Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPP3/4512-51/16-5/AZ
z 30 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjne 21 marca 2019 r. (data wpływu prawomocnego orzeczenia 13 maja 2019 r., data wpływu akt 31 maja 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 21 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 1 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.), pismem z 21 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), z 30 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) i 31 marca 2016 r. (data wpływu 7 kwietnia 2016 r.) oraz pismem z 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku aportu nieruchomości zabudowanej kamienicą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek uzupełniony pismem z 1 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.), pismem z 21 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), z 30 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) i 31 marca 2016 r. (data wpływu 7 kwietnia 2016 r.) oraz pismem z 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania aportu nieruchomości zabudowanej kamienicą. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 kwietnia 2016 r. znak: IBPP1/4512-51/16/BM.

Postanowieniem z 29 kwietnia 2016 r. znak IBPP1/4512-51/16/BM Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, pozostawił wniosek z 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 21 stycznia 2016 r.), bez rozpatrzenia.

Na powyższe postanowienie, pismem z dnia 11 maja 2016 r. Wnioskodawca, złożył zażalenie, wnosząc o jego uchylenie. W odpowiedzi na ww. zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał 11 lipca 2016 r. postanowienie znak IBPP3/4512-2-5/16/AZ utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie.

Na postanowienie z 11 lipca 2016 r. znak IBPP3/4512-2-5/16/AZ, Wnioskodawca, złożył skargę z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, wyrokiem z dnia 8 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 695/16 oddalił skargę. Od powyższego wyroku WSA w Rzeszowie, Skarżąca złożyła skargę kasacyjną z 12 stycznia 2017 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 21 marca 2019 r., sygn. akt I FSK 497/17, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości, a także zaskarżone postanowienie z 11 lipca 2016 r. znak; IBPP3/4512-2-5/16/AZ oraz poprzedzające je postanowienie z 29 kwietnia 2016 r. znak IBPP1/4512-15/16/BM. Zwrot akt do organu nastąpił w dniu 31 maja 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zwolnienia od podatku aportu nieruchomości zabudowanej kamienicą, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca otrzymał od rodziców nieruchomość zabudowaną kamienicą. Nieruchomość tą zamierza przeznaczyć na rzecz działalności gospodarczej jako przedsiębiorstwo i zostanie ujęta w ewidencji środków trwałych i amortyzowana. Wnioskodawca dokona wniesienia ww. nieruchomości do spółki z o.o. lub do spółki komandytowej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 28 stycznia 2016 r. Przedmiotem działalności jest głównie wynajem nieruchomości.

Wnioskodawca otrzymał od rodziców nieruchomość zabudowaną kamienicą w drodze darowizny. Czynność dostawy tej nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy była czynnością podlegającą opodatkowaniu, ale objętą zwolnieniem od podatku. Darowizna nieruchomości nie była udokumentowana fakturą VAT. Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bowiem występowało zwolnienie przedmiotowe.

Otrzymana w darowiźnie nieruchomość jest wynajmowana przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w ogóle nie wykorzystywał nieruchomości na cele prywatne. Otrzymana w darowiźnie nieruchomość była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej od początku rozpoczęcia prowadzenia tej działalności, nieruchomość jest wynajmowana. Obecnie wynajem stanowi czynność zwolnioną z opodatkowania, ale z chwilą przekroczenia limitu 15 tys. będzie czynnością opodatkowaną.

Otrzymana w darowiźnie nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych i nie stanowi towaru handlowego.

Na pytanie tut. Organu „Wnioskodawca wskazał we wniosku, że nieruchomość stanowi nieruchomość zabudowaną kamienicą. Należy zatem wyjaśnić jaki konkretnie jest to budynek (kamienica), jakie jest jego przeznaczenie i czy na moment dostawy (aportu) będzie budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) i Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.)” – Wnioskodawca odpowiedział: „PKOB-1264”. Otrzymana w darowiźnie kamienica została wybudowana w 1905 r., brak informacji przez kogo była wybudowana, zbyt odległe czasy.

Na pytanie tut. Organu „Jaki na moment dostawy (aportu) będzie symbol PKOB ww. budynku (kamienicy)”, Wnioskodawca odpowiedział: „PKOB-1264”. Na pytanie tut. Organu „Czy, a jeśli tak to kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynku (kamienicy), dokonane w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), tj. kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej,

oraz jaka konkretnie czynność stanowiła to pierwsze zasiedlenie – kto, komu, kiedy i na podstawie jakiej umowy wydał budynek, lub jego części (…), Wnioskodawca odpowiedział: „Brak dokładnych informacji kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i oddanie do użytkowania kamienicy, ale było to ok 1910 roku.”

Na pytanie tut. Organu „Jaki okres upłynie pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku a jego dostawą (aportem)”, Wnioskodawca odpowiedział: Jak wynika z poprzedniej odpowiedzi pierwsze zasiedlenie nastąpiło ok 1910 r., zatem czas jaki upłynie pomiędzy tym pierwszym zasiedleniem, a dostawą jest bardzo długi.”

Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie kamienicy. Otrzymana w darowiźnie nieruchomość jest obecnie przedmiotem najmu. Wynajmowane są lokale użytkowe, od zawarcia umów najmu nie upłynęło jeszcze 2 lata. Otrzymana w darowiźnie kamienica znajduje się na trzech działkach; G.2157 Dz. 1090/10 – 219 m², G.2157 Dz. 1090/12 – 52 m², G.3689 Dz. 1087/1 – 586 m².

