2019.09.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.274.2019.1.HD
z 5 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej dla podatnika posiadającego stałe miejsce zamieszkania wyłącznie w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej dla podatnika posiadającego stałe miejsce zamieszkania wyłącznie w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski.

Wnioskodawca jest prezesem zarządu spółki akcyjnej (dalej: Spółka). Spółka jest też podmiotem kontrolowanym przez Wnioskodawcę (Wnioskodawca, za pośrednictwem podmiotów od siebie zależnych, jest głównym akcjonariuszem Spółki). Akcje Spółki są notowane na polskiej giełdzie. Spółka zajmuje się budowaniem wydajnych i innowacyjnych rozwiązań technologicznych i specjalizuje się w dostarczaniu nowoczesnych produktów dla branży finansowej, telekomunikacyjnej i hotelarskiej. Produkty oferowane przez Spółkę są doceniane na arenie międzynarodowej zdobywając wyróżnienia. W kraju Spółka była wielokrotnym laureatem nagród.

W 2018 r. doszło do utworzenia spółki 100% zależnej od Spółki z siedzibą w USA (dalej: Spółka Amerykańska). Spółka Amerykańska ma zajmować się rozwojem sprzedaży usług segmentu Software Services. W ramach segmentu Software Services Spółka Amerykańska ma świadczyć usługi outsourcingu programistycznego.

Wnioskodawca planuje wyjazd do USA w celu zapewnienia wsparcia Spółce Amerykańskiej na początkowym etapie jej rozwoju. Pobyt Wnioskodawcy w USA ma mieć charakter czasowy (1 rok do 2 lat). Wnioskodawca będzie mieć wizę uprawniającą do czasowego pobytu na terenie USA z możliwością zatrudnienia.

W czasie pobytu w USA Wnioskodawca będzie zatrudniony w Spółce Amerykańskiej. Jednocześnie jednak Wnioskodawca pozostanie prezesem zarządu. W związku z tym, Wnioskodawca będzie przyjeżdżać do Polski i zajmować się sprawami Spółki. Z umowy zawartej między Wnioskodawcą a Spółką wynikać będzie, że – co do zasady – Wnioskodawca zobowiązany będzie do przyjazdów do Polski co najmniej raz na kwartał na okres co najmniej 2 tygodni.

Ze względu na długość wyjazdu Wnioskodawca zamierza przeprowadzić się do USA wraz z żoną oraz trójką niepełnoletnich dzieci. Z uwagi na wiek dzieci (8, 14 i 16 lat) nie mogą one pozostać bez opieki rodziców. Dzieci Wnioskodawcy będą chodzić w USA do szkoły. Żona Wnioskodawcy nie planuje pracy w USA. Pozostanie ona zatrudniona w polskiej spółce, gdyż charakter wykonywanych przez nią obowiązków pozwala na wykonywanie pracy zdalnie. Żona Wnioskodawcy pozostanie też członkiem zarządu fundacji charytatywnej działającej w Polsce. Najstarsza córka Wnioskodawcy (18 lat) nie wyjedzie do USA, gdyż planuje rozpoczęcie studiów w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości położonych w Polsce (dom, w którym Wnioskodawca mieszka wraz z rodziną, mieszkanie przeznaczone na wynajem, grunty). Wnioskodawca nie planuje sprzedaży posiadanych przez siebie nieruchomości w związku z wyjazdem do USA. Wnioskodawca nie planuje też wynajęcia domu, w którym obecnie mieszka wraz z rodziną. W domu tym pozostaną rzeczy osobiste Wnioskodawcy, jego żony oraz dzieci. W garażu pozostanie samochód Wnioskodawcy. W Polsce pozostaną też psy Wnioskodawcy i jego rodziny. Wnioskodawca posiada również w Polsce rachunek bankowy.

W czasie przyjazdów do Polski Wnioskodawca i jego rodzina będą mieszkać w domu, który stanowi własność Wnioskodawcy i jego żony. Do domu będzie też przyjeżdżać córka Wnioskodawcy studiująca w Wielkiej Brytanii. Dom Wnioskodawcy będzie też służył Wnioskodawcy do organizowania spotkań ze znajomymi i rodziną w czasie przyjazdów do Polski.

