajdzie do niej zastosowanie ograniczenie w zakresie odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy VAT.

Podsumowując, w ocenie Spółki, posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na projekt CSR, a w szczególności przysługuje jej prawo do odliczenia VAT od wydatków na raty leasingowe autobusu elektrycznego.

Na marginesie Spółka wskazuje również, że w odniesieniu do projektu CSR otrzymała interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.74.2019.3.JC), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wydatki na projekt CSR mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W związku z tym, skoro niniejsze wydatki zostały uznane za poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to należy zdaniem Wnioskodawcy uznać, że zostały one również poniesione w związku z prowadzoną działalności gospodarczą i są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W świetle przywołanych argumentów oraz wyżej zaprezentowanych poglądów organów podatkowych i sądów administracyjnych Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Ad. 2. Biorąc pod uwagę powyższą argumentację, w związku z tożsamym charakterem planowanych zadań CSR i działań podejmowanych w okresie bieżącym, tj. realizacji projektu CSR, Spółka jest zdania, ze również w odniesieniu do planowanych wydatków projekt CSR będzie posiadać prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, a w szczególności będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia VAT od wydatków na raty leasingowe autobusu elektrycznego.

Biorąc pod uwagę, fakt iż leasingowany autobus jest konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do odliczenia 100% VAT od wydatków na raty leasingowe i nie znajdzie do niej zastosowanie ograniczenie w zakresie odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe, należy rozumieć pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami, a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni, bądź pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast pośredni związek nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy występuje wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem licznych orzeczeń TSUE m.in. wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National plc v. Commissioners of Customs & Excisie), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Participations SA v. Directeur region al des impots du Nord-Pas-de-Calats). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Podobny pogląd wyraził Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank. Trybunał nie miał w tej sprawie wątpliwości, że art. 2 Pierwszej Dyrektywy i art. 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika podatku VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa, było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. W uzasadnieniu tego wyroku Trybunał wyjaśnił, że w przypadku gdy podatnik dokonuje transakcji w odniesieniu do których podatek VAT podlega odliczeniu oraz transakcji nie dających podstaw do odliczenia podatku naliczonego, podatnik może dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego od towarów i usług przez niego nabytych w przypadku, gdy towary te pozostają w bezpośrednim związku z transakcjami sprzedaży podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu warto przywołać orzeczenie TSUE z 8 lutego 2007 r. C 435/05 w sprawie Investrand BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, wskazane również przez Wnioskodawcę jako wyraz ugruntowanej linii orzeczniczej w TSUE w zakresie przyznawania prawa do odliczenia podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku.

Należy jednak zauważyć, że w wyroku tym (pkt 23) w pierwszej kolejności TSUE wskazał, że zgodnie z ustalonym orzecznictwem, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku, a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. ww. wyroki: w sprawie Midland Bank, pkt 24; w sprawie Abbey National, pkt 26; oraz wyrok z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie C 32/03 Fini H, Zb.Orz. str. I 1599, pkt 26). Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów lub usług zakłada, iż wydatki poczynione celem ich nabycia stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzących prawo do jego odliczenia (zob. ww. wyroki: w sprawie Midland Bank, pkt 30, w sprawie Abbey National, pkt 28, jak i wyrok z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C 16/00 Cibo Participations, Rec. str. I 6663, pkt 31).

Następnie w pkt 24 wyroku TSUE wskazał, że prawo do odliczenia zostaje zatem również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług stanowią część jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią element cenotwórczy dla dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te w rzeczywistości zachowują bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika (zob. w szczególności ww. wyroki w sprawach Midland Bank, pkt 23 i 31 oraz Kretztechnik, pkt 36).

Ostatecznie jednak TSUE doszedł w tej sprawie do konkluzji, że artykuł 17 ust. 2 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że koszty usług doradczych, z których podatnik skorzystał w celu ustalenia kwoty wierzytelności stanowiącej część majątku jego przedsiębiorstwa i związanej ze sprzedażą akcji dokonaną w okresie, w którym nie był on jeszcze podatnikiem podatku VAT, z braku dowodów na to, że wyłączną przyczyną tych usług jest działalność gospodarcza w rozumieniu tej dyrektywy wykonywana przez podatnika, nie wykazują bezpośredniego i ścisłego związku z tą działalnością, a w konsekwencji nie uprawniają do odliczenia podatku VAT, który je obciąża.