Działka, która nie jest zabudowana kamienicą przeznaczona jest na cele usługowe jako parking. Wnioskodawca planuje wniesienie otrzymanej nieruchomości do spółki w przyszłości bliżej nieokreślonej póki co. Na pewno nie nastąpi to wcześniej aniżeli otrzymanie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca w zamian za wniesienie nieruchomości do spółki otrzyma udziały w tej spółce. Po aporcie i otrzymaniu w zamian udziałów Wnioskodawca stałby się udziałowcem spółki. Aport nieruchomości nie będzie stanowił jednak aportu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 KC, aportem będzie po prostu nieruchomość zabudowana kamienicą. Aport nieruchomości nie będzie stanowił aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie nieruchomości zabudowanej kamienicą do spółki z o.o. lub do spółki komandytowej jest czynnością korzystającą ze zwolnienia z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów, przez którą zasadniczo rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Za taką dostawę uważa się m.in. wniesienie aportem nieruchomości (w formie innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część). Jak wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 24 marca 2014 r. nr IBPP1/443-1202/13/KJ „(...) wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów (...), a tym samym (...) uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. (...)”

Wniesienie aportu (w innej formie niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część) będzie podlegało opodatkowaniu, jeżeli podmiot wnoszący aport w związku z wykonaniem tej czynności będzie podatnikiem VAT. Istotna jest stawka podatku, a w tym wypadku Wnioskodawca uważa, że zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT dostawa towarów podlega co do zasady opodatkowaniu stawką 23%. Jednocześnie ustawa o VAT przewiduje szereg zwolnień z opodatkowania tym podatkiem. Z art. 43 ust. 1 ustawy wynikają dwa odrębne zwolnienia dotyczące dostaw budynków, budowli lub ich części.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

• w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
  
  

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Przedmiotem aportu jest nieruchomość zabudowana kamienicą w związku z powyższym zastosowanie znajdzie wskazany artykuł art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT zwalniający dostawę.

Reasumując w przypadku aportu nieruchomości do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub do spółki komandytowej zastosowanie znajdzie zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ wskazuje, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w związku z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt. I FSK 497/17 z dnia 13 maja 2019 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 28 stycznia 2016 r. Przedmiotem działalności jest głównie wynajem nieruchomości. Otrzymana w darowiźnie od rodziców nieruchomość, będąca przedmiotem wniosku, była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej od początku rozpoczęcia prowadzenia tej działalności, nieruchomość jest wynajmowana.

Zatem nieruchomość mająca być przedmiotem planowanego aportu była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej (Wnioskodawca działa w przedmiotowej sprawie w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT) dlatego jej dostawa (aport) będzie co do zasady podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ww. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również dostawa gruntu, na którym obiekty te są posadowione, korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymał od rodziców nieruchomość zabudowaną kamienicą w drodze darowizny. Czynność dostawy tej nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy była czynnością podlegającą opodatkowaniu, ale objętą zwolnieniem od podatku. Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca wskazał we wniosku, że brak jest dokładnych informacji kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i oddanie do użytkowania kamienicy, ale było to ok 1910 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie kamienicy. Otrzymana w darowiźnie kamienica znajduje się na trzech działkach; G.2157 Dz. 1090/10 – 219 m², G.2157 Dz. 1090/12 –52 m², G.3689 Dz. 1087/1 – 586 m². Działka, która nie jest zabudowana kamienicą przeznaczona jest na cele usługowe jako parking. Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie kamienicy. Otrzymana w darowiźnie nieruchomość jest obecnie przedmiotem najmu. Z wniosku wynika, że zgodnie z klasyfikacją PKOB budynek został sklasyfikowany jako budynek PKOB 1264.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy na gruncie niniejszej sprawy, należy mieć na uwadze rozstrzygnięcie sądu zawarte w zapadłym w niniejszej sprawie wyroku, tj. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt. I FSK 497/17 z dnia 21 marca 2019 r.

W tym miejscu należy wskazać, że w wyroku z 21 marca 2019 r. NSA zauważył, że „organ, wzywając wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, odwołał się do definicji pierwszego zasiedlenia określonej w art. 2 pkt 14 ustawy o PTU, zgodnie z którą pod pojęciem pierwszego zasiedlenia należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Należy jednak wskazać, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r., w sprawie C 308/16 [...] stwierdził, że „Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.”

NSA wskazał również, że „Dokonując oceny prawidłowości stanowiska skarżącej zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej organ będzie zobowiązany uwzględnić przesłanki zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o PTU z uwzględnieniem wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r., w sprawie C-308/16 [...].

Biorąc pod uwagę wskazania NSA oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż planowany aport ww. budynku (kamienicy) do spółki nie będzie dokonywany w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. Bowiem jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, pierwsze zasiedlenie i oddanie do użytkowania ww. kamienicy nastąpiło ok. 1910 r. Otrzymana w darowiźnie od rodziców nieruchomość, będąca przedmiotem wniosku, była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej od początku rozpoczęcia prowadzenia tej działalności, nieruchomość jest wynajmowana. Jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie ww. kamienicy.

Tym samym planowana dostawa (aport) ww. budynku (kamienicy) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT lub przed nim, ani też w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia.

Skoro dostawa ww. budynku (kamienicy) objęta jest zwolnieniem od podatku, również dostawa gruntu – działek, na których przedmiotowy budynek (kamienica) jest posadowiony podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że do aportu nieruchomości zabudowanej kamienicą do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub do spółki komandytowej zastosowanie znajdzie zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, jest prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.