Wnioskodawca planuje regularne powroty do Polski. Przyjazdy do Polski nie będą mieć wyłącznie charakteru służbowego. Wnioskodawca zakłada, że będzie przyjeżdżać do Polski wraz z żoną i dziećmi w celu spotkania się z córką studiującą w X. i podtrzymania więzi towarzyskich, gdyż większość znajomych Wnioskodawcy mieszka w Polsce. W szczególności Wnioskodawca planuje spędzanie w Polsce świąt. Przyjazdy do Polski żony Wnioskodawcy będą też związane z zajmowaniem się sprawami fundacji charytatywnej.

Wnioskodawca traktuje wyjazd do USA jako tymczasowy o charakterze służbowym. Po upływie roku do dwóch lat (w zależności od okoliczności związanych z rozwojem Spółki Amerykańskiej) Wnioskodawca wraz z rodziną planuje powrót do Polski.

Celem pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego Wnioskodawca pragnie też wyjaśnić, że posiada w USA spółkę, której jest udziałowcem. Spółka ta jest spółką holdingową. Jest ona właścicielem udziałów/akcji spółek z siedzibą w Polsce i w innych krajach Unii Europejskiej. Spółka ta jest jednak transparentna pod względem podatkowym. W związku z tym, dochody uzyskiwane ze sprzedaży udziałów lub akcji przez tę spółkę są opodatkowane na poziomie Wnioskodawcy jako jej wspólnika (w Polsce).

Wnioskodawca prowadzi również w Polsce jednoosobową działalność gospodarczą świadcząc usługi doradcze.

W kwestii długości pobytu Wnioskodawca zakłada, że:

w pierwszym roku kalendarzowym (rok wyjazdu do USA) pobyt Wnioskodawcy w Polsce przekroczy 183 dni,
w drugim roku kalendarzowym długość pobytu Wnioskodawcy w Polsce nie przekroczy 183 dni,
w trzecim roku kalendarzowym (rok przyjazdu z USA) długość pobytu w Polsce prawdopodobnie przekroczy 183 dni, jednak z racji dużej ilości czynników, które mogą mieć na to wpływ, precyzyjne określenie jest na tym etapie trudne.

Zgodnie z amerykańskim prawem podatkowym, decydującym dla określenia miejsca zamieszkania (rezydencji podatkowej) w USA jest pobyt na terenie USA co najmniej 31 dni w danym roku oraz w sumie 183 dni w czasie danego roku oraz dwóch lat poprzedzających (obliczanych według stosownego przelicznika). Kryterium to z całą pewnością zostanie spełnione w drugim roku kalendarzowym pobytu Wnioskodawcy w USA. Niewykluczone, że to kryterium zostanie spełnione również w trzecim roku kalendarzowym pobytu. W związku z tym Wnioskodawca zakłada, że zgodnie z wewnętrznym prawem USA będzie mieć miejsce zamieszkania w USA przynajmniej w drugim roku kalendarzowym pobytu na terenie USA.

Stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawca będzie jednak posiadać wyłącznie w Polsce. Jak już wskazano, pobyt w USA będzie miał charakter służbowy i tymczasowy. Wnioskodawca nie będzie również właścicielem nieruchomości, w której zamieszka w USA.

Wnioskodawca zwraca się o wydanie niniejszej interpretacji, gdyż może okazać się ona istotna dla Wnioskodawcy przy ustalaniu rezydencji podatkowej przez amerykańskie organy podatkowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z wyjazdem Wnioskodawcy do USA przestanie on być traktowany jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? W konsekwencji, czy wyjazd Wnioskodawcy do USA doprowadzi do traktowania Wnioskodawcy jako nierezydenta w Polsce?
Czy, jeśli zarówno Polska, jak i USA uznałyby Wnioskodawcę za swojego rezydenta podatkowego (osobę posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy) z uwagi na przepisy krajowe dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, to na gruncie art. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Wnioskodawca powinien być uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce (polskiego rezydenta podatkowego)?

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego nr 1 – w związku z wyjazdem do USA nie przestanie on być traktowany jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, wyjazd do USA nie doprowadzi do traktowania Wnioskodawcy jako nierezydenta w Polsce. Zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca wciąż będzie traktowany jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce (polski rezydent podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce podlegają osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. la ww. ustawy „miejsce zamieszkania” w Polsce należy rozumieć jako przebywanie na terytorium Polski ponad 183 dni w roku podatkowym lub posiadanie w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Spójnik „lub” wskazuje jednoznacznie, iż wystarczy, aby jedno z tych kryteriów było spełnione, aby uznać podatnika za mającego miejsce zamieszkania w Polsce (polskiego rezydenta).