W konsekwencji w opinii Organu, z wyroku tego wynika, że aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT związek pomiędzy zakupami, a działalnością gospodarczą co do zasady powinien być bezpośredni, może być również pośredni jednak tylko gdy zakupy związane są z działalnością gospodarczą („wyłączną przyczyną tych usług jest działalność gospodarcza w rozumieniu tej dyrektywy wykonywana przez podatnika”). W przeciwnym wypadku koszty pośrednie nie wykazują bezpośredniego i ścisłego związku z tą działalnością, a w konsekwencji nie uprawniają do odliczenia podatku VAT, który je obciąża.

Przenosząc tezy płynące z powyższego orzeczenia C-435/05 na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że nie można zakładać, iż w każdym przypadku ten związek pośredni zakupów uprawnia do odliczenia podatku. Oznacza to, że wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzona przez podatnika działalnością opodatkowaną, ale nie muszą.

Zatem niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 8 ust. 1 ustawy, stanowi że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z treści wniosku wynika, że Spółka należy do Grupy …, zajmuje się wydobyciem i sprzedażą węgla kamiennego, wydobycie węgla odbywa się w kopalniach Spółki. W przeważającej części przychody … uzyskiwane są z tytułu sprzedaży wyrobów, głównie węgla oraz towarów na rzecz podmiotów powiązanych oraz podmiotów trzecich. W rezultacie Spółka pełni rolę producenta, jak i dystrybutora zakupionych towarów od podmiotów trzecich. Odbiorcą docelowym Spółki są zarówno podmioty powiązane jak i podmioty trzecie na rynku krajowym i zagranicznym. Spółka konkuruje z kilkunastoma innymi przedsiębiorstwami w branży. Działalność Spółki prowadzona jest na warunkach konkurencyjnych, odbiorcami Spółki są zarówno podmioty powiązane jak i podmioty trzecie (niepowiązane) na rynku krajowym i zagranicznym. W ramach prowadzonej działalności, Spółka angażuje się w programy z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (dalej: „CSR”), której celem jest budowanie pozytywnych i trwałych relacji zarówno z partnerami społecznymi jak i biznesowymi.

W ramach wskazanej polityki społecznej odpowiedzialności biznesu Spółka zainicjowała realizację projektu: „…” Spółka poniosła wydatki związane z nabyciem do korzystania autobusu elektrycznego (raty leasingowe). Jest on wykorzystywany w ramach współpracy z partnerem społecznym (X) do promowania m.in. ochrony środowiska oraz ekologii, co przekłada się na przedstawianie oraz postrzeganie Spółki jako podmiotu aktywnie zaangażowanego w sprawy istotne dla społeczeństwa. W ramach współpracy z partnerem społecznym autobus jest wykorzystywany również do innych akcji o charakterze prospołecznym. Autobus jest udostępniony X na podstawie umowy użyczenia. Oznaczenie autobusu (nadruki) oraz umieszone na nim hasła promują kwestie ekologiczne, odnosząc się jednocześnie do wartości chrześcijańskich. Również logo Spółki zostało umieszczony w widocznym miejscu na autobusie. W związku z realizacją projektu CSR Spółka dokonywała zakupu usług, tj. nabyła autobus w ramach leasingu operacyjnego, w związku z czym ponosi koszty rat leasingowych udokumentowanych fakturami VAT. Ponadto Spółka poniosła wydatki na oklejenie autobusu, co również zostało udokumentowane fakturami VAT. Na moment złożenia wniosku Spółka nie dokonywała odliczenia podatku VAT w zakresie wydatków związanych z projektem CSR. Spółka aktywnie informuje o realizacji powyższego projektu CSR w mediach w celu przedstawienia się jako odpowiedzialnego społecznie partnera biznesowego. W związku z zaangażowaniem w ww. projekt logotyp Spółki jest prezentowany w mediach lokalnych i krajowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z opisanym projektem.

