INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011r. (data wpływu 27 czerwca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2011r. (data wpływu 19 września 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy od zorganizowanej wycieczki należy odprowadzić podatek VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2011r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy od zorganizowanej wycieczki należy odprowadzić podatek VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 września 2011r. (data wpływu 19 września 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 września 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Powiat - Starostwo Powiatowe zamierza zorganizować wycieczkę, która będzie sfinansowana częściowo z wkładu własnego pracownika oraz z Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wkład własny pracownika zostanie wpłacony na rachunek Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odpłatność osób towarzyszących wynosić będzie 100% i wpłynie na rachunek Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 2010r. i składa deklaracje VAT - 7.

W ramach środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz częściowej odpłatności pracowników Powiat zakupi wycieczkę w biurze turystycznym. Koszt wycieczki będzie obejmował transport, opiekę pilota, noclegi i wyżywienie. Osoby towarzyszące wpłacą do kasy Powiatu cały koszt wycieczki.

Wnioskodawca nie zamierza wykonać żadnych świadczeń we własnym zakresie.

Wnioskodawca nie doliczy marży własnej pracownikom i osobom towarzyszącym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od zorganizowanej wycieczki należy odprowadzić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 powstanie nieodpłatne świadczenie usług na cele pracowników w części sfinansowanej z Funduszu świadczeń Socjalnych - należy odprowadzić VAT oraz w stosunku do osób towarzyszących będzie miał zastosowanie art. 8 ust. 2a i również należy odprowadzić VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w prawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., a od dnia 26 sierpnia 2011r. t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r.) przez towary rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 2a ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zorganizować wycieczkę, która będzie sfinansowana częściowo z wkładu własnego pracownika oraz z Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wkład własny pracownika zostanie wpłacony na rachunek Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odpłatność osób towarzyszących wynosić będzie 100% i wpłynie na rachunek Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 2010r. i składa deklaracje VAT - 7.

W ramach środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz częściowej odpłatności pracowników Wnioskodawca zakupi wycieczkę w biurze turystycznym. Koszt wycieczki będzie obejmował transport, opiekę pilota, noclegi i wyżywienie. Osoby towarzyszące wpłacą do kasy Wnioskodawcy cały koszt wycieczki.

Wnioskodawca nie zamierza wykonać żadnych świadczeń we własnym zakresie.

Wnioskodawca nie doliczy marży własnej pracownikom i osobom towarzyszącym.

Obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nakładają przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), zwanej dalej ustawą o ZFŚS.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, ustawa ta określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej „Funduszem”, i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, w brzmieniu obowiązującym od dnia 4 kwietnia 2011r., przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. W myśl pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Jak stanowi ust. 2 cyt. przepisu, zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych.

W myśl natomiast art. 10 i art. 12 ust. 1 ustawy o ZFŚS, środkami Funduszu administruje pracodawca i gromadzi je na odrębnym rachunku bankowym.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy pracodawca dokonuje zakupu usług i towarów sfinansowanych częściowo z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych a częściowo przez pracownika (wkład własny pracownika zostanie wpłacony na rachunek Funduszu Świadczeń Socjalnych) oraz w sytuacji, w której dany wydatek jest finansowany w całości przez osobę towarzyszącą (odpłatność również wpłynie na rachunek Funduszu Świadczeń Socjalnych), pracodawca działa jedynie jako swego rodzaju pośrednik, a jego czynności związane są ściśle z rolą administratora ZFŚS. Tym samym, w takich sytuacjach, w których pracodawca realizuje swoje zadania socjalne poprzez zakup finansowanych z ZFŚS towarów i usług od podmiotów trzecich - zakup wycieczki dla pracowników i osób towarzyszących - występuje jedynie jako podmiot administrujący środkami Funduszu i nie jest w tym zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto, w przypadku częściowego lub całościowego partycypowania w kosztach nabytych usług obcych przez pracownika czy odpowiednio osobę towarzyszącą, trudno uznać, że odpłatność czyniona przez te osoby ma charakter wynagrodzenia za usługę pracodawcy, gdyż jego usługa w tym zakresie – jako administratora Funduszu – ma charakter jedynie pośredniczenia w udostępnianiu ww. osobom usługi obcej, sfinansowanej ze środków Funduszu, z tytułu którego to działania pracodawca nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia, gdyż odpłatność pracownika i osób towarzyszących przekazywana jest na rachunek ZFŚS.

Zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, a w konsekwencji działalność w zakresie administrowania funduszem socjalnym nie podlega opodatkowaniu VAT.

Reasumując, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, w związku z tym działalność socjalna wykonywana przez niego jako administratora ZFŚS (tj. nabycie wycieczki od podmiotu zewnętrznego, jak również jej udostępnienie uprawnionym osobom) nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż „zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 powstanie nieodpłatne świadczenie usług na cele pracowników w części sfinansowanej z Funduszu świadczeń Socjalnych - należy odprowadzić VAT oraz w stosunku do osób towarzyszących będzie miał zastosowanie art. 8 ust. 2a i również należy odprowadzić VAT” należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.