Wnioskodawca uważa, że mimo wyjazdu do USA jego centrum interesów życiowych i gospodarczych nie ulegnie zmianie i pozostanie w Polsce, ponieważ:

w Polsce swoją siedzibę ma Spółka, w zarządzie której zasiada Wnioskodawca i którą pośrednio kontroluje będąc jej głównym akcjonariuszem,
w Polsce Wnioskodawca prowadzi swoją jednoosobową działalność gospodarczą,
w Polsce Wnioskodawca posiada rachunek bankowy,
w Polsce Wnioskodawca posiada nieruchomości (w tym dom jednorodzinny, w którym zamieszkuje wraz z najbliższą rodziną, w którym pozostaną rzeczy prywatne Wnioskodawcy i jego żony i dzieci, a także mieszkanie oddawane w najem),
w Polsce Wnioskodawca ma większość znajomych,
w Polsce pozostanie samochód Wnioskodawcy,
w Polsce pozostaną psy Wnioskodawcy,
do Polski (do domu rodzinnego) będzie przyjeżdżać córka Wnioskodawcy studiująca w X.,
w Polsce Wnioskodawca planuje spędzać święta.

Wszystko to wskazuje, że nawet mimo przebywania poza terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym miejsce zamieszkania Wnioskodawcy pozostanie w Polsce. Wskazywać będą na to również regularne powroty do Polski.

Wnioskodawca traktuje wyjazd do USA jako tymczasowy, ściśle związany z chęcią wsparcia w rozwoju Spółki Amerykańskiej.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że jego centrum interesów życiowych i gospodarczych nie ulegnie zmianie mimo wyjazdu do USA i pozostanie w Polsce. Taki pogląd potwierdza wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 października 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 493/17 – oceniając, w którym z państw znajduje się centrum życiowych i zawodowych interesów osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego nr 2 – jeśli zarówno Polska, jak i USA uznałyby Wnioskodawcę jako swojego rezydenta podatkowego (osobę posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z przepisami krajowymi), to zgodnie z art. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Wnioskodawca powinien być uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce (polskiego rezydenta podatkowego).

Według Wnioskodawcy, gdyby na gruncie prawa krajowego obowiązującego w USA został on uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania w USA (np. z uwagi na fizyczny pobyt na terenie USA przekraczający 183 dni w danym roku kalendarzowym) to wówczas zastosowanie znajdzie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania za rezydenta danego kraju uznawana jest osoba mająca w tym kraju „miejsce zamieszkania”.

W art. 3 ust. 1 pkt 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta została definicja pojęcia „osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski”. Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski” oznacza:

polską spółkę i
jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

W istocie zatem art. 3 ust. 1 pkt 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania odsyła w zakresie osób innych niż spółka (w tym osób fizycznych, a więc i Wnioskodawcy) do krajowych regulacji dotyczących rezydencji podatkowej – w tym przypadku do art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (por. interpretacja indywidulana Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2017 r., znak 1462- IPPB4.4511.1298.2016.1.JK2 – Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego”.). Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska nr 1, w opinii Wnioskodawcy, jego miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozostanie w Polsce.

W art. 3 ust. 1 pkt 8 z kolei umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania wyjaśnia pojęcie „osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych”: Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza:

spółkę Stanów Zjednoczonych i
jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Konflikt rezydencji pozwala rozstrzygnąć art. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dana osoba może być bowiem rezydentem podatkowym tylko jednego państwa. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Sekwencja wskazanych powyżej kryteriów rozstrzygających o rezydencji ma istotne znaczenie. Tylko jeżeli niemożliwe jest jednoznaczne ustalenie rezydencji przy użyciu pierwszego kryterium, możliwe jest sięgnięcie do drugiego kryterium wskazanego w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, itd.

W ocenie Wnioskodawcy, tylko miejsce zamieszkania w Polsce (dom jednorodzinny, którego właścicielem jest Wnioskodawca) będzie można uznać za „stałe” miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 4 lit. a zdanie pierwsze umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca nie będzie mieć stałego miejsca zamieszkania na terenie USA, gdyż nie będzie właścicielem nieruchomości w USA, a jego pobyt na terenie USA będzie mieć charakter czasowy. Nie bez znaczenia jest też to, że pobyt w USA będzie związany z pełnieniem obowiązków służbowych.

W ocenie Wnioskodawcy tylko dom rodzinny w Polsce należący do Wnioskodawcy spełnia kryterium trwałości użytkowania. Dom w Stanach, w którym Wnioskodawca będzie zamieszkiwał w trakcie wyjazdu, jest właśnie rozwiązaniem o charakterze czasowym, obliczonym tylko na zapewnienie Wnioskodawcy krótkotrwałego miejsca pobytu na czas realizacji obowiązków służbowych w USA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 7 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178), w rozumieniu niniejszej Umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski” oznacza:

polską spółkę i
jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 8 ww. Umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza:

spółkę Stanów Zjednoczonych i
jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Na podstawie art. 4 ww. Umowy jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami, została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem polskim podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski. Wnioskodawca jest prezesem zarządu spółki akcyjnej. Spółka jest też podmiotem kontrolowanym przez Wnioskodawcę. Akcje Spółki są notowane na polskiej giełdzie. Spółka zajmuje się budowaniem wydajnych i innowacyjnych rozwiązań technologicznych i specjalizuje się w dostarczaniu nowoczesnych produktów dla branży finansowej, telekomunikacyjnej i hotelarskiej. Produkty oferowane przez Spółkę są doceniane na arenie międzynarodowej zdobywając wyróżnienia. W kraju Spółka była wielokrotnym laureatem nagród. W 2018 r. doszło do utworzenia spółki 100% zależnej od Spółki z siedzibą w USA. Spółka Amerykańska ma zajmować się rozwojem sprzedaży usług segmentu Software Services. W ramach segmentu Software Services Spółka Amerykańska ma świadczyć usługi outsourcingu programistycznego. Wnioskodawca planuje wyjazd do USA w celu zapewnienia wsparcia Spółce Amerykańskiej na początkowym etapie jej rozwoju. Pobyt Wnioskodawcy w USA ma mieć charakter czasowy (1 rok do 2 lat). Wnioskodawca będzie mieć wizę uprawniającą do czasowego pobytu na terenie USA z możliwością zatrudnienia. W czasie pobytu w USA Wnioskodawca będzie zatrudniony w Spółce Amerykańskiej. Jednocześnie jednak Wnioskodawca pozostanie prezesem zarządu. W związku z tym, Wnioskodawca będzie przyjeżdżać do Polski i zajmować się sprawami Spółki. Z umowy zawartej między Wnioskodawcą a Spółką wynikać będzie, że – co do zasady – Wnioskodawca zobowiązany będzie do przyjazdów do Polski co najmniej raz na kwartał na okres co najmniej 2 tygodni. Ze względu na długość wyjazdu Wnioskodawca zamierza przeprowadzić się do USA wraz z żoną oraz trójką niepełnoletnich dzieci. Z uwagi na wiek dzieci (8, 14 i 16 lat) nie mogą one pozostać bez opieki rodziców. Dzieci Wnioskodawcy będą chodzić w USA do szkoły. Żona Wnioskodawcy nie planuje pracy w USA. Pozostanie ona zatrudniona w polskiej spółce, gdyż charakter wykonywanych przez nią obowiązków pozwala na wykonywanie pracy zdalnie. Żona Wnioskodawcy pozostanie też członkiem zarządu fundacji charytatywnej działającej w Polsce. Najstarsza córka Wnioskodawcy (18 lat) nie wyjedzie do USA, gdyż planuje rozpoczęcie studiów w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości położonych w Polsce (dom, w którym Wnioskodawca mieszka wraz z rodziną, mieszkanie przeznaczone na wynajem, grunty). Wnioskodawca nie planuje sprzedaży posiadanych przez siebie nieruchomości w związku z wyjazdem do USA. Wnioskodawca nie planuje też wynajęcia domu, w którym obecnie mieszka wraz z rodziną. W domu tym pozostaną rzeczy osobiste Wnioskodawcy, jego żony oraz dzieci. W garażu pozostanie samochód Wnioskodawcy. W Polsce pozostaną też psy Wnioskodawcy i jego rodziny. Wnioskodawca posiada również w Polsce rachunek bankowy. W czasie przyjazdów do Polski Wnioskodawca i jego rodzina będą mieszkać w domu, który stanowi własność Wnioskodawcy i jego żony. Do domu będzie też przyjeżdżać córka Wnioskodawcy studiująca w Wielkiej Brytanii. Dom Wnioskodawcy będzie też służył Wnioskodawcy do organizowania spotkań ze znajomymi i rodziną w czasie przyjazdów do Polski. Wnioskodawca planuje regularne powroty do Polski. Przyjazdy do Polski nie będą mieć wyłącznie charakteru służbowego. Wnioskodawca zakłada, że będzie przyjeżdżać do Polski wraz z żoną i dziećmi w celu spotkania się z córką studiującą w X. i podtrzymania więzi towarzyskich, gdyż większość znajomych Wnioskodawcy mieszka w Polsce. W szczególności Wnioskodawca planuje spędzanie w Polsce świąt. Przyjazdy do Polski żony Wnioskodawcy będą też związane z zajmowaniem się sprawami fundacji charytatywnej. Wnioskodawca traktuje wyjazd do USA jako tymczasowy o charakterze służbowym. Po upływie roku do dwóch lat (w zależności od okoliczności związanych z rozwojem Spółki Amerykańskiej) Wnioskodawca wraz z rodziną planuje powrót do Polski. Wnioskodawca posiada w USA spółkę, której jest udziałowcem. Spółka ta jest spółką holdingową. Jest ona właścicielem udziałów/akcji spółek z siedzibą w Polsce i w innych krajach Unii Europejskiej. Spółka ta jest jednak transparentna pod względem podatkowym. W związku z tym, dochody uzyskiwane ze sprzedaży udziałów lub akcji przez tę spółkę są opodatkowane na poziomie Wnioskodawcy jako jej wspólnika (w Polsce). Wnioskodawca prowadzi również w Polsce jednoosobową działalność gospodarczą świadcząc usługi doradcze. W kwestii długości pobytu Wnioskodawca zakłada, że: w pierwszym roku kalendarzowym (rok wyjazdu do USA) pobyt Wnioskodawcy w Polsce przekroczy 183 dni, w drugim roku kalendarzowym długość pobytu Wnioskodawcy w Polsce nie przekroczy 183 dni, w trzecim roku kalendarzowym (rok przyjazdu z USA) długość pobytu w Polsce prawdopodobnie przekroczy 183 dni, jednak z racji dużej ilości czynników, które mogą mieć na to wpływ, precyzyjne określenie jest na tym etapie trudne. Zgodnie z amerykańskim prawem podatkowym, decydującym dla określenia miejsca zamieszkania (rezydencji podatkowej) w USA jest pobyt na terenie USA co najmniej 31 dni w danym roku oraz w sumie 183 dni w czasie danego roku oraz dwóch lat poprzedzających (obliczanych według stosownego przelicznika). Kryterium to z całą pewnością zostanie spełnione w drugim roku kalendarzowym pobytu Wnioskodawcy w USA. Niewykluczone, że to kryterium zostanie spełnione również w trzecim roku kalendarzowym pobytu. W związku z tym Wnioskodawca zakłada, że zgodnie z wewnętrznym prawem USA będzie mieć miejsce zamieszkania w USA przynajmniej w drugim roku kalendarzowym pobytu na terenie USA. Stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawca będzie jednak posiadać wyłącznie w Polsce. Jak już wskazano, pobyt w USA będzie miał charakter służbowy i tymczasowy. Wnioskodawca nie będzie również właścicielem nieruchomości, w której zamieszka w USA.