Wnioskodawca wskazuje, że celem pozyskania autobusu jest promocja ekologicznych środków transportu publicznego jak również zmiana postaw społecznych względem środowiska naturalnego, co wpisuje się w działalność CSR realizowaną przez Spółkę. Spółka wskazuje, że przedmiotowe działania mają pośredni wpływ na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej, ponieważ podejmowanie działalności w zakresie promocji ochrony środowiska z jednej strony pozytywnie wpływa na wizerunek Spółki, z drugiej strony podnosi atrakcyjność jako pracodawcy i poprawia relacje z władzami lokalnymi oraz lokalną społecznością. Podejmowane działania spowodują wzrost zaufania do Spółki, w tym w zakresie dbałości o sprawy ekologiczne. Ponadto Spółka ma możliwość bezpośredniego wykorzystania informacji o działaniach CSR w ramach akcji reklamowych. W efekcie działania podejmowane przez Spółkę w tym zakresie, w opinii Spółki przełożą się na długofalowy wzrost zysków. Podejmując działania wspierające środowisko naturalne Spółka buduje pozytywny wizerunek, jako przedsiębiorcy dbającego o zrównoważony rozwój gospodarczy z poszanowaniem kwestii ekologicznych.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że CSR (Corporate Social Responsibility), czyli społeczna odpowiedzialność biznesu (przedsiębiorstw) to koncepcja, według której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy.

Definicja tego pojęcia została określona w 2010 r. przez Międzynarodową Organizację Standaryzacyjną (ang. International Organization for Standarization, ISO). Według Normy PN-ISO 26000 („Guidance on social responsibility”) – „społeczna odpowiedzialność to odpowiedzialność organizacji za wpływ jej decyzji i działań na społeczeństwo i środowisko zapewniana poprzez przejrzyste i etyczne postępowanie które przyczynia się do zrównoważonego rozwoju w tym dobrobytu i zdrowia społeczeństwa; uwzględnia oczekiwania interesariuszy jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami postępowania oraz jest zintegrowane z działaniami organizacji i praktykowane w jej relacjach”.

W części (3) dotyczącej rozumienia i charakterystyki społecznej odpowiedzialności (3.3) podano, że ponieważ społeczna odpowiedzialność dotyczy potencjalnego i rzeczywistego oddziaływania decyzji oraz działań podejmowanych przez organizację, to stałe, codzienne działania organizacji stanowią najważniejszy obszar, który należy wziąć pod uwagę. Zaleca się, aby społeczna odpowiedzialność była integralną częścią podstawowej strategii organizacji, z przypisanymi obowiązkami i rozliczalnością z nich na wszystkich właściwych poziomach organizacji. Zaleca się, aby było to odzwierciedlone w procesie decyzyjnym oraz uwzględnione w realizacji działań.

Filantropia (w tym kontekście rozumiana jako przekazywanie środków na cele charytatywne) może pozytywnie wpływać na społeczeństwo. Jednakże nie zaleca się, aby tego typu działania były stosowane przez organizacje jako substytut integrowania społecznej odpowiedzialności z działaniami organizacji (3.3.4).

W tym kontekście, społeczna odpowiedzialność biznesu, to przede wszystkim prowadzenie własnej działalności z uwzględnieniem kluczowych obszarów społecznej odpowiedzialności takich jak: ład organizacyjny, prawa człowieka, praktyki z zakresu pracy, środowisko, uczciwe praktyki operacyjne, zagadnienia konsumenckie oraz zaangażowanie społeczne i rozwój społeczności globalnej.

W części Normy PN-ISO 26000, dotyczącej zagadnień związanych ze środowiskiem wskazano, że decyzje i działania organizacji zawsze mają wpływ na środowisko, niezależnie od lokalizacji organizacji. Wpływy te mogą mieć związek z wykorzystywaniem zasobów, umiejscowieniem działań organizacji, emisją zanieczyszczeń, wytwarzaniem odpadów oraz wpływem działań organizacji na siedliska naturalne. W celu ograniczenia wpływu na środowisko zaleca się, aby organizacja przyjęła zintegrowane podejście uwzględniające bezpośrednie i pośrednie skutki ekonomiczne, społeczne, zdrowotne i środowiskowe swoich decyzji i działań.

W obszarze środowisko (6.5), zaleca się, aby organizacja stosowała i propagowała następujące zasady dotyczące środowiska:

odpowiedzialność środowiskowa – Oprócz przestrzegania przepisów i prawa, zaleca się, aby organizacja przyjęła odpowiedzialność za wpływ jej działań na środowisko na terenach wiejskich lub miejskich oraz na środowisko w szerszym zakresie. Stosując się do ograniczeń ekologicznych, zaleca się, aby organizacja podejmowała działania w celu poprawy zarówno efektów swojej działalności, jak i działalności innych podmiotów pozostających w jej sferze oddziaływania;
zasada przezorności – Zasada jest zaczerpnięta z Deklaracji w sprawie Środowiska i Rozwoju (Deklaracji z Rio) [158] oraz późniejszych deklaracji i porozumień [130][145][172], gdzie wysunięto koncepcję, zgodnie z którą w sytuacjach zagrożenia wystąpieniem poważnych lub nieodwracalnych skutków dla środowiska lub zdrowia ludzkiego, brak co do tego całkowitej, naukowej pewności nie może być powodem opóźnienia efektywnych pod względem kosztów działań, których realizacja zapobiegałaby degradacji środowiska lub negatywnym skutkom zdrowotnym. (…).
zarządzanie ryzykiem środowiskowym – Zaleca się, aby organizacja wdrożyła programy uwzględniające zasady zarządzania ryzykiem oraz zasady zrównoważonego rozwoju w celu oceny, unikania, ograniczania i łagodzenia ryzyka środowiskowego i skutków swojej działalności. (…).
zanieczyszczający płaci – Zaleca się, aby organizacja ponosiła koszty zanieczyszczeń powstałych w wyniku jej działań, odpowiednio do wywieranego wpływu na środowisko i społeczeństwo oraz wymaganych działań naprawczych, bądź też odpowiednio do stopnia, w jakim zanieczyszczenie przekracza dopuszczalne poziomy (patrz Zasada 16 Deklaracji z Rio [158]). Zalecane jest, aby organizacja starała się zinternalizować koszty zanieczyszczeń i określać w liczbach korzyści ekonomiczne i środowiskowe wynikające z zapobiegania zanieczyszczeniom zamiast skupiać się na minimalizowaniu wpływu zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci”. Organizacja może zdecydować się na podjęcie współpracy z innymi podmiotami w celu stworzenia instrumentów ekonomicznych, takich jak fundusze rezerwowe na pokrycie kosztów poważnych awarii ze skutkiem środowiskowym.

Mając na uwadze powyższe zalecenia należy zauważyć, że społeczna odpowiedzialność w przypadku organizacji, jaką jest Spółka prowadząca działalność w zakresie wydobycia i dystrybucji węgla powinna polegać na tym, aby prowadząc tą działalność Spółka podejmowała działania mające na celu ochronę środowiska, tj. np. przyjęła odpowiedzialność za wpływ jej działań na środowisko, podejmowała działania w celu poprawy efektów swojej działalności, wdrożyła programy uwzględniające zasady zarządzania ryzykiem oraz zasady zrównoważonego rozwoju w celu oceny, unikania, ograniczania i łagodzenia ryzyka środowiskowego i skutków swojej działalności, ponosiła koszty zanieczyszczeń powstałych w wyniku jej działań, odpowiednio do wywieranego wpływu na środowisko i społeczeństwo oraz wymaganych działań naprawczych, bądź też odpowiednio do stopnia, w jakim zanieczyszczenie przekracza dopuszczalne poziomy, w pierwszej kolejności nabywała produkty lub usługi o mniejszym wpływie na środowisko, korzystając w tym celu z wiarygodnych i skutecznych systemów oznakowania weryfikowanych przez niezależne podmioty, w celu wspierania starań na rzecz środowiska w obrębie organizacji oraz jej sfery oddziaływania, organizacja prowadziła działalność uświadamiającą i edukacyjną.

