Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.279.2019.1.MG
z 3 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 czerwca 2019 r. (data wpływu 3 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy usługa dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej, nabywana od zagranicznych kontrahentów w ramach Modelu 1 oraz Modelu 2, objęta jest zakresem art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2019 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy usługa dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej, nabywana od zagranicznych kontrahentów w ramach Modelu 1 oraz Modelu 2, objęta jest zakresem art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej jako: „Spółka”) posiada siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów. Spółka, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nabywa od zagranicznych kontrahentów usługi w zakresie dostępu do serwisów informacji rynkowej, w szczególności zawierających informacje i raporty o aktualnych tendencjach rynkowych, dane o cenach surowców oraz produktów, informacje o sytuacji na giełdach (dalej jako: „Serwisy Informacji Rynkowej”). Informacje oraz analizy zawarte w Serwisach Informacji Rynkowej nie mają spersonalizowanego charakteru. Spółka wykupując dostęp do danego Serwisu Informacji Rynkowej otrzymuje dostęp do wystandaryzowanych danych, udostępnianych nabywcom określonego pakietu dostępowego. Dostęp do Serwisów Informacji Rynkowej odbywa się na zasadzie licencji dostępowej, ograniczonej do użytku wewnętrznego oraz określonych umownie celów wykorzystania danych zawartych w Serwisach Informacji Rynkowej. Dostęp realizowany jest przez internet, za pomocą odpowiedniego oprogramowania zainstalowanego na komputerach Spółki lub standardowej przeglądarki internatowej, poprzez logowanie przy użyciu udostępnionego przez dostawcę usługi loginu oraz hasła. W przypadku niektórych Serwisów Informacji Rynkowej dostęp jest ograniczony do określonych użytkowników lub lokalizacji.

W żadnym wypadku Spółka, w ramach wykupienia dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej, nie nabywa prawa do rozpowszechniania, sublicencjonowania, kopiowania lub dystrybuowania informacji udostępnianych w ramach Serwisów Informacji Rynkowej. Spółka nie ma również możliwości ingerencji lub modyfikowania udostępnianych danych. W ramach uzyskania dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej nie dochodzi również do przeniesienia praw autorskich dostawców Serwisów Informacji Rynkowej na Spółkę.

Udzielający dostępów do Serwisów Informacji Rynkowej podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Austrii, Stanach Zjednoczonych Ameryki lub Wielkiej Brytanii.

Usługi dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej nabywane są w dwóch modelach:

1. Dostęp do Serwisów Informacji Rynkowej następuje na mocy umowy, która zawierana jest ze Spółką i zakłada udzielenie dostępu Spółce (dalej jako: „Model 1”).
   W Modelu 1 nabywane są usługi od usługodawców wymienionych poniżej:
   
   • R. z siedzibą w Wielkiej Brytanii,
   • J. z siedzibą w Austrii,
   • B. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych,
   • I. z siedzibą w Wielkiej Brytanii.
2. Dostęp do Serwisów Informacji Rynkowej, na mocy umowy, udostępniany jest Spółce oraz wskazanym podmiotom powiązanym. Zgodnie z warunkami takich umów, nie dochodzi w takiej sytuacji do udzielenia sublicencji, ponieważ w umowie z dostawcą Serwisu Informacji Rynkowej dostęp zapewniany jest Spółce oraz podmiotom powiązanym przez dostawcę Serwisu Informacji Rynkowej (dalej jako: „Model 2”). W ramach tego modelu Spółka dokonuje zapłaty za usługę w imieniu własnym oraz podmiotów powiązanych.
   Koszty dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej, w części dotyczącej podmiotów powiązanych, są zwracane Spółce przez podmioty powiązane.
   W Modelu 2 nabywane są usługi od usługodawców wymienionych poniżej:
   
   • A. z siedzibą w Wielkiej Brytanii,
   • S. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy usługa dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej, nabywana od zagranicznych kontrahentów w ramach Modelu 1, objęta jest zakresem art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy usługa dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej, nabywana od zagranicznych kontrahentów w ramach Modelu 2, objęta jest zakresem art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1

Usługa dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej, nabywana od zagranicznych kontrahentów w ramach Modelu 1, nie jest objęta zakresem art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), a tym samym Spółka nie jest zobowiązana do posiadania certyfikatów rezydencji podatkowej dostawców Serwisów Informacji Rynkowej. W konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności za dostęp do Serwisów Informacji Rynkowej na podstawie art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
   
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
   
   • ustala się w wysokości 20% przychodów.
   
   
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, wypłacający należności z tytułu art. 21 ust. 1 na rzecz podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązani jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT przekracza kwotę 2 000 000 zł, osoby prawne, są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   

Analizując powyższe regulacje w celu ustalenia czy Spółka powinna pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od wypłat dokonywanych na rzecz dostawców Serwisów Informacji Rynkowej należy ustalić czy wypłacane zagranicznym kontrahentom wynagrodzenie jest należne z tytułu usług wymienionych katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz czy obowiązek powstaje na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowanie. Należy również zaznaczyć, że zgodnie z art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, ratyfikowane (za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie) umowy międzynarodowe mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zdaniem Spółki, usługi zapewnienia dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej nie mieszczą się w zakresie opodatkowania, który jest wskazany w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności nie stanowią wynagrodzenia z praw autorskich lub praw pokrewnych, ponieważ nabycie dostępu nie wiąże się z przeniesieniem praw autorskich, a istotą nabywanych usług jest uzyskanie dostępu do informacji, raportów czy publikacji związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Nabycie dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej nie powinno być również uznane za usługę doradczą, ponieważ informacje zawarte w Serwisach Informacji Rynkowej nie mają charakteru spersonalizowanego, nie zawierają elementów oceny sytuacji Spółki oraz rekomendowanych działań. Raporty uzyskiwane przez Spółkę nie są oparte o wytyczne Spółki oraz nie są usystematyzowane względem wymagań Spółki. Z tego samego powodu, dostępów do Serwisów Informacji Rynkowej nie można także uznać za usługę badania rynku. Istotą tego rodzaju usług jest przygotowanie zindywidualizowanych raportów dedykowanych konkretnemu odbiorcy, co nie ma miejsca w przypadku przedstawionym w opisie stanu faktycznego.

W artykule 21 ustawy o CIT wskazano, że przepisy dotyczące zryczałtowanego podatku dochodowego stosuje się z uwzględnieniem właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowanie.

Zatem w relacjach pomiędzy Spółką oraz dostawcami Serwisów Informacji Rynkowej znajdą zastosowanie przepisy Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii „w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921, z późn. zm., dalej jako: „UPO PL-AT”), Umowa między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1976 r. nr 31, poz. 178, dalej jako: „UPO PL-USA”) oraz Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz.U. z 2006 Nr 250, poz. 1840, ze zm., dalej jako: „UPO PL-UK”).

Definicje „należności licencyjnych” w UPO PL-AT, UPO PL-UK oraz UPO PL-USA oparto na wzorze zawartym w Konwencji Modelowej OECD w spawie podatku od dochodu i majątku (dalej jako: „KM OECD”).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 UPO PL-AT, określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Analogicznie w art. 12 ust. 3 UPO PL-UK, określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Podobną definicję należności licencyjnych zawarto w UPO PL-USA, zgodnie z którą za „należności licencyjne” uznaje się wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (know-how), oraz zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

Zatem, w UPO PL-AT, UPO PL-USA i UPO PL-UK w ramach definicji należności licencyjnych nie wymieniono wprost opłat za dostęp do określonych danych przy użyciu określonego oprogramowania. W obu tych dokumentach pod pojęciem należności licencyjnych należy jednak rozumieć należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 UPO PL-AT, UPO PL-UK oraz UPO PL-USA, przy stosowaniu obu umów przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie odpowiednio UPO PL-AT, UPO PL-UK lub UPO PL-USA.

W tym celu należy przytoczyć odpowiednie przepisy z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm., dalej jako: „Ustawa o prawie autorskim”). W myśl art. 1 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim programy komputerowe podlegają ochronie według takich samych zasad, jak utwory literackie, o ile przepisy Rozdziału 7 Prawa autorskiego nie stanowią inaczej. Natomiast, zgodnie z art. 74 ust. 2 Ustawy o prawie autorskim, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Nie podlegają natomiast ochronie idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy. Należy zatem zauważyć, że ochrona programu komputerowego jest niezależna od sposobu jego dystrybucji. Wobec tego oprogramowanie zapewniające dostęp do danych zawartych w Serwisach Informacji Rynkowej również jest przedmiotem ochrony na mocy przepisów Prawa autorskiego.

Mając na uwadze, że przepisy UPO PL-AT, UPO PL-UK i UPO PL-USA zostały oparte na wzorcu wypracowanym w tekście KM OECD, zasadnym jest przyjęcie, że przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania należy interpretować biorąc pod uwagę tekst KM OECD oraz wydany przez OECD oficjalny Komentarz do KM OECD (dalej jako: „Komentarz”). KM OECD oraz Komentarz nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Jak wskazano w pkt 13 i 13.1 Komentarza do art. 12 KM OECD, należności za używanie oprogramowania nie wymieniono wprost w treści KM OECD definiującej pojęcie należności licencyjnych. Zgodnie z treścią Komentarza, program komputerowy może być jednak traktowany jako dzieło literackie, artystyczne lub naukowe, w zależności od ustawodawstwa kraju w którym mogą być opodatkowane należności licencyjne. Natomiast w pkt 14 do art. 12 Komentarza wskazano, że ograniczone prawa umożliwiające użytkownikowi faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Spółka pragnie również zaznaczyć, że w ramach umów z dostawcami Serwisów Informacji Rynkowej nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich w zakresie oprogramowania komputerowego, baz danych lub informacji. Zdaniem Spółki, licencje nabywane przez Spółkę w ramach umów z dostawcami Serwisów Informacji Rynkowej mają charakter licencji użytkownika końcowego (ang. end-user), co oznacza że Spółka ma ograniczone prawo do wykorzystywania na potrzeby własnej działalności gospodarczej bez prawa do dalszego licencjonowania dostępu do danych i oprogramowania oraz wprowadzania jakichkolwiek modyfikacji udostępnionego oprogramowania. Takie wykorzystanie udostępnionych baz danych i oprogramowania nie zostało wymienione jako kategoria przychodu objęta opodatkowaniem zryczałtowanym podatkiem dochodowym w kontekście art. 12 UPO PL-AT, UPO PL-UK i UPO PL-USA.

Mając na uwadze powyższe, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz podmiotu będącego rezydentem państwa, z którym Polska posiada podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania nie będą stanowić należności licencyjnych objętych dyspozycją art. 21 ustawy o CIT.

Zatem zapłata wynagrodzenia dokonywana przez Spółkę na rzecz podmiotów z siedzibą w Austrii, Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych Ameryki nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła na podstawie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Spółka nie ma również obowiązku posiadania certyfikatów rezydencji podatkowej dostawców Systemów Informacji Rynkowej.

Powyższe tezy potwierdzono również w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanych w podobnych stanach faktycznych, m.in. interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2019 r. (Znak: 0114-KDIP2-1.4010.521.2018.1.MR), interpretacji indywidualnej z 24 października 2018 r. (Znak: 0114-KDIP2-1.4010.327.2018.2.AJ) oraz interpretacji indywidualnej z 31 stycznia 2018 r. (Znak: 0115-KDIT2-3.4010.385.2017.1.MJ).

Ad. 2

Zdaniem Spółki, usługa dostępu do Serwisów Informacji Rynkowej, nabywana od zagranicznych kontrahentów w ramach Modelu 2, nie jest objęta zakresem art. 21 ustawy o CIT. W konsekwencji Spółka nie jest również zobowiązana do posiadania certyfikatów rezydencji podatkowej ani do zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności za dostęp do Serwisów Informacji Rynkowej na zasadach określonych w art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z argumentacją przyporządkowaną do pytania 1 oraz przedstawionym opisem stanu faktycznego, Spółka w ramach nabycia usług dostępowych uzyskuje ograniczoną licencję na korzystanie z Serwisów Informacji Rynkowej.

Spółka dokonuje zapłat całości kwoty należnej dostawcom Serwisów Informacji Rynkowej. Rozliczenia pomiędzy Spółką a podmiotami powiązanymi odbywają się na zasadach zwrotu części kosztów pokrywanych przez Spółkę, w szczególności biorąc pod uwagę zakres użycia poszczególnych Serwisów Informacji Rynkowej przez poszczególne podmioty powiązane ze Spółką.

Spółka w żadnym wypadku nie jest uprawniona do udzielania sublicencji na rzecz innych podmiotów gospodarczych. Na mocy umów z dostawcami Serwisów Informacji Rynkowej, dostęp do Serwisów Informacji Rynkowej jest udzielany podmiotom powiązanym przez dostawcę danego Serwisu Informacji Rynkowej. Warunki licencji dostępowej dla podmiotów powiązanych ze Spółką są identyczne jak dla Spółki, z zastrzeżeniem możliwego innego zakresu udostępnianej informacji.

Z tego względu oraz biorąc pod uwagę argumentację przyporządkowaną do pytania 1, Spółka jest zdania, że wypłaty należności za dostęp do Serwisów Informacji Rynkowej nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Spółka nie ma również obowiązku uzyskiwania certyfikatów rezydencji podatkowej od dostawców Systemów Informacji Rynkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji indywidualnych w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te, co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.