Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.370.2019.2.KW
z 4 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 24 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe,

• zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dostawy na podstawie dokumentów wskazanych w pkt 1-5 – jest nieprawidłowe,

• zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dostawy na podstawie dokumentów wskazanych w pkt 1-6 – jest prawidłowe,

• ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dostawy na podstawie dokumentów wskazanych w pkt 1-5, zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dostawy na podstawie dokumentów wskazanych w pkt 1-6 oraz ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 sierpnia 2019 r. poprzez złożenie pełnomocnictwa, brakującą opłatę oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej również Spółką) czynny podatnik VAT i podatnik VAT-UE prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przetwarzania i konserwowania mięsa z drobiu. W ramach tej działalności Spółka dokonuje dostaw towarów m.in. na rzecz odbiorcy z Wielkiej Brytanii (zwany dalej Odbiorcą, który jest czynnym podatnikiem VAT-UE w Wielkiej Brytanii). Odbiorca z Wielkiej Brytanii jest nabywcą i jednocześnie tzw. finalnym odbiorcą towarów, a więc nie występuje tutaj tzw. transakcja trójstronna.

Strony umówiły się, że sprzedaż będzie się odbywać na warunkach DDP (zgodnie z Incoterms 2010) do wskazanych przez Odbiorcę magazynów (zwanych dalej zbiorczo: Magazyny nr 3) zlokalizowanych na terenie Wielkiej Brytanii.

Ze względów m.in. logistycznych i optymalizacyjnych w transporcie towarów, transport towarów od Spółki do Odbiorcy będzie się odbywał w taki sposób, że:

1. w pierwszej kolejności Spółka dostarczy towar na swój koszt poprzez wybraną przez siebie firmę transportową do wskazanego przez Odbiorcę magazynu pośredniego zlokalizowanego na terenie Polski (zwany dalej: Magazynem nr 1).
2. uwzględniając swoje potrzeby oraz biorąc pod uwagę m.in. optymalizację kosztów transportu, Odbiorca zleci – we wskazanym przez siebie terminie i wybranej przez Odbiorcę firmie transportowej (uzgodnionej ze Spółką zarówno co do firmy transportowej jak i wysokości kosztów transportu) transport towarów z Magazynu nr 1 do magazynu pośredniego zlokalizowanego na terenie Belgii (dalej zwany: Magazynem nr 2). Z informacji posiadanych przez Spółkę, zarówno Magazyn nr 1, jak i Magazyn nr 2 nie są magazynami należącymi do Odbiorcy, a w szczególności nie są oddziałami czy zakładami Odbiorcy, czy też inaczej jeszcze określonymi (nazwanymi) miejscami prowadzenia działalności gospodarczej przez Odbiorcę. Są to magazyny prowadzone przez tzw. „firmy trzecie”, specjalizujące się w świadczeniu usług logistycznych, którym Odbiorca zleca przechowanie i obsługę logistyczną towarów.
3. uwzględniając swoje potrzeby oraz biorąc pod uwagę m.in. optymalizację kosztów transportu, Odbiorca zleci – we wskazanym przez siebie terminie i wybranej przez Odbiorcę firmie transportowej (uzgodnionej ze Spółką zarówno co do firmy transportowej jak i wysokości kosztów transportu) transport towarów z Magazynu nr 2 do jednego z Magazynów nr 3 (wskazanego przez Odbiorcę). Wskazany Magazyn nr 3, do którego nastąpi transport towarów opisany w pkt 3) jest ostatecznym miejscem przeznaczenia towarów sprzedawanych przez Spółkę. Ewentualne późniejsze przemieszczenia towarów dokonywane przez Odbiorcę pomiędzy różnymi swoimi Magazynami nr 3 zlokalizowanymi na terenie Wielkiej Brytanii pozostają poza transakcją Sprzedaży pomiędzy Spółką i Odbiorcą.
   
   

Magazyny nr 3 są magazynami, w których Odbiorca prowadzi działalność gospodarczą.

Koszty obsługi i magazynowania towarów zarówno w Magazynie nr 1, jak i Magazynie nr 2 ponosi Odbiorca.