Nie ulega więc wątpliwości, że np. w zakresie ekologii, społeczna odpowiedzialność powinna koncentrować się na ograniczeniu negatywnych skutków działalności wydobywczej, a tym samym strategia CSR powinna polegać na połączeniu w działalności firmy realizacji celów marketingowych i społecznych. Tym samym wsparcie wybranego celu społecznego powinno być powiązane z działalnością Spółki.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że chociaż pojęcie CSR, jako pewnego rodzaju jednolita struktura funkcjonuje (jest realizowane) w działalności biznesowej oraz jest dostrzegane na poziomie publicznym (zdefiniowanie pojęcia CSR przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną w normie ISO 26000 z 2010 r.) to jednak wypada podkreślić, że nie jest ono znane jako takie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Nie zostało ono w niej wymienione wprost, brak jest także innej konstrukcji prawnej, która pozwalałaby uznać tego rodzaju wydatki całościowo. To zaś prowadzi do wniosku, że nie jest możliwe, dokonywanie oceny wszystkich zagregowanych w strukturze CSR wydatków tak jakby był to jeden wydatek. Jakkolwiek podejmowanie przez podatnika działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest z pewnością pożądane chociażby ze względu na uwzględniany przez firmę interes społeczny, nie oznacza to jednak, że we wszystkich tego typu inwestycjach przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR, gdyż jest to uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku.

Tym samym samo wskazanie przez podatnika, że wydatki ponoszone są w ramach CSR, nie jest wystarczające dla uznania, że związku z tym powinny one być traktowane jako pośrednio związane z wykonywaniem przez Spółkę działalności opodatkowanej. Nawet jeśli, zdaniem podatnika, działania podejmowane są w ramach przyjętej strategii biznesowej można przypisać do społecznej odpowiedzialność biznesu, to należy dokonać oceny, czy rzeczywiście efektem, a nie tylko celem projektu realizowanego w związku z polityką CSR Spółki jest budowa jej pozytywnego wizerunku w otoczeniu lokalnym, biznesowym w tym wypadku w zakresie podkreślania poszanowania spraw ochrony środowiska naturalnego.

Odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy należy więc w stosunku do wydatków opisanych we wniosku przeanalizować, czy istnieje pomiędzy tymi wydatkami, a opodatkowaną działalnością gospodarczą Spółki polegającą na wydobyciu i sprzedaży węgla kamiennego bezpośredni lub pośredni (tj. wpływający na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości i przyczyniający się do generowania przez Wnioskodawcę obrotów) związek uprawniający podatnika do odliczenia podatku naliczonego. Nie wszystkie bowiem wydatki ponoszone w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu zdefiniowanej jako koncepcja zarządzania przedsiębiorstwem polegająca na świadomym, zrównoważonym działaniu zorientowanym nie tylko na zysk finansowy i aspekty ekonomiczne, ale także uwzględniającym potrzeby i wymagania szeroko pojętych interesów społecznych i ekologicznych w otoczeniu firmy (vide: wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 1420/16) uprawniają podatnika do odliczenia podatku naliczonego. Prawo to jest bowiem uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku, a w szczególności charakteru poniesionego wydatku i profilu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Warto też mieć na względzie, że sam fakt, iż Spółka ma możliwość bezpośredniego wykorzystania informacji o działaniach CSR w ramach akcji reklamowych nie jest wystarczającym warunkiem, aby uznać, że w każdym przypadku gdy Spółka uczestniczy w programach w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu istnieje pośredni związek pomiędzy poniesionymi wydatkami a czynnościami opodatkowanymi.

Odnosząc się do prawa do odliczenia od wydatków poniesionych na realizację działań CSR w ramach projektu „…” tj. rat leasingowych oraz wydatków na oklejenie autobusu, zauważyć należy, że autobus został przekazany nieodpłatnie przez Spółkę X i funkcjonuje jako …. X jest i w przyszłości będzie jedynym uprawnionym do korzystania z autobusu elektrycznego. X korzysta z udostępnionego pojazdu dla celów promocji ekologii. W szczególności autobus jest wykorzystywany do wizytacji miejsc publicznych (w najbliższym, lokalnym otoczeniu Spółki – chodzi o … parafie objęte negatywnym oddziaływaniem zakładów górniczych Spółki), gdzie wespół z przedstawicielami Kościoła Katolickim promowana jest ochrona środowiska i chrześcijańskie działania proekologiczne.

Z treści wniosku nie wynika, aby to Wnioskodawca wykorzystywał autobus elektryczny dla celów promocji ekologii, co byłoby zrozumiałe w związku profilem działalności Spółki jako przedsiębiorstwa z branży wydobywczej. Wnioskodawca wprawdzie wskazał, że celem pozyskania autobusu jest promocja ekologicznych środków transportu publicznego, jednak promocja ta odbywa się nie w sposób bezpośredni, przez wykorzystanie autobusu do transportu publicznego, ale w sposób pośredni, przez jego wykorzystanie do celów partnera społecznego związanych z działalnością na rzecz ochrony środowiska. Opis sprawy jednoznacznie wskazuje, że autobus jest wykorzystywany przede wszystkim do celów partnera społecznego, a nie Spółki. Celem projektu istotnie może być zmiana postaw społecznych względem środowiska naturalnego. Jednakże cel ten jest realizowany przez X – promowana jest ochrona środowiska i chrześcijańskie działania proekologiczne, w sferze oddziaływania X tj. do wizytacji miejsc publicznych – chodzi o … i inne parafie, a nie przez Spółkę w obszarze jej działania np. w miejscach gdzie spółka jak podaje posiada w kraju partnerów gospodarczych, z którymi realizowane są działania gospodarcze i kontakty biznesowe. Wnioskodawca wskazuje, że autobus wykorzystywany był, jest i będzie jako miejsce edukacji ekologicznej podczas spotkań z dziećmi organizowanych m.in. w szkołach, przedszkolach, domach dziecka czy też w trakcie pikników rodzinnych mających miejsce na terenie objętym działalnością Spółki, że autobus elektryczny dodatkowo zaznaczył swoją obecność także podczas: … Pikniku …, Marszu …. oraz Dniach …. Jednak opis sprawy jednoznacznie wskazuje, że autobus elektryczny jest wykorzystywany w działalności promującej rozwiązania proekologiczne, w związku z nauczeniem Kościoła Katolickiego w kontekście papieskiej encykliki …. oraz …., a nie w związku z negatywnym oddziaływaniem działalności Spółki na środowisko (m.in. w postaci szkód górniczych i erozji środowiska). Wszelkie akcje prospołeczne są prowadzone przez X – a nie przez Spółkę. To X wykorzystuje autobus elektryczny np. promując proekologiczne nauczanie w kontekście papieskiej encykliki …. Autobus jest również wykorzystywany jako tzw. … promująca proekologiczną działalność Kościoła Katolickiego. W konsekwencji to nie Spółka podejmuje działania wspierające środowisko, lecz partner bezpośrednio wykorzystujący autobus.

Okoliczność, że ekologiczne wartości, które zostały ujęte w Encyklice …., są zbieżne z wartościami Grupy zawartymi w Strategii na lata 2017-2020, nie zmienia faktu, że autobus jest wykorzystywany przez X do promocji proekologicznego nauczania Kościoła, co w żaden sposób nie przekłada się na działalność Spółki. W tym kontekście, a zwłaszcza nadruków znajdujących się na bokach autobusu, które zawierają hasła z cytatami Papieży: …, logo Wnioskodawcy znajdujące się na przedniej klapie bagażnika autobusu oraz na tylnej ścianie klapy bagażnika, nie jest elementem wystarczającym dla uznania, że autobus został zakupiony celem realizacji zadań CSR w zakresie promocji ekologicznych środków transportu publicznego.

W rozpatrywanej sprawie fakt, że autobus został przekazany organizacji X przez Spółkę oraz umieszczono na autobusie (przednia i tylna klapa) logo Spółki, zostaje zdominowany przez faktyczne wykorzystanie autobusu przez X, który promuje wartości ekologiczne w duchu chrześcijańskim na podstawie encykliki Papieża. Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że hasła oraz nadruki nawiązują do podejmowanych przez Spółkę działań w zakresie ochrony środowiska, ponieważ nie pozostają one w związku z działalnością wydobywczą prowadzoną przez Spółkę, natomiast są ściśle związane z działalnością katolickiej organizacji charytatywnej. W konsekwencji autobus elektryczny ma na celu promowanie podmiotu, któremu został przekazany, a nie promowaniu zmiany postaw społecznych względem środowiska naturalnego Spółki. W opisie sprawy nie przedstawiono również żadnego konkretnego działania X na rzecz Spółki. Wnioskodawca wskazał, że dzięki współudziale X w projekcie Spółka jest w stanie promować się jako podmiot odpowiedzialny społecznie i w ten sposób kreować również odbiór własnej marki oraz że zaangażowanie X ma charakter wsparcia Spółki oraz współpracy ze Spółką w zakresie promowania zmiany postaw społecznych względem środowiska naturalnego – jako postępowania spójnego z społecznym nauczaniem Kościoła Katolickiego. W tym zakresie odbywają się wspólne spotkania oraz działania (np. funkcjonowanie …). Jednak jak już wykazano powyżej opis sprawy wskazuje, że zaangażowanie X zdominowało znaczenie Spółki w działaniach promujących zmiany postaw społecznych względem środowiska naturalnego. Celem X jest popularyzacja papieskiej encykliki …, która poświęcona została współczesnym wyzwaniom związanym ze środowiskiem naturalnym. Natomiast jak już wskazano powyżej strategia CSR polega na połączeniu w działalności firmy realizacji celów marketingowych i społecznych. Tym samym wsparcie wybranego celu społecznego powinno być powiązane z działalnością Spółki. W ocenie organu o takim właśnie powiązaniu w okolicznościach niniejszej sprawy nie można mówić.

Należy zgodzić się ze Spółką, że podejmowanie działalności w zakresie promocji ochrony środowiska z jednej strony pozytywnie wpływa na wizerunek Spółki, z drugiej strony podnosi atrakcyjność jako pracodawcy i poprawia relacje z władzami lokalnymi oraz lokalną społecznością. Podejmowane działania spowodują wzrost zaufania do Spółki, w tym w zakresie dbałości o sprawy ekologiczne. Jednak w opisanej sytuacji nie można zaakceptować poglądu, że działania te przekładają się na działania marketingowe, które wpływają na generowanie obrotu lub zabezpieczenie źródła przychodów na przyszłość Spółki zajmującej się wydobyciem węgla. Z przedstawionych okoliczności nie wynika aby użyczenie autobusu elektrycznego mogło mieć choćby pośredni wpływ na sprzedaż opodatkowaną Spółki. W opisanym projekcie korzyść, jaką czerpie X, przeważa nad korzyścią Spółki, która miałaby wpłynąć na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej. Zatem pomiędzy realizacją przedmiotowych działań, a zwiększeniem sprzedaży opodatkowanej brak jest racjonalnego związku przyczynowo-skutkowego. Z przedstawionych we wniosku okoliczności nie sposób również wyprowadzić wniosku o wzroście sprzedaży opodatkowanej u podatnika, w okresie późniejszym.

Jak już wskazano na wstępie, dla przyznania prawa do odliczenia nie ma znaczenia, czy określony zakup stanowi wydatek poniesiony w ramach społecznej odpowiedzialności czy też nie, ponieważ pojęcie CSR nie jest znane jako takie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Odnosząc się jednak do argumentacji Wnioskodawcy, należy zauważyć, że nie sposób z faktu przekazania nieodpłatnie autobusu elektrycznego organizacji charytatywnej, która to organizacja wykorzystuje autobus do promocji wartości chrześcijańskich, wyprowadzić wniosku o przyjęciu przez Spółkę odpowiedzialność za wpływ jej działań na środowisko, podejmowaniu działań w celu poprawy efektów swojej działalności, wdrożeniu programów uwzględniających zasady zarządzania ryzykiem oraz zasady zrównoważonego rozwoju w celu oceny, unikania, ograniczania i łagodzenia ryzyka środowiskowego i skutków swojej działalności. Opisane przez Spółkę działania nie wpisują się w zalecenia zawarte w Normie PN-ISO 26000 zawierającej wytyczne dotyczące społecznej odpowiedzialności biznesu w zakresie środowiska, bowiem nie są nakierowane na ograniczenie szkodliwego wpływu działalności Spółki na środowisko.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na opisany w stanie faktycznym projekt, w tym również nie przysługuje prawo do odliczenia VAT od wydatków na raty leasingowe autobusu elektrycznego, ze względu na brak związku dokonanych zakupów z działalnością opodatkowaną Spółki.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto podkreślić należy, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądu są rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach. Należy wskazać, że w stosunku do każdego ponoszonego przez podatnika wydatku w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu trzeba badać, czy w konkretnym stanie faktycznym (tj. na tle konkretnych okoliczności faktycznych odnoszących się m.in. do profilu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej i charakteru poniesionego wydatku) to prawo do odliczenia przysługuje. Zatem nie można tez tych wyroków „przenosić” bezpośrednio na przysługujące Wnioskodawcy uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego z tytułu każdego realizowanego w ramach CSR programu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin