Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.432.2019.3.AJ
z 26 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze świadczeniem usług prawniczych, dokumentowania tych usług oraz obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze świadczeniem usług prawniczych, dokumentowania tych usług oraz obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar w przyszłości rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej, której przedmiotem będzie świadczenie usług dla nieograniczonej liczby odbiorców na terytorium Polski w postaci tworzenia dokumentów o charakterze prawnym, takich jak umowy cywilnoprawne (w tym ugody) oraz dokumenty prawa handlowego, jak też wewnątrzzakładowe akty prawa pracy (regulaminy pracy, regulaminy wynagrodzeń i inne). Usługi będą świadczone na indywidualne zamówienie, przy użyciu środków porozumiewania się na odległość (strona internetowa, telefon, Skype itp.) oraz w formie tradycyjnej (biuro w ...). Czynności Wnioskodawcy będą polegały na projektowaniu oraz odpłatnym przenoszeniu praw do wykorzystywania określonych dokumentów stanowiących wartość niematerialną (art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Usługi będą świadczone według zasad określonych w ogólnych warunkach umów. Wszelkie wpłaty ze strony usługobiorców będą trafiały na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej ani na podstawie wpisu do CEiDG, ani na podstawie wpisu do rejestru przedsiębiorców KRS. Wnioskodawca docelowo ma zamiar prowadzić tzw. jednoosobową działalność gospodarczą, jako przedsiębiorca podlegający wpisowi do CEiDG. Przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej Wnioskodawca chce sprawdzić rentowność świadczenia ww. usług na rynku poprzez prowadzenie tzw. działalności nieewidencjonowanej (zdarzenie przyszłe, do którego odnosi się niniejszy wniosek). Wnioskodawca prognozuje, że przez bliżej nieokreślony czas przychody ze świadczenia ww. usług nie będą przekraczały progu określonego w art. 5 ust. 1 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców. Stosownie do tego przepisu nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

Przedmiotem planowanej działalności będą usługi prawnicze (tworzenie dokumentów o charakterze prawnym). W ramach planowanej działalności Wnioskodawca nie będzie świadczył na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych usług w zakresie doradztwa podatkowego, jak też czynności notarialnych.

W ramach planowanej działalności Wnioskodawcy potencjalnie będą mieściły się czynności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca będzie odpłatnie przenosił na inne podmioty (osoby fizyczne, osoby prawne, tzw. ułomne osoby prawne) prawa do wykorzystywania wzorów dokumentów o charakterze prawnym (będzie figurował w tych stosunkach prawnych jako sprzedający). Przedmiotem sprzedaży będą wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Wnioskodawca będzie to czynił zawodowo, mimo że – w okresie prowadzenia działalności nieewidencjonowanej – jednak nie w ramach działalności gospodarczej. Zawodowy charakter działalności przemawia, zdaniem Wnioskodawcy, za opodatkowaniem opisywanych czynności podatkiem od towarów i usług, nie zaś podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca w okresie prowadzenia działalności nieewidencjonowanej będzie podatnikiem podatku od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawca w okresie prowadzenia działalności nieewidencjonowanej będzie uprawniony do wystawiania faktur VAT?
3. Czy Wnioskodawca w okresie prowadzenia działalności nieewidencjonowanej będzie obowiązany posiadać kasę fiskalną?

Zdaniem Wnioskodawcy, według art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 tej ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza według wspomnianej ustawy obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana we wniosku działalność wchodzi do zakresu zastosowania ww. regulacji. Choć działalność z art. 5 ustawy Prawo przedsiębiorców nie wpisuje się w zakres pojęciowy definicji legalnej działalności gospodarczej zawartej w Prawie przedsiębiorców, to należy jednak do desygnatów tej nazwy w ujęciu ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługi prawnicze nie są zwolnione z podatku od towarów i usług (art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług). Wnioskodawca nie będzie objęty zwolnieniem ze względu na wysokość obrotu (art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

Jeżeli zatem Wnioskodawca podejmie wyżej opisaną działalność, wówczas stanie się czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako taki będzie musiał zarejestrować się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, odprowadzać zaliczki na ten podatek i składać JPK VAT. Opodatkowanie nastąpi według „normalnej” stawki podatku (23%). Jako podatnik podatku od towarów i usług Wnioskodawca będzie uprawniony do wystawiania faktur VAT.

Obowiązek posiadania kasy fiskalnej wynika z art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Obowiązek ten ciąży na podatnikach podatku od towarów i usług (lege non distinguente). Warunkiem jest jedynie dokonywanie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych, względnie rolników ryczałtowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w okresie prowadzenia planowanej działalności nieewidencjonowanej będzie on zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, ponieważ omawiana działalność wchodzi do zakresu zastosowania unormowania zawartego w art. 111 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będących przedmiotem zapytania, nie rozstrzyga natomiast innych kwestii poruszonych we wniosku, co do których nie zadano pytania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo nadmienia się, że w zakresie podatku od dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych tutejszy organ wyda odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.