Zlecającym i organizującym transport zarówno z Magazynu nr 1 do Magazynu nr 2, jak i z Magazynu nr 2 do wskazanego przez Odbiorcę Magazynu nr 3 jest Odbiorca.

Koszty transportu od Spółki aż do wskazanego przez Odbiorcę Magazynu nr 3 pokrywa Spółka na podstawie faktur wystawianych na Spółkę przez ww. firmy transportowe.

Transport z Magazynu nr 1 do Magazynu nr 2 i z Magazynu nr 2 do Magazynu nr 3 będą realizowały różne firmy transportowe. W ramach opisanej i objętej niniejszym wnioskiem o interpretację transakcji, Spółka produkuje i sprzedaje na rzecz Odbiorcy produkty (dalej zwane: Towarami) na zamówienie Odbiorcy i wyłącznie pod marką własną Odbiorcy Towary mogą być sprzedawane wyłącznie na rzecz Odbiorcy.

Spółka i Odbiorca umówili się, że Odbiorca nie zezwala zarówno Spółce, firmom transportowym, firmom prowadzącym Magazyny nr 1 i 2, czy jakimkolwiek innym jednostkom, którym powierzono Towary będące przedmiotem transakcji na sprzedaż oraz wprowadzanie do obrotu Towarów nawet wtedy, gdy będą one np. uszkodzone, ze skróconym terminem przydatności do spożycia niż umówiony, z nadprodukcji, z błędną etykietą, itp.

Inne użycie bądź wykorzystanie Towarów (niż sprzedaż na rzecz Odbiorcy) przez Spółkę wymaga każdorazowo pisemnej zgody Odbiorcy (ale takie „inne użycie bądź wykorzystanie” niż sprzedaż na rzecz Odbiorcy nie jest przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację). Powyższe oznacza, że:

1. Spółka może przenieść prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel jedynie na rzecz Odbiorcy (nabywca Towarów jest więc z góry znany i skonkretyzowany i nie ma możliwości jego zmiany na żadnym etapie transportu), który nabywa Towary od Spółki z zamiarem wywiezienia ich do Wielkiej Brytanii w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
2. jedynym miejscem przeznaczenia Towarów jest Wielka Brytania (bo tylko na terenie Wielkiej Brytanii zlokalizowane są Magazyny nr 3) i nie ma możliwości zmiany kraju przeznaczenia towarów na żadnym etapie transportu.
   
   

Transakcja będąca przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację polega więc na sprzedaży Towarów wyłącznie na rzecz Odbiorcy, a krajem przeznaczenia towarów może być wyłącznie Wielka Brytania.

Okres od momentu wyjazdu towarów z miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę aż do momentu dostarczenia towarów do jednego z Magazynów nr 3 nie będzie dłuższy niż kilka tygodni (z reguły jest to kilka lub kilkanaście dni) i w tym czasie towary będące przedmiotem dostawy nie będą poddawane żadnej obróbce.

Spółka otrzymuje od firm transportowych wraz z fakturą informację/załącznik, z którego wynika m.in.:

1. numer zamówienia Odbiorcy do Spółki, poprzez który to numer Spółka może zidentyfikować, które Towary (z którego zamówienia) zostały podjęte i dostarczone przez firmę transportową,
2. datę rozpoczęcia i zakończenia transportu,
3. miejsce rozpoczęcia i zakończenia transportu,
4. ilość przetransportowanych palet oraz wagę towaru.
   
   

Dla udokumentowania powyższej transakcji Spółka posiada następujące dokumenty:

1. dokument potwierdzający transport Towarów z miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę do Magazynu nr 1;
2. dokument potwierdzający transport Towarów z Magazynu nr 1 do Magazynu nr 2, na którym jako „odbiorca” wskazana jest spółka belgijska, a miejsce przeznaczenia to Magazyn nr 2 oraz dokument potwierdzający transport Towarów z Magazynu nr 2 do Magazynu nr 3; fakturę za sprzedaż Towarów wystawioną na Odbiorcę;
3. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku;
4. zamówienie Towarów przez Odbiorcę u Spółki, któremu Spółka nadaje numer i który to numer później jest podawany na dokumentach dostarczanych przez firmy transportowe;
5. wyciąg z rachunku bankowego potwierdzający dokonanie płatności przez Odbiorcę;
6. oświadczenie Odbiorcy (np. w formie adnotacji podpisanej przez Odbiorcę na dokumentach transportowych lub w innej formie) potwierdzające dostarczenie Towarów do Odbiorcy w Wielkiej Brytanii (czyli Magazynu nr 3).
   
   

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że we wniosku wskazano, iż: „(...) w tym czasie Towary będące przedmiotem dostawy nie będą poddawane żadnej obróbce (...)” oraz w innym miejscu: „(...) Inne użycie bądź wykorzystanie Towarów (niż sprzedaż na rzecz Odbiorcy) przez Spółkę wymaga każdorazowo pisemnej zgody Odbiorcy (...)”. Spółka wskazała, że obydwa powyższe stwierdzenia nie wykluczają się, ponieważ z pierwszego stwierdzenia wynika, że Towary nie będą poddawane żadnej obróbce (w takim sensie, że nie będzie dochodziło do jakichkolwiek zmian we właściwości tych Towarów np. poprzez ich krojenie, marynowanie itp.), natomiast z drugiego stwierdzenia wynika, że te Towary są sprzedawane przez Wnioskodawcę wyłącznie na rzecz Odbiorcy i nie ma możliwości ich innego wykorzystania tzn. np. sprzedaży, darowizny itp. na rzecz innego podmiotu niż Odbiorca. Drugie stwierdzenie miało jedynie na celu podkreślenie, że w momencie rozpoczęcia transportu z siedziby Spółki znany jest Odbiorca Towarów i nie ma możliwości jego zmiany na żadnym etapie transportu. Podsumowując, Wnioskodawca wyraźnie i jednoznacznie wskazał, że Towary objęte zakresem zadanych we wniosku pytań w trakcie transportu pomiędzy Magazynami nr 1, nr 2 i nr 3 nie są i nie będą wykorzystywane do innych czynności, które mają/będą miały wpływ na istotę Towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przedstawiona w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej zwana: WDT) na rzecz Odbiorcy?
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, w jaki sposób Spółka powinna kwalifikować transakcję na gruncie ustawy o VAT?
3. Czy uzyskanie dokumentów wskazanych w pkt 1-5 przed upływem terminów z art. 42 ust. 1 pkt 2 i ust. 12 albo w terminie określonym w art. 42 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT), uprawnia Spółkę do zastosowania stawki VAT 0%?
4. Czy w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie trzecie, Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki 0% w sytuacji, gdy oprócz dokumentów wskazanych w pkt 1-5 będzie również posiadała oświadczenie od Odbiorcy, że zamówione przez niego towary zostały dostarczone w określonej dacie (o którym mowa w pkt 6)?
5. W którym momencie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT w związku z dokonaniem przez Spółkę transakcji przedstawionej we wniosku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Spółki, przedstawiona przez nią w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym transakcja stanowi WDT na rzecz Odbiorcy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2 Ustawy VAT przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności dostawy towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Transakcja uznawana jest za WDT pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Z powyższych regulacji wynika, że dla uznania transakcji za WDT spełnione muszą być następujące warunki:

1. towary muszą być przedmiotem dostawy rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,
2. towary będące przedmiotem dostawy muszą zostać wywiezione z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
3. nabywca towarów musi być podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej dla celów rozliczania tego podatku.
   
   

Zdaniem Spółki w przedstawionym w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym transakcji wszystkie warunki wymienione powyżej są spełnione.

Przede wszystkim nie ulega wątpliwości, że Spółka dokonuje dostawy Towarów na rzecz podmiotu z Wielkiej Brylami, tzn. przenosi na rzecz tego podmiotu prawo do dysponowania (rozporządzania) Towarami jak właściciel. Towary te są bowiem przedmiotem transakcji sprzedaży dokonywanej przez Spółkę na rzecz podmiotu z Wielkiej Brytanii. Po drugie. Odbiorca jest podatnikiem podatku od wartość dodanej zarejestrowanym na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który dla celów rozliczenia przedmiotowej transakcji podał numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby tego podatku.

Po trzecie. Towary będące przedmiotem dostawy są wywożone z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Zatem kolejny z warunków uznania transakcji za WDT został spełniony.

W ocenie Spółki, organizacja i przebieg transportu towarów nie ma znaczenia dla kwalifikacji transakcji. Istotne jest to aby Towary będące przedmiotem dostawy opuściły terytorium Polski i zostały przetransportowane na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej i taka sytuacja ma miejsce w przypadku Spółki. Towary są bowiem wywożone z Polski do kolejno Magazynu nr 1 i Magazynu nr 2, a następnie są przewożone do Odbiorcy. Towary te są wywożone w celu dokonania dostawy na rzecz konkretnego odbiorcy na podstawie łączącej go ze Spółką umowy. Spółka podkreśla że zgodnie z przepisami prawa okoliczność czasowego magazynowania Towarów czy też inne kwestie logistyczne nie mają znaczenia w niniejszej sprawie, ponieważ Towar trafia ostatecznie do miejsca przeznaczenia jakim jest miejsce wyznaczone przez Odbiorcę.

Pomimo czasowego magazynowania, na samych Towarach nie są wykonywane żadne czynności wpływające na ich ewentualną zmianę, poza ewentualnym oklejaniem czy etykietowaniem, które są związane z transportem (i te czynności są wykonywane tylko na potrzeby transportowe/logistyczne) i nie wpływają na istotę Towarów. Oznacza to, że transakcja przedstawiona przez Spółkę w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym stanowi WDT na rzecz Odbiorcy.

Potwierdzenie słuszności stanowiska Spółki można znaleźć chociażby w wyroku NSA z dnia 21 września 2018 r. sygn. akt I FSK 1500/16, który został wydany w bardzo podobnej do opisanej w niniejszym wniosku sprawie.

W ww. wyroku NSA stwierdził m.in., że (z czym całkowicie zgadza się Spółka): „(…) WDT następuje tylko wtedy gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego, a w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. Celem sposobu opodatkowania wymiany między państwami członkowskimi jest przeniesienie wpływów podatkowych do państwa członkowskiego, w którym następuje ostateczna konsumpcja dostarczonych towarów. Należy zauważyć, że skoro w momencie rozpoczęcia wywozu towarów znany jest już jego ostateczny nabywca, co – uwzględniając treść umowy, z której wynika prawo odbiorcy do dysponowania towarem w sposób autonomiczny, bez konsultacji ze skarżącą – pozwala spojrzeć na opisaną we wniosku transakcję jako jedną, rozciągniętą w czasie WDT. W takiej transakcji prawo do rozporządzania towarem jak właściciel nabywca uzyskuje w znaczeniu ekonomicznym już w momencie przemieszczania tego towaru do magazynu. Wywodzenie, że zachodzą dwie dostawy nietransakcyjne przemieszczenie towarów a następnie WDT z Belgii do Wielkiej Brytanii jest sztucznym kreowaniem dwóch transakcji, dających w stanie faktycznym niniejszej sprawy nieracjonalny efekt opodatkowania stawką krajową niekwestionowanej dostawy przez Spółkę towarów do Wielkiej Brytanii. W sytuacji, gdy nie ma sporu że transakcje przebiegają w sposób opisany we wniosku a odbiorca w Wielkiej Brytanii deklaruje wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru i organizacja dostaw nie wiąże się z oszustwem podatkowym, interpretacja zaproponowana przez organy nabiera charakteru formalistycznego. Pominięto konkretny znany cel dostaw od momentu rozpoczęcia ich realizacji, co winno znaleźć odzwierciedlenie przy zastosowaniu przepisów ustawy o VAT, zamiast kreowania stanu faktycznego dostawy przez te przepisy. Na marginesie zauważyć można, że co do zasady stanowisko skarżącej i organu w końcowym efekcie miałoby przynosić taki sam rezultat podatkowy (przy założeniu zarejestrowania na potrzeby VAT w Belgii), przy czym interpretacja organu wydłuża jego uzyskanie.

Sposób magazynowania towaru na potrzeby brytyjskiego kontrahenta opisany we wniosku przypomina zasadę magazynowania towaru w systemie call off stock, w którym ostateczny odbiorca znany jest już w momencie wywozu towaru z kraju. Dysponowanie przedmiotowym towarem przez brytyjskiego kontrahenta odbywające się bez udziału skarżącej (jest ona następczo informowana o działaniach podejmowanych wobec przedmiotowego towaru przez odbiorcę) także wskazuje na okoliczność, że ekonomicznie władztwo nad towarem przynależy odbiorcy (…)”.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2

Ze względu na to, że zdaniem Spółki jedyną właściwą odpowiedzią na pytanie numer 1 jest odpowiedź twierdząca (czyli uznanie, że transakcje dokonywane przez Spółkę przedstawione w niniejszym wniosku o interpretację należy rozpoznać jako WDT), Spółka nie jest w stanie zająć własnego stanowiska w zakresie pytania numer 2, czyli wskazać jak inaczej niż WDT należy kwalifikować tego typu transakcje.

Stanowisko w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Spółki, uzyskanie dokumentów wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przed upływem terminów wynikających z art. 42 ust. pkt 2 i ust. 12 Ustawy VAT albo w terminie określonym w art. 42 ust. 12a Ustawy VAT, uprawnia Spółkę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 Ustawy VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0% z zastrzeżeniem art. 42.

Art. 42 ust. 1 stanowi natomiast, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,
  

• podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
  

• podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
  
  

Na podstawie art. 42 ust. 12, w sytuacji gdy warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1. okres kwartalny podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 za ten okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
2. okres miesięczny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
   
   

W przypadkach, o których mowa w ust. 12 otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 (art. 42 ust. 12a Ustawy VAT).

Jednocześnie regulacje Ustawy VAT wprost wskazują jakie dokumenty uprawniają podatnika do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług do dokonywanej dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 Ustawy VAT w przypadku, gdy transport towarów będących przedmiotem dostawy jest dokonywany przez przewoźnika dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Jednocześnie na podstawie art. 42 ust. 11 Ustawy VAT w przypadku gdy dokumenty, o których mowa powyżej nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 mogą być również inne dokumenty wskazującej że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Z powyższych regulacji wynika, że podstawowymi dokumentami, które uprawniają do zastosowania stawki 0% do WDT jest faktura, list przewozowy oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Jednocześnie w sytuacji, gdy podatnik nie posiada wszystkich wskazanych dokumentów lub dokumenty te nie potwierdzają w sposób jednoznaczny wywozu towarów z Polski i ich dostarczenia do nabywcy wówczas podatnik ma prawo do zastosowania stawki 0%, pod warunkiem, że potwierdzi fakt dostarczenia towarów do nabywcy za pomocą innych dokumentów np. takich, które zostały wskazane w art. 42 ust. 11 Ustawy VAT. Dla zastosowania stawki 0% do WDT nie jest zatem wymagane posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 Ustawy VAT. Podatnik ma bowiem prawo do zastosowania preferencyjnej stawki także w sytuacji, gdy nie będzie posiadał wszystkich dokumentów wskazanych w tym przepisie, o ile pozostałe dokumenty będą potwierdzały fakt dostarczenia towarów do odbiorcy.

Takie też stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku z dnia 23 kwietnia 2014 r. (sygn. I SA/Op 183/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uznał, że „Dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 u.p.t.u. uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 u.p.t.u. lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 O.P., o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 kwietnia 2014 r. (sygn. I FSK 657/13) rozstrzygnął, że „Celem sformułowania określonych przez państwo członkowskie wymogów formalnych dla skorzystania ze zwolnienia WDT od podatku jest udowodnienie przez podatnika, że spełnił on warunki merytoryczne WDT głównie w zakresie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego lecz ich niespełnienie w całości, gdy okoliczność ta zostanie jednak wykazana innymi dowodami nie może uniemożliwiać stosowania tegoż zwolnienia (w Polsce stawki 0%). Przepisy te należy stosować z uwzględnieniem zasady proporcjonalności tak aby nie podważały neutralności VAT”.

Jednocześnie w wydawanych interpretacjach indywidualnych Minister Finansów potwierdza, że w sytuacji, gdy faktura zawiera elementy właściwe dla specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, wówczas dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podatnik nie musi posiadać odrębnego dokumentu będącego taką specyfikacją. Takie stanowisko potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 7 kwietnia 2008 r. (sygn. IPPP1/443-166/08-4/AP). Zatem w przypadku, gdy kopia faktury zawiera takie informacje, jak ilość towaru, kod towaru, wagę oraz spis towaru będzie spełniać warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy i tym samym – przy spełnieniu pozostałych warunków przewidzianych w tym artykule – uprawni Podatnika do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do realizowanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”. Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że w celu udokumentowania dokonywanej transakcji, we wskazanych w Ustawie VAT terminach Spółka będzie posiadała następujące dokumenty potwierdzające transakcję:

1. dokument potwierdzający transport towarów z miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę do Magazynu nr 1;
2. dokument potwierdzający transport towarów z Magazynu nr 1 do Magazynu nr 2, na którym jako odbiorca wskazana jest spółka belgijska a miejsce przeznaczenia to Magazyn nr 2 oraz dokument potwierdzający transport towarów z Magazynu nr 2 do Magazynu nr 3; fakturę za sprzedaż towarów wystawioną na Odbiorcę;
3. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku;
4. zamówienie towarów przez Odbiorcę u Spółki, któremu Spółka nadaje numer i który to numer później jest podawany na dokumentach dostarczanych przez firmy transportowe;
5. wyciąg z rachunku bankowego potwierdzający dokonanie płatności przez Odbiorcę.
   
   

W ocenie Spółki powyższy katalog stanowi wystarczające potwierdzenie, że Towary sprzedawane przez Spółkę zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Odbiorcy w Wielkiej Brytanii. Tym samym na ich podstawie Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% do dokonywanej na rzecz Odbiorcy WDT.

Stanowisko w zakresie pytania nr 4

Zdaniem Spółki w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie trzecie Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki 0% w sytuacji, gdy oprócz dokumentów wskazanych w punkcie 1-5 stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego będzie również posiadała oświadczenie/ potwierdzenie od Odbiorcy, że zamówione przez niego towary zostały dostarczone w określonej dacie. Dokumenty te wyczerpująco potwierdzają bowiem, że towary sprzedawane przez Spółkę zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Odbiorcy w Wielkiej Brytanii.

Stanowisko w zakresie pytania nr 5

Zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy VAT w WDT obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Oznacza to, że w przypadku WDT zasadą jest, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Jednakże w sytuacji, gdy faktura nie zostanie wystawiona do 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonana została dostawa, wówczas obowiązek podatkowy powstaje właśnie tego dnia.

Spółka wystawia i zamierza wystawiać faktury z datą załadunku Towarów w siedzibie Spółki lub z datą, w której Towary opuszczają siedzibę Spółki (z reguły dzień, w którym Towary opuszczają siedzibę Spółki jest dniem tożsamym z dniem załadunku Towarów lub dniem następnym) w celu ich przetransportowania do Magazynu nr 1 (bo zdaniem Spółki wywóz Towarów z siedziby Spółki w celu ich przetransportowania do Magazynu nr 1 rozpoczyna ciąg zdarzeń – składających się na jedną nierozerwalną transakcję – które to zdarzenia zakończone zostają w momencie dostarczenia Towarów do Odbiorcy w Wielkiej Brytanii), w związku z czym Spółka stoi na stanowisku, że moment powstania obowiązku podatkowego w WDT będzie w takim przypadku wyznaczała data wystawienia faktury za sprzedaż Towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie:

• rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe,

• zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dostawy na podstawie dokumentów wskazanych w pkt 1-5 – jest nieprawidłowe,

• zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dostawy na podstawie dokumentów wskazanych w pkt 1-6 – jest prawidłowe,

• ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności, ale tylko wówczas, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 2a – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei, w myśl art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Art. 7 ust. 1 ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

W myśl art. 13 ust. 7 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje również wówczas, gdy dokonującymi dostawy towarów są inne niż wymienione w ust. 6 podmioty, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zatem gdy następuje wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w wyniku dokonania dostawy towarów z ustalonym nabywcą, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, co do zasady zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy już w momencie rozpoczęcia dostawy towarów znany jest/będzie ostateczny nabywca towarów. Transport towarów będzie odbywał się pomiędzy Magazynami nr 1, 2 i 3 – jak wskazał Wnioskodawca – ze względów m.in. logistycznych i optymalizacyjnych. Ponadto przedmiotowe towary w trakcie transportu pomiędzy Magazynami nr 1, 2 i 3 nie są i nie będą wykorzystywane do innych czynności, które mają/będą miały wpływ na istotę tych towarów.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy w świetle okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisana transakcja dostawy towarów stanowi/będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz odbiorcy z Wielkiej Brytanii, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 wniosku uznaje się za prawidłowe.

W związku z uznaniem transakcji przedstawionej we wniosku za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku ORD-IN, które Wnioskodawca zadał warunkowo, tzn. w przypadku nie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, stało się bezprzedmiotowe.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony)
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

–z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na podstawie art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Zgodne z art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1. okres kwartalny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
2. okres miesięczny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
   
   

Stosownie do art. 42 ust. 12a ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w powołanym wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wskazać należy, że ważne jest, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium Polski i dostarczenie ich do nabywcy w innym kraju UE.

Dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Celem udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W niniejszej sprawie w celu udokumentowania przedmiotowej transakcji Spółka posiada następujące dokumenty:

1. dokument potwierdzający transport Towarów z miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę do Magazynu nr 1;
2. dokument potwierdzający transport Towarów z Magazynu nr 1 do Magazynu nr 2, na którym jako „odbiorca” wskazana jest spółka belgijska, a miejsce przeznaczenia to Magazyn nr 2 oraz dokument potwierdzający transport Towarów z Magazynu nr 2 do Magazynu nr 3; fakturę za sprzedaż Towarów wystawioną na Odbiorcę;
3. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku;
4. zamówienie Towarów przez Odbiorcę u Spółki, któremu Spółka nadaje numer i który to numer później jest podawany na dokumentach dostarczanych przez firmy transportowe;
5. wyciąg z rachunku bankowego potwierdzający dokonanie płatności przez Odbiorcę;
6. oświadczenie Odbiorcy (np. w formie adnotacji podpisanej przez Odbiorcę na dokumentach transportowych lub w innej formie) potwierdzające dostarczenie Towarów do Odbiorcy w Wielkiej Brytanii (czyli Magazynu nr 3).
   
   

Mając na uwadze powołane powyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że wskazany w punktach 1-5 katalog dokumentów posiadanych przez Spółkę nie uprawnia/nie będzie uprawniał jej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla opisanej transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Z dokumentów tych nie wynika/nie będzie wynikać bowiem, że towary będące przedmiotem ww. dostawy zostały dostarczone do nabywcy w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym stanowisko Spółki w zakresie pytania 3 jest nieprawidłowe.

Jednakże Wnioskodawca wskazał, iż poza wymienionymi w punktach 1-5 dokumentami będzie posiadał również oświadczenie od Odbiorcy, że zamówione przez niego towary zostały dostarczone w określonej dacie (pkt 6 ww. dokumentów).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli przed upływem terminów wynikających z art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 12 czy też ust. 12a ustawy, oprócz dokumentów wskazanych w punktach 1-5 opisu sprawy, Spółka posiada/będzie posiadała również oświadczenie od nabywcy z Wielkiej Brytanii, że zamówione przez niego towary zostały dostarczone w określonej dacie, będzie miała ona prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do przedmiotowej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 4 jest prawidłowe.

Kwestia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów uregulowana została w art. 20 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym  w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.

Z uwagi na powyższe w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonanej na rzecz odbiorcy z Wielkiej Brytanii powstaje/będzie powstawał z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Tym samym stanowisko Spółki odnośnie pytania nr 5 uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.