Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.245.2019.1.MM
z 30 sierpnia 2019 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania samochodu z majątku spółki komandytowej i przekazania go na cele osobiste wspólników, a następnie sprzedaży tego samochodu – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania samochodu z majątku spółki komandytowej i przekazania go na cele osobiste wspólników, a następnie sprzedaży tego samochodu.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi księgi rachunkowe. Jej podstawowa działalność to: 46.39.2 – sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Wnioskodawca opodatkowany jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych w formie podatku liniowego.
W październiku 2019 r. nastąpi zakończenie umowy leasingu operacyjnego zawartej w 2016 r. i nastąpi wykup przedmiotu leasingu: samochodu osobowego przez Spółkę. Faktura dokumentująca wykup będzie wystawiona na leasingobiorcę, czyli spółkę komandytową. Po zakończeniu umowy i wykupie przedmiotu leasingu wspólnicy nie zamierzają wykorzystywać samochodu osobowego w prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, gdyż w momencie wykupu wspólnicy podejmą uchwałę o przeznaczeniu samochodu na cele osobiste niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będąca wspólnikiem spółki komandytowej dokona darowizny swojej części samochodu osobowego na rzecz wspólnika (osoby fizycznej). Nastąpi przekształcenie współwłasności łącznej składnika majątku spółki komandytowej na współwłasność ułamkową. W dniu wykupu z leasingu nastąpi wycofanie samochodu ze spółki i przeznaczenie na cele osobiste wspólników.
Wspólnik, który w dniu wykupu z leasingu samochodu stanie się 100% właścicielem samochodu, zarejestruje go na własne nazwisko i wszelkie poniesione koszty związane z samochodem od momentu wykupu z leasingu nie będą ujmowane w księgach rachunkowych spółki.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Jeżeli po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego spółka wykupi samochód osobowy, nie ujmując przedmiotu leasingu w ewidencji środków trwałych, i przeznaczy go na cele osobiste jednego ze wspólników (osoby fizycznej), to czy w przypadku sprzedaży tego samochodu przez wspólnika po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, nie wystąpi dochód z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3) oraz nie wystąpi przychód do celów podatkowych z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 litera d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż samochodu po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie samochodu wykupionego z leasingu z przeznaczeniem na cele prywatne nie wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej, nie rodzi przychodu podlegającego opodatkowaniu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są wskazane w pkt 3 i 8 tego przepisu:
- pozarolnicza działalność gospodarcza,
- odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy,
Na gruncie zacytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze sprzedaży rzeczy kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
- środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
- składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
− wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Jeżeli zatem rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej. Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w październiku 2019 r. nastąpi zakończenie umowy leasingu operacyjnego zawartej w 2016 r. i nastąpi wykup przedmiotu leasingu – samochodu osobowego przez spółkę komandytową, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem). Po zakończeniu umowy i wykupie przedmiotu leasingu wspólnicy nie zamierzają wykorzystywać samochodu osobowego w prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, gdyż w momencie wykupu wspólnicy podejmą uchwałę o przeznaczeniu samochodu na cele osobiste niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będąca wspólnikiem spółki komandytowej, dokona darowizny swojej części samochodu osobowego na rzecz wspólnika – osoby fizycznej. W dniu wykupu z leasingu nastąpi wycofanie samochodu ze spółki komandytowej i przeznaczenie na cele osobiste wspólników.
W tym miejscu należy wskazać, że odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W przypadku nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego niebędącego środkiem trwałym przez spółkę komandytową na cele osobiste wspólników, mamy niewątpliwie do czynienia ze zbyciem ww. składnika majątku. W wyniku bowiem tej czynności dojdzie do przeniesienia prawa własności samochodu osobowego ze spółki komandytowej (posiadającej odrębny majątek) na wspólników. Zbycie to nie będzie miało jednak dla spółki komandytowej charakteru odpłatnego, ponieważ w zamian za przeniesienie prawa własności do samochodu osobowego z majątku spółki komandytowej do majątku prywatnego jej wspólników spółka komandytowa nie uzyska żadnych korzyści majątkowych.
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że wykup samochodu osobowego przez spółkę komandytową po zakończeniu umowy leasingu i nieodpłatne przekazanie go na potrzeby prywatne wspólników oraz darowizna udziału we własności tego samochodu ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na Wnioskodawcę, nie będzie rodziło dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki komandytowej, skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ponadto należy wskazać, że skoro wykupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy przekazany na cele osobiste Wnioskodawcy nie będzie przez spółkę komandytową oraz Wnioskodawcę wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku tych działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychodu z działalności gospodarczej.
Sprzedaż tego samochodu należy rozpatrywać zatem pod kątem możliwości powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast w przypadku sprzedaży wskazanego we wniosku samochodu przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, powstanie obowiązek podatkowy na podstawie ww. przepisu.
Reasumując – jeżeli po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego spółka komandytowa wykupi samochód osobowy, nie ujmując przedmiotu leasingu w ewidencji środków trwałych, i przeznaczy go na cele osobiste Wnioskodawcy, to w przypadku sprzedaży tego samochodu przez Wnioskodawcę po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, nie wystąpi dochód z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3) oraz nie wystąpi przychód do celów podatkowych z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.