Uwzględniając okoliczności przedstawione we wniosku, tj. posiadania przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (związanie majątkowe, gospodarcze, rodzinne i towarzyskie) – przy założeniu, że okoliczności opisane we wniosku nie ulegną zmianie – stwierdzić należy, iż w rozumieniu art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca w Polsce będzie posiadał miejsce zamieszkania. Wnioskodawca będzie podlegał zatem w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Ponadto, w związku z tym, że jak wskazuje Wnioskodawca zgodnie z wewnętrznym prawem USA będzie mieć miejsce zamieszkania w USA (przynajmniej w drugim roku kalendarzowym pobytu na terenie USA), to miejsce zamieszkania Wnioskodawcy w tym okresie należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w wyżej cytowanym art. 4 lit. a Umowy. Z ww. przepisu wynika, że w sytuacji, gdy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu umawiających się państwach, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym umawiającym się państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jak natomiast wskazuje Wnioskodawca stałe miejsce zamieszkania będzie posiadać wyłącznie w Polsce. W konsekwencji uznać należy, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 lit. a Umowy będzie Polska.

Reasumując, należy zatem stwierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym – mimo wyjazdu do USA – Wnioskodawca będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. będzie podlegał opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (będzie rezydentem podatkowym Polski). Tymczasowy wyjazd Wnioskodawcy do USA nie będzie miał zatem wpływu na zmianę jego rezydencji podatkowej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin